Morgunblaðið - 01.11.2001, Síða 57

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 1. NÓVEMBER 2001 57
Veistu ef vin þú átt,
þann er vel þú trúir,
og vilt þú af honum gott
geta,
geði skaltu við þann
blanda
og gjöfum skipta,
fara og finna oft.
(Hávamál.)
Við kveðjum þig, kæra tengda-
móðir og amma. Það ríkir sorg í
hjörtum okkar er við reynum að
gera okkur grein fyrir því að þessi
hörmulega kveðjustund er upp
runnin og þú farin frá okkur. Það er
sárt að hugsa til þess að drengirnir
okkar Guðnýjar Nönnu fái ekki að
njóta lengri göngu með þér á þess-
ari jörð, né heldur hún Sonja litla
sem er svo ung ennþá að hún kann
ekki á öllu þessu skil.
Drengirnir spyrja oft um þig og
vilja að þú sért búin að vera hjá
Guði og komir aftur til okkar. Þeir
voru svo hændir þér og elskuðu þig
svo mikið og ég var spurður að því
síðast í dag hvenær þeir gætu aftur
fengið að sofa hjá ömmu. Alltaf
varstu reiðubúin og svo viljug til
þess að gera allt fyrir okkur sem í
þínu valdi stóð og aldrei stóð á þér
ef eitthvað var að eða góðra ráða
var þörf.
Margra góðra stunda getum við
minnst með þér, til dæmis jólanna
sem þú og Bjarni eydduð með okkur
í Fredrikstad, eða þegar þú komst
út til okkar daginn sem Sonja Sif
fæddist.
Ég gleymi ekki tilhlökkuninni og
gleðinni hjá þér þegar ég sagði þér
á flugvellinum að Guðný væri komin
með hríðir og þú sagðir að hún hefði
bara verið að bíða eftir mömmu
sinni.
Mikið var gott er þú komst til
okkar þá til að styðja við bakið á
dóttur þinni í gegnum þær þrautir
sem fæðingu fylgir og til að gleðjast
með okkur og leyfa henni Sonju Sif
að fá sinn fyrsta blund í faðminum
hjá ömmu sinni, mikil var gleðin og
stoltið sem fyllti hjarta þitt þá. Ekki
er hægt að gleyma lífsgleðinni og
viljanum sem þú bjóst yfir og ég
minnist þess er ég sótti póstinn í
eitt sinn, þá var þar póstkort frá þér
og er ég sagði Guðnýju það þá stóð
ekki á svari: Jæja, hvort er það
Róm eða Prag núna?
Þarna þykir mér þér vel lýst, allt-
af á þönum um bæinn, og landið eða
heiminn, með Bjarna eða kvenfélag-
inu.
Það voru mér sönn forréttindi að
fá að kynnast þér, mín kæra, og lífs-
sýn þinni og ég vona að ég geti gefið
börnunum okkar Guðnýjar eitthvað
af þeim gæðum sem þú bjóst yfir.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Hávamál.)
Það er með trega og söknuð í
hjarta sem við kveðjum þig og von-
um að þú vakir yfir okkur líkt og þú
gerðir í lifanda lífi.
Albert V. Kristjánsson,
Kristján Otto Albertsson,
Bjarni Þór Albertsson,
Steinar Freyr Albertsson og
Sonja Sif Albertsdóttir.
Aldrei er maður viðbúinn þegar
kemur að kveðjustund og það má
með sanni segja nú þegar Jóhanna
er kvödd. Ekki hefði okkur grunað
að við værum að sjást í síðasta sinn
hérna megin í afmæli litlu barna-
JÓHANNA GUÐRÚN
GUNNARSDÓTTIR
✝ Jóhanna GuðrúnGunnarsdóttir
fæddist í Reykjavík
2. desember 1944 og
ólst þar upp. Hún
andaðist 19. október
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Fella- og Hóla-
kirkju 29. október.
barnanna okkar núna í
byrjaðan október en sú
er nú samt raunin.
Jóhanna var dugleg
og kraftmikil kona, það
sópaði af henni hvar
sem hún fór, henni féll
aldrei verk úr hendi og
þess á milli var hún á
ferðinni að láta gott af
sér leiða.
Ég sagði það oft við
hana að það væri á við
góða vítamínsprautu
að heyra í henni eða
sjá og ég meinti það
svo sannarlega.
Henni var einkar vel lagið að
létta öðrum lund og gefa af sér, fjöl-
skylda hennar hefur misst mikið.
Við kveðjum þig, kæra vinkona,
að sinni og þökkum þér stundirnar
sem við áttum saman, minningarnar
eru dagbókin sem við berum með
okkur.
Kæri Bjarni og fjölskyldan öll,
við samhryggjumst ykkur og biðj-
um Guð að styrkja ykkur og styðja
um ókomna tíð, lífið er aðalinngang-
ur eilífðarinnar.
Þóra B Jónsdóttir,
Kristján H. Albertsson.
Nú ertu farin frá okkur, amma
mín, og eigum við eftir að sakna þín
sárt. Það bjóst enginn við að þú fær-
ir nærri því strax af því að þú varst
svo lífsglöð og lifðir lífinu lifandi.
Þegar ég var yngri var svo gaman
að koma niður á stöð og fá að af-
greiða og svo fékk ég oftast sælgæti
í nesti. Við skemmtum okkur vel á
Benidorm 1996. Það var gaman þeg-
ar þú giftir þig í maí og bauðst
systkinum þínum í matarboð og
evróvisjón-partý en svo kom í ljós
að það var önnur ástæða. Ég á fullt
af minningum um þig en það er svo
erfitt að koma þeim á blað. Takk
fyrir samveruna, amma mín. Megi
Guð geyma þig.
Jesús sagði „Ég er upprisan og
lífið. Sá sem trúir á mig, mun lifa,
þótt hann deyi.“ (Jóhannes 11.25.)
Alda María Ingadóttir.
Þetta er svo sárt, svo óskaplega
sárt. Hún er farin frá okkur þessi
yndislega kona. Allt vildi hún fyrir
mig gera og gaf svo mikið af sjálfri
sér til mín og krakkanna. Helgi
Steinn og Jóhanna Guðrún og öll
hin börnin hafa misst svo mikið, þau
fengu að þekkja hana allt of stutt.
Minningin um þessa sterku, bros-
mildu, glöðu og geðgóðu konu sem
reyndist mér svo vel öll þau ár sem
ég þekkti hana mun lifa með mér
það sem eftir er og langar mig að
þakka henni fyrir allar samveru-
stundirnar og þá góðu gjöf frá Guði
að leyfa mér að þekkja hana.
Það er svo margt sem mig langar
að koma á blað en orðin sitja föst
einhvers staðar í huga mínum svo
þetta verður eflaust svolítið sund-
urslitið.
Fyrir tæpum tólf árum bjargaði
Jóhanna mér úr miklum erfiðleik-
um, safnaði saman brotunum sem
ég var orðin að og raðaði þeim sam-
an aftur með góðri hjálp að handan,
sagði hún mér síðar, og verð ég
henni ævinlega þakklát fyrir það.
Ég er betri manneskja og veit
hún heldur áfram að raða mér sam-
an og styðja mig um ókomna tíð,
eins og hún mun vaka yfir okkur öll-
um og benda okkur á það sem okkur
misferst og gleðjast með okkur yfir
öllu því góða sem við tökum okkur
fyrir hendur.
Söknuðurinn er mikill og margir
eiga um sárt að binda en tíminn
læknar öll sár og ég veit að hún vill
að okkur líði öllum vel.
Hún er á góðum stað og sinnir
krefjandi verkum.
En það verður erfitt að geta ekki
komið í kaffisopa eða hitt þig glaða
úti um allan bæ, sjá þig ekki við
handriðið í Álakvíslinni kallandi ein-
hver gamanyrði til okkar. Það er
svo margt í þessu lífi sem okkur
finnst ranglátt en samt er ég viss
um að það er tilgangur með þessu
öllu.
Elsku Bjarni, þú hefur misst mik-
ið og það eru ekki til orð sem bæta
fyrir það. Þú átt alla mína samúð.
Ég veit þú ert sterkur og stendur
þetta af þér því minninguna um
þessa yndislegu konu tekur enginn
frá okkur.
Þakka þér svo fyrir allt, elsku Jó-
hanna.
Ég votta ykkur öllum sem eftir
standið mína dýpstu samúð.
Kristjana.
Hún amma mín var ein sú besta
kona sem hugsast gat. Hún vann
alltaf eins og hestur og þegar ég
kom að hjálpa henni fékk ég að vera
á kassanum, ég er nú samt ágætur
að elda.
Aldrei neitaði hún neinum um
hjálp, hún var alltaf að gera eitt-
hvað fyrir aðra. Ég kveð þig núna,
elsku amma mín, með þessum orð-
um og veit þér líður vel.
Mér himneskt ljós í hjarta skín
í hvert sinn, er ég græt,
því drottinn telur tárin mín,
ég trúi og huggast læt.
Þinn ömmustrákur,
Helgi Steinn.
Á morgun kveðjum við hinstu
kveðju elskulega vinkonu okkar og
fjölskyldunnar Jóhönnu Gunnars-
dóttur, sem látin er um aldur fram.
Fréttin um skyndilegt fráfall Jó-
hönnu barst fjölskyldunni eins og
kaldur vetrarnæðingur sem við átt-
um ekki von á á fögrum haustdegi.
Með Jóhönnu hverfur á brott ein
af þeim konum sem settu sterkan
svip á mannlífið, kona sem öllum
þótti vænt um og alltaf var tilbúin
að hjálpa, gefa og aðstoða hvernig
sem á stóð.
Jóhanna tók öllu af æðruleysi
með sínu hlýja brosi og ljúfum
hlátri.
Þessi eiginleiki er ekki öllum gef-
inn en þetta voru hennar persónu-
töfrar sem aldrei brugðust. Jóhanna
hafði afar sterk bönd til fjölskyldu
sinnar svo af bar og gaf sér ávallt
tíma til að líta í heimsókn þótt ann-
asamt væri hjá henni og þá gjarnan
færandi hendi, annað kom ekki til
greina, og nutu vinir hennar sama
ástríkis.
Við spurðum Jóhönnu því oft:
Hvar nærðu í alla þessa orku? Jó-
hanna tók mikinn þátt í félagsstarfi
innan síns kvenfélags sem og
kirkjusafnaðar og naut virðingar og
sérstakrar athygli samstarfsfólks
fyrir óþrjótandi kraft og hlýtt og
bjart viðmót við öll tækifæri.
Þetta var hennar stíll og verður
hennar ávallt minnst sem slíkrar.
Það verður erfitt að njóta ekki
áfram návistar Jóhönnu, en ljúf og
hlý minning mun ávallt lifa með
okkur um elskulega konu sem geisl-
aði af því besta sem Guð gefur okk-
ur.
Það er ljúf minning í þeirri þögn
sem grípur mann við svo skyndilegt
fráfall konu, sem geislaði af lífs-
krafti, óbilandi dugnaði og framtíð-
arsýn.
Um Jóhönnu væri hægt að skrifa
langa og fagra minningargrein, en
þessi fáu orð falla á blað sem þakk-
arorð um konu sem gaf okkur mikið
með nærveru sinni.
Með virðingu og hlýhug kveðjum
við Jóhönnu með þökk fyrir allt
hennar ljúfa viðmót við okkur og
fjölskyldur okkar.
Jóhönnu verður því ávallt minnst
með kærleika og þökk fyrir allt.
Megi ljós og friður fylgja fjöl-
skyldu hennar og gefa henni styrk
til að takast á við þann mikla missi
sem hún hefur orðið fyrir.
Lyfti mér langt í hæð
lukkunnar hjól,
hátt yfir stund og stað
stjörnur og sól,
hljómi samt harpan mín:
:,:Hærra, minn Guð, til þín,:,:
hærra til þín.
(Þýð. M. Joch.)
Guð verndi minningu Jóhönnu.
Ágústa, Ómar og Tómas.
Ásgerður og fjölskylda.
Elsku vinkona. Það er svo ótrú-
legt að þú skulir ekki verða hér á
meðal okkar lengur. Ég talaði við
þig í síma seinni part dags. Við
hlógum og þú kvaddir mig og sagð-
ir: „Við verðum í bandi,“ eins og við
sögðum alltaf, og tveimur tímum
seinna ert þú farin frá okkur.
Ég þakka þér öll yndislegu árin
sem við höfum átt saman í kven-
félaginu Fjallkonunum, sem þú
varst formaður fyrir. Saumaklúbb-
inn Jójó-systur stofnuðum við með
þeim sem við unnum með í grillinu í
Sigtúni. Þar áttum við yndislegar
stundir og svo í bútasaumsklúbbn-
um Búturnar. Hvernig fer þetta allt
án þín? Og að ekki sé talað um allar
utanlandsferðirnar sem við höfum
farið ísaman gegnum árin, allt
ógleymanlegar ferðir. Já, elsku vin-
kona mín, þín verður sárt saknað í
vinahópi okkar.
Við tvær hittumst svo að segja á
hverjum degi, ef ekki hjá mér í
vinnunni, þar sem þú áttir þitt sæti,
þá höfðum við samband í síma. Allt-
af varst þú létt í lund, sama hvað á
gekk.
Elsku Bjarni, Gunnar Steinn,
Guðlaugur og Nanna og fjölskyldur
ykkar. Megi guð styrkja ykkur öll.
Þín vinkona,
Sylvia.
„Dáinn, horfinn!“ – Harmafregn!
Hvílíkt orð mig dynur yfir!
En ég veit, að látinn lifir.
Það er huggun harmi gegn.
(Jónas Hallgrímsson.)
Síminn hringir, hún Jóhanna
Gunnars er dáin. Mig setur hljóða
þegar skyndilegt fráfall verður og
það vinur á besta aldri, og ótal
spurningar sem ekki fást svör við
vakna. Mín kynni við fjölskyldu Jó-
hönnu urðu þau að Gunnar og
Nanna foreldrar hennar, sem bæði
eru látin, bjuggu í húsi sem hét
Klöpp í Blesugróf. Þetta var á þeim
árum þegar Blesugrófin var eins og
lítið kyrrlátt sveitaþorp. Við bjugg-
um tveimur húsum frá í Laugafelli,
þannig að segja má að barnahóp-
urinn hafi alist upp saman.
Í mínum huga verður Jóhanna
alltaf glaðværa stelpan sem stóð
eins og klettur úr hafinu þegar mest
á reyndi en það var við móðurmissi
þeirra systkinanna. Þá gekk Jó-
hanna, þótt ung væri, þeim í móð-
urstað. Þó að áfallið væri mikið við
móðurmissinn, missti ekkert þeirra
systkina kjarkinn, heldur þjappaði
sorgin þeim saman.
Það hafa margar lífsins þrautir
verið lagðar fyrir Jóhönnu sem hún
hefur leyst með bros á vör. Ég hef
alltaf dáðst að henni sem sýndi svo
mikinn styrk og þrek á þessu erfiða
tímabili í lífinu. Á þessum árum var
oft ekki úr miklu að moða. Aldrei
heyrði ég hana kvarta eða bera
ásakanir í annars manns garð, hún
tók öllu með æðruleysi.
Elsku Jóhanna mín, þú ferð héð-
an með mikið og gott veganesti. Ég
bið góðan Guð að umvefja þig kær-
leika sínum og engla hans að leiða
þig við óleyst verkefni sem bíða þín.
Ég og fjölskylda mín sendum eig-
inmanni, börnum og barnabörnum
hugheilar samúðarkveðjur.
Elsku Baddi, Þóra, Guðný,
Gummi og Lilla, við biðjum Guð að
styrkja ykkur í sorginni. Blessuð sé
minning Jóhönnu.
Kristín Karlsdóttir.
Jóhanna mín. Þú varst besta mat-
reiðslukonan á Sendibílastöðinni og
alltaf svo kát og hress. Þú tókst allt-
af vel á móti mér og við töluðum um
daginn og veginn. Ég hjálpaði þér
með ýmislegt, t.d. að koma mjólk-
inni fyrir í ísskápnum. Þú varst
hörð húsmóðir á Sendibílastöðinni:
„Gangið vel um strákar mínir,“
sagðir þú og sagðist ekki ætla alltaf
að vera að skúra vegna sóðaskapar
okkar.
Nú breytist allt á Sendibílastöð-
inni þegar Jóhanna er farin og það
verður tómlegt. Við munum sakna
þessarar konu mikið og ávallt minn-
ast hennar.
Guð veri með Jóhönnu.
Aldís og Stefán.
 Fleiri minningargreinar um Jó-
hönnu Guðrúnu Gunnarsdóttur
bíða birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
 &
8&$&


# '#; ((
#'3 2
;2(  & 
$ 3$, #$ & & ' # ' #) ,( ) $   
 '&"*&' 2&). )*&'
 4 
0 ?F
'
+- 6&2, #$   "
4-   /
1  
#$% & &   ' ) '.& ) $  '.&)'' 
 '' /5
5*& " K)L"&
/J   ?H
'
+- ( #( &    ##  #&( ,#$(*
 & - . '/ 
44
5   9 
& " 3 1      ' "
0
1 
/
 " 3 1   /1 9 
5  3 ';
 <;
 ';

4 4   4 4 4 
=
#(
(# ('&  #!**.)"! !"%'.2>'* )*
# ' &#$
(  & ->$./ ) (
#( &    ##  #9

(  ' ( )
,#$( & - . '/ )
?
5 
J4-  1 
 +  ; 9