Morgunblaðið - 21.03.2002, Blaðsíða 48

MINNINGAR
48 FIMMTUDAGUR 21. MARS 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Maríanna Har-aldsdóttir fæddist
í Reykjavík 3. febrúar
1950. Hún andaðist á
Landspítalanum í
Fossvogi 12. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Lísa Þorvaldsson, f.
17. júlí 1925, d. 18.
ágúst 1997, dóttir
Önnu og Christan
Friis í Store Hedinge í
Danmörku og Har-
aldur Þorvaldsson
bankastarfsmaður, f.
7. desember 1922,
sonur hjónanna Gróu M. Oddsdótt-
ur og Þorvaldar Böðvarssonar
bónda Þóroddstöðum í Hrútafirði.
Hinn 20. ágúst 1977 giftist Mar-
íanna Jens Pétri Hjaltested við-
skiptafræðingi, syni Grethe Aaris
Hjaltested, f. 11. nóvember 1916 og
Björns Hjaltested, f. 9. desember
1905, d. 20. apríl 1980. Dóttir
þeirra Maríönnu og Jens Péturs er
Lísa Björk, f. 15. apríl 1981.
Maríanna lauk námi frá Hjúkr-
unarskóla Íslands í mars 1972 og
framhaldsnámi í svæfingahjúkrun
1975. Síðastliðinn vetur stundaði
hún BS nám í hjúkrun við Háskóla
Íslands. Hún starfaði sem hjúkrun-
arfræðingur á gjörgæsludeild
Borgarspítalans
1972-1973, á sjúkra-
húsi Akraness 1975,
svæfingadeild Borg-
arspítalans 1975-
1977, svæfingardeild
Bispebjerg hospital,
Kaupmannahöfn
1977-1978 og bráða-
móttöku Herlev
Sygehus 1978-1980.
Eftir heimkomu frá
Danmörku starfaði
hún á svæfingadeild
Landakostsspítala
1980-1991. Á árunum
1991-2001 starfaði
hún á Heilsugæslustöðinni á Sel-
tjarnarnesi, fyrst sem hjúkrunar-
stjóri og síðar sem hjúkrunarfor-
stjóri 1999-2001. Í framhaldi af því
var hún ráðin verkefnisstjóri REI
rannsóknarverkefnis, samevr-
ópsks verkefnis á vegum Háskóla
Íslands, Öldrunarsviðs Landspítala
háskólasjúkrahúss, Heilsugæslu
Reykjavíkur og Félagsþjónustunn-
ar í Reykjavík. Hún var virkur
þátttakandi í félagsstörfum og tók
að sér ýmis trúnaðarstörf á vegum
Hjúkrunarfélags Íslands og Félags
íslenskra hjúkrunarfræðinga.
Útför Maríönnu fer fram frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Stundin líður, tíminn tekur toll af öllu hér.
Sviplegt brotthvarf söknuð vekur sorg í
hjarta mér.
Þó veitir yl í veröld kaldri, vermir ætið mig,
að hafa þó á unga aldri eignast vin sem þig.
(H.A.)
Maríanna var einstök manneskja,
sérlega vel heppnuð íslensk-dönsk
blanda sem geislaði af mikilli innri
fegurð. Hún var ákaflega tillitssöm,
skynsöm hógvær og skemmtileg.
Réttlætiskennd hennar og heiðar-
leiki var langt umfram meðallag.
Ég kynntist Maríönnu þegar við
Jens vorum í námi í Kaupmannahöfn.
Frá þeim tíma hefur verið mikil
væntumþykja í brjósti mínu. Mar-
íanna hefur í gegn um tíðina ausið
fjölskyldu mína hlýju og yl. Það er
mér sérlegt mikilvægt að Júlía dóttir
mín náði að kynnast Maríönnu sem
alltaf fylgdist vel með hennar málum
og var einstaklega umhyggjusöm í
hennar garð.
Það er etv. lýsandi dæmi að þegar
Maríanna valdi sér lífsförunaut þá
varð íslensk-dönsk útgáfa fyrir val-
inu. Hún valdi rétt. Þau voru einstak-
lega samrýmd og iðulega eru bæði
nefnd í sömu andránni.
Lítill kroppur hefur í marga mán-
uði sýnt ótrúlega seiglu og kraft í
baráttunni um lífið. Væntanlega í
þeirri von að geta haldið áfram að
sýna sínum og okkur hinum enn
meiri væntumþykju og hlýju. Það
tókst ekki en ljóst er að skammturinn
sem við fengum fyrir aðgerðina var
ríflegur og hann þökkum við nú.
Ein fegursta konan sem ég hef
kynnst er fallin frá. Minningin er ein-
stök. Við Hrönn þökkum samfylgdina
og biðjum góðan Guð að styrkja Lísu,
Jens og Harald í þeirra sáru sorg.
Blessuð sé minning elsku Mæsu.
Hryggðar hrærist strengur,
hörð er liðin vaka,
ekki lifir lengur ljós á þínum stjaka.
Skarð er fyrir skildi,
skyggir veröldina,
eftir harða hildi horfin ertu vina.
Klukkur tímans tifa,
telja ævistundir,
ætíð lengi lifa ljúfir endurfundir.
Drottinn veg þér vísi,
vel þig ætíð geymi,
ljósið bjart þér lýsi leið í nýjum heimi.
(H.A.)
Sigurður Skagfjörð
Sigurðsson.
Blómið
Ég veit um eitt blóm
sem ekki bregður litum
þegar það fölnar –
Blómið sem vex í hjarta
mannsins á þessari jörð.
(Ónó Kómatsí.)
Fuglarnir sungu og voru í óða önn
að boða vorið hér í Höfn þegar sú
sorgarfrétt barst að hún Maríanna
væri dáin. Sjúkdómurinn banvæni
sem búið hafði um sig, varð lífskraft-
inum yfirsterkari. Eftir að hún veikt-
ist í haust vissi hún að kannski yrði
erfiðara að snúa sér að nýjum degi
eftir aðgerðina. Það krefst mikils
hugrekkis að takast á við storm lífs-
ins sem skellur á með miklum þunga
og sú manneskja er alltaf ein eins og
trén í skóginum og þarf þá að treysta
á eigin kraft.
Þann kraft hafði Maríanna og
mætti sinni áskorun með æðruleysi.
Maríanna ólst upp við mikið ástríki
í foreldrahúsum. Þar var lagður
hornsteinn að þeirri hlýju, virðingu
og varfærni sem hún ávallt sýndi öðr-
um. Þegar ég kynntist Maríönnu kom
fljótlega í ljós að þessi kona með
þetta glaðbeitta viðhorf var engum
lík. Hún hafði rætur í tveimur lönd-
um, sem gaf henni aukið víðsýni. Hún
horfði á lífið öðrum augum en flestir
aðrir, og samúð hennar með öllu lif-
andi var sláandi. Hún var glettin, for-
vitin og gat geislað af lífsorku. Hún
hafði létta lund og allur hátíðleiki í
daglegri umgengni var henni fjarri
skapi. Maríanna valdi að vera hún
sjálf en ekki brot af sjálfri sér. Og
þegar þannig stóð á gaf hún falleg-
ustu gjöf sem hægt er að gefa, sjálfa
sig. Hún bjó yfir miklum kærleika og
nærgætni, enda valdi hún sér starf
sem hjúkrunarkona og í því starfi var
henni eiginlegt að hlúa að öðrum.
Maríanna lagði áherslu á smáatriðin
og að missa ekki sjónar á neinu and-
artaki.
Náttúran var hennar staður og þar
naut hún sín best. Þar fann hún fyrir
frelsinu og því að geta stjórnað sér
sjálf. Okkar bestu viðræður áttu sér
gjarnan stað í göngutúrum. Þar
skiptumst við á skoðunum um tilgang
lífsins; og hvað væri mikilvægt og
hvað hefði gildi. Þar deildum við
visku og hjálpuðumst að við að greiða
úr verkefnum og flækjum sem alltaf
koma upp í mannlegu lífi og með sínu
jákvæði tókst Maríönnu alltaf að
varpa frá sér skugga dagsins um
stund.
Fjölskyldan var Maríönnu mikil-
væg. Hún umvafði heimili og fólkið
sitt silfurþráðum. Ef til vill er líf
hvers og eins það listaverk sem mest
um munar. Það mikilvægasta sem
Maríanna skildi eftir sig var þó dóttir
hennar hún Lísa. Samhent tókust
foreldrarnir á við uppeldið af stakri
natni. Maríanna sýndi þar þá víðsýni
og lífsspeki sem hún hafði tamið sér í
lífinu. Með manni sínum Jens bjó hún
sér fallegt og kærleiksríkt heimili
sem varð fljótlega samastaður
margra góðra gesta. Maríanna var
vinamörg og laðaði að sér fólk hvar
sem hún kom og hjónin voru sam-
stiga sem hvatamenn að stofnun ým-
issa hópa.
Hún kunni að gleðjast með öðrum
og var dugleg að töfra fram góða
stemningu í öllum þeim hópum sem
hún kom nálægt. Einnig var hún
ávallt reiðubúin að veita stuðning og
leggja öðrum lið á lífsbrautinni.
Nú er Maríanna lögð af stað í sína
hinstu för án okkar hinna og því kem-
ur í okkar hlut að geyma sporin sem
MARÍANNA
HARALDSDÓTTIR
Í lífshlaupi hvers
manns markar fæðing
upphaf en dauði enda-
lok. Þar á milli erum við á valdi örlag-
anna.
Mín ágæta tengdamóðir, Edith
Magnússon, er látin, hvíldinni fegin á
99. aldursári. Síðustu árin dvaldi hún
við góðar aðstæður á Hrafnistu í
Hafnarfirði og verður starfsfólki
EDITH KRISTINE
MAGNÚSSON
✝ Edith KristineMagnússon,
fædd Petersen,
fæddist í Kaup-
mannahöfn 23. júlí
1903. Hún lést á
Hrafnistu í Hafnar-
firði aðfaranótt 11.
mars síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Fríkirkj-
unni í Hafnarfirði 18.
mars.
Hrafnistu seint full-
þakkað fyrir frábæra
umönnun.
Edith fæddist í
Kaupmannahöfn sum-
arið 1903. Móðir Edith-
ar var sænsk og voru
forfeður hennar m.a. af
ættum Sama er lifðu í
Norður-Svíþjóð en fað-
ir hennar var danskur.
Mér var snemma sögð
sagan af hinni stór-
brotnu móður Edithar
sem var á leiðinni til
Ameríku um aldamótin
1900, ætlaði að staldra
stutt við í Kaupmannahöfn, en
kynntist knapanum og hestaþjálfar-
anum Martin Petersen. Þau felldu
hugi saman, eignuðust sitt fyrsta
barn, tengdamóður mína, síðan ann-
að og það þriðja, og þá fyrst gaf hún
upp vonina um Ameríkuferðina og
taldi að tími væri kominn til þess að
eiga manninn. Alls urðu dæturnar
fimm. Hinn bráðmyndarlegi danski
knapi lenti ungur í slysi við störf sín
og lét lífið. Sænska konan sem var á
leið til Ameríku, stóð ein eftir með
fimm dætur á viðkvæmum aldri.
Elstu dæturnar urðu því að vinna
fyrir fjölskyldunni og hóf Edith störf
við saumaskap. Síðar réðst hún til
stórfyrirtækisins Illum og endaði
sem yfirmaður saumastofunnar.
Edith lifði umbrotatíma í Evrópu,
m.a. tvær heimsstyrjaldir. Hún hafði
því frá mörgu að segja, einkum frá
heimsstyrjaldarárunum í Kaup-
mannahöfn þegar landið var hersetið
af nasistum.
Ég átti því láni að fagna að koma
fyrst inn á heimili Edithar og Jóns,
að Arnarhrauni 47, Hafnarfirði, sum-
arið 1968 þegar ég var á biðilsbux-
unum á eftir dóttur þeirra, Kristínu.
Á áratugunum sem á eftir komu urðu
heimsóknirnar fleiri og alltaf jafn
ánægjulegar. Þau urðu ófá sunnu-
dagskvöldin sem við Kristín og
strákarnir okkar borðuðum kvöld-
mat hjá Edith. Það var eftir því tekið
hversu frábærar sósurnar hennar
! 
   (
 

(
 
(

(
=>; ==   + " 9
!  
 "  7 
$
$  %,  
 .


( %,
  ()
// 
  3 31
8 .


  7 
$
$
 %,
$+2) + /(  
1!! !", '' $ ;   7,'(  
& !", '' $  $ "! 4D '(  
!",!$(! !", '' $ 1+ "'$'(  
/ !", '' $
$$ $!$$ 1&(' $+ + /   2) $
+ &)'(!


 
 
+
(
  
 

(
3  = =$!& E

.
 

 (  2$
 

(
/ 
  3 31
+$ (! '(  
!",!$(! 3 $' $ 
F 
=$$! 3 $(   2(  ,  (
+!  $ 3 $' $ + #$ "'(  
+!  $ !"$' $ =$$! 3 $(  
!",!$(! /&'' $
'$  $'(  
''$ + 2 $2) $

!
 
(

3 
<5  "
1' GG

 " (
 0  
  .



 (  7.
 ()

// 
 3 31
1(! !$$!+'(  
!$$ (!
'7$'(  
'7$ 4$ '' $

 
   
 
  
+

 





5 /14/ !$( 2 ! G
/&'
 " 

 /  
  .



 (  9
(. 



/3 
 0 11
#
(
 .

 (


 (


:"
 ( 2#;
 1 11
1 (! !",!$('' $
<:! 
1 ('' $ !" #$ 1( '(  

'$ ;
1 ('(    /' '' $
/"$$ 1 ('' $ !"&$$ !"&$$'(  
),,!2) $ + $+),,!2) $

7 
4 / =>;= ;"  H
. ' )&$
 "  $
+  .

 
<
  8  )(  
.
 3  
 .
 

( 8 
(
 
+


/3 
 0 11
7, ) 

 

1$$' +, '' $
!",!$(! 1
+, '' $
1+ 4$ '(