Morgunblaðið - 21.03.2002, Blaðsíða 50

MINNINGAR
50 FIMMTUDAGUR 21. MARS 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Ólafur RagnarPétursson fædd-
ist í Keflavík 27.
mars 1976. Hann lést
í Keflavík 12. mars
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans eru Ragn-
heiður Lúðvíksdótt-
ir, f. 7. maí 1959, og
Pétur Þór Karlsson,
f. 4. apríl 1957, d. 16.
ágúst 1977. Foreldr-
ar Ragnheiðar voru
þau María Guð-
mannsdóttir, f. 19.
febrúar 1924, d. 4.
júní 1996, og Lúðvík
Helgi Kjartansson, f. 20. apríl
1924, d. 15. september 1994. For-
eldrar Péturs eru Súsanna Þor-
láksdóttir, f. 17. mars 1929, og
Karl Halldórsson, f. 24. mars
1925, d. 18. júní 1975. Fósturfaðir
Ólafs Ragnars er Hallur Þór-
mundsson, f. 13. júlí 1956, en for-
eldrar hans eru þau Þórmundur
Guðlaugsson, f. 29. nóvember
1929, og Guðfinna Valgeirsdóttir,
f. 31. júlí 1934. Bræður Ólafs
Ragnars eru þeir Þórmundur, f.
18. mars 1980, Lúðvík Helgi, f.
13. apríl 1983, og Viktor Freyr, f.
17. september 1991.
Unnusta Ólafs
Ragnars er Sigurrós
Antonsdóttir, f. 18.
desember 1980, en
foreldrar hennar
eru þau Helga
María Guðjónsdótt-
ir, f. 5. mars 1962,
og Anton Már Ant-
onsson, f. 27. desem-
ber 1961. Systkini
Sigurrósar eru þau
Elsa, f. 12. maí 1985,
og Davíð Már, f. 23.
október 1992.
Ólafur Ragnar
ólst upp hjá móður sinni og fóst-
urföður í Keflavík, gekk þar í
grunnskóla og stundaði síðan
nám við Fjölbrautaskóla Suður-
nesja. Hann starfaði í Flugstöð
Leifs Eiríkssonar, fyrst hjá Flug-
leiðum og síðan í Fríhöfninni þar
sem hann starfaði þegar hann
lést.
Ólafur Ragnar hóf sambúð með
Sigurrósu unnustu sinni í október
1998 og bjuggu þau í Keflavík.
Útför Ólafs Ragnars fer fram
frá Keflavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Ástin mín, litla hjartað mitt. Hvað
þetta er allt skrítið þetta líf. Ég er
svo vængbrotin að hafa þig ekki við
hliðina á mér og láta þig halda utan
um mig þegar eitthvað bjátar á. Þú
ert mér allt, allt sem ég á. Að sjá bros
þitt, heyra hlátur þinn, sjá augun þín
og hendur var mér allt. Þú kenndir
mér margt sem er til í lífinu. Að lifa
sátt við alla og lífið, vera ánægð með
það sem við höfðum. En ástin mín,
við áttum svo margt eftir að gera.
Búin að kaupa okkar draumahúsið
og næst var að stofna fjölskyldu þeg-
ar ég væri búin að læra. Já, við hefð-
um geta orðið góðir foreldrar. Við
töluðum oft um að eyða elliárunum
saman en ég ylja mér við minning-
arnar um þig og elska þig af öllu
mínu hjarta eins og ég sagði þegar
við kvöddumst þennan dag. Ég veit
að pabbi þinn, Ölli frændi þinn og Ás-
laug vinkona tóku vel á móti þér
þarna hinumegin. Svo þegar minn
tími er kominn gerum við allt sem við
áttum eftir að gera hér í þessu lífi.
Fyrsta versið í brúðkaupslaginu okk-
ar eftir Lennon hljómar svo: „Grow
old with me, grow old along with me,
the best is yet to be. When our time
has come we will be as one. God bless
our love, God bless our love.“
Minningin um þig og okkar ynd-
islegu fimm ár mun alltaf lifa í mínu
brostna hjarta um ókomna tíð.
Þín að eilífu
Sigurrós.
Elsku bróðir minn. Ég trúi ekki að
þú sért farinn frá okkur, ég bara skil
þetta ekki. Ég mun aldrei gleyma
þessum þriðjudegi, þegar ég kom úr
vinnunni og frétti að þú varst farinn
frá okkur. Þú sem að varst alltaf svo
góður og hamingjusamur. Þú veist
að ég hef alltaf elskað þig og ég vona
að þér líði vel á þeim stað sem þú ert
núna. Ég mun aldrei gleyma þér. Þú
varst alltaf að segja mér að fara að fá
mér vinnu og taka mig til í andlitinu,
svo loks þegar ég fékk mér vinnu þá
skeður þetta, þetta er ekki sann-
gjarnt.
Ég vona að þú verðir alltaf með
mér og hjálpir mér eins og þú hefur
alltaf gert.
Þinn litli bróðir
Lúðvík Helgi.
Loks er dagsins önn á enda
úti birtan dvín.
Byrgðu fyrir blökkum skugga
björtu augun þín.
Ég skal þerra tár þíns trega,
tendra falinn eld,
svo við getum saman vinur
syrgt og glaðst í kveld.
Lífið hefur hendur kaldar,
hjartaljúfur minn.
Allir bera sorg í sefa,
sárin blæða inn.
Tárin fall heit í hljóði,
heimur ei þau sér.
Sofna vinur, svefnljóð
meðan syng ég yfir þér
Þreyttir hvílast, þögla nóttin
þaggar dagsins kvein.
Felur brátt í faðmi sínum
fagureygðan svein.
Eins og hljóður engill friðar
yfir jörðu fer.
Sof þú væran, vinur,
ég skal vaka yfir þér.
(Kristján frá Djúpalæk.)
Það var mikið áfall er fréttir bár-
ust af andláti þínu Óli og sorglegra
en orð fá lýst. Þið Sigurrós virtust
svo sátt og ánægð með lífið þessar
síðustu vikur. Lífið blasti við ykkur,
nýbúin að skrifa undir kaupsamning
á góðu húsi og farin að leggja drög að
giftingu. Það er engin sanngirni í því
er ungur maður fer án nokkurs að-
draganda, allt lífið er framundan og
framtíðin lofar góðu. Það er víst ekki
á færi okkar mannfólksins að skilja
leiðir Guðs.
Mikill hugur var í þér Óli við allt
sem þú tókst þér fyrir hendur og ef
þú varðst fyrir einhverju mótstreymi
þá lagðir þú harðar að þér. Þú varst
kannski með veikt hjarta en í mínum
huga verður þú alltaf drengurinn
með ljónshjartað. Betri tengdason
hefði varla verið hægt að óska sér og
vakti ráðvendni þín og góð lund at-
hygli innan fjölskyldunnar og varð
tilefni umræðu. Þú varst tillitssamur
við Sigurrós og sýndir það bæði í orð-
um og athöfnum. Þú hafðir í raun allt
til að bera til að geta skapað ykkur
Sigurrós trausta og hamingjuríka
framtíð.
Það var ávallt tilhlökkunarefni er
þú komst til að sannfæra mann um
ágæti eitthverra nýrra áforma.
Ávallt varstu búin að leggja hlutina
vel niður fyrir þig og ávallt sýndir þú
að þú gast fylgt eftir áformum þínum
með miklum ágætum.
Trúi ég því að við eigum eftir að
hittast aftur og þú eigir enn eftir
beita sannfæringarkrafti þínum, sem
þú gast beitt af miklum ákafa, til að
sanna ágæti ráðagerða þinna.
Það tekur ósegjanlega sárt á að
horfa upp á sorg þína, Sigurrós mín.
Það hefur kannski litla merkingu
fyrir þig núna að segja að með tím-
anum minnki sársaukinn en sú er
raunin og söknuðurinn verður til
staðar sem minning um indælan
dreng. Sú arfleifð sem þú hefur skilið
eftir Óli minn er mikilsverð því góð
skapgerð þín og fallegt innræti hefur
snert okkur öll sem kynntust þér og
verður okkur eftirbreytni til að lifa
lífinu á betri hátt.
Anton Már, Helga María,
Elsa og Davíð.
Ég man lítinn dreng sem systir
mín hún Heiða eignaðist þegar ég
var á táningsaldri. Hún var ekki mik-
ið eldri en ég svo stundum leysti ég
hana af og fékk þannig mína fyrstu
hugmynd um móðurhlutverkið.
Hann var skírður Ólafur Ragnar og
alltaf kallaður Óli, lítill og sætur,
þægur og góður, bara „algjört
krútt“, eins og sagt er. Þegar hann
var ennþá bara ungbarn missti hann
Pétur föður sinn. Litli drengurinn
var þannig búin að kynnast sorginni
án þess að vita af því og kannski hef-
ur hann þrátt fyrir ungan aldur
skynjað það. En í lífinu geta líka góð-
ir hlutir gerst og áður en langt var
um liðið mætti Hallur á svæðið. Litli
drengurinn hefði ekki getað fengið
betri staðgengil.
Ég man litla drenginn þegar hann
var orðinn aðeins eldri og þá var ég
sjálf orðin móðir tveggja sona. Þá var
hann kominn í það hlutverk að líta
eftir frændum sínum. Það var ekki
sjaldan sem hann gisti hjá okkur og
þá iðulega til að vera frændum sínum
innan handar þegar ég var að vinna.
Þegar ég hugsa um það núna velti ég
því fyrir mér hversu ábyrgðarfullur
hann var, kannski var of mikið á
hann lagt.
Ég man þegar ég bauð honum til
Svíþjóðar í hans fyrstu utanlands-
ferð. Það gerði ég sérstaklega af því
að hann átti svo mikið inni hjá mér
eftir alla hjálpina. Þar gafst honum
tækifæri til að heimsækja frændfólk
sitt í föðurætt sem hann hafði ekki
séð lengi. Þótt hann væri ungur að
árum fann ég að það var honum mik-
ils virði, hann hafði sterkar taugar til
ættingja sinna og var umhugað um
að kynnast þeim.
Ég mun minnast elskulegs frænda
sem var líka góður vinur á rauna-
stund. Hann lagði alltaf allan sinn
metnað í allt sem hann gerði, hvort
sem það varðaði vinnuna, heimilið,
fjölskylduna eða vinina og ekki síst
það sem sneri að hans heittelskuðu
Sigurrós. Hann átti gott líf en allt of
stutt. Hans verður sárt saknað.
Elsku Óli minn, þú munt alltaf
eiga stað í hjarta mínu og ég er viss
um að núna ert þú farinn að líta eftir
Ölla mínum eins og þinn var vani. Ég
bið að heilsa.
Elsku Sigurrós, Heiða, Hallur,
Mummi, Lúlli og Viktor, Guð gefi
ykkur styrk og fylgi ykkur í þetta
ferðalag sem sorgin er. Minningin
um yndislegan dreng sem þið getið
verið svo stolt af mun án efa hjálpa
ykkur.
Særún, móðursystir og vinur.
Elsku frændi og vinur, aldrei hefð-
um við trúað því að við ættum eftir að
kveðja þig svona fljótt, símtalið erf-
iða frá ömmu þinni var lengi að verða
að veruleika. Þetta getur ekki verið.
Þú þessi yndislegi drengur með lífið
allt framundan, tekinn frá okkur svo
snögglega. Hver er eiginlega til-
gangurinn? Þeir deyja fyrst sem
guðirnir elska, höfum við heyrt, en
við skiljum samt ekki þessi orð, þótt
við vitum að þér sé ætlað eitthvert
stærra og meira verk annars staðar.
Við spyrjum samt, af hverju?
Minningarnar yndislegu þjóta
fram í hugann, þegar þú komst með
þinni ástkæru unnustu Sigurrós,
með mömmu þinni og pabba í Laug-
arás sl. sumar að sækja litla bróður í
útileguna til okkar, svo hress og
glaður eins og alltaf, með þitt fallega
bros og þitt góðlega fas sem ein-
kenndi þig, við alla sem á vegi þínum
urðu. Allar stundirnar sem við áttum
með þér og Sigurrós þinni á heimili
okkar eru okkur ógleymanlegar.
Alltaf svo glaður og kátur og smit-
aðir alla af þinni einskæru lífsgleði.
Bergsveinn Alfons frændi og Birkir
Alfons litli frændi þinn hlakkaði allt-
af til, þegar von var á ykkur í heim-
sókn, þú varst alltaf svo glaður og
gefandi, alveg sama hver átti í hlut.
Birkir Alfons svo stoltur af að Óli
stóri frændi ætti afmæli sama dag og
hann.
Bræðrum þínum þremur yngri
varstu alltaf stoð og stytta sem þeir
litu upp til með mikilli virðingu og þú
alltaf tilbúinn að gefa þeim góð ráð.
Litla fallega íbúðin ykkar sem þú
sýndir okkur fyrir nokkrum árum
með svo miklu stolti og gleði gleym-
ist seint. Móðir þín og tengdamóðir
svo stoltar yfir börnunum sínum að
byrja að búa á svona fallegu heimili
sem þið hugsuðuð svo vel um. Brúð-
kaupið sem halda átti næsta sumar
var tilhlökkunarefni allra í fjölskyld-
unni og átti að passa vel uppá að
sumarleyfið okkar yrði seinna en
það, því af brúðkaupinu ykkar ætl-
uðum við ekki að missa.
Nýlega tókuð þið þá ákvörðun að
athuga með að stækka við ykkur hús-
næðið sem gekk verulega fljótt fyrir
sig, aðeins á nokkrum dögum. Þið
ákváðuð að festa kaup á stærra hús-
næði og fresta brúðkaupinu lítillega
meðan þið væruð að koma ykkur vel
fyrir. Alltaf jafn framsýn ef ykkar
litla fjölskylda myndi stækka.
Aðeins kvöldinu áður en þessar
sorgarfréttir af burtför þinni bárust
okkur, hringdi faðir þinn og sagði
okkur frá þessum gleðifréttum að þið
Sigurrós væruð búin að ganga frá
kaupum á draumahúsinu ykkar, og
stoltið leyndi sér ekki hjá foreldrum
þínum, og það var þegar ákveðið að
næsta gamlárskvöld yrði í nýja hús-
inu ykkar með fjölskyldunni allri. Því
þannig vildir þú hafa það, mest af
öllu, alla fjölskylduna saman.
Elsku Óli, þín lífsbarátta við þína
líkamsburði var sterk, og lífsviljinn
og þrek þitt er öllum öðrum til eft-
irbreytni. Þitt fallega bros og gleði,
allaf svo fínn og flottur, smitaði auð-
veldlega út frá sér. Ást þín og virðing
til þinnar elskulegu unnustu var aug-
ljós öllum.
Við kveðjum þig elsku engill með
mikilli ást, söknuði og eftirsjá.
Þegar ég hugsa um engla, þá hugsa ég um
þig.
Með þitt fallega bros, og verkin þín góð.
Ég heyrði að þú værir farinn.
Nei, það getur ekki verið satt!
Þegar ég hugsa um engla, þá hugsa ég um
þig.
Guðs blessun til þín engill, hvert sem þú
ferð.
Þótt þú sért farinn, þá veistu af
hjörtum okkar fullum af sorg.
En við styðjum hvort annað
og höldum veginn áfram, án þín.
Ég sé þig aftur elsku engill, þegar tími
minn kemur.
Þegar ég hugsa um engla, þá hugsa ég um
þig.
(KK)
Elsku Sigurrós, Hallur bróðir og
Heiða, Mummi, Lúlli og Viktor,
mamma og pabbi, Helga og Anton,
aðrir aðstandendur og vinir, ykkar
missir er mikill, okkar dýpstu sam-
úðarkveðjur í ykkar miklu sorg. En
minningin lifir um yndislegan dreng.
Rúnar, Sigríður og Birkir
Alfons.
12. mars er dagur sem ég gleymi
aldrei. Þegar ég kom heim úr skól-
anum fékk ég þessar hræðilegu
fréttir að þú, ástkæri frændi minn,
væri fallinn frá. Við sitjum hér eftir
og reynum að skilja af hverju Guð
hreif þig frá okkur svona snökkt,
eina svarið sem ég fæ er að hann hafi
vantað duglegan dreng í eitthvert
starf annars staðar og þú varst einn
sá duglegasti sem ég hef kynnst, þú
lagðir þig alltaf hundrað prósent
fram í því sem þú tókst þér fyrir
hendur. Bara síðast í gær var ég að
heyra hvað allt gekk þér í haginn, all-
ir þínir draumar voru að rætast, lífið
lék hreinlega við þig og þú varst svo
hamingjusamur. En svo kom kallið
stóra og þú hvarfst á brott. Ég hugga
mig við að það hefur verið tekið vel á
móti þér á þeim stað sem þú ert núna
kominn á. Með þessum orðum vil ég
kveðja þig, elsku frændi minn.
Ég vil votta Sigurrós, Heiðu, Halli,
Mumma, Lúlla og Viktori mína
dýpstu samúð á þessum erfiðu tím-
um.
Bergsveinn Alfons.
Okkar ástkæri frændi og vinur,
Ólafur Ragnar Pétursson, er látinn.
Óli, eins og hann var kallaður, var
einstakur maður fyrir margra hluta
sakir. Það er sárt að hafa aðeins
fengið að njóta samvista við hann í 26
ár því hann hafði svo margt að gefa
samferðafólki sínu og átti sjálfur svo
marga drauma sem honum vannst
ekki tími til að láta rætast.
Óli var hlýr, jákvæður og lífsglað-
ur ungur maður sem hafði alltaf eitt-
hvað á prjónunum og þegar ákvörð-
un hafði verið tekin um að hrinda
einhverju í framkvæmd átti það hug
hans allan. Það var þó ekki anað að
hlutunum heldur var allt vegið og
metið og síðan gengið þannig til
verks að allt stæðist sem gert var.
Tryggð, nærgætni, samviskusemi,
metnaður og snyrtimennska ein-
kenndu Óla og birtust þessir eigin-
leikar í viðmóti hans til unnustu sinn-
ar, fjölskyldu og vina, hvernig hann
byggði upp og hlúði að heimili sínu,
sinnti störfum sínum og sjálfum sér.
Í fjölskyldu Óla eru miklir Suður-
nesjamenn og hann var þar engin
undantekning, ólst upp í Keflavík og
eignaðist þar eigið heimili með Sig-
urrósu unnustu sinni. Heimili þeirra
er fallegt, hlýlegt og snyrtilegt, og
ber ást þeirra og samheldni fagurt
vitni.
Það er ekki nokkur vafi á því að
starf Óla í Fríhöfninni átti við hann
og áhugi á sölumennsku var honum í
blóð borinn. Hann naut þess að
starfa á fjölmennum og lifandi vinnu-
stað með góðu fólki sem oft kom upp
í huga hans.
Fáum var kunnugt um það að Óli
var haldinn ólæknandi hjartasjúk-
dómi, líkt og faðir hans, Pétur Þór
Karlsson, en hann lést tvítugur að
aldri þegar Óli var á öðru aldursári.
Þó Óli hafi ekki borið gæfu til að
kynnast föður sínum bar hann mikla
virðingu fyrir minningu hans og vitj-
aði oft legstaðar hans og mun nú fá
að hvíla við hlið hans. Föður fann Óli
í Halli, fósturföður sínum, sem tók
honum strax sem sínum eigin syni.
Sjúkdóm sinn bar Óli af æðruleysi
og hugrekki, flíkaði honum ekki og
lét hann sem minnst aftra sér við leik
og störf.
Það er nokkur huggun harmi
gegn, sú fullvissa, að Óli hafi lifað
hamingjusömu lífi og verið ham-
ingjusamur þegar kallið kom, þó æv-
in yrði ekki löng. Þessi fullvissa er
sprottin af því að hann bar hamingj-
una svo greinilega með sér, hún
geislaði af honum. „En hamingjan
var best af öllu sköpunarverkinu“
segir í texta Þ.E. og því viljum við
trúa hvað Óla varðar.
Tómið sem Óli skilur eftir sig verð-
ur ekki fyllt en minningarnar munu
lifa, minningar um heimsóknir hans
og Sigurrósar, hugleiðingar hans um
lífið og tilveruna, minningar um sam-
verustundir í fjölskylduhófum og á
ferðalögum en síðast en ekki síst
minningin um hans bjarta og hreina
innri mann.
Við vottum ykkur og öðrum að-
standendum okkar dýpstu samúð,
elsku Sigurrós, Heiða, Hallur,
Mummi, Lúlli og Viktor.
Hvíl í friði, elsku Óli, blessuð sé
minning þín.
Guðrún, Jóhannes, Ásdís,
María Rut og Friðrik.
Elsku Óli. Okkur langar til minn-
ast þín með nokkrum orðum, þótt við
höfum ekki orð til að lýsa þessum
endalausa harmleik. Maður spyr sig
ætlar þetta aldrei að taka enda.
Þegar við lítum yfir farinn veg þá
minnumst við þín sem góðs, trausts
og rólegs ungs manns. Þú varst alltaf
svo duglegur og allt sem þú gerðir,
gerðir þú vel, allt svo skipulagt og
pottþétt.
Okkur finnst það svo óréttlátt að
þú skyldir kveðja þennan heim svo
allt, allt of fljótt, því þú og Sigurrós
voruð í blóma lífsins og framtíðin svo
björt. Þið voruð svo hamingjusöm og
þú varst alltaf svo góður við hana
Sigurrós þína. Þið ætluðuð að gifta
ykkur í sumar og er erfitt að hugsa
til þess að þið fáið ekki að öðlast þá
hamingju en við vitum að ást ykkar
mun vara að eilífu.
Við kveðjum þig með söknuði en
viljum við trúa að þú sért kominn á
betri stað.
Elsku Sigurrós, Heiða, Hallur,
Mummi, Lúlli, Viktor og aðrir að-
standendur. Við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð. Megi Guð styrkja
ykkur á þessum erfiðu tímum.
Berglind og Flóra Hlín.
ÓLAFUR RAGNAR
PÉTURSSON
 Fleiri minningargreinar um Ólaf
Ragnar Pétursson bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga.