Morgunblaðið - 17.03.2002, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 SUNNUDAGUR 17. MARS 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Ásta María Jóns-dóttir fæddist í
Reykjavík 16. janúar
1911. Hún lést á
Hjúkrunarheimilinu
Eir laugardaginn 9.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Sigurlaug
Tjörvadóttir, f. 14.
febrúar 1874, d. 1.
febrúar 1923, og Jón
Guðmundsson, f. 10.
október 1867, d. 22.
janúar 1951. Alsystir
Ástu Maríu var
Marta, f. 11. mars
1903, d. 5. júlí 1986, maki Jón E.
Guðmundsson bakarameistari, f.
19. janúar 1902, d. 7. apríl 1967.
Hálfsystir Ástu Maríu samfeðra er
Sigurlaug, f. 27. ágúst 1924, maki
Ingvar Ingvarsson, f. 26. febrúar
1924, d. 3. ágúst 1972. Ásta María
missti móður sína 12 ára gömul og
bjó eftir það hjá Mörtu systur
sinni og manni hennar þar til hún
giftist 5. október 1929, fyrri
menntaskólanemi, f. 1984. Seinni
maki er Erikjan Rutten, f. 13. apr-
íl 1958, dætur þeirra eru: Fanney
Thera, f. 1992, og Janneke Sif, f.
1994. 17. apríl 1946 giftist Ásta
María seinni manni sínum, Sveini
Stefánssyni, fyrrv. lögregluþjóni,
f. 30. október 1913. Dóttir þeirra
er Sigrún, myndlistarkennari og
bókasafnsfræðingur, f. 2. október
1946. Maki hennar er Hannes
Jónsson flugvélavirki, f. 30. sept-
ember 1945, og eiga þau þrjá syni:
a) Sveinn Stefán verkfræðingur, f.
3. maí 1971, sambýliskona Helga
Kristinsdóttir lyfjafræðingur, f. 8.
nóvember 1969, dóttir þeirra er
Hildur, f. 1997. b) Arnar verk-
fræðingur, f. 14. janúar 1976,
maki Sigurlaug Þorsteinsdóttir
háskólanemi, f. 1. nóvember 1973,
þau eiga eina dóttur, Emblu Mar-
íu, f. 2000. Stjúpdóttir Arnars er
Agnes Engilráð Scheving, f. 1994.
c) Einar verkfræðinemi, f. 14. jan-
úar 1976.
Ásta María var heimavinnandi
húsmóðir öll sín búskaparár og
stóð heimili þeirra Sveins lengst
af á Hagamel 29 í Reykjavík.
Útför Ástu Maríu fer fram frá
Grafavogskirkju á morgun, mánu-
daginn 18. mars, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
manni sínum, Eiríki
Aðalsteini Guðmunds-
syni skrifstofumanni,
f. 20. október 1906, d.
18. september 1944,
dóttir þeirra er Ey-
rún, f. 28. janúar
1933, maki Hjalti Jón
Þorgrímsson, stýri-
maður og síðar skrif-
stofumaður, f. 30. júlí
1926, og eiga þau
tvær dætur: a) Ásta
María, þroskaþjálfi og
sérkennari, f. 29.
október 1958, dóttir
hennar og Arnar Orra
Einarssonar, f. 7. apríl 1959, er
Eyrún háskólanemi, f. 1981. Mað-
ur Ástu Maríu er Sverrir Gestsson
skólastjóri, f. 21. maí 1957, og eiga
þau 4 börn, Hjalta Jón, f. 1987,
Rögnu, f. 1990, Mörtu Kristínu, f.
1993, og Laufeyju, f. 1997. b) Ást-
hildur stjórnmálafræðingur, f. 14.
nóvember 1963. Fyrri maki var
Eiríkur Benedikz, f. 26. desember
1962, dóttir þeirra er Ásgerður
Nú er hún elsku mamma farin.
Hún fór sátt og södd lífdaga því sjúk-
dómar og þreyta einkenndu síðustu
æviár hennar.
Mamma var af þeirri kynslóð
kvenna sem helgaði sig húsmóður-
störfunum. Að vera húsmóðir var
mikil virðingarstaða á mínum upp-
vaxtarárum og held ég að mamma
hafi notið lífsins á sinn hátt. Ekki
hvarflaði að mér þá að ég byggi við
einhver forréttindi að eiga mömmu
sem alltaf var heima, það þótti svo
sjálfsagt.
Ég átti yndislega mömmu sem var
alltaf til staðar og fús til að hjálpa
þegar ég þurfti á henni að halda. Voru
þetta forréttindi? Ég minnist áranna
á Hagamelnum. Þar var gott að eiga
heima. Húsmæðurnar þekktust vel
og vorum við krakkarnir flest á svip-
uðum aldri. Gatan iðaði af lífi og það
leið varla sá dagur að við lékjum okk-
ur ekki í kýló, sto eða jafnvel í bófa-
hasar. Þá var gaman. Ég sé mömmu
fyrir mér að sópa tröppurnar og
spjalla við nágrannakonurnar. Ég sé
hana líka fyrir mér á leiðinni út í
Melabúð og kom hún þá við hjá vin-
konu sinni til að fá sér „tíu dropa“. Þá
var beðið eftir dönsku blöðunum og
talað um danska kóngafólkið eins og
fjölskylduvini. Þá var sagt „fortóf“,
„altön“ og einnig „konflúktur“.
Mamma hélt glæsileg kaffiboð, var
alltaf tilbúin með matinn þegar pabbi
kom heim úr vinnunni, allt var í röð og
reglu. Hún átti fallegt heimili sem
hún hugsaði vel um því mamma var
góð húsmóðir.
Hún var glæsileg kona, var alltaf
glöð og hress og átti margar vinkon-
ur.
Hún spilaði reglulega bridge sem
var mikið áhugamál hjá þessum góðu
vinkonum. Stundum fóru þær í
gönguferðir niður í bæ og var þá jafn-
vel komið við í kaffi á Borginni.
Vissulega hlýtur mamma að hafa
átt sínar döpru stundir, en aldrei
kvartaði hún og aldrei man ég eftir
því að mamma þyrfti að liggja í rúm-
inu.
Hún stóð sína „plikt“ eins og konur
af hennar kynslóð gerðu.
Árin liðu og ég eignaðist hann
Hannes minn og síðan strákana mína
þrjá.
Mamma kom og var hjá mér þegar
Svenni fæddist úti í Lúxemborg.
Þetta var í maí og talaði hún oft um
hvað allt hefði verið fallegt, ávaxta-
trén í fullum blóma og naut hún þess
að fara með litla „prinsinn“ út í
gönguferðir.
Þegar tvíburarnir fæddust vorum
við Hannes flutt heim og bjuggum
uppi á lofti hjá pabba og mömmu á
Hagamelnum. Það var mikill styrkur
að hafa mömmu til staðar í öllu því
umstangi sem guttunum mínum
fylgdi og var hún jafnan boðin og búin
að rétta hjálparhönd.
Samband pabba og mömmu var
elskulegt og gott. Þau ferðuðust mik-
ið og komu jafnan hlaðin gjöfum heim
því alltaf var fjölskyldan í fyrirrúmi.
Þau eignuðust líka sinn sælureit í
Hveragerði seint á sjöunda áratugn-
um. Þar var mjög gestkvæmt og áttu
þau þar margar góðar stundir. Há-
punktur minninga drengjanna minna
er þegar þeir fengu að fara með afa og
ömmu austur í Hveró.
Þar nutu þeir lífsins.
Síðustu árin dvaldi mamma á
Hjúkrunarheimilinu Eiri í Grafar-
vogi. Þar fór vel um hana og þar fékk
hún einstaka umönnun. Ég vil þakka
öllu starfsfólkinu á Eiri og þá sérstak-
lega hjúkrunarfólkinu á fjórðu hæð-
inni fyrir hvað þau reyndust henni
mömmu vel. Þetta er einstakur hópur
sem vinnur þarna óeigingjarnt starf.
Ég kveð þig mamma mín og þakka
þér fyrir allar góðu stundirnar. Það
eru minningarnar um þessar góðu
stundir sem munu ylja okkur í fram-
tíðinni. Guð veri með þér.
Sigrún.
Elsku amma mín, Ásta María Jóns-
dóttir, lést þann 9. mars s.l. í hjúkr-
unarheimilinu Eir í Reykjavík. Mig
langar að minnast hennar með nokkr-
um orðum.
Amma var sannkölluð Reykjavík-
urmær. Hún fæddist í Reykjavík
þann 16. janúar 1911 og bjó þar alla
sína tíð. Hún var dóttir Jóns Guð-
mundssonar, bústjóra á Rauðará, og
Sigurlaugar Tjörvadóttur. Amma
missti móður sína þegar hún var að-
eins 12 ára gömul. Hún var svo lán-
söm að eiga yndislega eldri systur,
Mörtu, sem tók hana undir sinn
verndarvæng. Það var alla tíð sér-
staklega kært með þeim systrunum
og voru þær alltaf mjög nánar. Marta
lést árið 1986 og veit ég að amma
saknaði hennar mjög mikið.
Amma var ung að árum er hún
kynntist fyrstu ástinni í lífi sínu, afa
mínum Eiríki Aðalsteini Guðmunds-
syni sem var ættaður frá Stokkseyri.
Þau giftu sig árið 1929 og árið 1933
fæddist þeim móðir mín Eyrún. Fjöl-
skyldan unga bjó sér fallegt heimili
fyrst á Laugarnesveginum og síðar
að Ásvallagötu 15. Hamingjan varði
hins vegar ekki lengi hjá þeim því árið
1944 lést Eiríkur afi minn, langt um
aldur fram. Missirinn var þeim
mæðgunum mjög þungbær. En
amma var svo lánsöm að finna ham-
ingjuna að nýju þegar hún kynnist
Sveini Stefánssyni, ungum og mynd-
arlegum lögreglumanni ættuðum frá
Mýrum í Skriðdal. Þau gengu í hjóna-
band árið 1946 og í október það ár
fæddist móðursystir mín Sigrún. Árið
1956 færði fjölskyldan sig um set og
fluttist í nýja íbúð á Hagamel 29 og
þar var heimili ömmu og afa næstu 45
árin.
Það var alla tíð mikill samgangur á
ÁSTA MARÍA
JÓNSDÓTTIR
✝ Valur ArnarMagnússon
fæddist í Reykjavík
21. janúar 1944.
Hann lést laugar-
daginn 9. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
Vals eru Magnús
Sigurðsson, f. 9.8.
1912, d. 2.1. 1982, og
Lilja S. Guðlaugs-
dóttir, f. 17.7. 1923.
Systkini Vals eru
Gréta, Eyrún, Ás-
laug, Sóley, Hreinn,
Hrönn og Birna.
Börn hans eru: 1)
María Kolbrún, f.
1964, gift Ísleifi B.
Aðalsteinssyni.
Börn þeirra eru:
Viðar Örn, Kolbrún
Ósk, og Guðlaugur
Rúnar. 2) Herbert,
f. 1968, 3) Arnar
Valur, f 1987. 4)
Kolbrún Rósa, f.
1989.
Útför Vals fer
fram frá Kópavogs-
kirkju á morgun,
mánudaginn 18.
mars, og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Sof í friði dauðans dimma nótt,
á degi lífsins finnumst aftur skjótt,
þó sorgin þunga særi nú um stund,
sál mín þráir blíðan endurfund.
(Guðl. Sigurðsson.)
Þín móðir.
Elsku pabbi minn, er þetta raun-
veruleikinn? Ertu virkilega farinn í
burtu frá okkur? Þetta er svo erfitt,
sérstaklega vegna þess að við erum
sitt í hvorum landshlutanum. Þú
reyndir samt alltaf að komast til okk-
ar á sumrin. Þú áttir til að birtast öll-
um að óvörum, eins og t.d. einu sinni
um páskana, þá komuð þið Hreinn
saman. Alltaf þegar að þú komst þá
eyddir þú tímanum í að gera við bíl-
inn eða hjálpa okkur að laga húsið að
utan. Það var sama hvað ég bað þig
um, engin bón var of stór, alltaf varst
þú boðinn og búinn að hjálpa. Mér er
svo minnisstætt þegar að við komum
frá Svíþjóð drekkhlaðin farangri, þá
komst þú á Keflarvíkurflugvöllinn og
sóttir okkur á stórum bíl. Síðan þeg-
ar við ætluðum að leggja af stað vest-
ur þá stóðum við í vandræðum með
allan farangurinn, það var ekki
möguleiki á að hann kæmist með, ef
vel átti að vera þurftum við annan
bíl, bara undir hann. Í ráðaleysi okk-
Kæri sonur minn, þú ert horfinn
og ég á svo erfitt með að trúa því
ennþá. Þú fórst svo snögglega og allt
of fljótt, en svona er víst gangur lífs-
ins. Engin móðir á að þurfa að fylgja
afkvæmi sínu til grafar, þú áttir að
fylgja mér. Hafðu mínar kærustu og
bestu þakkir fyrir alla þína um-
hyggju og ást elsku Valur minn. Þú
varst frumburður okkar og alla tíð
mjög duglegur og atorkusamur. Oft
komst þú í mat til okkar Hreins á
kvöldin eftir vinnu, dauðþreyttur, og
áttir það til að sofna fyrir framan
sjónvarpið. Við tímdum ekki að
vekja þig og leyfðum þér bara að
sofa.
Alltaf varst þú duglegur að fara
eitthvað með okkur Hrein út að
keyra og sýndir okkur mikla natni.
Þú sást ekki sólina fyrir börnunum
þínum og barnabörnum og vildir
þeim allt það besta og oft vildir þú
hafa gert hlutina öðruvísi og betur.
Ég ætla að láta staðar numið hér
Valur minn, ég veit að þú ert umvaf-
inn horfnum ástvinum og pabbi þinn
hefur án efa tekið hjartanlega á móti
þér, það er mér mikil huggun. Megi
Guð launa þér allt það góða sem þú
lést af þér leiða og varðveiti í faðmi
sínum, uns við sameinumst á ný.
Ég kveð þig með orðum föður
míns:
ar hringdi ég í þig til að leita ráða,
þér fannst þetta lítið mál og sagðist
koma og keyra farangurinn bara í
samfloti við okkur og það gerðir þú,
tókst þér frí í vinnuni fyrirvaralaust.
Svona var þetta alltaf hjá þér.
Við vitum að þér þótti gaman að
gleðjast og fá þér í glas og vegna
vinnu þinnar þá umgekkst þú
fjöldann allan af mismunandi fólki.
Þú varst alltaf of hrekklaus gagnvart
öðrum og trúðir sjaldan nokkru illu á
nokkurn mann, þess vegna er svo
sárt og erfitt að trúa því hvernig fór
að lokum, þessu hefðum við aldrei
trúað að óreyndu. Í síðustu viku
hringdum við í þig og Viðar Örn bauð
þér í ferminguna sína, þú lofaðir að
koma og sagðist hlakka mikið til. Það
voru ófá símtölin okkar pabbi minn
og þá var rætt um ýmislegt og oft í
langan tíma. Ef ég náði ekki í þig
heima hjá þér gat ég alltaf hingt í
ömmu Lilju og beðið um skilaboð til
þín, það er að segja ef þú varst ekki
þar þá stundina, oft varstu rétt
ókominn eða ný farinn frá þeim. Afa-
börnin eiga eftir að sakna blíðu þinn-
ar og gæsku og eins er með okkur Ís-
leif. Ástarþakkir, pabbi minn, fyrir
allt og við hittumst á ný, það er ég
samfærð um, þangað til biðjum við
Guð að geyma og varðveita þig, elsku
pabbi minn.
Okkur langar að kveðja þig með
ljóði eftir hann Lauga langafa, það
heitir föðurkveðja.
Þú hniginn ert og horfin mér úr sýn,
nú hrynja saknaðartár, af grátnum
hvarmi,
með hlýjum huga mun ég minnast þín,
meðan hjartað slær í dóttur barmi.
Heimurinn þig í lágan setti sess,
þú sast hann vel, og gættir skyldu þinnar,
hversdagsfár, en hugur virtist hress,
þó hagél mótgangs næddu svöl um kinnar.
Ég kveð þig faðir, kveð í hinsta sinn,
kveð þig nú með saknaðarljóði þýðu,
þökk fyrir starfið, þökk fyrir dugnað þinn,
þökk fyrir sýnda föðurást og blíðu.
Þú hvílir nú í grafar kaldri kró,
þér kunni lífið veita fátt af gæðum.
Sof nú faðir, – sof í helgri ró,
sál þín frelsuð vakir samt á hæðum.
(Guðl. Sigurðsson.)
Þín dóttir, tengdasonur og barna-
börn,
María, Ísleifur, Viðar Örn,
Kolbrún Ósk og
Guðlaugur Rúnar.
Þetta er svo óraunverulegt, þú ert
farinn Valur minn og kemur aldrei
aftur. Að nota orðið aldrei er svo
óhagganlega endanlegt, orðið fær
aðra og dýpri merkingu þegar við
horfumst í augu við dauðann. Mér-
verður hugsað til síðustu heimsókn-
ar þinnar til okkar. Við Kolla vorum
svo þreyttar og syfjaðar að við
kvöddum þig með því loforði að við
ætluðum að vera hressari næst þeg-
ar þú kæmir til okkar. Þú varst með
sár á enninu eftir óhapp í vinnunni
og Kolla spurði þig hvernig þú hefðir
meitt þig. Þá fórst þú að rifja upp
sögur af því þegar þú varst á sjónum
á þínum yngri árum og öðrum ung-
dómsbrekum og höfðum við gaman
af. Það er gott að geta geymt og
munað allt það sem þú hefur verið að
segja okkur í heimsóknum þínum.
Ég vildi gjarnan hafa rætt betur við
þig um ýmislegt sem snerti okkur
bæði. Margt hefði ég viljað hafa gert
betur og sagt öðruvísi en ég gerði, og
sumt verður ekki leiðrétt né lagfært
úr þessu. Það er oft sagt „það kemur
dagur eftir þennan dag.“ Við gleym-
um því oft að það á við bara suma,
ekki alla, eins og við erum að upplifa
nú og það er erfitt. Ég efast ekki um
að við eigum eftir að hittast og ræða
betur saman þarna hinum megin.
Ykkur Kollu þótti svo undurvænt
hvoru um annað og hún á eftir að ylja
sér við allar góðu minningarnar sem
hún á um þig. Hún talar oft um það
þegar þið fóruð saman með mömmu
og Hreini bróður til Vestmannaeyja
sl. sumar, við Gunnar erum þakklát
fyrir að þið áttuð þessar stundir
saman. Við vorum búin að hlakka svo
mikið til að hitta þig aftur og sýna
þér einkunnina sem Kolla fékk í síð-
asta dönskuprófi, hún var svo stolt,
þú hefðir verið það líka. Við erum
þakklát fyrir hvað þú varst iðinn við
að heimsækja mömmu og Hrein.
skutlast fyrir þau og oft fórstu með
þau eitthvert út að keyra og oftar en
ekki til Hveragerðis eða einhvern
álíka langan rúnt. Oft komstu með
VALUR ARNAR
MAGNÚSSON
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
Útfararþjónustan ehf.
Stofnuð 1990
Rúnar Geirmundsson
útfararstjóri
Traust persónuleg
alhliða útfararþjónusta.
Áratuga reynsla.
Símar 567 9110 & 893 8638
utfarir.is
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.