Morgunblaðið - 26.04.2001, Side 52

MINNINGAR
52 FIMMTUDAGUR 26. APRÍL 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
✝ Rósa MaríaBergsteinsdóttir
fæddist í Neskaup-
stað 15. maí 1980.
Hún lést 17. apríl síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar eru Sigríður
Stefanía Einarsdótt-
ir, f. 17.6. 1963, og
Bergsteinn Ingi Jós-
efsson, f. 29.11. 1961.
Fósturfaðir hennar
er Wayne John Lam-
bert, f. 29.03. 1967,
Bræður Rósu Maríu
eru Þór Wayne, f.
14.1. 1987, Kristófer
Halldór, f. 31.12. 1989, og Matth-
ías Paul, f. 17.10. 1992. Þeir eru
allir búsettir í Englandi hjá for-
eldrum sínum.
Rósa María ólst upp í Neskaup-
stað fyrstu árin með móður sinni
og fósturföður og er þau flytja til
Englands 1987 þá
fer hún með þeim
en kemur heim aft-
ur eftir hálft ár og
elst síðan upp hjá
ömmu sinni og afa,
þeim Rósu Skarp-
héðinsdóttur og
Jóni Sigurðssyni, í
Neskaupstað. Hún
bjó og starfaði í
Grindavík árið
1997–1998 og starf-
aði hún einnig sem
au-pair í Englandi
árið 1998–1999.
Síðastliðið ár starf-
aði Rósa María við umönnum í
Sjúkrahúsinu í Neskaupstað og
stefndi á nám á sjúkraliðabraut
er hún lést.
Útför Rósu Maríu fer fram frá
Norðfjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Hinn 15. maí 1980 var stór dagur
í lífi fjölskyldunnar. Fyrst barna-
barnið og fyrsta barnabarnabarnið
fæddist.
Ég gat ekki beðið og þurfti að fá
að sjá þig strax því mér fannst strax
að ég ætti stóran hlut í þér. Þú varst
aðeins um klukkustundar gömul
þegar ég fékk að halda á þér. Ég
var svo stolt af því að hafa eignast
systurdóttur. Mér fannst þú ynd-
isleg og stóru augun þín bræddu
mann bókstaflega og gátu ekki neit-
að þér um neitt. Ég man hve stolt
ég var að fá að passa þig og ég naut
þess að fara í göngutúr með þig í
vagninum þínum og mér fannst
bara að ég ætti alveg heilmikið í
þér. Mér hefur raunar alltaf fundist
það.
Þú varst ofsalega skemmtilegt og
opið barn. Stóru augun þín geisluðu
af kátínu og prakkaraskap, sérstak-
lega þegar þú varst að spila við afa
þinn því að sjálfsögðu leyfði hann
þér alltaf að vinna enda sást þú um
leikreglurnar.
Ég hugsa til litlu sjálfstæðu stelp-
unnar og hve stolt ég var af þér
þegar þú fórst í fyrsta sinn alein til
Englands með skuttogara frá Nes-
kaupstað. Þú hefur líklega verið 8
ára. Þú varst að fara að heimsækja
mömmu þína og Wayne og litla
bróður. Þetta var ekkert mál fyrir
þig og þér fannst þetta bara gaman.
Þú fórst ófáar ferðirnar til Eng-
lands því þú kaust það að vera
heima hjá ömmu og afa á Neskaup-
stað í skóla. En þegar þú fórst til
Englands komstu alltaf ánægð heim
aftur eftir skemmtilegan tíma. Þú
eignaðist vinkonu í götunni og tal-
aðir um hvað þið gerðuð saman og
þegar ég var að spyrja þig hvort
hún skildi þig þá var það nú lítið
mál, því þú talaðir ensku. Þú lærðir
hana á 2 mánuðum og áttir ekki í
erfiðleikum með það. Elsku Rósa
María mín, augasteinn ömmu og afa
sem ólu þig upp sem sitt barn, hið 7.
í röðinni. Ég hugsa til þess þegar ég
var að koma heim í frí og þú þurftir
að fá að sofa upp í hjá mér því við
þurftum svo mikið að spjalla. Þá
voru kannski 2 mánuðir liðnir síðan
við sáumst síðast. Þegar þú komst
með ömmu þinni og afa að heim-
sækja mig og Sólveigu og fjölskyldu
hennar til Lundar í Svíþjóð komstu
okkur öllum á óvart. Við systkinin
vorum búin að undirbúa óvænta af-
mælisgjöf til ömmu þinnar og afa og
þú vissir af því. Við ætluðum að
bjóða þeim til Parísar í tilefni af af-
mæli þeirra. Þú vissir af þessu öllu
saman í marga mánuði en þú sagðir
aldrei eitt orð um þetta við þau og
það endaði þannig að við tvær fór-
um með þeim og skemmtum okkur
heldur betur vel. Við urðum lítil
börn með þig hjá okkur þegar við
heimsóttum Euro-Disney. Þetta er
ógleymanleg ferð og eins mánuður-
inn sem þú varst hjá mér í Frakk-
landi sumarið sem þú fermdist. Síð-
astliðið ár hefur orðið mikil breyting
í lífi þínu. Þú varst að gera svo góða
hluti og ég var virkilega stolt af
hugrekki þínu og festu. Þú komst
okkur enn einu sinni á óvart með
sjálfstæði þínu. Þú varst farin að
stefna á gamla drauminn þinn aftur
þó að þú færir kannski ekki fara alla
leið. Þú ætlaðir alltaf að verða
barnasálfræðingur þegar þú yrðir
stór. Fyrir tæpu ári fórstu að vinna
á sjúkrahúsinu heima og þér líkaði
það strax mjög vel. Þú virtist ná
góðu sambandi við sjúklingana og
þeir kunnu að meta þolinmæði og
natnina sem þú hafir til að bera því
mér skilst að þú hafir verið óspör á
það. Þú ákvaðst síðan að þú vildir
læra að verða sjúkraliði og það var
stór ákvörðun og ég varð mjög stolt
af þér. Þarna kom gamla góða Rósa
María aftur. Ég mun alltaf minnast
og þakka fyrir það að hafa fengið
páskana með þér fyrir austan. Ég
kom með Viktor Emile austur og
það var mikil tilhlökkun. Það sem
upp úr stendur hjá honum eftir
þessa ferð er heimsóknin til þín og
kettlingatvíburanna þinna, Mola og
Búts, eins og honum fannst þú hafa
sagt þegar hann spurði hvað þeir
hétu.
Föstudagurinn langi heima hjá
ömmu þinni og afa ásamt Sólveigu,
Dodda og börnunum þeirra var ynd-
islegur. Aldrei þessu vant sátum við
mjög lengi við matarborðið því við
vorum svo mikið að tala og rifja upp
gamla daga og prakkarastrik. Við
hlógum mikið og þú varst svo full af
lífi og gleði. Við áttum aftur svona
stund á páskadag heima hjá Sól-
veigu og Dodda. Þú mættir í nýjum
fötum sem þú hafðir keypt þér og
þú varst svo fín og flott og við vor-
um einmitt að tala um hvað þú litir
vel út. Mér fannst þú geisla og
gleðin skein úr andlitinu þegar við
vorum að segja hvað þú litir vel út
og hvað fötin færu þér vel sem þú
hafðir keypt.
Elsku Rósa María mín. Ég veit að
þér líður vel þar sem þú ert núna og
eitt er víst að nógu margir eru þar
til að taka á móti þér og við sem eft-
ir erum hérna megin vitum að þau
hugsa vel um þig og halda í höndina
á þér. Þú þekkir bæði afa Halldór
og afa Héðinn og svo að sjálfsögðu
Lilla frænda sem dó í haust. Hinum
muntu örugglega kynnast því ég er
viss um að þau hafa fylgst með þér
frá upphafi.
Okkur var ekki ætlað að hafa þig
lengur hjá okkur því eitthvað annað
er þér ætlað. Ég vil þakka þér fyrir
þann tíma sem við fengum með þér
og bið þess að sá sem öllu ræður
gefi okkur öllum sem eftir erum
styrk til að halda áfram án þín og þá
sérstaklega vinum þínum, Sigga og
Davíð, en ég vil trúa því að tilgang-
ur sé með öllu þó að við skiljum
hann ekki alltaf og því held ég að þú
eigir eftir að hjálpa þeim og okkur
öllum á þinn hátt frá þeim stað þar
sem þú ert núna.
Far þú í friði, elsku Rósa María
mín.
Þín frænka,
Guðrún K. Einarsdóttir.
Elsku hjartans barnið mitt. Mér
er alveg orða vant, þú ert horfin frá
okkur svona óvænt eins og allt föð-
urfólk þitt í móðurætt.
Ég hélt í haust þegar Halldór
frændi þinn dó að nú hlyti mælirinn
að vera fullur en svo virðist ekki
vera. Það virðist endalaust vera
pláss í þessum pakka. Ég reyni að
segja sjálfri mér og öðrum að það
hljóti að vera mikilvægari störf hin-
um megin sem þér og öllum hinum
eru ætluð og ekki efast ég um að
það hefur verið tekið vel á móti þér,
ástin mín. Ég man þig yndislega fal-
lega litla skemmtilega stúlku sem
varst öllum sólargeisli, fædd í byrj-
un sumars og finnst mér alltaf hafa
verið sól og gott veður það sumar í
minningunni. Fyrsta barnabarnið
komið á heimilið sem var stórt, 6
börn, en það kom ekki að sök, þú
fékkst bara meiri athygli. Allir að
hampa þér, aldrei mátti heyrast í
þér þá var hlaupið til. Síðan ertu hjá
okkur fyrst með mömmu þinni og
pabba en síðan skilja þau og þú og
mamma eruð með annan fótinn allt-
af hjá okkur fyrstu árin. Þú flytur
til Englands 7 ára með mömmu
þinni og Wayne, fósturpabba þínum,
og litla bróður nýfæddum og man
ég hvað það var sárt og erfitt að
horfa á eftir Berki þegar þið siglduð
út úr höfninni á Neskaupstað. En
þú varst ekki lengi í burtu því um
jólin komst þú til Íslands til að vera
hjá pabba þínum en hringdir í mig
frá Englandi og spurðir hvort þú
mættir ekki koma til okkar afa og
vera hjá okkur í vetur og auðvitað
var það sjálfsagt mál og hlökkuðum
við mikið til, rétt eins og Þórey
Björg og Einar Björn sem þá voru
eftir heima. Sá vetur varði í ein 8-10
ár því þú fluttir ekki aftur fyrr en
þú fórst að búa sjálf. Við áttum ynd-
isleg ár saman og þakka ég fyrir
það núna, ég vil muna alla góðu
stundirnar, t.d. þegar þið afi voruð
að spila og þú vildir alltaf vinna og
breyttir bara reglunum. Einnig þeg-
ar við fórum saman til Svíþjóðar og
síðan til Frakklands 1992 með
Gunnu Stínu sem fararstjóra. Það
var yndislegt sumar. Þú hefur alltaf
verið sjálfstæð en hin síðari ár voru
erfið í þínu lífi. Okkur fannst eins og
nú væri orðið bjartara framundan,
þú farin að leita þér hjálpar og
vinna í þínum málum sl. ár og þó að
við vitum að það var mjög erfitt vor-
um við og þú orðin vonbetri. Þú
varst komin í starf sem þér líkaði
vel við og varst fljót að tileinka þér.
Þú hafðir hugsað þér að læra til
sjúkraliða, en þá kom kallið og ef til
vill er þér ætlað að hlynna að öðrum
hinum megin og ég efast ekki um að
RÓSA MARÍA BERG-
STEINSDÓTTIR
✝ Jóhann Guð-mundsson fædd-
ist að Brekkum í
Mýrdal 21. janúar
1917. Hann lést á
St. Jósefsspítala í
Hafnarfirði 16. apríl
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Ragnhildur Stígs-
dóttir og Guðmund-
ur Eyjólfsson.
Bræður Jóhanns
eru: Eyjólfur Guð-
mundsson og Stígur
Guðmundsson, sem
er látinn. Einnig
áttu þeir bræður fimm systkini
sem létust á barnsaldri.
Jóhann ólst upp á Brekkum til
1930, þegar fjölskyldan fluttist
að Steig í Mýrdal og bjó hann
þar til 1942. Hann hóf nám við
Iðnskólann í Reykjavík og lærði
plötusmíði; starfaði hann hjá
Vélsmiðjunni Keili hf. sem síðar
sameinaðist Esso, í nærri 50 ár.
Jóhann kvæntist
Guðrúnu Elínu
Guðmundsdóttur
ljósmóður frá Pét-
ursey í Mýrdal.
Hún lést 29. maí
1988. Þau bjuggu
lengst af sínum bú-
skap á Kleppsmýr-
arvegi 4 í Reykja-
vík. Þeirra börn
eru: 1) Ragnar, son-
ur hans er Þór. 2)
Sigurlín, maki Sig-
urður Guðmunds-
son, þeirra börn:
Anna Lilja, Finnur
og Áslaug. 3) Ragnhildur, maki
Guðmundur Sigurjónsson,
þeirra börn: Steindór Stefán,
Jóhanna Guðrún og Ástrós.
Jóhann og Guðrún Elín eign-
uðust einnig tvö börn sem létust
í fæðingu.
Útför Jóhanns fer fram frá
kapellunni í Fossvogi í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Ég kynntist Jóhanni og Guð-
rúnu konu hans fyrst fyrir 35 ár-
um þegar ég fór að gera hosur
mínar grænar fyrir Ragnhildi,
yngri dóttur þeirra.
Þau bjuggu þá á Klepps-
mýrarvegi 4 í gömlu og vinalegu
timburhúsi sem Jóhann hafði flutt
frá Hörpugötu í Skerjafirði og
byggt síðan við á þessum stað af
stakri snilld. Allt gerði hann sjálf-
ur, smíðaði, pípulagði, innréttaði
og málaði. Hann vann sem plötu-
smiður í Keili, sem síðar var yf-
irtekið af Essó, í u.þ.b. 50 ár, og
ekki varð honum misdægurt á
þeim tíma.
Þegar við Ragnhildur vorum að
byggja okkar fyrstu íbúð bjuggum
við um tíma hjá þeim á Klepps-
mýrarveginum. Ég man hvað ég
var hissa, þegar ég vaknaði einn
morguninn, að mér fannst snemma
eða kl. 7.15, þá kom Jóhann utan
úr bílskúr, búinn að skipta um
bremsuklossa á bílnum sínum áður
en hann fór í vinnu kl. 8, en það
lýsir best vinnusemi og dugnaði
hans. Hans mottó var að bíða aldr-
ei með það sem hægt væri að gera
á eftir, eða á morgun, heldur gera
það ekki seinna en strax.
Eitt sinn keypti ég jeppaskrjóð
og ætlaði að skipta um yfirbygg-
ingu á honum, og fór til Jóhanns
að fá góð ráð. Ekki vissi ég fyrr en
jeppinn var kominn inn á gólf í
smiðjunni hjá honum, gamla yf-
irbyggingin af og ný komin á. Þá
var fyrst hægt að setjast niður í
kaffi og ræða málin.
Ég vil þakka Jóhanni alla þá
hjálp sem hann hefur veitt mér í
gegnum árin og þá kunnáttu sem
ég hef frá honum.
Ég bið guð að blessa minningu
Jóhanns og að styrkja alla að-
standendur hans á erfiðum tíma-
mótum.
Guðmundur Sigurjónsson.
Afi var töffari. Hann hafði lifað
tímana tvenna, var harður af sér
og kvartaði aldrei. Hann fór
hvergi án Raiders-derhúfunnar og
var ekki búinn að búa í Boðahlein
nema í tvær vikur þegar hann
skellti sér út í búð og keypti sína
fyrstu sundskýlu á áttræðisaldri,
en hann hafði aldrei í sundlaug
komið. Eftir það fór hann í sund
og heita pottinn á Hrafnistu á
hverjum morgni. Á efri árum hafði
hann einnig gaman að félagsvist
og vann oft og tíðum verðlaun á
þeim samkomum.
Það var alltaf gott að koma til
afa og fá kók og kremkex. Heim-
ilið hans var staður þar sem fjöl-
skyldan var vön að koma saman og
var oft og tíðum glatt á hjalla. Við
borðuðum þorramat á afmælinu
hans og hittumst á hátíðisdögum
sem og öðrum dögum.
Á hverju sumri fórum við með
afa í Mýrdalinn. Á leiðinni stopp-
uðum við alltaf við Seljalandsfoss
og borðuðum nesti. Skógarfossi
var veitt sérstök athygli því hann
var fossinn hennar ömmu. Þegar í
sveitina var komið sýndi afi okkur
helstu staðina, m.a. gömlu bæj-
artóftirnar að Brekkum, þar sem
hann fæddist. Þetta voru skemmti-
legar ferðir og sitja eftir mörg
eftirminnileg atvik. Eins og þegar
afi var í fyrsta og eina skiptið á
ævinni stoppaður af lögreglunni.
Þetta var snemma á laugar-
dagsmorgni og hafði hann aðeins
gleymt sér á leiðinni niður
Kambana, var tekinn fyrir of hrað-
an akstur og látinn blása í blöðru.
Afi prófaði aldrei fimmta gírinn
aftur.
Þegar afi og amma bjuggu á
Kleppsmýrarvegi var gaman að
koma og leika sér í holtinu. Við
eldri dvöldum þar löngum stund-
um í góðu yfirlæti og var afi alltaf
tilbúinn að grípa í spilin og taka
nokkra Olsen. Hann afi var trygg-
ur sínum. Það lýsir sér best í því
að hann vann hjá sama fyrirtæk-
inu í 49 ár. Allt sem hann keypti
var borgað í hönd, það var ekki afa
líkt að skulda. Þegar hann var orð-
inn sem veikastur og þurfti að fara
með sjúkrabíl á spítala hafði hann
mestar áhyggjur af því að bíllinn
yrði borgaður. Það var afi í hnot-
skurn.
Í dag ætlum við að koma saman
í Perlunni, sem var í miklu upp-
áhaldi hjá afa, og fá okkur kaffi og
með því eins og hann gerði svo oft
á sunnudögum. Elsku afi okkar,
við kveðjum þig með söknuði og
þökkum fyrir allar góðu stundirn-
ar.
Steindór, Jóhanna Guð-
rún, Anna Lilja, Ástrós,
Finnur, Áslaug og Þór.
JÓHANN
GUÐMUNDSSON
Til að auglýsa á þessari síðu hafðu
samband við okkur í
síma 569 1111 eða sendu okkur
tölvupóst á augl@mbl.is