Morgunblaðið - 28.06.2002, Blaðsíða 35

UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. JÚNÍ 2002 35
Níðsterkir regngallar á alla krakka.
Litir: Blár, bleikur, rauður.
Verð: 4.900 - 7.400 kr. settið.
„Og þá kom
steypiregn...“
ÞAR kom að fyrir
nokkrum misserum, að
Davíð Oddsson nennti
ekki lengur að fást við
yfirstjórn byggðamála.
Hafði enda mótað og
framkvæmt stefnu í
fiskveiðimálum með
Framsókn, sem er á
skjótvirkan hátt að
leggja lungann af
landsbyggðinni í auðn;
og ekki eftir miklu þar
að slægjast áður en
varir. Hann afhenti því
Framsókn yfirstjórn-
ina ef hún vildi hirða
það af blóðvellinum
sem nýtilegt kynni að
vera meðan sláturtíðin stendur yfir,
og kaupa annað sér til gottgjörelsis
fyrir fjármuni Byggðasjóðs.
Og nú hafa menn um hríð haft fyr-
ir augum fimleikakúnstir Fram-
sóknar. Ber þar hæst tvöfalt „flikk-
flakk“ afturábak og áfram í starfs-
mannamálum Byggðastofnunar,
sem iðnaðarráðherrann hefir stokk-
ið, við misjafnar undirtektir að vísu.
Þó fann Morgunblaðið það í leiðara
23.6. sl., að iðnaðarráðherrann hefði
bent á, að rétt væri að færa af-
greiðslu einstaka erinda eða lánveit-
inga frá stjórn Byggðastofnunar til
forstjóra stofnunarinnar og endaði
umfjöllun sína svo: „Breyttir starfs-
hættir Byggðastofnunar að þessu
leyti mundu auka traust til þessarar
stofnunar og stuðla að því að draga
úr þeirri ímynd hennar að hér sé á
ferðinni gamaldags fyrirgreiðslu-
stofnun, sem ástundi vinnubrögð,
sem í raun tilheyri liðinni tíð.“
Þessi viðhorf blaðsins hljóta ann-
að tveggja að mótast af fullkominni
vanþekkingu á vinnubrögðum
Framsóknar, eða af augnaþjónustu
við ríkjandi stjórnvöld, sem er lík-
legra.
Það virðist blasa við, að fráfarandi
formaður, Kristinn H. Gunnarsson,
hafi verið sá í stjórn
stofnunarinnar sem
vildi hafa í frammi
„vinnubrögð, sem í
raun tilheyri liðinni
tíð“. Þessu vildi hinn
nýi forstjóri ekki hlíta.
Æðsti yfirmaður
Byggðastofnunar, ráð-
herra viðskiptamála,
brá við hart til varnar
„vinnubrögðum liðinn-
ar tíðar“ og sendi for-
stjóranum bréf í einum
níu aftökuliðum. Að
vísu voru þeir ekki rök-
studdir að neinu leyti,
en nauðsynina ber
mest að meta þegar við
stjórnkerfi Framsóknar er hruggað
og strákar fullir af nýjabrumi hyggj-
ast varpa fyrir ofurborð gamalgrón-
um siðalögmálum Framsóknar.
En úr vöndu var að ráða. Aftaka
forstjórans myndi augljóslega or-
saka að formaðurinn hrykki úr háls-
liðnum líka. Þessvegna var kvæðinu
vent í kross. Í stað aftöku var for-
stjórinn aðlaður og verðlaunaður
ríkulega fyrir frammistöðu sína.
Skorti þá hvorki góð orð né bítaln-
ing og vafalaust þegar tekið til við í
ráðuneytinu að semja meðmælabréf
á höfuðtungum heims að senda um
víða veröld til þeirra, sem þyrftu á
afburðamanni að halda. Á meðan
leitin að frambærilegri stöðu stend-
ur yfir mun forstjórinn lifa í vellyst-
ingum praktuglega á kostnað rík-
isins íslenzka.
Og forstjórinn sagði stöðu sinni
lausri og formaðurinn sömuleiðis í
samlyndi, kærleik og félagshyggju.
Þá er eftir að afgreiða formann-
inn, en raunar voru allir refarnir
skornir hans vegna, og lausn á hans
málum og flokksins forsenda fim-
leikanna. Kristinn Gunnarsson mun
verða skipaður forstjóri Byggða-
sjóðs þegar þar að kemur og fram-
boðsmál Framsóknar í Norðvestur-
kjördæmi leyst í leiðinni. Og nýi
forstjórinn á að fá stóraukin völd.
Af þeim sökum er runnið tal ráð-
herrans um nýja skipan mála í
sjóðnum, þar sem afgreiðsla erinda
og lánveitinga yrði færð frá stjórn til
forstjóra. Þegar þessar tilfæringar
eru komnar í höfn þarf Morgunblað-
ið sennilega að skrifa nýjan leiðara.
En sakni menn nútímalegra
vinnubragða í þessu máli, þegar þar
að kemur, geta þeir huggast látið við
byltingakenndar nýjungar á öðrum
sviðum. Ber þar að sjálfsögðu hæst
20.000.000.000,00 – tuttuguþúsund-
milljónkróna ábyrgð ríkissjóðs til
handa fyrirtæki í Bandaríkjunum,
deCODE að nafni, sem virðist
stefna lóðbeint á höfuðið.
Enginn veit nema íslenzka ríkis-
stjórnin eigi fleiri nýjungar í poka-
horninu til handa Vatnsmýringum.
Framsóknar-
fimleikar
Sverrir
Hermannsson
Byggðamál
Kristinn Gunnarsson
mun verða, segir
Sverrir Hermannsson,
skipaður forstjóri
Byggðasjóðs þegar
þar að kemur. Höfundur er alþingismaður og
formaður Frjálslynda flokksins.
HÚN kom til guðs-
þjónustu í Hallgríms-
kirkju síðastliðið haust
og hinkraði við þar til
ég hafði kvatt söfnuðinn
við kirkjudyr og gaf sig
þá á tal við mig. Hún
sagðist vera hér við
nám um nokkurra mán-
aða skeið og ætti sér
eina ósk sem hún vildi
að rættist hér áður en
hún sneri aftur heim til
Kína. Hún vildi láta
skíra sig til kristinnar
trúar. Jafnframt sagði
hún mér að afi sinn
hefði verið kristinn. Ósk
hennar rættist. Eftir að hafa hlotið
fræðslu var hún skírð í Hallgríms-
kirkju annan jóladag síðastliðinn.
Ég fékk frá henni tölvupóst nýlega.
Hún var glöð og þakklát fyrir náms-
dvöl sína hér og skírnina sem hún
hafði hlotið. Hún skrifaði mér að í
heimaborg hennar væru 40.000
manns kristinnar trúar, en aðeins
tvær kirkjur sem tækju samtals 2.500
manns. Nú væri verið að ráðast í nýja
kirkjubyggingu, en það væri kostn-
aðarsamt fyrirtæki og efnin lítil.
Bernskuminning skýtur upp koll-
inum. Ég er staddur á fundi í KFUM.
Í ræðustólnum stendur hvíthærður
góðlegur maður, hann hafði verið
kristniboði í Kína í 14 ár. Hann hafði
sýnt okkur kvikmynd sem hann hafði
tekið í Kína og var nú að reyna að
kenna okkur strákunum að syngja
barnasálm á kínversku. Glóð kristni-
boðans og elska til þessarar þjóðar
leyndi sér ekki. Þetta var Ólafur
Ólafsson kristniboði.
Kærleikur hans til Kín-
verja var smitandi.
Önnur minning. Ég
er unglingur, staddur á
þingi kristniboðsvina.
Myndarlegur, skeggj-
aður maður, örlítið smá-
mæltur, er að segja frá
Kína og ástandinu þar.
Hann hafði starfað þar
sem kristniboði og
prestaskólakennari en
verið hrakinn þaðan af
kommúnískum valdhöf-
um. Kína var að lokast
fyrir kristnum áhrifum.
Þetta var Jóhann Hann-
esson kristniboði og síðar prófessor.
Hryggð hans var smitandi.
Kristin kirkja í Kína lifði af. Hún
hefur nú fengið svigrúm til starfa inn-
an settra marka. Skemmst er að
minnast frétta frá Hinu íslenska Bibl-
íufélagi af Biblíuprentsmiðju Samein-
uðu Biblíufélaganna í Nanjing í Kína
(www.biblian.is). Kristin áhrif fara
aftur vaxandi í Kína.
Margir geyma enn í minni myndir
af íslensku Kínakristniboðunum Ólafi
og Jóhanni og konum þeirra, glóðinni
í rödd þeirra þegar sagt var frá Kína
– og hryggðinni þegar Kína lokaðist
fyrir kristnum áhrifum.
Nú gefst á ný tækifæri til að rétta
hönd til Kína, þessa fjölmenna ríkis
sem við höfum verið svo rækilega
minnt á síðustu vikur. Stuðningur við
kínverska kristni er raunverulegur
stuðningur við mannréttindi og
mannúð í þessu víðfeðma ríki. Í guðs-
þjónustu í Hallgrímskirkju næstkom-
andi sunnudag kl. 11 verður ýtt úr vör
söfnun til styrktar kirkjubyggingu í
Dalian í Kína. Þannig gefst tækifæri
til að heiðra minningu kristniboðanna
Ólafs Ólafssonar og Jóhanns Hann-
essonar og rétta hönd trúsystkinum
kínversku konunnar sem stóð við
skírnarlaugina í Hallgrímskirkju ann-
an jóladag síðastliðinn. (Opnaður hef-
ur verið reikningur hjá Sparisjóði
Reykjavíkur og nágrennis: Kirkja í
Kína 1150-05-484000.)
Af kristnum
í Kína
Sigurður Pálsson
Höfundur er sóknarprestur
í Hallgrímskirkju.
Kristni
Nú gefst á ný tækifæri
til að rétta hönd til Kína,
segir Sigurður Pálsson,
þessa fjölmenna ríkis
sem við höfum verið
svo rækilega minnt á.