Morgunblaðið - 27.06.2002, Blaðsíða 45

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. JÚNÍ 2002 45
✝ Jóhann Guð-mundsson fæddist
í Hafnarfirði 28. sept-
ember 1944. Hann
lést á gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 19. júní
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans eru Jóhanna
Margrét Jóhanns-
dóttir húsmóðir, f. í
Hafnarfirði 22. ágúst
1913, og Guðmundur
Þorleifsson sjómaður,
f. í Hafnarfirði 14.
janúar 1920. Systkini
Jóhanns eru María, f. 18. mars
1936, maki Sverrir Jónsson, Matt-
hildur, f. 14. maí 1943, maki Gísli
Guðmundsson, Þorleifur, f. 28.
sept. 1944, maki Hrefna Einars-
dóttir, og Guðmundur, f. 25. mars
1948, maki Einína Einarsdóttir. Jó-
hann kvæntist Maríu Erlu Guð-
mundsdóttur 22. júní 1968. Þau
skildu. Börn þeirra eru: Jóhanna
Margrét, f. 10. apríl 1968, gift Guð-
laugi Magnússyni, synir þeirra eru
Elmar og tvíburarnir Guðmar og
Hreimur; og Guðmundur, f. 10 des-
ember 1973, unnusta Erna Dögg
Þorvaldsdóttir. Sambýliskona Jó-
hanns er Sigríður Matthíasdóttir,
f. 5. desember 1947, börn hennar
eru: Sveinbjörn Magnús Bjarna-
son, sambýliskona Ebba Kolbrún
Sverrisdóttir, dóttir þeirra Þór-
hildur Ólöf; Elín Birna Bjarnadótt-
ir, gift Adolf Árnasyni, börn þeirra
Sirrý Björt Lúðvíksdóttir, Sabrína
Lind og Patrekur Bjarni, börn
Adolfs frá fyrra hjónabandi eru
Sæunn og Árni Ein-
ar; ogMatthías
Bjarnason.
Jóhann ólst upp í
Hafnarfirði og bjó
þar allan sinn aldur.
Hann lauk gagn-
fræðaprófi frá Flens-
borg 1961. Hóf síðan
nám í Iðnskólanum í
Hafnarfirði og lauk
sveinsprófi í offset-
prentun 1968 og
meistararéttindum
1979. Starfaði í
Litbrá sem nemi
1964-1967, Grafík 1967-1968, Um-
búðamiðstöðinni 1968-1973, Fjarð-
arprenti 1973-1977, Prentsmiðj-
unni Eddu 1977-1988, þar af sem
verkstjóri í 8 ár, Samvinnubankan-
um/Landsbankanum 1988-1994,
sem forstöðumaður og í Offsetfjöl-
ritun ehf. um tíma. Nú síðast hjá
Svansprenti ehf.
Jóhann vann mikið að félags- og
trúnaðarstörfum, átti sæti í ýmsum
stjórnum og nefndum innan Offset-
prentfélags Íslands og Grafíska
sveinafélagsins á árunum 1968-
1980. Starfaði í prófnefnd í offset-
prentun síðustu 9 árin sem hún var
starfandi, síðustu 6 árin sem for-
maður. Jóhann var virkur þátttak-
andi í knattspyrnudeild Hauka til
margra ára og starfaði sérstaklega
með yngri flokkum deildarinnar.
Einnig var hann í stjórn knatt-
spyrnudeildarinnar um tíma.
Útför Jóhanns fer fram frá Víði-
staðakirkju í dag og hefst afhöfnin
klukkan 13.30.
Elsku pabbi, ég sit hér og trúi ekki
ennþá að þú hafir verið kvaddur á
brott svona snemma. Við sem héldum
alltaf að þú yrðir 100 ára þar sem þú
hugsaðir alltaf svo vel um þig eins og
þú gerðir reyndar um allt og alla.
Þú varst einstakur maður, frábær
pabbi, góður afi og einstakur vinur.
Ég man alltaf eftir því að þegar við
bjuggum uppi á Holti varð oft raf-
magnslaust á kvöldin. Þá sast þú með
mig í fanginu og sagðir mér sögur af
þér, þegar þú varst á sjónum og svo
þegar ég fæddist á Selfossi, þú komst
að sækja mig og mömmu þegar ég
var vikugömul og keyrðir á sömu ak-
rein báðar leiðir. Akkúrat á þessum
tíma var skipt um akrein.
Alltaf hlakkaði ég til að koma til þín
aðra hverja helgi eftir að þið mamma
skilduð, þú tókst svo vel á móti okkur,
varst búinn að kaupa okkar uppá-
haldsmat og búinn að ákveða hvernig
við skyldum eyða helginni. Það var
alltaf gaman að ferðast með þér hvort
sem það voru dagsferðir eða lengri
ferðar og við sváfum þá í tjaldinu sem
þú keyptir þegar ég fæddist. Allt var
svo vel skipulagt, hvar við myndum
stoppa og skoða og hvar átti að
stoppa og borða nestið.
Við áttum margar hefðir, hittumst
alltaf í hádeginu á aðfangadag, þá
varst þú búinn að kaupa síldina, sard-
ínurnar og rúgbrauðið. Svo var það
annar í jólum, þá komum við í svína-
kjötið hennar Siggu. Svo hittumst við
á þrettándanum, fórum við saman á
brennur og alltaf var byrjað á Hauka-
brennunni. Á sumrin grilluðum við
saman og þá til skiptis á Krókatjörn
og heima hjá ykkur. Þú varst einstak-
ur grillmeistari, vékst ekki frá grill-
inu fyrr enn allt var tilbúið og Sigga
galdraði salatið og sósuna á meðan.
Það var mikið lán yfir þér að kynn-
ast svona góðri konu eins og hún
Sigga er, þið áttuð svo vel saman,
bæði róleg og vandvirk.
Það var alltaf gott að leita til þín ef
maður þurfti á góðum ráðum að halda
sérstaklega ef um fjárfestingar væri
að ræða. Þú hjálpaðir mér og Lauga
oft eins og t.d. þegar við keyptum
okkar fyrstu íbúð, þá fengum við að
búa hjá þér í 9 mánuði á meðan við
biðum eftir að fá hana afhenta. Það
var yndislegur tími, eða þegar við
skiptum um bíl og ég tala nú ekki um
þegar að við fórum út í stóra fjárfest-
ingu og keyptum okkur hæðina árið
2000 þá sast þú með okkur heilt kvöld
og fórst yfir þetta allt saman.
Það er svo gaman að koma upp á
Krókatjörn og sjá hvað þið Sigga er-
uð búin að hugsa vel um gróðurinn,
öll trén sem þið eruð búin að planta
og svo lagfæringarnar á húsinu, bæði
að innan og utan. Svo varstu búinn að
búa til matjurtagarð, þar voru góðu
kartöflurnar og útsæðið geymdirðu í
bílskúrnum hjá okkur.
Það verður erfitt að horfast í augu
við það að afa bíll eigi ekki eftir að
renna í hlaðið aftur. Elmar og litlu
tvíburarnir ljómuðu þegar afi renndi
á jeppanum inn hlaðið og ekki var það
verra ef þeir fengu að fara í bíltúr
með afa og sitja í sætunum aftast.
Elsku pabbi, ég vil þakka þér fyrir
allt saman, allar stundirnar sem við
áttum saman og ég veit að þú ert að
fara að gegna nýju hlutverki á nýja
staðnum, þess vegna hafir þú verið
kvaddur á brott. Ég vil biðja góðan
guð að styrkja okkur öll í þessari
miklu sorg.
Þín dóttir
Jóhanna Margrét
Jóhannsdóttir (tátan þín).
Í dag kveð ég þig, pabbi minn.
Ekki eins og ég kvaddi þig þegar ég
kom í heimsókn til þín á Breiðvang-
inn eða upp á Krókatjörn, nei, í dag er
það í hinsta sinn. Á þessum tímamót-
um kemur að sjálfsögðu margt upp í
huga minn sem mig langar að minn-
ast á en þó eru alltaf einhverjar minn-
ingar sem standa upp úr. Þú varst
alltaf stoltur að segja frá og ég stoltur
að viðurkenna að ég var mikill pabba-
strákur. Um hverja helgi var ég
spenntur og fullur tilhlökkunar að
koma til þín. Tíminn okkar saman var
alltaf svo vel undirbúinn og skipu-
lagður, alveg ekta þú. Og svo voru
það sumrin og önnur frí sem við
eyddum saman í ferðalög og annað
skemmtilegt. Eitt af því fjölmarga
sem þú kenndir mér var að njóta
landsins og skoða það sem náttúran
bauð uppá, engin furða að ég sé aldrei
heima hjá mér eins og þú talaðir oft
um, þú kenndir mér þetta, jafnvel
þótt þú sjálfur værir alltaf heimakær.
Stangveiðidelluna greip ég líka frá
þér og hélt þér oft við bakkann á ein-
hverju vatninu eða ánni lengur en þig
langaði, að mig grunar, en þú viður-
kenndir það nú ekki, þú varst of góð-
ur til þess. Svo var það skotveiðin.
Fyrir þrettán árum fór ég fyrst með
þér að skjóta gæs. Ekki gekk nú vel
fyrsta haustið en svo rættist úr með
árunum og oft gerðum við ágætis
veiði, þá helst við tveir saman.
Ógleymanlegir tímar við veiðar í
Hornafirðinum og nú síðast í Fljót-
unum eru þeir tímar sem eru mér
dýrmætastir í minningum okkar
feðga saman. Krókatjörnin átti stór-
an hluta í þér og var gaman að koma
þangað og sjá hvað þú naust þín vel,
hvort sem það var við skógrækt, í við-
haldi og dyttingum að húsinu, eða á
bátnum með barnabörnunum.
Við vorum ekki alltaf sammála um
allt í veröld þessari en ég skildi þig
samt alltaf. Þú varst mér alltaf góður
og gerðir allt til að hjálpa mér við öll
möguleg tækifæri. Ég vil fá að þakka
þér fyrir allt sem þú kenndir mér og
fyrir að hafa verið besti pabbi sem
hugsast getur. Ég ætla að taka þig
mér til fyrirmyndar þegar ég verð
foreldri. Guð blessi Siggu, Jóhönnu
og okkur öll á þessum erfiðu tímum.
Guð geymi þig í örmum sínum.
Bless, pabbi minn.
Guðmundur Jóhannsson.
Vinur minn og tengdafaðir er fall-
inn frá langt fyrir aldur fram, hann
varð bráðkvaddur á Landspítalanum
við Hringbraut aðeins 57 ára. Sorg
þeirra sem eftir sitja og spurningar
eru þungar og erfitt að sjá hvað al-
mættinu gengur til á svona stundum.
Hugrenningar fljúga á ljóshraða í
gegnum höfuðið á mér aftur til ársins
1986 þegar Jóhanna, konan mín,
kynnti mig fyrir pabba sínum. Þegar
ég sá Jóa fyrst sá ég að mikið var í
hann spunnið, með allt sitt á hreinu.
Ekki gleymi ég því þegar ég fór með
Jóa í ferðalag, þegar ég sá í bílinn hjá
honum var það eins og við manninn
mælt, öllu raðað eins og púsluspili.
Hann var einn skipulagðasti maður
sem ég hef kynnst.
Af Jóa hef ég lært mikið sem ég
mun nota í framtíðinni.
Það voru frábærar stundir þegar
Jói hringdi til okkar og spurði hvort
við vildum koma í dags bíltúr með
þeim, með alla afadrengina okkar
Elmar, Hreim og Guðmar. Það
myndaðist mikil stemning heima fyr-
ir að bíða, því að fara með Jóa í ferða-
lag var eins og fara með landafræði-
bók og láta lesa upp úr henni, hann
vissi nánast allt um land og þjóð.
Þetta voru alveg ógleymanlegar
stundir sem við áttum með þeim. Jói
var mín fyrirmynd hvað heilsu og
hreyfingu varðaði. Hann var alltaf í
fótbolta á laugardögum og fór út að
hlaupa eins oft og hann gat. Svona vil
ég óska þess að vera á hans aldri, það
form sem hann var í var alveg ein-
stakt.
Ekki gleymi ég því hvað hann kall-
aði mig og Guðmund, son sinn, þegar
við komum í mat til hans: „Koma úlf-
arnir,“ og sagði svo: „Hvernig ætlið
þið að líta út á mínum aldri, drengir?“
Þá hugsaði maður í hljóði að maður
vildi vera eins og hann.
Þær stundir sem ég hef átt með
Jóa eru ómetanlegar og frábærar,
alltaf gátum við Jóhanna ráðfært
okkur við hann. Þegar fyrsta íbúðin
var keypt eða maður byggði hús tal-
aði maður fyrst við Jóa til að spyrja
ráða. Hann var okkur mikil hjálpar-
hella og skar úr um hvort þetta eða
hitt væri rétt eða rangt.
Krókatjörn, þar sem sumarhúsið
er, var eins konar sælureitur hans
enda hafði Jói mikinn áhuga á skóg-
rækt, hann reyndi öllum stundum að
fara upp á Krókatjörn eins og maður
segir alltaf og huga að skógrækt.
Ekki leynir árangurinn sér, alveg frá-
bær skógur þarna sem hann og fleiri
eru búnir að vera að dunda sér við
síðustu ár.
Við komum nokkuð oft til þeirra á
Krókatjörn með öll börnin og var þá
tekið alveg stórkostlega vel á móti
okkur. Drengirnir voru heillaðir af
afa sínum. Elmari fannst svo gaman
að fara á bátinn með Jóa afa, ég tala
nú ekki um þegar Jói afi var búinn að
kaupa björgunarvestin, þá var hann
snillingur. Börnin dýrkuðu hann,
annað var ekki hægt eins og hann var
við þau. Það dýrmætasta sem hægt
er að erfa eftir hann Jóa minn er lífs-
hamingjan, jákvæðið, skipulagningin
og brosið. Ég vona að börnin hans,
foreldrar, sambýliskona, fósturbörn
og aðrir aðstandendur taki sér þann
arf því það var nóg af honum fyrir alla
sem þekktu hann.
Guð veri með ykkur öllum á þess-
um erfiðum tímum.
Ég kveð þig, Jói minn, með sökn-
uði. Það voru sönn forréttindi að fá að
kynnast þér og deila með þér lífinu.
Ég skal gera mitt besta í að gæta
krakkanna og barnabarna, en ég veit
að þú verður aldrei langt undan.
Guðlaugur Magnússon.
Elsku Jói. Okkur langar að minn-
ast þín í fáeinum orðum. Við kynnt-
umst þér fyrst þegar leiðir ykkar
mömmu lágu saman, og strax í upp-
hafi leist okkur vel á þig. Þú reyndist
okkur góður stjúpfaðir, vinur og sam-
ferðamaður. Ekki óraði okkur fyrir
því að leiðir okkar myndu skilja svo
brátt sem raun varð, því þú varst full-
ur af lífskrafti og hreysti, og mikill
íþrótta- og útivistarmaður.
Í minningunni eigum við ófáar úti-
legu- og sumarbústaðaferðir sem þú
skipulagðir af mikilli kostgæfni og
snyrtimennsku, sem þér var í blóð
borin.
Þú varst að jafnaði hægur og dag-
farsprúður maður og fátt var
skemmtilegra en að bjóða þér upp á
góðan mat og drykk. Börnum okkar
reyndist þú mikill og góður afi. Í apríl
komst þú svo að orði, að lífið væri svo
stutt að það væri um að gera að leyfa
barnabörnunum að eyða sem flestum
stundum hjá afa og ömmu, þar sem
það væri þeim svo mikils virði.
Elsku Jói, innilegar þakkir fyrir
samfylgdina og allt það sem þú varst
okkur, móður okkar og börnum.
Þó í okkar feðrafold
falli allt sem lifir
enginn getur mokað mold
minningarnar yfir.
(Bjarni Jónsson frá Gröf.)
Sveinbjörn, Elín og Matthías.
Elsku afi Jói, við biðjum góðan Guð
að geyma þig.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
(Ásmundur Eiríksson.)
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesú mæti.
(Höf. ók.)
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þórhildur Ólöf, Sirrý Björt,
Sabrína Lind og Patrekur Bjarni.
Elsku Jói bróðir. Ekki bjuggumst
við systkinin við því að við þyrftum að
kveðja þig svona fljótt.
Núna þegar við sitjum hér og rifj-
um upp liðna tíma er svo gott hvað
það eru góðar minningar sem við eig-
um. Jói, þú varst alltaf svo ljúfur og
góður, hafðir þessa rólegu góðu fram-
komu og aldrei varstu með neinn há-
vaða.
Öll eigum við okkar minningar um
þig. Maju systur varð að orði þegar
þú hafðir kvatt þennan heim að þetta
væri skrítið, hún hefði næstum séð
þig fæðast og hún horfði á þig deyja.
Hún minnist þess þegar þið tvíbur-
arnir fæddust og höfðuð verið lagðir
hvor í sinn endann á rúminu hennar,
eins og svart og hvítt þá eins og þið
voruð svo alla tíð. Annar dökkur á
brún og brá og þéttur á velli en hinn
allur ljósari og grennri. Hún segir þig
alltaf hafa verið góðan dreng.
Það voru góðar stundirnar þegar
við fjögur vorum lítil, Matta, Leifi, Jói
og Mummi, og lékum okkur saman,
Maju hlutverk var að gæta okkar og
fylgjast með. Við munum ykkur vin-
ina með dúfurnar og kanínurnar, þá
voru það boltaleikir, leikur í snjónum
í sköflunum og verið að renna á sleð-
um. Við söfnuðum í brennu fyrir
gamlárskvöld og svona gætum við
endalaust talið upp. Í þá daga var það
hraunið og gatan sem voru leiksvæði
okkar barnanna í Hafnarfirði.
Hjá okkur sem unglingum var líka
mjög gaman og fórum við stundum
saman út að skemmta okkur. Það
varst þú sem eignaðist fyrstur bíl, þú
fórst alltaf svo vel með allt sem þú
eignaðist og áttir alltaf peninga, það
kom sér nú oft vel fyrir okkur hin.
Svo kom að því að við urðum öll
fullorðin og allir vildu fara að lifa sínu
lífi. Þá bættust í hópinn góðir makar
og elsku börnin okkar. Síðan komu
tengdabörnin okkar og barnabörnin
en áfram héldum við að halda utan
um hvert annað. Þá voru það brúð-
kaupin, skírnirnar, fermingarnar og
ferðalögin bæði innanlands og til út-
landa. Nú síðustu árin höfum við svo
hist í útilegu á sumrin, öll stórfjöl-
skyldan, við systkinin og makar,
börnin, tengdabörnin og barnabörn-
in. Síðastliðið haust, þegar Jóhanna
dóttir þín og Laugi giftu sig áttum við
yndislega stund saman. Samveru-
stundirnar hafa mikið verið rifjaðar
upp núna síðustu daga.
Elsku Jói, við eigum eftir að sakna
þín mikið. Ef eitthvað stóð til t.d. þeg-
ar fór að nálgast jól, þá varst það oft-
ast þú sem hringdir til að athuga mál-
in og spurðir: „Hvernig eigum við að
hafa þetta?“
Jói, við þökkum þér samfylgdina
og fyrir það hvað þú varst alltaf ljúfur
og góður við okkur og allt okkar fólk.
Við vitum að það hefur verið tekið vel
á móti þér þar sem þú ert núna.
Guð gefi að þér gangi vel.
Elsku mamma, pabbi, Jóhanna,
Guðmundur, Sigga, Laugi, Erna,
Elmar, Guðmar og Hreimur, stjúp-
börn og ykkar fjölskyldur, megi Guð
styrkja ykkur í sorg ykkar.
Kveðjur,
María, Matthildur og Þorleifur
(Maja, Matta, Leifi) og fjölskyldur.
Í dag kveð ég þig, elskulegi bróðir,
með söknuði um leið og ég þakka þér
fyrir allt sem þú varst mér, það er svo
margt sem flýgur í gegnum hugann
þegar ég hugsa til þín.
Samverustundirnar hefðu mátt
vera fleiri en þrátt fyrir það var sam-
band okkar sterkt og gott var að leita
til þín eða fá ráðleggingar hjá þér.
Þegar við töluðum saman varstu allt-
af þægilegur í viðmóti og fann ég
hvað það var gott að eiga þig sem
bróður. Það var ekki langt á milli
heimila okkar og ég finn í dag hvað
það var gott að vita af þér í grennd-
inni. Gaman var að sjá þér bregða
fyrir í fjarska, ganga rösklega og
taktfast frá norðurbænum út á
Garðaholt með vegalengdina á
hreinu, nú átti að mæla tímann, taka
púlsinn og sjá hvort formið væri í dag
eins og í gær.
Þú varst alltaf rólegur í fasi og
kíminn á köflum, áttir það til að vera
með netta stríðni en alltaf á skemmti-
legum nótum.
Það sem þú framkvæmdir eða
tókst tókst þér fyrir hendur var alltaf
gert af mikilli festu og vandvirkni.
Stundum fannst mér of mikil ná-
kvæmni og skipulag í gangi hjá þér
en þú sýndir ávallt fram á að það
borgaði sig að hafa undirbúning að
öllum verkum pottþéttann, því þá
yrði allt léttara í framkvæmd. Stund-
um gerði ég grín af nákvæmni þinni,
þá glottir þú, hafðir húmor fyrir sjálf-
um þér.
Þú hafðir unun af ferðalögum og
Ísland var þinn staður til ferðalaga.
Þú og Sigga notuðuð sumrin vel til
útiveru á milli þess sem þið voruð í
sumarbústaðnum, síðan fóruð þið í
stuttar ferðir til útlanda.
Það var gaman að ferðast með þér,
allt var vel skipulagt og eins og veðrið
væri alltaf gott. Athyglisvert var að
hlusta á þig tala um landið, staði, at-
vik og ævintýri sem þú hafðir lent í.
Veikindi þín bar brátt að og ekki
var hægt að gera sér grein fyrir að
þau væru svona mikil. Þú lagðist loks
inn á spítala 18. júní og um kvöldið
komu Sigga og börnin í heimsókn. Þú
varst hress í bragði og virtist glaður
og tilbúinn að takast á við að láta þér
batna, kvaddir þau sáttur og andaðist
um morguninn 19. júní.
Við Einína og börn okkar vottum
Siggu, börnum, tengdabörnum, for-
eldrum og barnabörnum okkar
dýpstu samúð.
Blessuð sé minning hans.
Guðmundur Guðmundsson.
JÓHANN
GUÐMUNDSSON
 Fleiri minningargreinar
um Jóhann Guðmundsson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.