Frjáls verslun - 01.03.1989, Blaðsíða 74

ATHAFNAMENN
ENGINN NÓGU EFNAÐUR TIL
FRIÁLS VERSLUN RÆDIR VID HELGA VILHJÁLMSSON í GÓU
Helgi Vilhjálmsson eigandi og
framkvæmdastjóri Sælgætis-
gerðarinnar Góu og Kentucky
Fried Chicken hefur ekki verið
fyrirferðarmikill í fjölmiðlum
þann aldarfjórðung sem hann
hefur stundað viðskipti og at-
vinnurekstur.
Forvitni Frjálsrar verslunar vakn-
aði í vetur eftir að blaðið birti lista yfir
áætlaða hreina eign ríkustu manna ís-
lands. Þar voru nefndir þeir sem tald-
ir voru eiga 300 millj.kr hreina eign
eða meira. Eins og við mátti búast
voru ekki allir sammála um mat blaðs-
ins og Frjáls verslun fékk ábendingar
um menn sem hefðu átt að vera á
listanum en voru ekki þar. Helgi í Góu
var einn af þeim sem nefndir voru.
Menn hafa haldið því fram við blaðið
að hann hefði átt að vera á listanum.
Þetta vakti forvitni okkar en nafn
hans er nær óþekkt úr fjölmiðlunum.
Við fengum Helga Vilhjálmsson í
viðtal og spurðum hann þá
hreint út hvort hann teldi
sig ríkan mann á íslenskan
mælikvarða.
„Ég hugsa ekki þannig.
Ég huga ekki að þessu og
það hefur bjargað mér. Ef
menn eru alltaf að hugsa
um það hvort þeir séu ríkir
verða þeir eins og Gyðing-
ar,“ svaraði Helgi Vil-
hjálmsson ákveðinn. Og
hann hélt áfram:
„Ég hef verið heppinn.
Við höfum komið með
góða vöru sem fólkið vill
og það er lykillinn að ár-
angri í viðskiptum. Ég
kvarta ekki enda hef ég
haft það ágætt í seinni tíð
þrátt fyrir það hvað stjórn-
TEXTI: HELGI MAGNÚSSON MYNDIR: GRÍMUR BJARNASON
völd gera mönnum erfitt fyrir í at-
vinnurekstri. En gleymum því ekki að
þeir sem hafa það gott verða að hafa
fyrir því.
ENGIR RIKIR MENN Á ÍSLANDI
Annars er það skoðun mín að það
séu engir ríkir menn til á íslandi. Við
erum svo litlir karlar hér. Landsmenn
eru 250 þúsund en víða erlendis starf-
ar sá fjöldi í einu fyrirtæki. Og svo eru
menn að gera sig breiða og vilja vera
fínir forstjórar yfir nánast engu. Við
erum bara sendisveinar. Eigendur og
yfirmenn fyrirtækja hér á landi eru
ágætir forstjórasendisveinar. Góðir í
smáreddingar. Það þýðir ekkert fyrir
menn að taka sig eins hátíðlega og hér
viðgengst. Það er hlægilegt," segir
Helgi og skellir upp úr.
Hann telur að röng fjárfesting á
ýmsum sviðum sé eitt af helstu mein-
unum í þjóðlífmu:
Eigendur og yfirmenn fyrirtækja hér á
landi eru ágætir forstjórasendisveinar.
Góðir í smáreddingar!
„Ásókn íslendinga í að eiga einbýl-
ishús er ótrúleg della sem virðist hvfla
á þjóðarsálinni. Það hafa allt of margir
farið flatt á glímunni við að eignast
einbýlishús. I einbýlishúsum er mikl-
um fjármunum kastað á glæ. Það er
hrein martröð. Ég verð að viður-
kenna að ég er engu betri en aðrir, féll
í þessa gryiju og byggði mér einbýlis-
hús. Það er íjárfesting sem ekkert vit
er í og vitlausasta ráðstöfun sem ég
hef gert.
Það þarf stórefnað fólk til að eiga
einbýlishús og búa í því. Ég efast um
að nokkur íslendingur sé nógu efnað-
ur til að geta búið í einbýlishúsi!"
Hér eru skorinorðar yfirlýsingar á
ferð. En þannig er Helgi. Hann segir
skoðun sína umbúðalaust og hann sér
heiminn oft öðruvísi en flestir sem
eru í forsvari fyrirtækja hér á landi.
En það stafar ef til vill af því að hann
hefur unnið hörðum höndum fyrir öllu
sem hann hefur eignast og hann þekk-
ir lífsbaráttuna frá öllum
hliðum.
UR BRAGGAHVERFI
Helgi Vilhjálmsson er 46
ára fjölskyldumaður. Hann
er giftur og á 4 börn, þar af
tvær uppkomnar dætur,
24 og 25 ára, sem reka
með honum kjúklingastað-
inn vinsæla, Kentucky
Fried Chicken við Reykj-
anesbrautina í Hafnarfirði.
Hann er fæddur og uppal-
inn í Camp Knox bragga-
hverfmu sem var í lok
stríðsins í Vesturbæ
Reykjavíkur, milli Hofs-
vallagötu og Kaplaskjóls-
vegar sem nú er. Þar bjó

74