Morgunblaðið - 17.03.2002, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 SUNNUDAGUR 17. MARS 2002 MORGUNBLAÐIÐ

 

 
  
     
  
   
  
 
      

 

       
 !" $% 

% $
# & '( '  " 
)




 *
 %  
 *  
+  #



 !!"  "#$% !!"
&
"
 "
'( )  !!"
*+"
" '
,# 
 )  !!"
&$%
 &$% 
" 

  ) 
-'( ,"!" !!"
. )
✝ Ágúst Sörlasonfæddist á Djúpu-
vík á Ströndum 31.
ágúst 1939. Hann lést
á Landspítalanum,
Landakoti 12. mars
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Sörli
Ágústsson, f. 6. maí
1910, d. 24. nóv. 1988,
og Sigurbjörg Guð-
mundsdóttir, f. 24.
maí 1911, d. 25. jan.
1975.
Ágúst var 5. í röð 8
systkina. Elst var
Jóna, f. 10. maí 1931,
d. 15. sept. 1998, eftirlifandi maki
Páll Guðfinnson, Ásdís, f. 5. júlí
1932, maki Ásgeir Sölvason, Guð-
ríður, f. 9. apríl 1937, d. 25. júlí
2001, Erna, f. 3. júlí 1938, maki
Hörður Guðmundsson, Guðmund-
ur, f. 23. feb 1941, d. 3. feb 2002, eft-
irlifandi maki Ingibjörg Friðberts-
dóttir, Ragnheiður Sigrún, f.16. júlí
1945, maki Einar Ólafsson og Krist-
3) Fóstursonur, Erling Guðlaugur,
f. 6. jan 1966, maki Beinta Simon-
sen sjúkraliði, börn þeirra eru
Bjartur Simon og Elín Silja. 4) Fóst-
urdóttir, María viðskiptafræðing-
ur, f. 9. júlí 1971, maki Sæmundur
Gíslason rafeindavirki, börn þeirra
eru Ilmur Eir og Gísli Freyr.
Ágúst flutti 5 ára gamall úr
Djúpuvík á Ströndum í Kirkjuból í
Valþjófsdal í Önundarfirði. 19 ára
hóf hann búskap á Bíldudal með
fyrri konu sinni, Dagbjörtu. Ágúst
tók sveinspróf í húsasmíðum frá
Iðnskólanum á Patreksfirði 1962
og lauk meistaraprófi 1965. Flutti
til Reykjavíkur 1970 og skömmu
síðar skildu þau Dagbjört. Hann
flutti til Stöðvarfjarðar og rak eigið
fyrirtæki. Hóf búskap með Jónu
Maju 1974. Frá Stöðvarfirði fluttu
þau til Patreksfjarðar 1981 og ári
síðar til Bíldudals. Þar tók hann við
verkstjórn framkvæmda á vegum
sveitarfélagsins. 1991 skildu þau
Jóna Maja. Á svipuðum tíma gerðu
veikindi Ágústar vart við sig, og
hann flutti til Reykjavíkur til frek-
ari meðferðar.
Útför Ágústar fer fram frá Dóm-
kirkjunni, á morgun, mánudaginn
18. mars, og hefst athöfnin klukkan
15.
ín, f. 24. nóv 1947.
Fyrri kona Ágústar
var Dagbjört Borg
Þórðardóttir, f. 1.
mars 1934, og áttu þau
saman tvö börn, 1)
Kristjana Guðbjörg, f.
25. sept 1960, maki
Kristinn Sigurður Elís-
son verkamaður. Börn
Kristjönu eru Ágúst,
María Lena og Arn-
grímur Daði. 2) Óðinn
Sörli matreiðslumeist-
ari, f. 29. okt. 1963,
maki Ingunn Péturs
flugfreyja. Börn Óðins
Sörla eru Dagbjört Fjóla og Sigur-
veig Hulda. 3) Fóstursonur, Sævar
Arnfjörð, f. 23.sept 1954. Börn
Ágústar með seinni konu sinni,
Jónu Maju Jónsdóttur eru: 1) Jón
Hákon afgreiðslustjóri, f. 10. sept
1975, maki Guðbjörg J. Theódórs
hársnyrtir dóttir þeirra er Veron-
ika Karen. 2) Rósa Björk, f. 28. maí
1978, maki Guðni Jósep Einarsson.
Kallið er komið, áralangri baráttu
er lokið.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að kynnast Gústa árið 1974 og fljót-
lega rugluðum við saman reytum
okkar og hófum sambúð. Þetta var
austur á Stöðvarfirði þar sem Gústi
vann sem byggingarmeistari. Ég var
þá með þriggja ára hnátu og sjö ára
strák og hann líka með tvö börn svo
heimili okkar varð strax fullt af lífi
og fjöri og allir náðu vel saman.
Gústi tók börnunum mínum einstak-
lega vel og reyndist þeim eins og
hann ætti þau sjálfur, enda segja
þau ætíð um hann að hann sé pabbi
þeirra.
Saman áttum við svo Jón Hákon
og Rósu Björk og það eru margar
minningar sem streyma fram þegar
þessi fátæklegu orð eru skrifuð.
Gústi var einstakur maður, fullur
af lífsgleði, orku og sérlega duglegur
og sívinnandi. Samt var hann einn af
þeim sem alltaf hafa tíma til að sinna
fjölskyldunni. Það var hann sem
kenndi börnunum okkar að spila,
enda afbragðsspilamaður sjálfur, og
einnig kenndi hann þeim að tefla.
Margir voru veiðitúrarnir sem við
fórum í öll saman. Hann fylgdist vel
með börnunum og studdi þau í
íþróttaiðkunum þeirra og var alltaf
fyrsti maður til að leggja lið á öllum
íþróttaviðburðum bæði fyrir austan
og síðan vestan, en þangað fluttum
við upp úr 1980. Seinna fór hann að
stunda golf og ef færi gafst fór hann
eða þeir feðgarnir og tóku einn og
einn hring í kvöldkyrrðinni á Bíldu-
dal.
Við slitum okkar sambandi en vin-
áttan slitnaði aldrei. Eitt laugar-
dagskvöld skömmu fyrir andlát hans
fann ég mikla þörf fyrir að heim-
sækja hann á sjúkrahúsið. Ég settist
við sjúkrabeð hans og hann átti erf-
itt með að tala en síðustu orð hans til
mín verða mér ætíð dýrmæt og þau
geymi ég í hjartanu fyrir mig eina.
Kannski fundum við bæði að þetta
var í síðasta sinn sem við héldumst í
hendur og vorum tvö ein.
Styrkur Gústa, æðruleysi og ótrú-
legur lífskraftur í erfiðum veikind-
um hans var með ólíkindum. Síðustu
árin var hann sannkölluð hetja og
eru áreiðanlega allir sammála mér
um það sem þekktu hann. Minningin
um hann mun ávallt lifa með börnum
hans, barnabörnum og tengdabörn-
um og það eru dýrmætar minningar.
Ég vil votta systrum hans og fjöl-
skyldu, sem kvöddu sinn yngri bróð-
ur fyrir aðeins mánuði, mína dýpstu
samúð. Samstilltari systkinahópi hef
ég aldrei kynnst og ég man þá daga
hér á árum áður þegar þau komu
saman að þá var engin lognmolla,
það var hlegið, spjallað, sungið og
dansað. En það kemur að því að
kveðja í þessari jarðvist, ég er viss
um að systkinin þrjú sem farin eru
hafa tekið vel á móti Gústa, ekki síst
sem fjórða manni í vistina.
Elsku Gústi, þakka þér fyrir þann
tíma sem ég fékk að deila með þér á
lífsleiðinni.
Jóna Maja Jónsdóttir.
Elsku pabbi minn, mig langar til
að kveðja þig með örfáum orðum.
Ég er ánægður með að eiga með þér
þetta lífshlaup sem við áttum saman
sem faðir og sonur, þó svo ég hefði
viljað að það hefði verið miklu
lengra. Ég man eftir mér sem litlum
snáða á Bíldudal, þar sem ég horfði á
þig með stolti. Ég var einnig mjög
stoltur yfir því að fá að fara með þér
á sjóinn aðeins um 4ra ára gamall,
þar sem þú sást um póstflutningana
fyrir Þórð afa minn. Ég man eftir
bátnum þínum, Diddó, sem þú varst
svo stoltur af. Í þessum ferðum okk-
ar var mér oft mjög kalt og þá bjóstu
til handa mér „sjóara“ sem var heit-
ur drykkur úr mjólk, vatni og sykri.
Og þá koma hendurnar þínar sterkt
í minnið. Ég man alltaf eftir hönd-
unum þínum, þær voru svo traustar
og heitar og ég vissi það að þetta
voru hendur manns sem myndu
vernda mig fyrir öllu. Fleiri góða
tíma áttum við saman eins og t.d.
þegar ég vann hjá þér fyrir austan í
húsasmíðinni og einnig okkar fjöl-
mörgu veiðiferðir, sem urðu oft
glettilegar vegna sérvisku þinnar.
Um 18 ára aldur fór ég svo suður
til Reykjavíkur í nám, en við héldum
alltaf góðu sambandi og svo kom sá
tími sem þú þurftir sjálfur að flytja
til Reykjavíkur vegna veikinda
þinna. Þú háðir langt og erfitt stríð í
þínum veikindum, elsku pabbi minn,
en mikið varstu nú alltaf sterkur og
lést aldrei bug á þér finna. Ég og
dætur mínar eigum yndislegar
minningar um þig og við þökkum
Guði fyrir að hafa fengið að eyða síð-
ustu jólunum þínum með þér. Bless-
uð sé minning þín elsku pabbi minn,
Óðinn Sörli.
Elsku pabbi, þú ert farinn en eftir
sitjum við með verk í hjartanu og
tómarúm sem aldrei verður alveg
fyllt.
Að hafa lifað með þér hefur gert
okkur öll að betri manneskjum. Þú
varst rólegur og þægilegur í um-
gengni en aldrei langt í grínið og
glensið. Ég gleymi seint þeim kvöld-
um sem við sátum og spiluðum fram
eftir kvöldi. Þú varst mikill spila-
maður og ávallt mikið fjör þegar þú
varst við spilaborðið. Það var hlegið
og stórir sjensar teknir.
Þú settir okkur systkinin og þína
nánustu ávallt í fyrsta sæti og áttir
erfitt með að segja nei ef einhver
bað þig um greiða. Þú varst dugleg-
ur, hógvær og nægjusamur. Í veik-
indum þínum barstu þig ávallt vel og
kvartaðir aldrei, ekki að furða að þú
værir í miklu uppáhaldi hjá hjúkr-
unarliðinu sem annaðist þig undir
það síðasta.
Það er með trega og eftirsjá að ég
kveð þig pabbi minn en samt þakk-
læti fyrir þau 28 ár sem þú komst
mér í föður stað og mér hefði ekki
getað þótt vænna um þig en þú vær-
ir minn eigin.
Bless pabbi, ég veit þú hefur það
betra nú með allt það súrefni til
lungnanna sem þig hefur áður skort.
Ég er sannfærð um að þú ert kom-
inn í góðan og glaðan hóp foreldra
þinna og systkina og að þú vakir yfir
okkur sem eftir stöndum.
Þín dóttir
María.
Elsku afi. Mikið ofboðslega er erf-
itt að hugsa til þess að þú sért farinn
frá okkur. Margar góðar minningar
eigum við um þig sem munu fylgja
okkur alla ævi. Þú gafst okkur
myndir sem þú málaðir sjálfur sem
var eitt af því skemmtilegasta sem
þú gerðir. Nú er það eina sem við
þurfum að gera að horfa á mynd-
irnar og þá rifjast upp allar þær
stundir sem við áttum saman. T.d.
síðasta aðfangadagskvöld þegar við
systurnar, pabbi og Ingunn vorum
hjá þér uppi á spítala og Sigurveig
var að hjálpa þér að opna gjafirnar.
Það var okkur ánægjuleg stund að fá
að vera með þér þín síðustu jól. Svo
þegar komið var heim, hringdir þú í
okkur og sagðir að gleymst hefði að
opna nokkra pakka sem voru víst
inni í skáp. Þannig að við komum til
þín aftur og kláruðum að opna gjaf-
irnar og hlógum að gleymskunni í
okkur. Svo megum við til með að
minnast á þegar við vorum í heim-
sókn hjá þér uppi í Hátúni og vorum
að aðstoða þig við að hnýta öngla, þá
var mikið hlegið því hendurnar á
okkur voru allar út í sárum eftir
önglana.
Elsku afi, við gætum haldið áfram
endalaust að skrifa fallegar minn-
ingar um þig en ætlum að láta þetta
nægja og viljum enda þessa kveðju á
ljóði sem lýsir tilfinningum okkar
núna:
Á örskammri stundu svo óvænt er kallað
allt verður tómlegt, og myrkrið er svart,
ef sorgin hún blindar þá sjáum við ekki
hvað sólin er fögur og ljósið er bjart.
Spurningar vakna er seint verður svarað
sárið í hjartanu blæðir um stund,
en kærleikur Guðs sem að öllu er æðri
yfir það leggja mun græðandi mund.
Leyfðu svo tárunum frjálsum að falla
sem fegurstu perlur þau raðast á band,
og hann sem er farinn við hjarta þær
geymir
þá hamingjan umvefur blómanna land.
Sendu svo bænir til himnanna háu
til hans sem tendrar þar gleðinnar ljós,
og brosin frá þér verða að blómum hjá
honum
svo blómstrar í hjarta þér minninga rós.
(Guðríður Guðmundsdóttir.)
Okkur öllum sem elskuðum og
virtum Ágúst Sörlason biðjum við
Drottin að gefa styrk og kraft á
komandi tímum.
Dagbjört og Sigurveig
Óðinsdætur.
Elsku Gústi frændi,
okkur langar til þess að þakka
fyrir allar þær skemmtilegu stundir
sem við höfum átt með þér. Eftir að
Gústi fluttist til Reykjavíkur frá
Bíldudal var hann mikið hjá foreldr-
um okkar og fengum við tækifæri til
að kynnast honum nánar. Það voru
ÁGÚST
SÖRLASON


 

     



 




  
 
 
 
          
  
     

!" # $ 

 #%
 &$$  ' ! (  )!*
+!!
 &$* ,%  - . /$ 

 &$
0
 &$*
%1 $ 
!  # 
 &$$ 
'!%
 &$*

#  #*
2*20




    




      

   

   
 

 

 




  
 
  



 
   


 !
     "#




$
#
%&'%()


 
   !! 


      
  
   "#  
$    !! 
" "% #" " "% 


 
    
  

 



     

    
     
 
     
 

  
 
  !"
 "    ! "
# 
$%" !& '
$ !&&#! ! "
 
$%"  #
! ! "
( !& )*
$! "
! '$*%"


$! " + ) (&'#!%"
 ,  
$! "
 #!)
- " .! %  "  ( !"  ! + &* "
# $ "  " / " * ! %&0