Morgunblaðið - 01.11.2001, Blaðsíða 53

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 1. NÓVEMBER 2001 53
✝ Björn RúnarMagnússon
fæddist á Akureyri
10. maí 1961. Hann
lést á heimili sínu í
Hjallalundi 7 á Ak-
ureyri hinn 24. októ-
ber síðastliðinn.
Hann var sonur
hjónanna Magnúsar
Ólasonar frá Akur-
eyri og Borghildar
Kristbjörnsdóttur
frá Ólafsfirði. Björn
var elstur í röð fjög-
urra systkina en hin
eru Kristinn, f. 6.1.
1962, Svala Gígja, f. 12.11. 1967,
og Óli f. 16.4. 1970.
Hinn 2. apríl 1983 kvæntist
Björn Rúnar Ástu
Guðnýju Kristjáns-
dóttur, f. 9.10.
1961, læknaritara
á Akureyri, og
eignuðust þau tvö
börn, Birnu, f. 3.3.
1983, og Magnús
Vilhelm, f. 7.9.
1989.
Björn Rúnar var
lærður bílamálari
og starfaði lengst
af við iðn sína hjá
Bílaverkstæði
Hölds á Akureyri.
Útför Björns
Rúnars fer fram frá Akureyr-
arkirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Elsku Björn Rúnar. Við eigum fá
orð til að lýsa tilfinningum okkar í
þinn garð. Þú varst svo ótrúlegt
ljúfmenni og leyfðir okkur svo
sannarlega að finna hversu mikið
þú elskaðir okkur. Það hefir verið
hlegið að því í gegnum tíðina þegar
mömmu dreymdi gullkúlu þegar
hún var ófríst að þér. Elsku karl-
inn, þú varst svo sannarlega gull-
kúlan okkar, þú trúðir því að þegar
hlutverki þínu hér á jörðinni lyki
væri það af því að það væri ætlast
til einhvers annars af þér annars
staðar. Þú sagðist líka ætla að hafa
auga með okkur og ýta við okkur ef
þér þætti ástæða til. Við trúum því
að þú hafir haldið verndarhendi
þinni yfir Gústa þegar hann lenti í
slysinu um daginn og að ekki skyldi
fara verr fyrir honum en fór.
Elsku vinur, okkur á eftir að
vanta einhvern sem kyssir mann og
segir: Sæl elskan/sæll elskan,
hvernig hefur þú það?
Elsku Björn Rúnar, við kveðjum
þig en minningarnar sem við eigum
um þig verða aldrei teknar frá okk-
ur.
Elsku Ásta, Birna, Maggi, Villi,
mamma og pabbi, við biðjum góðan
guð að gefa okkur öllum styrk.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesú, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti sjáðu,
blíði Jesú, að mér gáðu.
Óli, Svala Gígja og Gústaf.
Hann frændi minn er dáinn,
Björn Rúnar Magnússon. Það er
skrítin tilfinning að skrifa þessi orð
á blað. Björn Rúnar, sem var eig-
inmaður, faðir, sonur, bróðir, mág-
ur, frændi og vinur. Hann sinnti
þessum hlutverkum öllum af mikilli
natni og hlýju, sérstaklega hlýju.
Við ólumst upp á sömu þúfunni, ef
svo má að orði komast, í innbænum
á Akureyri. Við áttum bæði Söllu
ömmu og Óla afa. Það var mikill
samgangur á okkar bernskuheim-
ilum, fjölskyldur okkar voru mjög
nánar, mikil frændsemi og vænt-
umþykja.
Björn Rúnar var sérstaklega
nærverunotalegur maður. Við hitt-
umst aldrei öðruvísi en að hann
smellti kossi á mína kinn og spyrði:
„Hvernig hefur þú það vinan?“
Ég átti þess kost að dvelja hjá
honum um stund kvöldið áður en
hann dó og þakka ég það. Ég veit
að það var honum og fjölskyldu
hans ómetanlega mikils virði að
hann fékk að dvelja heima hjá sér
þar til yfir lauk með aðstoð og
hjálp allra hans nánustu og ekki
má gleyma Betu og Bryndísi, þess-
um jarðnesku englum frá heima-
hlynningu á Akureyri. Krafturinn
og seiglan einkenndi hann fram á
síðustu stund og góða skapið og
húmorinn á sínum stað, það vita
þeir sem til þekkja.
Við systkinin viljum þakka
frænda okkar samfylgdina í gegn-
um árin sem var alltof stutt. Eng-
inn veit hvað átt hefur fyrr en
misst hefur. Ég bið allar góðar
vættir að vísa þessum góða dreng
veginn á nýju tilverustigi.
Elsku Ásta, Birna, Maggi Villi,
Bogga, Maggi, Svala Gígja, Óli og
Kiddi, Guð gefi ykkur styrk í ykkar
miklu sorg.
Ingibjörg Salóme Egilsdóttir.
Elsku vinur minn. Eftir stutta og
harða baráttu ertu nú búinn að fá
hvíldina. Ég veit að núna líður þér
vel. Minningin um elskulegan
dreng lifir.
Elsku Ásta Guðný, Birna og
Maggi Villi, Borghildur, Maggi, Óli
og Kiddi, megi góður Guð styrkja
ykkur á þessum erfiðu tímum.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þín frænka,
Gígja.
Það var mér mikið áfall að fá
fréttirnar af því að hann Bjössi vin-
ur minn væri dáinn. Við höfðum
kynnst fyrir um sex árum. Ég var
sölumaðurinn sem kom alltaf að
heimsækja Bjössa á málningar-
verkstæðið hjá Höldi á Akureyri en
uppskar sjaldnast neitt, hann var
erfiður við að eiga og ekkert þýddi
að selja honum, sama hvað tautaði
og raulaði. En þrátt fyrir þetta
hófst með okkur kunningsskapur
sem síðan varð að mikilli vináttu.
Ég man þegar Bjössi hringdi í mig
og sagðist vera tilbúinn að ræða við
mig um hugsanleg viðskipti og
hvernig hann komst að orði var
nánast eins og hann væri búinn að
ákveða viðskiptin og sambandið,
það eina sem eftir var, var að sann-
færa mig og fá mig til að haga hlut-
unum þannig að þeir féllu að hags-
munum verkstæðisins. Bjössi fékk
ávallt í gegn það sem hann vildi og
veit ég að rekstur verkstæðisins
var aldrei blómlegri en eftir að
hann tók við stjórninni þar.
Oft á tíðum hittumst við þegar
ég var fyrir norðan við námskeiða-
hald eða á söluferð og þegar hann
var fyrir sunnan. Við hittumst með
konum okkar eitt kvöld hér í
Reykjavík og áttum yndislega
kvöldstund saman yfir gómsætum
mat og skemmtilegri frásagnarlist
Bjössa. Þar kynntist konan mín
honum og við bæði fengum að hitta
Ástu konuna hans. Ég hafði mikið
talað um Bjössa heima fyrir og var
ekki annað til umræðu en við fær-
um og hittumst þegar færi gafst.
Bjössi hafði mikinn húmor og stað-
fastar skoðanir, hann var mikill
fagmaður og var fyrsti maður til að
leggjast yfir vandamálin og reyna
að leysa þau frekar en barma sér
og skella skuldinni á aðra, hann var
röggsamur og hlutirnir gengu á
málningarverkstæðinu hjá honum.
Vorið 1998 fórum við saman til
Englands ásamt fleiri bílamálurum
til upprifjunar og frekari lærdóms
hjá DuPont. Við fórum víða, m.a. til
Bournemouth í kynnisferð til De-
Vilbiss, í skoðunarferð um bíla-
verksmiðjur Jaguar, auk þess að
fara á fótboltaleik í Coventry. Fót-
bolti var reyndar ekki ofarlega á
blaði hjá Bjössa en ferð okkar í
verksmiðjur Williams Formúlu 1
liðsins var eitthvað sem Bjössi
kunni að meta, og töluðum við
margoft um þá heimsókn þegar við
hittumst.
Þegar Bjössi tilkynnti mér að
hann hefði veikst hafði ég ekki
miklar áhyggjur, þessi mikli
skrokkur og sjómannseðlið myndi
ekki lúffa fyrir einhverri kveisu.
Ég bauð honum að koma upp í
Orku til okkar og vinna þar af sér
lausa tímann frekar en að húka
einn niðri á hóteli og láta sér leið-
ast. Þetta fannst Bjössa þjóðráð og
eyddi hann mörgum dögum í búð-
inni við allt sem til féll. Síðan einn
sunnudagseftirmiðdag þegar ég
ætlaði að hringja í Bjössa fyrstan
manna til að segja honum merkar
fréttir af mér var heldur betur
þungt hljóð í strokknum. Við féll-
umst á að ég myndi kíkja á hann
þegar ég kæmi norður innan fárra
daga og ég var svo lánsamur að
vera á ferðinni fyrir norðan daginn
áður en Bjössi hvarf á vit feðranna
og átti þar með honum stund yfir
kaffibolla og konfekti, þar sem við
röltum út á svalir og spjölluðum
um daginn og veginn. Hann var
harður á því að fara aftur að vinna
niðri á verkstæði þegar þetta væri
allt um garð gengið og við ætluðum
að vera aftur í sambandi öðrum
hvorum megin við helgina. En það
var ekki liðinn sólarhringur þegar
ég fékk fréttir af því að Bjössi hefði
kvatt okkur og satt að segja var sú
váfrétt ekki meðtekin svo ljúflega.
Ég trúi því varla enn að ég eigi
aldrei eftir að sjá hann Bjössa vin
minn aftur.
Ásta mín, Magnús og Birna,
styrkið hvort annað og njótið minn-
ingarinnar. Ég samhryggist ykkur
innilega og þið eigið mína dýpstu
samúð. Hugur minn er með ykkur
alltaf.
Jóhann Gunnar Stefánsson.
Kveðja frá Höldi
Það voru ekki góðar fréttir sem
ég fékk í lok júní þegar hann Bjössi
sprautari hringdi í mig út til Ítalíu
þar sem ég var í fríi og sagði mér
að hann hefði greinst með krabba
og þyrfti að gangast undir upp-
skurð. Ekki grunaði mig þá að nú,
aðeins örfáum mánuðum síðar, yrði
hann farinn frá okkur, langt fyrir
aldur fram.
Bjössi sprautari, eins og við köll-
uðum hann í daglegu tali, var verk-
stjóri hjá okkur í sprautuninni á
bifreiðaverkstæðinu og hann var
ekki bara mikill og góður fagmað-
ur, heldur einnig góður félagi okk-
ar allra. Bjössi var ákveðinn maður
og vissi hvað hann vildi. Hann bar
hag fyrirtækisins ætíð fyrir brjósti
og ávann sér virðingu fólks með
vönduðum vinnubrögðum og yfir-
vegaðri framkomu. Gott dæmi um
það er þegar hann kom til mín á
skrifstofuna eftir seinni uppskurð-
inn í sumar og hans helsta
áhyggjuefni var, að nú yrði hann
sennilega frá vinnu í eina tvo til
þrjá mánuði.
Þrátt fyrir að útlitið væri ekki
gott gafst Bjössi ekki upp og hélt
góða skapinu, kom stundum við í
kaffi og ræddi málin, hélt meira að
segja partí fyrir nokkra vinina síð-
ustu helgina sína, vissi þá senni-
lega að hverju stefndi og hefur vilj-
að kveðja þá á viðeigandi hátt. Var
það ógleymanleg stund fyrir alla.
En nú er komið að leiðarlokum
hérna megin. Við sem eftir sitjum
huggum okkur við það að Bjössi
þurfti ekki að þjást allt of lengi,
honum hefur verið ætlað annað og
stærra hlutverk annars staðar og
ég veit að þar mun hann standa sig
jafnvel og hjá okkur. Missir okkar
og söknuður er mikill en minningin
um góðan dreng lifir. Missir eig-
inkonunnar Ástu og barnanna
tveggja, Magga Villa og Birnu, er
meiri. Við hjá Höldi sendum ykkur
okkar innilegustu samúðarkveðjur
og biðjum Guð að styrkja ykkur í
sorginni.
F.h. Hölds,
Steingrímur Birgisson.
Kallið er komið,
komin er nú stundin
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem.)
Stórt skarð hefur verið höggvið í
samheldinn samstarfs- og vinahóp
á bílaverkstæði Hölds. Engum
hefði dottið í hug að samstarfið við
Björn Rúnar Magnússon yrði
svona stutt. En eftir sitja margar
góðar minningar. Oft var glens og
grín á verkstæðinu og fjörugar um-
ræður m.a. um formúluna. Bjössi
var harður Ferrari-aðdáandi og oft
urðu skiptar skoðanir og hressi-
legar formúludeilur og sem endra-
nær stóð hann fast á sínum skoð-
unum. Hann hafði óbilandi sjálfs-
traust en var jafnframt blíður og
góður drengur.
Bjössi hefur unnið á verkstæðinu
um alllangt skeið, að undanskildum
nokkrum árum í eigin rekstri og á
sjó. Fyrir fimm árum kom hann
aftur til okkar á verkstæðið og var
hann orðinn eini starfandi bílamál-
unarmeistarinn hér í bæ. Hann var
mjög listrænn og fær í sínu fagi og
fékk meðal annars verðlaun fyrir
myndskreytingar á bíl sem birtust
í erlendu tímariti. Honum tókst að
breyta bílhræi í glæsikerru með
málningunni einni saman. Þar má
nefna bíl sem hann keypti í laumi,
gerði hann glæsilegan og gaf dótt-
ur sinni í afmælisgjöf.
Bjössi var mikil félagsvera, hann
var hrókur alls fagnaðar og hélt
alltaf uppi fjörinu hvar sem hann
var. Á sjónum spilaði hann með
nokkrum skipsfélögunum í hljóm-
sveit enda var hann gítaristi og
söngmaður góður. Þessara hæfi-
leika nutum við einnig í ríkum
mæli. Hann mætti gjarnan með gít-
arinn í partí og önnur samkvæmi
og spilaði og söng sjómannalög og
Bubba. Okkur er minnisstæð báts-
ferð sem farin var með Starfs-
mannafélagi Hölds í fyrra. Um
borð var harmonikuleikari sem gat
með engu móti spilað þau lög sem
við félagarnir vildum syngja.
Björninn ákvað þá að best væri að
reyna að kenna manninum eitt-
hvað. Hann settist á gólfið við hlið
hans og reyndi af fremsta megni að
kenna honum Síldarvalsinn. Haft
var á orði að betra hefði nú verið ef
Bjössi hefði haft gítarinn meðferð-
is, þá hefði nú ekki verið komið að
tómum kofanum hvað lagaval varð-
aði.
Bjössi var stríðnispúki og fannst
honum ekki leiðinlegt ef vel tókst
til í þeim efnum. Húmorinn var í
topplagi fram á síðustu stundu.
Hann var sterkur persónuleiki og
mjög greiðvikinn. Bjössi var góður
fjölskyldufaðir og var fjölskyldan
alltaf höfð í fyrirrúmi. Í maí síðast-
liðnum fóru þau saman í frí til út-
landa og nutu vel. Engan grunaði
að strax þegar heim kæmi hæfist
barátta við þann sjúkdóm sem á
endanum hafði betur þrátt fyrir
óbilandi kjark Bjössa og viljastyrk.
Nokkur okkar vorum svo heppin
að fá að njóta með honum skemmti-
legrar kvöldstundar fimm dögum
áður en hann dó og erum við afar
þakklát fyrir það. Við skemmtum
okkur öll vel og var Bjössi búinn að
skipuleggja fleiri slík samkvæmi.
Það er gott að vita af því að eiga
víst heimboð þegar við kveðjum
þennan heim.
Við þökkum fyrir að hafa kynnst
þessum góða dreng og söknum
hans öll.
Elsku Ásta, Birna, Maggi Villi
og aðrir aðstandendur, við vottum
ykkur okkar dýpstu samúð. Guð
styrki ykkur í þessari miklu sorg.
Vinnufélagar og fjölskyldur.
BJÖRN RÚNAR
MAGNÚSSON
 Fleiri minningargreinar
um Björn Rúnar Magnússon bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.


   
 
      
 

 !"!



  

 
 
 #$% & & '('& )&)$  &)& 
 &)
!"#$ %&'
!(& )*
+  ,  -  - 
.  

( #( &    +  #&( ,#$(*
 & - . '/ 


/
 "
0 1  
2  30   "
4-  5 1  
2  6
 5+ 5  /
 "
7
8  .-  2
 /- 


"
   5 !
"
 
/  1   "
-  "

 
 /
   
.-  /+
 "
  8  .  / "
0
1
9
 4 
0. %**%' 8"$  :3!' /'&
1#$ 23( 2 &'&
& (.
&'& &( &
4$./ / ;1
<; 0
8  24 <; 0