Morgunblaðið - 17.03.2002, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17. MARS 2002 51
Aðalfundur 2002
Aðalfundur Tryggingamiðstöðvarinnar hf. verður
haldinn þriðjudaginn 19. mars 2002 í Sunnusal,
Radisson SAS Saga Hótel, Reykjavík og hefst kl. 16:00.
Dagskrá
1. Venjuleg aðalfundarstörf samkvæmt
samþykktum félagsins.
2. Tillaga um að auka hlutafé félagsins um
kr. 699.297.126 með útgáfu jöfnunarhlutabréfa.
3. Tillaga um heimild til kaupa á eigin
hlutabréfum.
4. Önnur mál, löglega upp borin.
Reikningar félagsins og tillögur liggja frammi á
aðalskrifstofu hluthöfum til sýnis en verða síðan
afhentir ásamt fundargögnum til hluthafa á fundarstað.
TRYGGINGA-
MIÐSTÖÐIN HF
RAÐGREIÐSLUR
Sölusýning -
Sölusýning
10% staðgreiðsluafsláttur
Sími 861 4883
á nýjum og gömlum handhnýttum, austurlenskum
gæðateppum á Grand Hóteli við Sigtún, Reykjavík,
í dag, sunnudag 17. mars kl. 13-19
Ný sending af teppum
á mjög góðu verði
Þegar foreldrar mínir í snarhastiæskunnar lögðu drög að mér
slæddust því miður með nokkur liða-
gigtargen sem hafa
gert mér lífið leitt á
stundum.
Vegna þeirra hef
ég verið útsett fyrir
allskyns bólgum í
vöðvum og liðum,
auk þess sem
vöðvabólgur eru
sem kunnugt er at-
vinnusjúkdómur hjá mörgu fólki sem
leggur fyrir sig skriftir eða aðra
tölvuvinnu.
Ég og sjúkraþjálfarinn minn höf-
um nú um mjög langt skeið „arkað
saman vorn æviveg“, til stórra hags-
bóta fyrir mig.
Fyrir nokkru ákvað ég hins vegar
með tilliti til komandi breytinga á
reglugerð Tryggingastofnunar ríkis-
ins vegna sjúkraþjálfunar að athuga
hvernig mér vegnaði óstuddri af
sjúkraþjálfaranum – láta á það reyna
í tilraunaskyni hvort ég „gæti lifað“
án hans.
Mér gekk sæmilega í nokkrar vik-
ur en svo fór að síga á ógæfuhlið. Þá
ákvað ég að fá snemmindis bólgueyð-
andi lyf hjá lækninum mínum. Ekki
hafði ég tekið þau lengi þegar verk-
irnir virtust hafa séð sig um hönd og
fært sig ofan í magann. Ég setti þá
bólgueyðandi lyfin upp í efri skáp og
fór í heilsubúðir til að kaupa eitthvað
af öllum þeim fæðubótarefnum sem
gera kraftaverk á kraftaverk ofan ef
marka má auglýsingar í fjölmiðlum.
Eftir nokkurrra vikna inntöku þeirra
efna brá svo við að verkir í vöðvum og
liðum höfðu ekki batnað og verkirnir
í maganum versnað.
Þá fannst mér tími til kominn að
fara til magalæknis. Hann hafði eng-
ar vöflur á heldur renndi ofan í mig
þar til gerðu tæki og tók mynd af
maganum. Að því loknu horfði hann á
mig eilítið fjarrænn á svip eins og
þeir verða sem sjá það sem venjulegu
fólki er hulið.
„Þú ert með magabólgur – „stend-
ur“ þú mikið í kaffikönnunni?“ spurði
hann alvarlegri röddu. „Nei,“ svarði
ég. „Tekur þú lyf eða fæðubótar-
efni?“ Ég gat ekki neitað því að hafa
eytt talsvert miklum fjármunum í
slíkt á undanförum mánuðum. „Láttu
þau öll eiga sig – þau eru sum sterk
en flest óþörf, þú færð þau efni sem
þú þarft úr venjulegri fæðu, að við-
bættu lýsi,“ sagði magalæknirinn og
sendi mig heim.
Þegar þangað kom tíndi ég öll
glösin með aðskiljanlegum jurtaleif-
um ofan í plastpoka og setti hjá
bólgueyðandi lyfjunum í efri skápn-
um.
Þessu næst ákvað ég að taka upp
sundiðkun á ný en hún hafði legið
niðri vegna vetrarkulda. Ekki er að
orðlengja það að frostið hafði ill áhrif
á vöðva- og liðabólgurnar, einnig á
magabólguna og við bættist ný bólga
í kinnholunum svo nú var ég komin
með slæman höfuðverk.
Ég dróst heim og ákvað að leggjast
á hita frá haus og niður á mjaðmir.
Maðurinn minn hafði þá nýverið
keypt sér dýrindis saltpúða sem átti
að gera bólgum og ofreyndum bak-
vöðvum gott. Honum rann til rifja
ástand mitt og bauð mér saltpúðann
góða til afnota – að því tilskildu að ég
færi eftir leiðbeiningum þeim sem
púðanum fylgdu.
„Auðvitað geri ég það,“ svaraði ég
og kveikti umsvifalaust á ofninum.
Vefja átti saltpúðann vandlega í ál-
pappír og hita hann í ákveðið margar
mínútur í meðalheitum ofni. Ég gerði
þetta og allt gekk vel. Mér leið ágæt-
lega meðan ég lá á heitum púðanum,
síðan fór ég upp að tölvunni og lagð-
ist svo aftur á púðann þegar verkirnir
gerðu það nauðsynlegt og þannig koll
af kolli.
Smám saman fór mér hins vegar
að leiðast þetta vesen með álpapp-
írinn og mér fannst líka tímasóun að
bíða svona lengi eftir að púðinn hitn-
aði. Meðan ég lá eitt sinn á púðanum
datt mér það snjallræði í hug að taka
í gagnið álbakka sem orðið hafði af-
gangs eftir fermingarveislu og
hækka jafnframt hitann upp í mesta
straum, þá myndi bæði undirbúning-
urinn og hitatíminn styttast.
Eftir næstu vinnutörn hrinti ég
þessu í framkvæmd – skellti salt-
púðanum á álbakkann og setti mesta
straum á bakarofninn. Síðan fór ég
upp að vinna og lokaði að mér svo ég
fengi frið. Meðan þessu vatt fram lá
eigandi saltpúðans inn í stofu og
dormaði yfir sjónvarpinu.
Segir svo ekki meir af þessu fyrr
en ég heyri mikil andköf og hark
niðri. Ég flýtti mér niður til að at-
huga hvað væri að. Í gegnum móðu
og mistur sá ég manninn minn koma
með svartbrenndan saltpúðann í
handklæði. „Álbakkinn“ reyndist
sem sé hafa verið úr plasti svo lyktin í
eldhúsinu var eins og á vettvangi þar
sem tölvuúrgangi er brennt í þróun-
arlöndunum.
Enn á ný mátti ég leggja með allar
bólgurnar á brattann og nú með það
„á bakinu“ einnig að hafa komið
saltpúðanum góða fyrir ætternis-
stapa. Hvar getur sú þrautaganga
endað nema hjá sjúkraþjálfaranum?
– Sem mun væntanlega með togi og
poti, klappi og nuddi, allskyns
geislum og hitabökstrum koma mér
til heilsu á ný.
Víst er að það horfir ekki vel fyrir
mér og ótalmörgum öðrum, sem eru
svo óheppnir að dragast með bólgur í
kroppnum, nú þegar sjúkraþjálfun er
orðin svo dýr að venjulegt fólk á erf-
itt með að nýta sér hana, nema þá að
hluta. Við slíkar aðstæður gæti svo
farið að margir hinna þrautpíndu
legðust í þunglyndi og þyrftu auk
annarra lyfja að taka geðlyf. Trygg-
ingastofnun er víst um og ó að læknar
séu að ávísa miklu af slíkum lyfjum
vegna þess hve dýr þau eru. Viðbúið
er einnig að við núverandi ástand
leggist æ fleiri á hæli, yfirfallnir af
allskyns bólgusjúkómum. Vist á end-
urhæfingardeildum og sjúkrahúsum
er ábyggilega mun dýrari en sjúkra-
þjálfun, ef velja þarf þar á milli.
Ég trúi því annars ekki í alvöru að
Tryggingastofnun sé „hjartalaus“ –
ég vil þvert á móti trúa því að á bak
við harðan skrápinn slái gott hjarta –
sem að hætti kærleikans sjái úrræði
sem aðrir fá ekki komið auga á.
Þjóðlífsþankar/ Hvað gera þeir þá við ræfil eins og mig?
Þrautaganga gigtarsjúklinga
„ÞEIM var ekki skapað nema skilja“, var sagt um Tristan og Ísold. Ég vona
að það fari ekki eins með mig og sjúkraþjálfarann minn. Ég er nefnilega búin
að átta mig á að ég „get ekki lifað“ án hans. Hinn „vondi dreki“ sem stendur
nú á milli okkar er hin (að því er virðist) „hjartalausa“ Tryggingastofnun.
eftir Guðrúnu
Guðlaugsdóttur