Morgunblaðið - 28.03.2001, Page 38

MINNINGAR
38 MIÐVIKUDAGUR 28. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Heiðar TheodórÓlason fæddist á
Skagaströnd, A-
Húnavatnssýslu, 23.
nóvember 1954.
Hann lést á gjör-
gæsludeild Landspít-
alans við Hringbraut
20. mars síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Óli Jón Bogason,
skipstjóri í Keflavík,
f. 17.4. 1930, og Erla
Guðrún Lárusdóttir
húsmóðir, f. 8.5.
1936, d. 23.8. 1995.
Systkini Heiðars eru:
Grétar, f. 21.7 1956, kvæntur Þór-
unni Sigurðardóttur, f. 19.1. 1957,
þau búa í Keflavík; Sólveig, f. 21.4.
1960, gift Kristni Kárasyni, f.
19.11. 1959, þau búa í Grindavík;
og Valþór, f. 31.12. 1961, unnusta
hans er Kristrún Sæbjörnsdóttir, f.
1.10. 1971, þau búa í Kópavogi.
Heiðar kvæntist hinn 15. júlí 1978
eftirlifandi eiginkonu sinni, Rögnu
nesja árið 1975, sem skipasmiður.
Heiðar starfaði í Dráttarbraut
Keflavíkur 1971–1975. Árið 1977
flutti Heiðar til Dalvíkur þar sem
hann starfaði við gatnagerð fyrst
um sinn. Hann vann einnig hjá Ó.
Jónsson & co, Víkurbakarí, Steypu-
stöð Dalvíkur hf. og Áhaldahúsi
Dalvíkur, auk þess sem hann var til
sjós, m.a á Otri EA og Grímseyj-
arferjunni Sæfara. Hann var einn
af stofnendum hlutafélagsins Sæ-
plasts hf. og starfaði þar um árabil.
Einnig starfaði hann mikið við hús-
byggingar. Árið 1991 flutti Heiðar
ásamt fjölskyldu sinni til Akureyr-
ar. Þar starfaði hann m.a hjá bygg-
ingavöruversluninni Metró, síðar
BYKO hf. Fjölskyldan flutti svo til
Reykjavíkur í byrjun árs 2000 þar
sem Heiðar starfaði hjá BYKO hf.
til síðasta dags. Heiðar var einn af
aðalhvatamönnum þess að endur-
vekja æskulýðsstarfsemi Ung-
templarafélagsins Árvakurs í
Keflavík árið 1970. Hann var einn-
ig umsjónarmaður æskulýðsmið-
stöðvarinnar Böggvers á Dalvík,
auk þess sem hann var félagi í Kiw-
anisklúbbnum Hrólfi á Dalvík.
Útför Heiðars fer fram frá Há-
teigskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.00.
Valborgu Sveinsdótt-
ur, f. 8.4. 1956, frá
Þverá í Skíðadal. For-
eldrar hennar eru
Þórdís Rögnvaldsdót-
ir, f. 5.5. 1920, og
Sveinn Vigfússon, f.
30.3. 1917, d. 31.12.
1996. Börn Heiðars og
Rögnu eru: Jóhann f.
8.11. 1974, unnusta
hans er Jóna Sigurð-
ardóttir, f. 14.11. 1978;
Erla Ösp, f. 20.2. 1979,
unnusti hennar er Eið-
ur Arnar Pálmason, f.
9.6. 1976, barn þeirra
er Andri Freyr, f. 27.7. 1999, Eiður
á fyrir dótturina Söru Dögg, f.
28.6. 1994; og Heiðar Theodór, f.
18.11. 1983.
Heiðar ólst upp á Skagaströnd til
12 ára aldurs, en flutti með foreldr-
um sínum til Keflavíkur árið 1966.
Hann lauk gagnfræðaprófi frá
Gangfræðaskóla Keflavíkur árið
1971 og prófi frá Iðnskóla Suður-
Á sofinn hvarm þinn
fellur hvít birta
harms míns.
Um hið veglausa haf
læt ég hug minn fljúga
til hvarms þíns.
Svo að hamingja þín
beri hvíta birtu
harms míns.
(Steinn Steinarr.)
Þannig kveð ég þig, ástin mín, með
þökk fyrir allt sem þú gafst mér.
Þín
Ragna.
Elsku pabbi!
Það nístir okkar hjörtu að þurfa að
kveðja þig langt fyrir aldur fram, þú
fórst alltof, alltof fljótt, elsku pabbi.
En við yljum okkur við allar ynd-
islegu stundirnar sem við áttum með
þér, þær geymum við í hjörtum okk-
ar sem dýrmætan fjársjóð. En hvers
vegna þurftir þú að fara pabbi? Þér
hlýtur að vera ætlað æðra starf ann-
ars staðar.
Hver á núna að koma og kippa öllu
í lag, þegar eitthvað fer úrskeiðis? Þú
varst alltaf fyrstur á staðinn ef okkur
vantaði hjálp við eitthvað, því það var
ekkert sem þú ekki gast gert, ekkert
sem þér óx í augum.
Við vitum að amma hefur tekið á
móti þér með opnum örmum og sam-
an munið þið vaka yfir okkur um
ókomna tíð. Þessi sjúkdómur sem
hrifsaði ykkur bæði frá okkur, hefur
sameinað ykkur á ný, það huggar
okkur að vita það.
Það er svo sárt hvað lífið er mis-
kunnarlaust, að þú skulir hafa verið
tekinn frá okkur svona snemma, ung-
ur maður í blóma lífsins. Þú sem áttir
eftir að framkvæma svo margt, en
varst þó búinn að koma svo miklu í
verk á svo stuttum tíma. Þér var al-
veg ómögulegt að sitja aðgerðarlaus,
þú fannst þér alltaf eitthvað að gera.
Elsku pabbi, við söknum þín svo sárt,
missir okkar er svo mikill og það
tómarúm sem til varð við fráfall þitt
verður aldrei fyllt. En við reynum að
takast á við sorgina sem berst um í
okkar hjörtum, því að við vitum að þú
gefur okkur styrk til þess.
Við kveðjum þig með söknuði í
hjarta.
Blessuð sé minning þín, elsku
pabbi.
Jóhann, Erla Ösp og Heiðar.
Þegar ég fékk þær fréttir að Heið-
ar bróðir væri alvarlega veikur hugs-
aði ég með mér að þetta væri ekki
neitt, hann myndi jafna sig fljótt á
þessu. Það var aldrei neitt mál hjá
honum að hrista hlutina fram úr erm-
inni, það lágu allir hlutir svo vel fyrir
honum.
En hann var tekinn frá okkur svo
fljótt. Hann var nýfluttur suður í nýtt
hús sem þau voru búin að gera svo
fínt. Það er erfitt að sætta sig við að
þetta skuli vera raunveruleiki að
hann skuli ekki birtast óvænt hjá
mér eins og hann gerði svo oft eftir
að hann flutti suður. Alltaf var hann
tilbúinn að gera allt fyrir okkur ef við
báðum hann um hjálp.
Hann átti lítinn afastrák sem hann
sá ekki sólina fyrir og talaði mikið
um, litli snáðinn missir af miklu að
hafa afa ekki til staðar. En Heiðar
minn, þú munt lifa í huga mínum svo
lengi sem ég fæ að vera á þessari
jörð.
Elsku góði guð, gefðu Rögnu, Jó-
hanni, Erlu, Heiðari pabba og okkur
öllum styrk við þennan mikla missi
sem við eigum erfitt með að skilja.
Sólveig systir.
Það er erfitt að sætta sig við að
kær bróðir og mágur skuli horfinn á
braut í blóma lífsins eftir stutta
sjúkrahúslegu. Minningarnar hrann-
ast upp og þá sérstaklega frá því að
við bræðurnir vorum litlir strákar.
Eitt atvik frá þessum árum er mér
sérstaklega minnisstætt. Við Heiðar
fórum að taka á móti pabba þegar
hann var að koma af sjónum. Við
gerðum þetta oft en í þetta skiptið
ákváðum við að fara í feluleik. Ég
faldi mig svo vel að ég fannst ekki og
beið lengi lengi, en þegar ég kom úr
felum voru allir farnir frá borði – ég
var aleinn. Ég hljóp heim á Hafn-
argötu og þegar ég kom þangað var
allt á öðrum endanum og Heiðar há-
grátandi vegna þess að hann var viss
um að bróðir hans sem hann átti að
passa væri drukknaður. En það lag-
aðist fljótt þegar hann sá mig.
Ég man alltaf eftir því þegar Heið-
ar fór að vinna við æskulýðsstörf í
Keflavík hvað mér þótti vænt um að
ég og félagi minn fengum að koma
með honum niður í Æskulýðsheimili
til að opna fyrir Opið hús, því okkur
fannst upphefð í því að fá að hjálpa til
áður en jafnaldrarnir komu. Ég dróst
fljótlega inn í þetta starf en Heiðar
var þar mikill leiðtogi og stjórnaði
þar öllu ásamt vinum sínum, Valda
og Einari. Ég leit alltaf upp til Heið-
ars bróður, mér fannst hann frábær
félagi og góður vinur. Vorið 1977
varð fjarlægðin meiri á milli okkar
þegar hann fór norður á Dalvík að
vinna. Þar kynntist hann Rögnu
konu sinni, festi þar rætur, eignaðist
fjölskyldu og byggði sér hús. Alltaf
var gaman að koma til Heiðars og
Rögnu til Dalvíkur og eins til Akur-
eyrar, en þangað fluttu þau eftir
nokkurra ára veru á Dalvík. Heiðar
var dugnaðarforkur og þurfti alltaf
að hafa mikið að gera, enda byggði
hann líka hús á Akureyri.
Á Akureyri bjuggu þau í allmörg
ár en fyrir ári ákváðu þau að flytja til
Reykjavíkur og varð það fjölskyld-
unni til mikillar gleði að fá þau nær
okkur. Fyrir einu og hálfu ári fórum
við hjónin til Barcelona í skemmti-
ferð og hittum Heiðar og Rögnu þar.
Þau höfðu komið nokkrum dögum á
undan okkur en það var nóg til þess
að Heiðar var orðinn mjög fróður um
menningu og siði Katalóna og leiddi
okkur á ýmsa staði sem við hefðum
annars farið á mis við.
Heiðar var einstaklega barngóður
og fylgdist alltaf mjög vel með börn-
unum í fjölskyldunni. Hann var líka
mikill fjölskyldumaður og var mjög
mikið með litla dóttursoninn, Andra
Frey.
Heiðar hafði einnig mikinn áhuga
á stórfjölskyldunni og ræktaði fjöl-
skyldutengslin mjög vel, bar um-
hyggju fyrir öllum í fjölskyldunni og
var ættfróður með afbrigðum. Við
kveðjum þig, elsku Heiðar, með sár-
um söknuði en reynum að hugga okk-
ur við að mamma hefur tekið vel á
móti þér.
Elsku Ragna, Jóhann, Erla og
Heiðar, megi guð vera með ykkur á
þessum erfiða tíma. Elsku pabbi,
megi guð vera með þér og styrkja þig
í þinni erfiðu sorg.
Grétar og Þórunn.
Við viljum með fáum orðum kveðja
stóra bróður, mág og stóra frænda.
Maður verður alveg orðlaus þegar
einum fjölskyldumeðlimi er kippt í
burtu frá öllum sínum nánustu. Ég
hringdi í Heiðar bróður á laugardag-
seftirmiðdag og ætlaði að biðja hann
að passa litla kútinn minn, hann Safír
Stein, þá sagði hann að hann væri í
bústað í Biskupstungum með Rögnu
og sagði mér bara að koma með hann
upp eftir og að hann ætti von á sínum
börnum og barnabarni. Hljóðið var
svo gott í honum og var hann í mjög
góðu skapi, en ekkert varð úr að ég
færi uppeftir. Svo leið tæpur sóla-
hringur þar til Grétar bróðir hringdi
í mig og sagði mér að það væri búið
að leggja Heiðar bróður inná spítala
og væri sennilega það sama að og var
að mömmu þegar hún yfirgaf þessa
veröld. Ég hringdi í Erlu Ösp og
spurði hvað væri að frétta, hún sagði
hann á leiðinni í aðgerð sem átti að
taka um 7 klst. Eftir aðgerð var hon-
um haldið sofandi og okkur sagt að
aðgerðin hefði tekist vel og nú væri
bara að bíða og sjá. Ég fór í vinnuna á
þriðjudeginum og um miðjan daginn
hringir Grétar bróðir aftur í mig og
biður mig að koma heim til Rögnu
strax og ég fann að ekki var allt eins
og það átti að vera. Þegar ég kom
þangað tóku Grétar og Jóhann á móti
mér og ég sá strax hvað hafði skeð,
stóri bróðir minn var dáinn. Ég fann
strax fyrir þessu óréttlæti inni í mér
sem greip mig þegar mamma dó.
Mér finnst alltaf að það eigi að vera
hægt að laga það sem er að, sérstak-
lega hjá manns nánustu. Ég man vel
eftir Heiðari bróður þegar ég var lít-
ill strákur og var hann mín fyrir-
mynd í einu og öllu, þeir voru mikið
saman í þá daga, Heiðar og Grétar,
og fékk ég oft að skottast með þeim.
Þegar Heiðar var gæslustjóri í Galta-
læk leyfði hann mér að koma með sér
og hjálpa til við að leita í bílum og
langferðabílum, ég man hvað það var
gaman. Hann var líka vanur að
spyrja litla bróður hvernig honum lit-
ist á stelpurnar sem hann var að
koma með heim og hverja mér litist
vel á. Heiðar var duglegur í öllu sem
hann tók sér fyrir hendur og vildi
helst gera allt einsamall. Heiðar
fluttist norður yfir heiðar og kynntist
sinni heittelskuðu Rögnu, en alltaf
þegar maður kom til þeirra var
manni tekið opnum örmum og þess
krafist að maður gisti í þeirra húsi.
Heiðar tók alltaf öllum mínum vinum
vel og knúsaði börnin mín þegar hon-
um gafst tækifæri til. Heiðar var vin-
margur maður og heiðarlegur fram-
úr hófi og alltaf fús til að rétta öllum
hjálparhönd sem til hans leituðu. Ég
bið guð að vera Rögnu, Jóhanni, Erlu
Ösp, Heiðari Theódóri og fjölskyld-
um þeirra til halds og trausts og
styrkja þau í þessum stóra missi sem
þau nú horfast í augu við. En eitt má
styrkja okkur öll, að það verður tekið
vel á móti honum, við fremsta hlið
verður mamma og sér um hann þar
eins og henni er einni lagið. Það eru
orð með réttu sem sagt er að guðirnir
taki þá fyrst sem þeir elska mest.
Hvíldu í friði, elsku Heiðar minn,
kveðja, litli bróðir,
Valþór Ólason, Kristrún
Sæbjörnsdóttir, Aðalheiður
Ásdís Valþórsdóttir,
Guðrún Ósk Valþórsdóttir og
Safír Steinn Valþórsson.
Hann Heiðar mágur minn er lát-
inn! Horfinn af þessu jarðneska sviði.
Maður sem alltaf hafði verið hreystin
og lífsorkan uppmáluð. Ekkert fær
HEIÐAR THEODÓR
ÓLASON










 
  
 
  
       


 
!   
  
 
  " 
  

 #   $ 
% #  
 &
 
 ' ''((
  !""#$

#  
 

# 

 






%



#& '(!)*
 & +
)   $ 
     *#

   

++
 ,$  
  
  -

    


 
,- & !".-''! ! & !  ""#

/!".-''! 0!"' 1$
! ""#
-!""# 2#.
"'!""#
!!""# 3 #!!""#
      /#    /$.
    
 
 


"# 
 


 456
7"' -!

  (&2
5"'2   2
 )   
 ++ 
   

  
/

  0

1 


 
 2
 8 ! & .-''!
! &  "#
 .7".-''!
    "#
. ! & .-''!
&2.  ".-''!
- ""#
   ".-''!
,- ".-''!
 /#    /$

 

  
 
 # 
 
"# %9:;6<
% ." )*

(" 
)  
+'
 3
,$
   

 
 
#
 

 



%

 %   
 

"
)

0!"'% /".-''!
!% /""#
 ,- ""#
= .% /""#$
% !.% /".-''!
 ! &-""# ->    8".-''!
   8%  ! &""# : ("'  (".-''!
 !  !! &""# & >!& (".-''!$