Morgunblaðið - 26.04.2001, Side 55

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. APRÍL 2001 55
Margs er að minnast.
Mér er minnisstæðast
sumarið sem ég var 12
ára og dvaldi hjá þér á
Þórkötlustöðum. Þú
kenndir mér svo margt um lífið, um
margbreytileika þess, um sjóinn og
kisurnar og ævintýrið. Þú kunnir að
gleðjast yfir fallegum fjörusteini,
svartri saumavél og grænu grasi. Þú
sást alltaf það fallega í lífinu. Með
glampa í augum og glettnisbros á vör,
þannig minnist ég þín og er ríkari fyr-
ir vikið.
Rut.
Þegar mér barst fregnin um lát Ás-
laugar Theódórsdóttur kom hún mér
ekki á óvænt. Bæði var, að hún var
mjög aldin að árum, og svo hafði hún
um langt árabil búið við óstöðuga
heilsu. Og endaþótt Áslaug væri kona
engri annarri lík, þá hlaut hún að lúta
að lokum því eina vísa lögmáli: að
hverfa til nýrrar tilveru.
Fyrstu kynni mín af Áslaugu áttu
sér stað þegar ég var barn að aldri,
líklega átta ára eða svo. Ung stúlka
kom hún ásamt Helgu móður sinni
langan veg sunnan af Grímsstaðaholti
til að láta ömmu mína spá í spil og
segja sér allt um framtíðina. Það er
ég viss um, að allir þeir spádómar
rættust, og meira til. Þetta var í fá-
breytni skemmtanalífsins á kreppu-
árunum.
Hún giftist dönskum manni og ól
honum son, en síðan skildu þau. Þá
eignaðist hún dóttur með unnusta
sínum Björgvini Laugdal, en hann
lézt 1937. Sama árið giftist hún Júlíusi
Hjálmarssyni á Þórkötlustöðum í
Grindavík og tók þar við gömlu og
grónu ættaróðali. Þeim varð tveggja
barna auðið, sonarins Hjálmars og
dóttur sem lézt fárra mánaða gömul.
Varla hafa spádómar ömmu minnar
allir bent á óslitna rósabraut, eða
hvað?
Svo liðu tímar. En á sjötta áratugn-
um endurnýjuðust kynni okkar. Ég
minnist þess, að einhverju sinni
prjónaði hún fagurmynstraða vett-
linga tvíþumlaða og sendi mér út til
Saltsjöbaden þar sem ég sat við að
blása lífsanda í Sóleyjarsögu. Mikið
þótti mér vænt um þá gjöf. Helzt
hefði ég þó viljað að hún hefði komið
með þá sjálf, svo ég hefði getað farið
með henni á veitingahúsin í Gamla
Stan.
Já, Áslaug Theódórsdóttir var
engri annarri konu lík, það gerði eðl-
islæg greind hennar, umburðarlyndi
og lífstjáning öll. Ég held að hana hafi
aldrei dreymt um frægð. En hug-
myndir að ljóðum og sögum fékk hún.
Og vitranir, svo í vöku sem svefni.
Mér hefur verið sagt, að margt af
þessu hafi hún párað á pappírslengjur
og hengt upp á nagla í eldhúsinu.
Guðbergur frændi hennar í Grinda-
víkinni lét þetta ekki fram hjá sér fara
og átti eftir að gera úr sumu af þessu
ÁSLAUG
THEÓDÓRSDÓTTIR
✝ Áslaug Theó-dórsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 16.
október 1913. Hún
lést á gjörgæsludeild
Landspítalans í Foss-
vogi 15. mars síðast-
liðinn og fór útför
hennar fram frá
Fossvogskirkju 22.
mars.
heimsfrægar skáldsög-
ur. Ef fræðingar skyldu
nú alltíeinu muna eftir
mér og hneykslast á
þessari bókmennta-
sögu, þá hef ég pott-
þétta afsökun: Ég hef
ekkert vit á bókmennt-
um og hef aldrei haft.
Væri ég spurður að
því, hvort Áslaug hefði
verið trúuð kona, myndi
ég ekki hika við að
svara því játandi. Hún
var alin upp við það í
foreldrahúsum. En trú
Íslendinga hefur
löngum verið kynlega blandin vissu
um tilvist ýmislegs sem mannleg
augu ekki sjá, nema á stundum náð-
arinnar. Og af kristinni kenningu veit
ég að henni var farið líkt og postulan-
um: hún taldi kærleikann æðstan.
Ég minnist þess er við Áslaug hitt-
umst í síðasta sinn. Það var 1. sept-
ember 1990. Hún kom í bæinn ásamt
Áslaugu dótturdóttur sinni. Þá var
gamla konan á svipuðum aldri og ég
er nú, og ágætlega ern. Við fórum á
bernskuslóðir hennar á Grímsstaða-
holti, og hún minntist liðinnar tíðar
þegar umhverfið var fjarri því að vera
eins snurfusað og nú er. Síðan ókum
við rakleitt upp í Árbæjarsafn og
fengum okkur kaffi í því fræga Dill-
onshúsi. Um sexleytið skiluðu þær
stöllur mér heim að húsdyrum, og Ás-
laug eldri gaf mér trefil sem hún hafði
prjónað svo mér þyrfti ekki að verða
kalt í haustnepjunni.
Það átti ekki fyrir okkur að liggja
að sjást aftur. En sambandi héldum
við áfram gegnum síma á meðan hún
hafði þolanlega heyrn. Heyrnardeyf-
an fór þó vaxandi, og síðustu tvö árin
var öll heyrnartækni til lítils gagns.
Við sendum hvort öðru jólakveðjur og
afmæliskveðjur, eins og við höfðum
gert um áratugi.
Ekki eru nema tvö ár síðan hún
sendi mér langt og vel skrifað bréf
ásamt sérkennilegri gjöf: fallegum
kertalampa sem fylgdu þrjátíu ilm-
kerti. Á einu þessara kerta kveikti ég
í tilefni aldarafmælis móður minnar á
öðrum degi þessa árs. Þetta smáa
kerti brann í miklum friði nær þrjár
klukkustundir á meðan norðanstorm-
urinn gnauðaði úti.
Maðurinn er ekki veglaus,
hann er á mörgum vegum í senn.
(Guðb. Bergsson.)
Allar þær leiðir sem Áslaug vin-
kona mín gekk um dagana, og voru
einatt engar rósabrautir, hafa nú
beinzt að lokum í átt hins eilífa aust-
urs; í átt upprisu og ljóss.
Í þeirri birtu skín mér minning
þessarar góðu konu, og blessuð sé
’ún.
Elías Mar.
Í minningu góðs vin-
ar langar mig að skrifa
fáein kveðjuorð um
Birgi kaupmann. Ég
kynntist Birgi fyrir
nokkrum árum vegna
samskipta okkar, en hann verslaði
aðallega með lopapeysur auk nokk-
urra minjagripa. Það var alltaf svo
ánægjulegt að koma til Birgis, setj-
ast niður og spjalla, hann var svo
fróður um margt að ógleymdri
skemmtilegri kímnigáfu hans og
ávallt góðu viðmóti.
Það hefur verið tómlegt að keyra
framhjá búðinni hvern dag og sjá
BIRGIR
JÓHANNSSON
✝ Birgir Jóhanns-son kaupmaður
fæddist í Reykjavík
6. apríl 1925. Hann
lést á Landsspítalan-
um í Fossvogi 22.
mars síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Dómkirkjunni í
Reykjavík 30. mars.
ekki ljósið í horninu
hans. Hann talaði oft
við mig um hversu lán-
samur hann væri að
eiga svo góð börn og
fjölskyldu alla.
Ég veit að Birgir er
núna vel kvaddur af öll-
um sem honum þótti
vænt um og það hefur
verið tekið vel á móti
honum af konu hans
sem lést langt fyrir ald-
ur fram.
Guð blessi hann og
fjölskyldu hans alla.
Gráti því enginn
göfugan föður,
harmi því hér enginn
höfðingja liðinn.
Fagur var hans lífsdagur,
en fegri er upp runninn
dýrðar dagur hans
hjá Drottni lifanda.
(Jónas Hallgrímsson.)
Kristín.
Laugardagurinn 17.
mars rann upp sólríkur
og fallegur. Við mæðg-
urnar höfðum ákveðið
að fara í fyrsta skipti saman á kaffi-
hús og Perlan varð fyrir valinu. Við
sátum og nutum útsýnisins og ég
ákvað að hringja í pabba til þess að
athuga hvar hann og mamma væru
og þá sagði hann mér að þau væru í
Garðabæ. Það kom smáþögn og
hann þurfti ekki að segja meira því
ég vissi innra með mér að amma
væri dáin. Ég fann fyrir miklum
söknuði því ég vissi að ég myndi
aldrei sjá hana aftur og sá söknuður
ríkir enn. Þar sem ég náði ekki að
ÁSTA DAGMAR
JÓNASDÓTTIR
✝ Ásta DagmarJónasdóttir
fæddist á Vestdals-
eyri við Seyðisfjörð
7. september 1924.
Hún lést á heimili
sínu, Boðahlein 8 í
Garðabæ, 17. mars
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Víðistaðakirkju
27. mars.
fara í Boðahlein þá
fékk ég að sjá hana í
Fossvogskapellunni
síðar þennan dag. Þá
stund mun ég varðveita
því mér fannst sem hún
stæði við hlið mér og
héldi utan um mig með-
an ég virti hana fyrir
mér og talaði til henn-
ar, líkt og hún gerði
þegar við hittumst í
Kvistalandi á jólum.
Ég vil þakka Ástu
ömmu, nöfnu minni,
fyrir þær stundir sem
við áttum saman og öll
þau skipti sem hún spurði mömmu
um mig og Jóhönnu, hvernig gengi
hjá mér, hvort náminu færi ekki að
ljúka. Skólagöngu minni lýkur fljót-
lega en ekki eins snöggt og lífsgöngu
Ástu ömmu. En svona er lífið eins og
Jóhanna Helga segir alltaf.
Sautjándi mars mun alltaf lifa í
minningunni sem fallegur og friðsæll
dagur því þannig var yfirbragð Ástu
ömmu þann dag og sú minning mun
ætíð lifa.
Ásta Dís og Jóhanna Helga.
/ 
 

 

1
69
$<2$ .;?. 



#2
 
*#   

! +    %; 
+%; 

1 + " 1   
"  "0 2


 
 

 


 




91
619
$2D$ *


 

  8  9+
"
 '
#0
  22%
4    

 
 

(
 
(  

 
 
"
 
 
(
6+' 

"


" 




-


<  
0+ 70  

*+*   
7 ; 

&    
0$ '  #  

*.* * "0 

 *;*  
*# 7 0 

1 +   

* +    
   ;"  2
)
-7 
+
  

646143
34'3 


A # EC

<; +;




0
  
: '  
+(+
&'

7


 
 
    $ 

 62*.*   
$# A* 

*  )2*.*  
 <  

 D *.*   
  *  2
&'

 ' (

7   

 

   


 '    
-7 
 '

 '

'





 -
 
6162
6196

 + 0 *F

6;*<

$<*." 
) &.*.2
  +    

 + &   
 - . 

+ &   

$*/( * 

  &   
1  

 &   
0 *) &A . 

&  12&  
 "0  

- -  
 .  

- *-   

 ,-   
*.* *6  

6 $$+ -   
* ' .G*

"  "0
"  "  "0 
 < ; &  A 2
;

 





 



156712-2

 $<2*.  . *A ; 5 

  

#1
 
7< & *7<  $  
  ) .  

$*7<  $ 
$& *2  

+ 7<  $ 
6  *$< $A  

"  "0 "  "  "0 2
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í greinunum sjálfum.
Formáli minn-
ingargreina