Morgunblaðið - 06.01.2002, Side 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 6. JANÚAR 2002 41


 

 

    
! " #$!!% 


  
  


 
  
   
       
 
        
 
 


   



      

 !
"  #
  !"#$%&#''

$$ #$
(
) '*
(

+*% )
#$%&#''
) $ &&%%,$

$( $!
#$%%,$
 -$!. $&#''
, !( $( $

   
 
    

 

  
  
   


 

 
 
  
 
!


""#

 $

"#
" % 
 &
"#
'"  
 
()* " +""#

" * "
    % % "#
,-"  
  .++ #!"


"#
%   *
 
# (()

 
 
 
   

        

    
   
  
   
  
 





 

 
 
 !!"
#

"$%& $ ""' $& 
 !!"
 &
"$%& 
 (& )
 !!"


"$ !!" *+&&','*&%&
-
 "
"$%& $&+
" .'&$
 !!"
/$&)'/'""%&   &  .
$ !!"
*)
& '0%!!% 1"& 0%!!%
 2 "&'""%& "!&'*& !!"
3 " /'""%&  " " 4
"+ $
%$'2"&2 "&


  


  
   
    

           


 

  
  




    

   !" #
$% % &

!
    % #
$%
% '$ 
  
  
!" 
# 

 $

# 
!" 
$$!$ % 
 $ &   
'($ $$!!" 
$ $' $$!!"  )*" $
'$
&" ( $$!!"  $$!$ % ( 
$$!$ $$! $ +,
'$!" 
%  $$! -$ ! ."+!" 
.",$$!
',   !!$
hug beggja óskiptan sem og lífið í
sveitinni, félagsmál bændanna og af-
koma þeirra, allt var þetta þeim
samgróið viðfangsefni.
Eiríkur var mikill félagsmála-
garpur og smám saman hlóðust á
hann margvísleg trúnaðarstörf fyrir
sveit og sýslu. Þessum þætti í starfs-
ferli hans er ég ekki nógu kunnugur
til að fjalla um. Hitt vissi ég að hann
var ákaflega ötull í öllum þessum
störfum, hygginn og stefnufastur, og
taldi ekki eftir sér ómælda fyrirhöfn
ef hún gat orðið til þess að greiða
götu annarra, einkum þó þeirra sem
við erfiðleika og vanda áttu að etja.
Átti hann og jafnan mikið annríki og
þar á ofan var búið stórt og mikil at-
hafnasemi við búreksturinn. Börnin
urðu sex – fimm synir og ein dóttir
og urðu öll og eru hið ágætasta fólk
og dugmikið Má því nærri geta að
annríki var oft mikið hjá þeim hjón-
um báðum og gestkomur margar.
Kom sér því vel hversu þau voru
samhent við að leysa úr hverjum
vanda sem að höndum bar.
Ég ætla að leyfa mér að vitna í for-
mála að bernsku- og æskuminning-
um Eiríks sem birtust í safninu
Aldnir hafa orðið sem Erlingur Dav-
íðsson, fyrrum ritstjóri á Akureyri,
ritaði sem áður er til vitnað í þessari
grein.
„Eiríkur Björnsson sem flutti með
fjölskyldu sinni norður í Eyjafjörð,
hóf búskap að Arnarfelli, eignalaus
maður með öllu, en varð gildur fram-
kvæmdabóndi og forustumaður
sveitar sinnar um langt árabil, auk
þess virtur og einkar vinsæll og var
til marvíslegra trúnaðarstarfa kall-
aður á sviði félagsmálanna. Auk þess
að vera oddviti sveitarstjórnar tvö
kjörtímabil, var hann gjaldkeri og
formaður mjólkurflutninganefndar
sveitar sinnar og Ræktunarsam-
bands Saurbæjar- og Hrafnagils-
hrepps, í stjórn búnaðarfélagsins,
sóknarnefnd og skólanefnd og í
byggingarnefnd Hrafnagilsskóla
sem fjórir hreppar stóðu að. Í gróð-
urverndarnefnd sýslunnar, jarða-
nefnd og sýslunefnd sat Eiríkur um
árabil. Réttarstjóri og markaskoð-
unarmaður, markavörður Eyjafjarð-
arsýslu og sá nú síðast um útgáfu
markaskrár sem unnin er á annan
veg en áður tíðkaðist. Þá var hann
þrjá vetur barnakennari við skóla
sveitarinnar í Sólgarði. Ekki vantaði
manninn viðfangsefni og því kunni
hann vel. Hitt er þó meira um vert,
bæði fyrir sjálfan hann og aðra, hve
vasklega hann hefur víðast að verki
staðið á hinum ýmsu sviðum félags-
mála og búskapar. En í félagsmálum
hefur hann löngum haft mannúðar-
stefnu að leiðarljósi, öllu öðru frem-
ur. Forsjónin hefur gefið honum það
hugarþel að hann gleðst innilega yfir
því að greiða götu annarra, einkum
þeirra er mestrar aðstoðar þurfa.“
Þetta ritar maður sem þekkti af
eigin raun starfsferil Eiríks í félags-
og sveitarstjórnarmálum. Því má svo
ekki gleyma að Eiríkur fylgdist allt-
af vel með hræringum þjóðlífsins,
enda var hann pólitískur maður, eins
og ljóst má vera af framansögðu,
þótt ekki stundaði hann svo heitið
gæti flokkspólitík, og hann var mað-
ur litterær, las og íhugaði það sem
skáld og rithöfundar höfðu fram að
færa og sjálfur var hann hagmæltur
og mun það best hafa í ljós komið
þegar tók að hægjast um í störfum
hans. Að endingu vil ég þakka hinum
látna frænda mínum vináttu og
frændsemi sem aldrei bar skugga á
og um leið og ég votta eiginkonu
hans og fjölskyldu samúð vil ég óska
þeim öllum farsældar í bráð og
lengd. Þykir mér við hæfi að enda
þetta skrif með því að birta eftir Ei-
rík eftirfarandi vísu sem gæti að yf-
irskrift heitið Vorið í dalnum.
Nú andar vor með yl frá mjúkum barmi,
við opinn glugga heyri ég söngvaklið.
Af ást og gleði daggir drjúpa af hvarmi,
úr dvala rís mín sál á hærra svið.
Það er einkum síðasta ljóðlínan
sem hér á vel við nú þegar sál hins
látna hefur risið upp úr slitnum og
ónýtum líkamanum. Og skulum við
nú sameinast um, aðstandendur
hans, að biðja henni velfarnaðar og
blessunar á hinum hærri og æðri en
óræðu sviðum handan hins jarð-
neska lífs.
Snorri Jónsson.
Siggeir Pálsson,
bóndi á Baugsstöðum,
var mildari en úfið Atl-
antshafið á suður-
ströndinni þótt hann
væri fæddur og uppalinn nánast á
fjörukambinum líkt og forfeður hans
frá þessu forna býli. Hann var jafn-
lyndur maður, ólíkur hafinu sem get-
ur ygglt sig á svo stórbrotinn hátt að
ógjörningur er að lýsa. Útsýnið úr
húsi Siggeirs og konu hans Unu
Georgsdóttur er einstakt. Sjórinn
aldrei eins og úfið Þjórsárhraunið
teygir sig útí strandlengjuna undan
grasmiklum og frjósömum jarðvegi.
Sem útsjónarsamur, laginn, kím-
inn og gamansamur íslenskur bóndi
skildi hann vel tónverk náttúrunnar
við sjávarsíðuna. Á sama hátt skilja
þeir einir vel verk Páls Ísólfssonar
„Brennið þið vitar“, sem séð hafa
brimið í villtum ham kringum
Baugsstaðavitann. Trúlega skilja
menn enn betur Vínarvalsa hafi þeir
heimsótt Vín.
Hans geð var líkara lognkyrru
smábusli öldunnar og það næsta sem
við nágrannar kynntumst hörku
hans var er hann innti menn nánar
eftir skýringum á hlutunum. Þá kall-
aði hann nokkuð hörkulega, ha! Síð-
an er hlutunum var lýst færðist kím-
ið brosið yfir andlitið og höfðinu var
hallað lítillega til hliðanna. Hinum
ólíklegustu hlutum var mætt með
skemmtilegri kímnigáfu og háði sem
engan meiddi.
Snyrtimennskan á Baugsstöðum
hjá Siggeiri og bróður hans Sigurði
er fágæt og ekki einungis heim að
líta heldur einnig innandyra. Þrátt
fyrir tíða saltstorma af hafi sér vart
SIGGEIR
PÁLSSON
✝ Siggeir Pálssonfæddist á Baugs-
stöðum í Stokkseyr-
arhreppi 6. júlí 1925.
Hann lést af slysför-
um miðvikudaginn
12. desember síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá Gaul-
verjabæjarkirkju 22.
desember.
ryðblett á neinu tæki
eða þaki og má hirðu-
semi þeirra einstök
teljast. Það er erfitt að
aldursgreina Nallana,
satt best að segja. Búið
var vel rekið og allir
þættir þess. Sjósókn,
fjárbúskapur, mjólkur-
framleiðsla og garð-
rækt. Í takt við breytta
tíma lagðist útræðið af.
Er kvótakerfið byrjaði
í landbúnaðinum hættu
Geiri og Sigurður fljót-
lega með féð og ein-
beittu sér að mjólkur-
framleiðslu. Hafa síðan flestir
bændur hér í Flóanum farið sömu
leið í búskaparháttum. Kýrnar á
Baugsstöðum skiluðu góðum afurð-
um og hey voru yfirleitt góð, jafnvel
þótt þau væru ill á öðrum bæjum eft-
ir erfið rosasumur. Lykillinn að því
var votheysverkun heys að stærst-
um hluta. Sú verkun er nákvæmn-
isvinna og þar naut sín alúð ásamt
útsjónarsemi þeirra bræðra við að
hirða í tvo reisulega turna.
Kirkjan og kirkjugarður okkar
hér í Gaulverjabæ hefur um langan
aldur notið þessarar sömu snyrti-
mennsku og samviskusemi Geira á
Baugsstöðum. Með bros á vör komu
þeir bræður oft dólandi á Land Ro-
ver lognkyrr sumarkvöld. Annað-
hvort til að slá kirkjugarðinn, slétta
leiði, lagfæra legsteina, mála sálu-
hliðið eða dytta að kirkjunni. Einnig
var Siggeir hringjari til síðasta dags
og tók við því af Jóni á Eystri-
Hellum. Funda- og félagslíf er hér í
mörgu tengt bæjunum í Stokkseyr-
arhreppnum. Geiri var einstaklega
félagslyndur og sótti hingað flestar
samkomur og fundi. Margir minnast
ógleymanlegra uppákoma á þorra-
blótum og víðar þar sem hann var
hrókur alls fagnaðar þótt aldrei
snerti hann áfengi eða tóbak.
Einstakur nágranni er genginn á
sviplegan hátt. Ég sendi Unu, af-
komendum og Sigurði, samrýndum
bróður hans, samúðarkveðjur.
Valdimar Guðjónsson.
Fallinn er frá í hárri
elli einn af þessum
traustu og Biblíuföstu
þjónum drottins á Akureyri, Skag-
firðingurinn Guðvin Gunnlaugsson.
Hann starfaði lengst af sem kennari,
en tók auk þess þátt í kristilegu
starfi Sjónarhæðarsafnaðarins á Ak-
ureyri, sem Arthur Gook og síðar
Sæmundur Jóhannesson stýrðu.
GUÐVIN
GUNNLAUGSSON
✝ Guðvin Gunn-laugsson fæddist
á Háleggsstöðum í
Hofshreppi í Skaga-
firði 24. janúar 1912.
Hann lést á dvalar-
og hjúkrunarheim-
ilinu Hlíð á Akureyri
21. desember síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá Akur-
eyrarkirkju 3. jan-
úar.
Guðvin tók meðal ann-
ars þátt í prédikunar-
starfi og einnig sunnu-
dagaskólastarfi
safnaðarins. Hann var
síðustu 30 árin þátttak-
andi í starfi Gideon-
félagsins á Akureyri,
þar sem hann vann gott
og óeigingjarnt starf
við útbreiðslu Biblíunn-
ar á Íslandi. Eftirlif-
andi eiginkona hans,
Irene Gook, er einnig
þátttakandi í því starfi.
Gideonfélagar á Akur-
eyri þakka Guðvini
samfylgdina og samstarfið og honum
er einnig þökkuð sú fyrirmynd sem
þessi lágvaxni og hægláti en stað-
fasti Gideonfélagi skilur eftir.
Við vottum aðstandendum hans
samúð.
Gideonfélagar á Akureyri.
MIKIL áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569 1115) og í
tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höfundar/
sendanda fylgi. Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppi-
stöðugrein af hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling tak-
markast við eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd,
- eða 2.200 slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða
ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að
hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Frágangur afmælis-
og minningargreina