Morgunblaðið - 03.04.2001, Qupperneq 77

FÓLK Í FRÉTTUM
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 3. APRÍL 2001 77
HARÐKJARNASENAN á Ís-
landi er í þvílíkum blóma. Músíktil-
raunir hafa verið hernumdar af
hljómsveitum sem tilheyra harð-
kjarnamenningunni og aragrúi er af
öðrum úrvals hljómsveitum sem eru
að gera þessa senu að einu því mest
spennandi í íslensku tónlistarlífi um
þessar mundir. En þó að íslensk
rokk- og harðkjarnabönd séu góð er
nauðsynlegt öðru hvoru að fá nýtt
blóð inn á tónleikasenuna til að auka
fjölbreytnina.
Hljómsveitirnar Millsbomb og Di-
spirited eru staddar hér á landi
vegna verkefnis sem efla á samvinnu
ungra evrópskra hljómsveita. Tón-
leikarnir á Gauknum voru þeir síðari
sem aðstandendur Skarkala stóðu
fyrir og eiga þeir hrós skilið. Maður
vonar að framhald verði á þessu
samstarfi og að ungar íslenskar
hljómsveitir fái einnig tækifæri til að
spila erlendis.
Fyrst til að hefja leik var ein besta
harðkjarnahljómsveit Íslands,
Snafu. Þetta er gríðarlega hörð
hljómsveit, vel spilandi og státar af
góðum söngvara. Snafu keyrði áfram
eðalrokkið með góðum lögum og náði
fljótt að kynda upp í mannskapnum.
Næst á svið var Vígspá, sem að mínu
mati kom, sá og sigraði. Vígspá var
alveg meiriháttar, lögin voru frábær,
bandið gríðarlega þétt og Bóas
söngvari í alveg hættulega miklu
stuði. Þvílíkur kraftur og stemning
sem piltarnir gátu framleitt, nálægð-
in við tónleikagesti fullkomin og
lokalagið „Yesterday don’t mean
shit“ eftir Pantera var skemmtilegt
innlegg.
Ég hálfvorkenndi Dispirited sem
koma frá Svíþjóð, ekki fyrir það að
vera sænskir heldur fyrir að þurfa að
fara á svið á eftir Vígspá. Það reynd-
ist samt ekki þörf á því, Svíarnir
voru fljótir í gang og við tók þungt
dauða-/ruslrokk (death/thrash met-
al) árgerð 1990–1992, úrvals nost-
algía. Dispirited voru í gríðarlegum
ham og kunnu áheyrendur að meta
það sem þeir höfðu fram að færa og
stigu nokkur dansspor í pyttinum.
Dispirited kvöddu Gaukinn með
löngu klassísku lagi Sepultura „Cha-
os A.D.“ og áttu salinn algjörlega á
meðan.
Eftir storm Svíanna mætti Mills-
bomb. Millsbomb er sex manna sveit
frá Austurríki sem spilar þungarokk
með rapp- og hipp hopp-áhrifum.
Hljómsveitin skartar tveimur söngv-
urum sem bæta hvor annan upp en
eru ásamt félögum sínum mjög líf-
legir á sviði. Lög þeirra Millsbomb-
manna voru þó ekkert meiriháttar,
hálfgert léttmeti eftir það sem áður
hafði dunið yfir. Best tókst þeim upp
í tveimur pönklögum sem þeir áttu í
kistunni. Millsbomb eiga sínar góðu
hliðar, sterkust er sviðsframkoman
en mínusinn var tímaeyðsla og
kannski einu aukalaginu of mikið.
Síðastir á svið voru kóngarnir í
Mínus. Strákarnir mættu fullir af
orku og tilbúnir í að sprengja hljóð-
múrinn. Einn, tveir, þrír, rokk og ról.
Krummi söngvari hlykkjaðist og
fleygði sér um sviðið á meðan hann
öskraði og söng. Hljómsveitin, sem
er gríðarlega þétt, varð að gæta sín á
að verða ekki í vegi fyrir honum. Það
var eins og maðurinn væri andsetinn
af Iggy Pop. Því miður lenti Mínus í
vandræðum með trommusettið og
þar að auki í tímahraki þar sem
Millsbomb hafði teygt lopann of mik-
ið. Þar af leiðandi fengu tónleika-
gestir ekki nema fimm lög með Mín-
us en þeim var það bætt upp því
Mínus endaði eins og The Who. Öll-
um hljóðfærunum fleygt í gólfið,
trommusettið tætt í sundur og skila-
boðin skýr. Engin aukalög. Eðal-
kvöld með ofsaþungu rokki.
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
Hinir austurrísku Millsbomb voru hinir mestu grallaraspóar.
Skarkali á Gauknum
TÓNLIST
H l j ó m l e i k a r
Skarkali – Tónlistarhrina í Reykja-
vík. Til umsagnar er seinna kvöldið
sem fram fór miðvikudaginn 28.
mars. Fram komu: Snafu, Vígspá,
Dispirited (frá Svíþjóð), Millsbomb
(frá Austurríki) og Mínus.
GAUKUR Á STÖNG
Jóhann Ágúst Jóhannsson
HIN RAUÐA Berlín, eins og höf-
uðborg Þýskalands var stundum
kölluð um 1930, stuttu áður en nas-
istar tóku völdin, hefur lifað tímana
tvenna. Menn hafa farið mismjúkum
höndum um þessa dömu sem er
reyndar langt frá því sjálf að vera lítil
og saklaus. Hún hefur veitt mörgum
húsaskjól í gegnum aldirnar og menn
hafa sýnt þakklæti sitt á mismann-
úðlegan máta. Menn blindaðir af ást
til hennar og þeirrar þjóðar sem hún
tilheyrir hafa framið viðurstyggilega
glæpi gagnvart mannkyninu, þess
valdandi að hún hefur þurft að þola
sprengjubræði sem jafnaði hana
nánast við jörðu. Stuttu síðar þegar
sigurvegarar seinni heimsstyrjaldar-
innar fóru að þrasa sín á milli datt
þeim ekkert betra ráð í hug en að
skipta verðlaunagrip sínum í tvennt
og reistu múr meðfram hryggjarsúlu
Berlínar.
Myndasaga vikunnar Berlin: City
of Stones eftir Jason Lutes er í flokki
sögulegra bókmennta, er skáldsaga
en segir raunsæislega frá lífi nokk-
urra Berlínarbúa árið 1928, tími rót-
tækra skoðana og þar af leiðandi
mikilla skoðanaárekstra.
Fyrir fyrri heimsstyrjöldina var
Berlín iðnaðarrisi en stríðið og eft-
irmálar þess hrundu af stað bylting-
um um gjörvallt Þýskaland.
Hinn 9. nóvember 1918 stóð Phil-
ipp Scheidemann, formaður hinna
félagslegu lýðræðissinna, á svölum
Ríkisdagsins (þinghúsið) og tilkynnti
stofnun þýska lýðveldisins. Nokkr-
um klukkustundum síðar stóð Karl
Liebknecht á svölum Borgarhallar-
innar og lýsti yfir stofnun hins frjálsa
lýðveldis jafnaðarmanna. Í janúar
árið 1919 var Karl myrtur ásamt
MYNDASAGA
VIKUNNAR
Berlin: City Of Stones book 1 eftir
Jason Lutes. Útgefin af Drawn &
Quarterly árið 2001. Fæst í mynda-
söguverslun Nexus.
Birgir Örn Steinarsson
Bræði í
Berlínarborg
Rósu Luxemburg af fyrrum her-
mönnum Þýskalandskeisara en þeir
ruddust inn í borgina og bundu þann-
ig blóðugan enda á uppreisnina.
Þegar lesandi bókarinnar kemur
til sögu eru að verða tíu ár frá því að
Karl og Rósa voru myrt og flokkur
kommúnista er að verða stærsti
starfandi stjórnmálaflokkurinn í
Berlín.
Lesandinn fylgist með þegar hin
unga listakona Martha Muller kemur
til borgarinnar í lest, þar sem hún
hittir blaðamanninn Kurt Severing,
og fylgist svo með hvernig hún, Kurt
og þær persónur sem flækjast inn í
söguþráðinn fóta sig á strætum borg-
arinnar á þessum viðkvæmu tímum.
Þetta er fyrsta bókin af þremur og
ber þess sannarlega merki því les-
andinn er skilinn eftir í lausu lofti eft-
ir lesturinn. Vissulega er mikið um
pólitík, hvort sem lesandanum líkar
það betur eða verr, en hún er þó ekki
sögumiðja bókarinnar. Boðskapur-
inn er skýr, að hjálpa lesandanum að
skilja forsögu seinni heimsstyrjald-
arinnar og að sýna fram á hversu
ólíkar aðstæðurnar eru í dag. Einn
boðskapur er þó framar öllum öðr-
um, í Berlín og á öllum stöðum býr og
bjó venjulegt fólk með skiptar skoð-
anir á lífinu. Í dag er flæði upplýs-
inga og skilningur meiri og okkur ber
að fagna því og læra af liðnum at-
burðum og gömlum syndum.