Morgunblaðið - 03.04.2001, Qupperneq 70

70 ÞRIÐJUDAGUR 3. APRÍL 2001 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100  Símbréf 569 1329
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
VOR ER í lofti, sá árstími sem kveik-
ir áhugann hjá mörgum að fá sér
hund. Útivistir hundaeigenda verða
jafnframt tíðari.
Íslendingar eru margir hverjir
framtakssamir heilsuræktendur.
Heilsuræktarstöðvar eru þétt settn-
ar og er það vel. Líklegt er þó að
ekkert jafnist á við að leggja rækt
við líkama sinn úti í fersku lofti.
Meðal okkar er dýrategund, sem
sértskaklega þarf að treysta á sam-
viskusemi okkar til að fullnægja
hreyfiþörf hennar sem best og þarf
það helst að fara fram undir berum
himni. Það er hundurinn. Fátt er
þeim kærara en að fá að hlaupa um,
uppgötva nýtt og kanna gamalt, sýna
sig og leika sér eða fá að gelta af
gleði. Greinarhöfundur talar af
nokkuri reynslu. Hundar hafa verið
samferða mér í 20 ár og er ég oft
spurður, sem mér þykir alltaf jafn-
sérkennilegt; „ hvort þeir þurfi ekki
mikla hreyfingu?“
Ég svara „að þeir fái þá hreyfingu
sem mér sjálfum er holl og nauðsyn-
leg“. Flestum kemur svarið á óvart!
Sumir skilja það ekki.
Ég leita út í náttúruna fyrst og
fremst sjálfs mín vegna, hundarnir
eru minn félagsskapur. Íslensk nátt-
úra þykir mér alltaf jafnspennandi,
mögnuð, breytileg og gefandi, hún er
aldrei eins. Það kostar ekkert að að
njóta hennar og stutt er í dýrðina.
Lífsgæði sem útlendingar öfunda
okkur af en ótrúlegur fjöldi íslend-
inga er blindur fyrir.
Algengt er að á daglegu rölti mínu
verði hundar á vegi mínum. Skyldi
engan undra. Hundahald er vinsælt.
Að eiga og umgangast heilbrigðan
hund með góða lund eru forréttindi.
Félagsskapurinn er frábær og
óskaplega gaman að vera með hóp
hunda, tvo eða fleiri saman.
En það undarlega er, að þegar fer-
fætlingarnir verða á vegi mínum, er
sjaldnast við hlið þeirra húsbóndi. Á
undan eða eftir mjakast áfram bif-
reið og í versta falli mæti ég slíku
farartæki á hröðu skriði og oft nán-
ast vitstola af hræðslu hund, sem
hleypur langt á eftir bifreiðinni að
berjast við að halda í við eiganda
sinn í bílnum. Ótrúlegur ósiður,
sorgleg lífsreynsla, skelfileg leti.
Undir stýri situr oft fullfrískt fólk,
upptekið við að flýta sér að klára
rúntinn fyrir hundinn, malandi í far-
síma, sinnandi tóbaksfíkn sinni eða
raðandi í sig skyndibita og gosdrykk
á meðan ferskt vatn rennur í læk
skammt frá bílnum!
Útivið er oftar en sjaldan frábært
veður, en hundeigandinn er hrein-
lega of latur til að fylgja besta vini
sínum þann stutta spotta, sem hann
þarf á að halda daglega.
Myndin, sem blasir við manni er
eins öfugsnúin og mögulegt er. Allt
er gert, sem ekki ætti að gera. Halda
sumir hundaeigendur að hundahald
sé heilsuspillandi og best sé að of-
reyna sig ekki með því að rölta með
hvutta?
Hundur vill finna fyrir nálægð
húsbónda síns. Því er dapurt að sjá
suma þessa húsbændur sitja sem
fastast við stýrið, fjarstýra dýrinu
með bílflautunni eða stjórna því með
hrópum, köllum, jafnvel skömmum
og fúkyrðum út úr bílnum ef því
þóknast ekki að lesa hug hins sér-
kennilega innstillta eiganda síns.
Engin skóli er betri fyrir hunda en
þegar hundurinn skilur eiganda sinn
og öfugt. Hundum þarf að leiðbeina,
stundum að róa þá, oft að hvetja, sí-
fellt að hrósa og mikið að snerta. Til
þess að hundurinn geti skilið hús-
bónda sinn, þarf eigandinn fyrst að
skilja hund sinn og helst þekkja ögn
persónuleika hans. Aðeins tími, ein-
beiting, þolinmæði, áhugi og einlæg-
ur vilji gerir mann og hund sem eitt.
Takmark, sem fáum tekst að ná! Ís-
lendingar eru líklega of agalausir,
góðir hlutir gerast hægt, of hægt
fyrir Íslendinga. Aðstæður til slíks
samruna eru þó einstakar í íslenskri
náttúru, oft spölkorn í burtu, einu
fegursta sköpunarverki sem fyrir-
finnst. Það tekst engum hundaeig-
anda sem alltaf er límdur niður í bíl-
sæti.
Mér verður ætíð orða vant, þegar
ég upplifi svona atburði og kemur þá
fyrst upp í hugann það, sem sagt er
við æskuna þegar hún óhlýðnast
„skammist ykkar“. Besti vinur ykk-
ar á betra skilið. Ræktið litlu skinnin
af meiri ábyrgð. Hafið og hugfast, að
daglega skuldið þið eigin sál og
skrokk það, sem allir hundar þrá
hvað mest, fatlaðir óska sér einskis
heitar, rúmliggjandi dreymir um,
stríðshrjáðir sjá aðeins í hyllingum
og sumum sjúklingum er ráðlagt að
tileinka sér – hreyfingu í faðmi frið-
sællar náttúru. Hundar og heilsu-
rækt eiga samleið.
ÁRNI STEFÁN ÁRNASON
Ölduslóð 38, Hafnarfirði
Er hundahald
heilsuspillandi?
Frá Árna Stefáni Árnasyni:
Morgunblaðið/Ásdís Ásgeirsdóttir
Fátt er hundum kærara en að fá að hlaupa um, uppgötva nýtt og kanna
gamalt, sýna sig og leika sér eða fá að gelta af gleði.