Morgunblaðið - 25.03.2001, Blaðsíða 36

MINNINGAR
36 SUNNUDAGUR 25. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Friðrik F.Wathne var
fæddur á Seyðisfirði
3. júní 1923. Hann
lést á heimili sínu
þann 16. mars síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Lára Friðriksdóttir
Wathne, f. í Reykja-
vík 6. janúar 1900, d.
10. júní 1981, og Jó-
hann Anton Wathne,
f. á Búðareyri við
Reyðarfjörð 30.
janúar 1895, d. 29.
ágúst 1969. Friðrik
var næstelstur í hópi fjögurra
systkina en þau eru : Hjördís
Wathne, f. 6. maí 1925, húsfreyja í
Kópavogi, gift Hektori Sigurðs-
syni f. 13. september 1921. Börn
þeirra eru Hrefna, Sigurður Örn
og Jóhann Már. Jón Atli Wathne, f.
19. mars 1929, d. 17. janúar 1993.
Ásta Hrönn, f. 12. janúar 1990, og
Maríanna f. 25. nóvember 1995. 2)
Jóhann Albert, f. 12. apríl 1963,
sjúkraliði við Kleppsspítalann.
Maki hans er Díana Liz Franks-
dóttir, f. 4. ágúst. 1964, hjúkrunar-
fræðingur á Kleppsspítalanum.
Börn þeirra eru: Almar Örn, f. 19.
nóvember 1991, Friðrik Frank, f.
15. mars. 1996, og María Fema, f.
20. júlí 1999. 3) Eiríkur Jón, f. 8.
október 1965, starfsmaður í Nóa-
túni.
Friðrik fluttist ásamt foreldrum
og systkinum til Reykjavíkur 1935.
Hann var við nám í Laugarnesskól-
anum og síðan Austurbæjarskólan-
um. Hann fór ungur að vinna eins
og venja var á þeim árum. Byrjaði
að sendast með skólanum, fyrst í
Kiddabúð og síðan í Málaranum.
Síðan lá leið hans í Heildverslun
Ólafs Gíslasonar og síðan starfaði
hann um tíma hjá Friðrik Bertel-
sen. En megnið af sinni starfsævi
eða í næstum fimmtíu ár starfaði
hann í Heildversluninni Berg.
Útför Friðriks fer fram frá Foss-
vogskirkju á morgun, mánudaginn
26. mars, og hefst athöfnin klukk-
an 15.
Hann var ókvæntur og
barnlaus. Albert
Wathne, f. 21. febrúar
1931, starfsmaður
Kassagerðarinnar,
kvæntur Maju Veigu
Halldórsdóttir, f. 20.
maí 1938. Barn þeirra
er Jóhann Ottó.
Friðrik kvæntist
hinn 14. júní 1958,
Ástu Eiríksdóttir, f.
22. júní 1923 á Hesti í
Borgarfirði. Foreldr-
ar hennar voru Eirík-
ur Albertsson prestur
og skólastjóri á Hesti
og kona hans Siguríður Björns-
dóttir kennari. Börn Friðriks og
Ástu eru: 1) Guðbjörg Lára, f. 5.
desember 1958, nemandi við Við-
skiptaháskólann á Bifröst. Maki
hennar er Kristján Friðriksson, f.
24. febrúar 1954, vélfræðingur hjá
Landsvirkjun. Börn þeirra eru
Pabbi minn. Stundum gerast at-
burðir á augabragði sem við vitum
öll að eiga eftir að henda okkur, en
eru fjarlægir. Hugsunin er alltaf sú
að nógur tími sé til stefnu. Þú sem
varst svo hress og kátur, fórst til
vinnu á hverjum degi, þótt þú værir
kominn í eldri borgara tölu og hefðir
getað verið sestur í helgan stein. En
það átti ekki við þig. Þú varst búinn
að vera á sama vinnustaðnum í
næstum fimmtíu ár og alltaf í mið-
bænum, fyrst í Lækjargötunni og
síðan á Bergstaðastrætinu. Þú
þekktir miðbæinn og fannst það til-
heyra að fara þangað á hverjum
degi. Minningarnar sem við eigum
um þig, þegar þú varst að vinna
niðri í Berg, þegar við fengum að líta
inn, bæði sem börn og þegar við urð-
um eldri, og þiggja einhverjar góð-
gerðir eða fá að fara með í bíltúr og
keyra út vörur. Það var eins og þú
þekktir fólk alls staðar sem við kom-
um, hvort sem það var inni í búð-
unum eða bara úti á götu. Þú hafðir
unnið við verslunarstörf alveg frá
unglingsaldri frá því að vera sendill í
Kiddabúð og hjóla með vörur, síðan
hjá Friðrik Bertelsen og fleiri fyr-
irtækjum þangað til þú byrjaðir í
Berg en það var áður en við systk-
inin fæddumst. Það var oft svo gam-
an að heyra þig segja sögur frá þess-
um árum, hvað þið vinirnir voruð að
bralla og hvernig lífið á Seljaveg-
inum og vesturbænum gekk til. Þú
hafðir góða frásagnargáfu og mund-
ir eftir mörgum kúnstugum atburð-
um. Ég veit að ég tala fyrir munn
margra að hjálpsamari maður en þú
var varla til. Þú varst maður smáat-
riðanna. Áttir það til að koma í
heimsókn með meðlæti til fólks sem
þú vissir að átti kannski bágt með að
komast út, moka snjóinn af tröpp-
unum fyrir það, fá þér kaffisopa og
síðan varst þú horfinn, oftast innan
hálftíma.
Ég man það sem barn að mörgum
vinkonum mínum fannst það skrítið
að ég fór alltaf með þér í bæinn, ef
átti að kaupa jólakjól, nýja skóla-
úlpu eða fyrstu skólatöskuna fórum
við saman og versluðum. Við vorum
vön að fara saman í heimsóknir og
eftir að ég flutti út á land birtist þú
oft, annaðhvort með rútunni eða
keyrandi, færandi hendi en stopp-
aðir yfirleitt ekki lengi, venjulega
aðeins eina eða tvær nætur. Þegar
við komum í bæinn og gistum hjá
þér og mömmu, sem var ósjaldan,
var alltaf verið að hugsa um hvað
væri hægt að gera fyrir okkur. Þeg-
ar komið var út í bíl á morgnana var
það segin saga að þú varst búinn að
moka, þrífa gluggana og hita bílinn
upp svo ég færi nú ekki inn í kaldan
bílinn. Þú varst alltaf að hugsa um
börnin þín og fjölskyldur þeirra og
hvað þú gætir gert fyrir þau. Eins
var um marga aðra sem áttu þig að í
gegnum tíðina. Hvernig átti okkur
að gruna um jólin, þegar þú fórst að
kvarta yfir verkjum og þú værir svo
þreyttur, að þetta væri svona alvar-
legt. Og svo þegar úrskurðurinn
kom nokkrum dögum fyrir andlát
þitt héldum við að við ættum a.m.k.
nokkra mánuði eftir saman.
En við vitum aldrei hvernig hlut-
irnir snúast og allt í einu varst þú
farinn frá okkur. Sem betur fer
fékkst þú að deyja heima, eins og þú
óskaðir, umvafinn öllu þínu fólki.
Það er bara einhvern veginn svo
sárt að vita að við fáum aldrei að
hafa þig hjá okkur eins og áður.
Samt var eins og brottför þín væri
við hæfi. Þú stoppaðir oftast stutt
þar sem þú komst og símtölin voru
oft í styttra lagi. En þú vildir alltaf
fylgast með hvort við hefðum það
ekki örugglega gott og liði vel. Þótt
þú verðir ætíð í huga okkar, sem
þótti svo vænt um þig, er það ekki
eins og hafa þig hjá okkur. Þig vant-
ar í hópinn okkar. Barnabörnin þín
spyrja: Hvernig gat þetta gerst? En
þetta er víst lífsins gangur sem á
fyrir okkur öllum að liggja. Kveðjur
til þín, fyrir allt sem þú gerðir fyrir
okkur, frá Kristjáni, Ástu Hrönn og
Maríönnu.
Farðu í guðs friði.
Þín dóttir,
Lára.
Jæja elsku pabbi. Þá ertu farinn í
þína lengstu ferð og þetta verður
víst fyrsta og eina bréfið sem ég
skrifa þér.
Síðustu dagar fyrir andlát þitt
voru skrýtnir og undarlegir og hlut-
irnir gerðust hratt, ég dvaldi mikið
heima hjá ykkur mömmu og á þeim
tíma hugsaði ég mikið um samband
okkar.
Fyrir um 38 árum kom ég inn í líf
þitt og átti eftir að fylgja þér síðan.
Þetta voru góð ár, eiginlega alltaf
sól, stundum smá dropar. Á þessari
ferð okkar hef ég lært margt og sé
kannski núna hvað það er sem skipt-
ir okkur máli í lífinu og hvað ekki.
Þegar kom að kveðjustundinni
var bara einn hlutur sem ég átti eftir
að segja þér og það var hvað mér
þótti óendanlega vænt um þig.
Það var stundum skrítið fyrir lít-
inn strák, óframfærinn og feiminn
að eiga pabba sem fylgdi ekki
straumnum og fór sínar eigin leiðir
og hafði alltaf hlutina aðeins öðru-
vísi en aðrir.
Síðast í gærkvöld var ég minntur
á hvernig þú fórst ætíð þínar eigin
leiðir þegar við vorum á leið heim
frá nesinu, að Almar sagði og benti
til vinstri: Afi fór alltaf þessa leið.
Leið sem við förum aldrei og fáir
gera, því hún er hálfgerð krókaleið.
Þú sagðir alltaf: Engin hættuleg
gatnamót.
Það var ekki fyrr en ég varð eldri
að ég sá hvað það er miklu meira
varið í fólk sem fylgir ekki þessum
straum og gerir hlutina aðeins öðru-
vísi.
Ég á margar góðar minningar
sem ég get brosað að núna en gerði
kannski ekki þá.
Þegar ég lít til baka held ég að
veraldlegir hlutir eða lífsgæða-
hlaupið hafi ekki skipt þig mjög
miklu máli nema fyrir utan að eign-
ast eigið húsnæði og svo kannski
málverkin þín.
Þegar ég spurði þig hvort þú ætl-
aðir ekki að fá þér hitt og þetta, t.d.
nýjan bíl, voru svörin ætíð á þá leið
að þessir hlutir skiptu þig bara ekki
nokkru máli.
Ætíð varstu þakklátur fyrir hvað
eina sem fyrir þig var gert – hvernig
svo sem það var gert – eintómir
snillingar á ferð. Ef ég gerði eitt-
hvað fyrir þig og vildi gera hlutinn
betur var alltaf sama viðkvæðið hjá
þér: „Þetta má bara ekki vera
betra.“
Ég man ekki eftir því að hafa
heyrt þig hallmæla nokkrum manni
og þó að allir væru sammála um að
hann væri bjáni reyndir þú ætíð að
bæta úr og fannst ætíð eitthvað já-
kvætt í fari hans, stundum með at-
hugasemdum sem komu málinu
ekkert við, s.s. hann á voða mynd-
arlega konu eða hann er alltaf fínn í
tauinu.
Það versta sem þú gast sagt um
nokkurn mann var að þér þætti
hann ekki skemmtilegur.
Við vorum ekki alltaf sammála um
hlutina – eiginlega vorum við alltaf
ósammála en ég held að það hafi
verið bara til að hafa umræðuna lif-
andi og skemmtilega – innst inni
vorum við sammála um svo marga
hluti.
Ég hafði samband við þig næstum
því á hverjum degi en nú þarf ég að
leita annað til að biðja um smá-
greiða, upplýsingar eða bara smá-
spjall.
Ég á sjaldnar eftir að heyra orð
eins og rakin vitleysa, tóm della,
bakkelsi, „lay it on the line“ eða ég
má bara ekki til þess hugsa.
Það verður skrítið, pabbi, að fara í
bæinn og geta ekki komið við hjá
þér niðri í Berg sem var vinnustaður
þinn í næstum 50 ár. Manstu, pabbi,
þegar ég spurði þig hvort þú hefðir
aldrei hugsað um að skipta um
vinnustað og þá sagðirðu: „Ég fengi
hvergi að hafa sama frjálsræðið,“ en
það skipti þig miklu máli.
Þér þótti vænt um fyrirtækið og
þann sem þú vannst með, hann Olla,
þú sagðir að þið væruð á svipaðri
bylgjulengd.
Eftir að hafa kynnst þér sem föð-
ur er ekkert skrýtið að ég valdi þig
sem vin minn, maður fær víst að
velja þá sjálfur en föður og móður
fékk ég ekki að velja frekar en nokk-
ur annar. Sá sem valdi ykkur
mömmu á einn inni hjá mér ef ekki
fleiri.
Dyrnar hjá ykkur hafa alltaf verið
opnar mér og minni fjölskyldu og er
ég þakklátur fyrir þá ást, hlýju, ör-
yggi og virðingu sem þið hafið veitt
mér. Allir smáu hlutirnir sem þið
gerðuð fyrir mig eru löngu orðnir að
mörgum stórum.
Þú talaði ekki oft um tilfinningar
en síðustu dagana var það svo aug-
ljóst í samtölum okkar hvað þér
þótti vænt um mömmu.
Ef ég gerði eitthvað fyrir ykkur
voruð þið mér alltaf þakklát. En
sjálfur lít ég á mig sem skuldugan
FRIÐRIK
WATHNE

  
 
 


   

 

     
    !" # $ % % 


    

  

  
   
          ! 
  ""#
$

    
 %
 
   
    

 &    
' &'  ( " ')*+""   $( &+ *
 , ( " ')*+""
)  $ "**
&+ " ')**   -" ( ./!*+""
"% " ')**   -" $*+""
 !%   *+""
+ 0"
+**
& 0   ** / $  *+""
 %/! *01 (




  

   
 
 

 




  
 
    


 

 !" "
 ! "#!$ !%& 
' !$ !  ( !  !%%& 
! )* + #,,!

'+ ! "#!  !%%&  "&!'!$ ! , %#,,!

,, !  !%%&   $ -   !%#,,!
%  ! !  !%%&  . /# %#,,!
 !  '  !%#,,! . ' . ' %& 
0 ! 01! &' 0 ! 0 ! 01! 2

 

  
  
 

 

  


 
   
 !
 

  

 
 
  
   
" #!  $ %!#
&' 
&& ( 
 #&'  )
& " 

' ##* 
##
 "
 #&'  + ,#   ' ##* 

 # 
 ##* 
'  - 
 ##*  
.  " 
/
* 0 0 $

 

  
  
 

 



 

  

  
 !
 

  

 
  
  
  
    

 !
  "  #

 
"#  $ %&$' 
(
 '    $ $$!


 $! )*
+ , +-$' 
.
 '  /#$   0
)
 $!  + $ 1 $' 
%
 $! 23 4 2-$' 
   !      5

 

   
 

  




  



 






  

 
  
 
  
  
 
  ! 
 ! "#!#$!
 !"#$ %&$" '"
%() ""  !"# #( $
"" %($""  !"# #( $ *+" ,"" $ '"
 !"#$  !"# '"
 #  !"# #( $ %-. . * '"
' / $" /&$"0