Morgunblaðið - 19.06.2001, Qupperneq 38

um á dívaninum. Í rökkrinu sýndist
mér að einhver lægi þar sofandi.
Það tók mig drjúga stund að átta
mig á að veitingarnar á eldhúsborð-
inu voru handa mér, að ég átti að
hvíla mig á dívaninum í stofunni eft-
ir sjóvolkið um nóttina.
Þannig voru móttökurnar hjá
Matthildi og frændfólkið átti hjá
henni athvarf hvenær sem á þurfti
að halda. Sá siður var heldur aldrei
aflagður að heimsækja hana þegar
við áttum leið um og ef út af brá
orðaði hún það svo að við hefðum
laumast framhjá. Gestrisnin dvínaði
ekki þótt þrekið færi þverrandi. Síð-
asta skeið ævinnar naut hún
umönnunar á öldrunarlækninga-
deildinni á Kristnesi, staðnum þar
sem hún sigraðist á lífshættulegum
sjúkdómi á æskuárunum.
Við systkinin, móðir okkar og
fjölskyldur kveðjum Matthildi með
þökk fyrir samfylgdina. Blessuð sé
minning hennar.
Hildur Gunnlaugsdóttir.
Margs er að minnast.
Margt er enn á seyði.
Bleikur er varpinn,
bærinn minn í eyði.
Þessar ljóðlínur úr kvæðinu Álft-
irnar kvaka eftir Jóhannes úr Kötl-
um koma upp í huga mér þegar ég
byrja að skrifa þessar línur. Í ljóði
sínu lýsir Jóhannes bernskuminn-
ingum og breytingum sem verða í
tímans rás. Þannig er því varið í
þessum heimi að einstaklingar
kveðja og allt breytist en lífið held-
ur þó áfram.
Matthildur, föðursystir mín, ólst
upp á Grund á Langanesi við þau
kjör sem þá voru algeng hjá fólki
með stóran barnahóp. Á yngri árum
fékk hún berkla og þurfti að dvelj-
ast á Kristneshæli nokkur ár. Þar
gekkst hún undir aðgerð sem gerði
sjúka lungað hennar óvirkt. Matt-
hildur náði ekki fullri starfsorku eft-
ir þessi veikindi en lét það ekki
aftra sér frá að vinna ávallt fullan
vinnudag.
Matthildur bjó alltaf á Akureyri
og vann við sauma við iðnaðarfyr-
irtækin þar, unz hún fór á eftirlaun.
Heimili hennar var alltaf mjög hlý-
legt og snyrtilegt. Handavinna
hvers konar lék í höndum hennar og
prýddu munir eftir hana veggi,
borð, sófa og stóla. Hún lagði mikla
alúð við öll innanhússtörf, til dæmis
lagði hún mjög fallega á borð.
En frænka var líka náttúruunn-
andi og fannst skemmtilegt að
ferðast, ekki síst um hálendi lands-
ins, sem henni þótti einkar heillandi.
Því miður leyfði heilsa hennar ekki
að hún nyti sem skyldi þess sem
óbyggðirnar hafa upp á að bjóða.
Matthildur hafði gaman af að lesa
og átti stóran þátt í því að auka
bókakost systkinabarna sinna. Hún
sagði mér að á þeim árum hefði það
verið hluti af hennar jólastemmn-
ingu á aðventu að lesa þær bækur
sem hún svo sendi okkur. Henni
hefði þótt mjög skemmtilegt að lesa
barnabækur.
Ég man fyrst eftir Matthildi þeg-
ar ég var lítil stelpa heima á Bakka.
Á hverju sumri kom hún í heimsókn
og eyddi hluta af sumarfríi sínu hjá
okkur. Þetta voru góðir dagar. Með
komu Matthildar breyttist margt.
Hversdagsleikinn hvarf. Allir fögn-
uðu komu hennar, ekki síst pabbi,
því að kært var með þeim systk-
inum. Hún kom líka færandi hendi.
Eitthvað fallegt handa öllum, gott í
poka, sem skiptist á milli okkar
barnanna, tómata og gúrkur, sem
ekki sáust í annan tíma.
Matthildur var frændrækin og
fylgdist náið með systkinabörnum
sínum og bar hag þeirra fyrir
brjósti. Hjá henni átti fjölskylda
okkar alltaf skjól þegar á þurfti að
halda. Mamma dvaldi hjá henni er
hún fór inn á Akureyri að fæða okk-
ur yngri systurnar. Við systkinin
gistum ávallt þar á ferðum okkar á
leið úr og í skóla. Matthildur var
alltaf reiðubúin til aðstoðar, hvort
sem var við innkaup eða að koma
okkur á rétta rútu, skip eða flugvél.
– Já, heimili hennar á Akureyri stóð
okkur alltaf opið ef við þurftum á að
halda, rétt eins og heimili Jónasar
frænda í Reykjavík. Við eigum þeim
systkinum mikið að þakka.
Matthildur átti góða vini. Siggi og
fjölskylda hans voru henni mjög
kær. Ber að þakka tryggð þeirra við
hana. Það kom í hlut Valdísar syst-
ur og fjölskyldu að vera Matthildi
innan handar og aðstoða hana eftir
þörfum, eftir að hún hætti að geta
séð um sig sjálf. Henni þótti vænt
um þá aðstoð og mat það sem þau
gerðu fyrir hana. Eiga þau miklar
þakkir skildar fyrir það. Það var
gott að koma til Matthildar og
spjölluðum við margt saman og átt-
um alltaf margt ósagt er leiðir okk-
ar skildi.
Aldrei þraut umræðuefni, hversu
lengi sem við sátum. Leitt var
hversu langt var á milli okkar.
Heilsu Matthildar hrakaði mjög á
síðasta ári og var hún orðin mjög
máttfarin og átti erfitt með mál
þegar við hjónin heimsóttum hana á
Kristnes í mars. Áttum við þá sam-
an góðar stundir og gátum uppfyllt
þá ósk hennar að skreppa heim til
sín og dvelja þar part úr degi.
Það verður öðruvísi að koma til
Akureyrar nú, þegar frænka er far-
in. Svona er lífið. Það endar bara á
einn veg. Í sálmi Valdimars Briem
segir:
Margs er að minnast, margt er að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Þessar ljóðlínur segja það sem
segja þarf. Samfylgdinni er lokið,
frænka mín. Hvíl þú í friði.
Hulda Gunnlaugsdóttir.
Matthildur frænka er dáin. Minn-
ingarnar hrannast upp. Öddubæk-
urnar, jóladagur, afmælin, sólskins-
kaka og Brekkugatan. Í bernsku-
minningum mínum á Matthildur
frænka stórt hlutverk. Minningarn-
ar mínar með Matthildi byrja í
Brekkugötunni. Fyrst á stofugólf-
inu með spólukeflin að byggja turna
og hús, síðar í heimsóknum á milli
tíma í tónlistarskólanum. Alltaf var
kaffibrauð á borðum; mjólk og sól-
skinskaka og heilu staflarnir af
soðnu brauði og kleinum. Heim-
sóknir í Brekkugötuna voru alltaf
jafn spennandi, snarbrattur stiginn
til að komast upp í íbúðina, hlið-
arspor og þrep til að komast á bað-
herbergið, svefnherbergið, stofan
og eldhúsið í risinu. Þetta var æv-
intýraheimur útaf fyrir sig og því
alltaf jafn gaman að koma í heim-
sókn. Þegar ég hugsa um hvað mér
finnst hafi einkennt persónu Matt-
hildar kemur upp í hugann sá
lúmski húmor sem hún hafði. Þessi
bókakona sagði til dæmis að Leið-
arljós væri betra en Halldór Lax-
ness. Þá vissi maður ekki hvort
mætti hlæja eða ekki, en ég brosi
nú samt.
Kæra Matthildur, ég kveð þig nú
en minningin lifir.
Brynja.
ekki nema sex ára. Svafa var góð
móðir og eftir að hún hvarf frá
reyndi mikið á Gunnmar. Hann stóð
sig eins og hetja og gat sem gamall
maður litið til baka og verið mjög
ánægður með árangurinn. Guðlaug
viðskiptafræðingur og kennari við
Verslunarskólann og Gunnlaugur
Pétur meinafræðingur, starfandi í
Bandaríkjunum.
Fyrir rúmum fimmtán árum
kynntist Gunnmar Gyðu Gunnars-
dóttur, mikilli sómakonu sem var
honum góður félagi síðustu æviárin.
Gunnmar og Gyða nutu þess að
ferðast með foreldrum mínum til
Spánar nokkur sumur í röð. Frá því
að Gunnmar giftist Svöfu var hann
góður vinur foreldra minna. Pabbi
og hann voru miklir mátar og nutu
þess að spjalla saman, á Hjarðarhag-
anum eða í Borgarnesi.
Nú er Gunnmar allur. Við sem eft-
ir erum eigum minningarnar um
góðan félaga eins lengi og okkar nýt-
ur við. Ég votta Guðlaugu og Gunn-
laugi og fjölskyldum þeirra ásamt
Gyðu mína innilegustu samúð um
leið og ég samgleðst þeim yfir góðum
minningum um Gunnmar Nielsen.
Sverrir Ólafsson.
Látinn er í Reykjavík Gunnmar
Örum Nielsen, faðir Guðlaugar Niel-
sen, bestu vinkonu minnar.
Það er um það bil þriðjungur aldar
síðan ég kynntist Gunnmari. Við
Guðlaug hófum nám í Verzlunarskól-
anum haustið 1967 og urðum strax
mjög góðar vinkonur. Það var svo
um haustið ári seinna að vinátta okk-
ar Guðlaugar varð enn nánari, við
ótímabært fráfall móður hennar,
Svövu Ingadóttur.
Eins og nærri má geta var sorgin
mikil sem hvíldi yfir heimili Gunn-
mars og barna hans þetta haust.
Móðirin fallin frá, aðeins rúmlega
fertug, og börnin tvö enn svo ung.
Guðlaug var nýlega orðin 16 ára og
bróðir hennar, Gunnlaugur Pétur,
tæplega 6 ára gamall. Það er ljóst að
Gunnmar mátti leggja sig mjög fram
til að halda heimilislífinu í því horfi
sem hann taldi best henta börnunum
og það var aðdáunarvert að sjá
hversu vel honum tókst að sinna
hlutverki föður og móður í senn. Það
var honum mikið kappsmál að börn-
in fengju sem besta menntun og
hann var afar stoltur þegar Guðlaug
lauk viðskiptafræðiprófi frá Háskóla
Íslands og Gunnlaugur Pétur lækn-
isprófi frá sama skóla.
Á þeim árum þegar Gunnlaugur
Pétur var enn á barnsaldri var mikil
og góð samvinna milli Gunnmars og
Guðlaugar um að passa litla bróður.
Guðlaug var því oft mikið heima og
þess vegna eyddi ég töluverðum
tíma á heimili hennar. Það var alltaf
notalegt að vera í návist þessa góða
fólks. Gunnmar var mikill og góður
gestgjafi og þær eru ekki fáar mál-
tíðirnar sem ég hef notið á heimili
hans. Hann var líflegur og skemmti-
legur og hafði mikinn áhuga á mál-
efnum líðandi stundar. Hann var
gæddur góðri kímnigáfu og átti auð-
velt með að sjá hinar spaugilegu hlið-
ar á ýmsum málum. Gunnmar var
hlýr maður og gaf mikið af sjálfum
sér. Eins og áður sagði var samband
hans við börn sín afar náið og þegar
barnabörnin komu til sögunnar fór
hann einnig þar í tvíþætt hlutverk, í
þetta skipti hlutverk afa og ömmu.
Meðan synir Guðlaugar og Her-
manns voru ungir, passaði hann þá
oft og iðulega og var samband þeirra
við afa sinn alveg einstakt. Gunn-
laugur Pétur hefur verið búsettur í
Boston undanfarin tíu ár þar sem
hann starfar sem læknir við
Massachusetts General Hospital.
Gunnmar naut þess ríkulega að fara
í heimsókn til Boston og eiga góðar
samverustundir með barnabörnum
sínum þar.
Guðlaug lét sér ávallt mjög annt
um velferð föður síns og hefur heim-
ili hennar og fjölskyldu hennar verið
honum sem annað heimili. Hún og
Hermann hafa svo sannarlega hlúið
vel að Gunnmari hin síðari ár og þá
sérstaklega á því ári sem varð hans
síðasta. Öll fjölskyldan sameinaðist
um að létta honum stundirnar og
auðvelda honum flutninginn yfir á
Dvalarheimilið Skjól þar sem hann
dvaldi síðustu mánuðina.
Fyrir allmörgum árum bast Gunn-
mar vináttutengslum við Gyðu
Gunnarsdóttur en þau höfðu verið
samtíma í Verzlunarskólanum. Með
þessari góðu konu átti Gunnmar
yndislegar stundir og fóru þau sam-
an í mörg ferðalög til Spánar og fleiri
landa.
Það var fyrir rúmu ári að sterk
vindhviða þeytti Gunnmari í loft upp,
þar sem hann var á leið í bíl sinn.
Kom hann illa niður og slasaðist
verulega og má segja að hann hafi í
rauninni aldrei náð sér eftir þetta
áfall. Fram að þessu slysi var Gunn-
mar einstaklega vel á sig kominn og
hefði enginn haldið að þar færi mað-
ur sem kominn var á níræðisaldur.
Síðustu vikurnar hrakaði honum
hratt og þegar ég heimsótti hann
kvöldið áður en hann dó, var hann
þrotinn að kröftum.
Elsku Guðlaug mín og fjölskylda,
Gunnlaugur Pétur og fjölskylda, og
Gyða, ég og mitt fólk sendum ykkur
innilegar samúðarkveðjur.
Gunnmari þakka ég af heilum hug
fyrir allar þær stundir sem ég átti í
návist hans. Megi góður Guð blessa
minningu hans og veita ástvinum
hans öllum styrk á sorgarstundu.
Hrafnhildur Sigurðardóttir.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 19. JÚNÍ 2001 39
LEGSTEINAR
Komið og skoðið
í sýningarsal okkar eða
fáið sendan myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4, 112 Reykjavík
sími: 587 1960, fax: 587 1986



  
   !




    




   
"#  $ %% & '( ))* 
 +*,-%  )*  ./ % $ ,,#0)/-- 
 +*,-%  +*, )* 
1('%  +*, )* 
"#    "#  ))* 
' 2 /-- 
& '( "#  ))*  "# "1(* /-- 
$ 1)"#  )/-- 
%0% -)/-- 

%0   +*, /-- 
",   +*, /--  "-3 ( 
% ))* 
$%'  +*, /--  "(4 ",% 0))* 
      !"    ! 
"  ! 
  "&$5
"

$ % 6/'%(7

0 +

  # $
  %
 $&'
'&   (  
  
)'&  ' ' ' *  
+  
  ,- 
../
$ '% 8/ ))* 

' % $ '))* 
8/ )$ '))*  $ ''/  -)/-- 
$%' "/'+* ,$ ')/-- 
 9 
 ))* 
 :$ '' $ ')/--   % *,8/6 ))* 
$ '% $ '))*   ,'/-&'64'()/-- 
+ +; *,+ + + 
0


 "    !
"  !

 
5<=>"82"
  4'; %/)
 ,4 ) '? 3 #1

   &




   1  !

  
  ' 2
 
 
 !+  


  1 !
(//
8/6 $  $/'()-  )/-- 
@ , A-$/'()-  )/-- 
"- 4 $/'()-  ))* 
 '% $$/'()-  ))* 
BA-% $ ))* 
- , +; 
+ +; *,+ + + 
3"   !
"  ! '  
89
"
5
5<@5"
  4  6'10
$  +3,,0!
'; %/)

  
  '  *"
  $
   

'
  , 
4//

%0(%  ",  
%0(% )/--  ./ "# ))* 
$ '% B4''./ ))*  $4* BA-% ./ ))* 
$ '% 
3C/ ))*