Morgunblaðið - 21.10.2001, Blaðsíða 38

MINNINGAR
38 SUNNUDAGUR 21. OKTÓBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Það er komið að
kveðjustund.
Hugrakka hetjan
mín hún Haddý hefur
nú sofnað vært, komin
í himneskar hæðir þar sem al-
mættið umvefur hana ljósi sínu.
Af ótrúlegri þrautseigju og full
af lífsvilja barðist hún við mein í
tæp þrú ár, mein er náði um síðir
yfirhöndinni og örlög sem enginn
fær flúið urðu að veruleika nú 10.
október.
Það eru 14 ár síðan ég kynntist
Haddýju, fínlegri og fallegri konu
sem stendur mér nú ljóslifandi
fyrir hugskotssjónum með fallega
brosið, hlýja viðmótið og hjarta-
hlýju sem streymdi frá henni.
Haddý starfaði hjá okkur í Silf-
urbúðinni frá 1987 og þar til hún
veiktist, 1999. Það voru okkar for-
réttindi að hafa hana sem starfs-
kraft öll þessi ár, trú sínu starfi og
samstarfsfólki og svo einstaklega
ljúf og yndisleg, að allir sóttust
eftir návist hennar. Hún var sölu-
kona af lífi og sál, meðfæddir hæfi-
leikar og næmi hennar nutu sín til
fulls við sölustörfin og muna ef-
laust margir viðskiptavinir eftir
henni, hún fann alltaf á sér hvern-
ig best væri að umgangast hvern
einstakan viðskiptavin og það var
eins með þá og okkur hin, öllum
leið vel í návist hennar. Rík þjón-
ustulund og fádæma dugnaður ein-
kenndi hana; með fullri virðingu
fyrir öðru starfsfólki í gegnum ár-
in þá bar hún af með árangursríku
starfi og síðast en ekki síst afar
ánægðum viðskiptavinum. Mér er
minnisstætt að oft gerðist það að
viðskiptavinir komu og báðu bein-
línis um hennar þjónustu og ef hún
GUÐRÚN HAFDÍS
JÓHANNSDÓTTIR
✝ Guðrún HafdísJóhannsdóttir
fæddist í Reykjavík
18. júlí 1932. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 10. októ-
ber síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Kópavogs-
kirkju 19. október.
var farin heim þá
sögðust þeir koma
aftur að morgni þegar
Haddý væri komin.
Það var sérlega þægi-
legt að vinna með
Haddýju, hún var ein-
hvern veginn eins og
hugur manns, vissi
alltaf hvað bar að
gera hverju sinni og
gekk í verkin hljóðlát,
ákveðin og snögg.
Jólaösinni fylgdi
alltaf spenningur, eft-
irvænting og mikil
vinna. Haddý var þá
eins og alltaf, boðin og búin að
vinna eins lengi og þörf væri á og
hlífði sér í engu. Þá kom ósjaldan
fyrir að við gerðum brosleg mistök
í erlinum. Haddý átti held ég met-
ið í að lenda í einstaklega fyndnum
atvikum; þá var erfitt að hætta að
hlæja og hafa gaman af. Hlátur
hennar hljómar nú í huga mér,
hún beygði sig alltaf aðeins saman
og hló sínum smitandi hlátri þar til
hláturtárin streymdu úr gáskafull-
um augunum. Kímnigáfa hennar
var alltaf á sínum stað, hreif okkur
með og veröldin varð dásamleg.
Haddý kunni margar skemmtileg-
ar sögur af samferðafólki sínu á
lífsleiðinni, var vel lesin og rík
kímnigáfa olli að hún var fljót að
sjá skoplegar og oft aðrar hliðar
en við hin.
Fjölskylda Haddýjar, Einar,
börnin og barnabörn voru henni
allt.
Í hvert sinn er einhver þeirra
kom í heimsókn í búðina ljómaði
Haddý af gleði, ástúðin og um-
hyggjan geislaði af henni, þau voru
stolt hennar og yndi.
Ég er þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast Haddýju, lært
af henni og notið ómetanlegra
samverustunda sem munu aldrei
líða mér úr minni.
Elsku Einar, börn og barna-
börn, ég votta ykkur mína dýpstu
samúð.
Megi algóður Guð veita Haddýju
blessun, birtu og yl um alla eilífð.
Edda Gunnarsdóttir.
Það er komið haust,
lauf sumarsins falla af
trjánum og jörðin –
sameiginleg „móðir“ okkar allra –
býr sig undir myrkur og kulda þar
til enn á ný vorar með nýjum trjá-
laufum og lífsgeislum í hringrás ei-
lífðarinnar. Vér mannlegar verur er-
um hluti þessa hringferils þar sem
fæðing, vöxtur, þroski, hrörnun og
andlát eru helstu „kennileitin“. Já
andlát, dauði, hann er jafn óhjá-
kvæmilegur og koma vetrarins í
hringrás árstíðanna. Hins vegar er-
um vér hvergi nærri sátt við heilsu-
leysi og andlát fólks á ágætum aldri
og hjá öllu tilfinningalegu heilbrigðu
fólki veldur andlát hins nánasta sorg
og djúpum söknuði og það eins þótt
allir viti að andlátið sé hinum látna
lausn og hvíld. Þetta er það sem mér
kom einna fyrst í hug er ég heyrði
andlátstilkyningu góðmennisins og
höfðingjans Hálfdánar skattstjóra
eins og við sveitafólkið titluðum
hann í daglegu tali. Útför hans fór
fram frá Fossvogskirkju fimmtu-
daginn 11. október að viðstöddu
miklu fjölmenni. Þann dag birti
Morgunblaðið minningargreinar um
Hálfdán sem ég vísa til en vil auk
þess minnast hans með eftirfarandi
orðum.
Hálfdán ólst upp á menningar-
heimili, hjá foreldrum sínum á Auð-
unarstöðum í Húnavatnssýslu. Að
honum stóðu traustir húnvetnskir
kynstofnar og meðal náfrænda hans
voru Björn alþm. á Löngumýri og
Lárus Björnsson í Grímstungu. Auð-
unarstaðir voru kostajörð og á upp-
vaxtarárum Hálfdánar var þar sím-
stöð og bú var þar stærra en á
nokkurri annarri jörð í Þorkelshóls-
hreppi. Þar voru tíðar gestakomur,
stundum voru hreppsnefndarfund-
HÁLFDÁN
GUÐMUNDSSON
✝ Hálfdán Guð-mundsson fædd-
ist á Auðunarstöð-
um í Víðidal 24. júlí
1927. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Skjóli aðfaranótt 4.
október síðastliðins
og fór útför hans
fram frá Fossvogs-
kirkju 11. október.
irnir haldnir þar og
þegar sveitungarnir
héldu samkomur var
dansinn stiginn í bað-
stofunni á Auðunar-
stöðum. Þau uppeldis-
áhrif sem Hálfdán
verður þar fyrir hljóta
því að hafa verið frem-
ur sérstæð miðað við
stað og tímaskeið og
má vera, að þar hafi
lagst grunnurinn að
víðsýni hans síðar meir
og hinum mikla mann-
skilningi hans.
Eftir stúdentspróf
frá MA (1949) hóf hann nám í Há-
skólanum og þaðan útskrifast hann
sem viðskiptafræðingur 1954 en
vinnu stundaði hann með háskóla-
námi. Það er einmitt á háskólaárun-
um sem honum verður gengið eitt-
hvert kvöldið inn á Hótel Borg og
einmitt það sama kvöld lagði ung
kona – Anna Margrét Jafetsdóttir –
leið sína inn á þann sama stað. Ekki
veit ég hvort það var „ást við fyrstu
sýn“ en svo mikið er víst að frá því er
augu þeirra mættust og þau stigu
þarna saman fyrsta dansinn voru ör-
lög þeirra ráðin, farsæl og heillarík.
Og síðan þá verður vart talað um
annað þeirra án þess að hins sé get-
ið.
Nú taka við ár búskapar, lífsbar-
áttu, barnauppeldis og embættis-
starfa. Þau búa í Reykjavík, Hvols-
velli og Vík í Mýrdal. Hann er við
bókhalds- og stjórnunarstörf en hún
stundar kennslu. Vorið 1968 verða
enn „kaflaskil“ en þá flytja þau að
Hellu á Rangárvöllum, hann gerist
skattstjóri okkar Sunnlendinga en
hún kennari og frá árinu 1980 er hún
skólastjóri grunnskólans. Sem
skólastjóri stjórnaði Anna Margrét
af visku og festu og hún var farsæl í
starfi. Börnin, sex að tölu, fæðast á
árunum 1952–1974. Það var nóg að
starfa bæði heima og heiman. Þeirra
mesta efnahagslega gæfuspor var
þegar þau ákváðu að byggja eigið
íbúðarhús hér á Hellu. Þeirri fram-
kvæmd allri fylgdi einstök lukka,
þótt peningaleg efni til þeirra fram-
kvæmda hafi í upphafi líklega ekki
verið eins mikil og sumir ætluðu.
1984 láta þau af störfum hér og
flytja í Mosfellssveitina. Þá varð
mannlíf hér fátækara og „skarð fyrir
skildi“.
Það er mikill andlegur fjársjóður
fólginn í því að hafa fengið að „verða
á vegi“ fólks eins og Hálfdánar og
Önnu Margrétar, því sem manneskj-
ur og persónur eru þau merkilegt
umhugsunarefni: Þau koma hvort úr
sínu umhverfinu með ólíkan bak-
grunn. Hún sósíalisti að lífsskoðun,
hann Sjálfstæðisflokksmaður (en
jafnframt svo sjálfstæður í skoðun-
um að hann fylgdi ekki flokknum í
öllum málum og var hann t.d. ekki
hlynntur veru erlends hers í landi
voru). Hann var hið mesta ljúfmenni
en hún innra fyrir skapmikil og föst
fyrir en það kom lítt í ljós vegna þess
að hún er góðmenni sem sýnir öllum
sanngirni. Sennilega hafa þau verið
fremur ólík um margt að upplagi, en
hafa aðlagast hvort öðru fljótt, þar
sem allt það góða og yndislega naut
sín til fulls. Sameiginlega sköpuðu
þau sér fallegt menningarheimili og
nýlega var okkur sagt frá því, að
þegar börnin þeirra voru á unglings-
aldri, þá vildu þau oft frekar vera
heima á laugardagskvöldunum en
fara út, því það var svo gaman að
hlusta á foreldrana og taka þátt í
spaklegu og skemmtilegu tali þeirra.
Sem skattstjóri var Hálfdán ein-
stakur. Svo virtist sem hann kynni
persónuleg skil á hverjum manni
skattumdæmisins, a.m.k. þeim sem í
dreifbýli bjuggu. Ég held að hann
hafi lagt meiri áherslu á, að menn
skiluðu réttum og fullkomnum fram-
tölum fyrir líðandi stund og framtíð-
ina heldur en að elta uppi einhverja
smámuni liðins tíma sem kannske
reyndust svo ekki skoðunarverðir.
Að óreyndu kynnu einhverjir að hafa
ætlað Hálfdán of mikið góðmenni til
að setjast í stól skattstjóra. Þessu
var öfugt farið. Þar var réttur maður
á réttum stað. Ljúfmannlegt viðmót-
ið skapaði traust þeirra sem gengu á
hans fund. Hér naut sín til fulls kær-
leiksrík mannþekking hans og næmi
á persónu hvers og eins. Hann kunni
að tala við fólk og liður í samtalinu
var að hlusta á viðmælanda.
Hálfdán var „höfðingi“ í bestu
merkingu þess orðs. „Séntilmaður“
á öllum sviðum; jafnt í klæðaburði,
framgöngu og hátterni, viðmóti sem
og í töluðum orðum. Minningin lifir
og ég vænti þess að eiginleikar Hálf-
dánar og Önnu Margrétar endurnýj-
ist með afkomendum þeirra. Með
þakklæti í huga votta ég hans nán-
ustu samúð mína.
Gunnar Guðmundsson
frá Heiðarbrún.
KOLBRÚN P.
HJARTARDÓTTIR
✝ Kolbrún P. Hjart-ardóttir fæddist í
Reykjavík hinn 30.
mars 1942. Hún lést í
Bandaríkjunum 28.
júlí síðastliðinn. Kyn-
foreldrar hennar
voru Hallfríður Hans-
ína Guðmundsdóttir
og John Miller, en
hún var ættleidd ung
að aldri af Pálínu
Sigmundsdóttur og
Hirti G. Ingþórssyni.
Kolbrún lætur eftir
sig maka, James D.
Dunshee, og börnin
Kristina H. M. Elizondo, Linda A.
Elizondo og Robert Elizondo.
Útför Kolbrúnar fór fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Elsku mamma
mín, nú ertu farin
frá okkur. Mig lang-
aði að kveðja þig í
örfáum orðum. Ég
sakna þín svo sárt og
nú bregður manni
við að geta ekki tal-
ast við eða hist aftur.
Þú háðir baráttu við
illvígan sjúkdóm en
varðst að láta undan
að lokum.
Ég á margar góð-
ar minningar um þig
og betri tíð en helsta
minning mín um þig
er minning um ákveðna, sterka,
lífsglaða og góða konu. Þú varst
besta mamma sem ég gat hugsað
mér.
Elsku mamma, ég elskaði þig
svo mikið og ég mun sakna þín en
það huggar mig að nú líður þér
vel.
Þín dóttir,
Kristina.
Elsku mamma, ég trúi ekki að
þú sért dáin og að ég muni aldrei
sjá þig né heyra röddina þína aft-
ur. Þegar þú hringdir í mig síðast-
liðið haust og sagðir mér að þú
værir með ólæknandi krabbamein
og að læknarnir gæfu þér sex
mánuði vildi ég ekki trúa því. Ég
vildi ekki trúa að þinn tími í þess-
um heimi væri á enda. Eftir langa
og harða baráttu náðir þú 11 mán-
uðum, en á endanum sigraði sjúk-
dómurinn. Ég vil þakka þér fyrir
allt, þú varst góð og blíð og gafst
okkur alla þína ást. Þú munt ávallt
eiga stað í hjarta mér.
Þú elskaðir barnabörnin þín svo
mikið og varst góð amma. Þau
sakna þín svo mikið, þeim finnst
það ósanngjart að þú þuftir að fara
frá þeim. Ég man eftir því þegar
við vorum yngri fannst okkur
gaman að hlusta á þig spila á org-
elið, þér fannst svo gaman að tón-
list og samdir bæði lög og texta
sjálf.
Þú varst alltaf með bros á vör
og svo kát. Þegar ég er að hlusta á
útvarpið og heyri lag sem var í
uppáhaldi hjá þér fæ ég tár í aug-
un, það minnir mig á þig.
Mamma, ég elska þig og sakna
þín svo mikið. Guð geymi þig og
varðveiti þig, hvíl þú í friði.
Þín dóttir,
Linda.
Blómastofa
Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Blómaskreytingar við öll tilefni
Opið til kl. 19 öll kvöld

 
 
  
   

  
      
  
 

  
 

 
          
 
 
   !
  
  
  ! 

" 
  
#    ! $ 

"% 
  

! $  
  

& '
  

  (
  
 )  (*+ 

,  ,# ' ',  ,  ,# 

 


     
           
 
           
 


  


 
 
  !"
# $%
 
       

 & '&$$(
'&) '%* &$&++  ,$  $$(

  $*%  &$$(
 -+*. /&$&++ 
  ) %  &$&++  0  ($$(
!$+* &$$(  $+/  $+/ $&++ 
1 1" *( * " 1" %