Morgunblaðið - 28.06.2002, Blaðsíða 41

Morgunblaðið - 28.06.2002, Blaðsíða 41
MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. JÚNÍ 2002 41 Þetta sýnir hjálpsemina og vel- viljann hjá ykkur, alltaf tilbúin að hjálpa öðrum. Ég bið bænir mínar fyrir þér og ömmu á kvöldin, ég sakna þín. Þinn Sigurður. Við minningu þína ég huga minn dvel er þú þrammaðir lífsins lendur. Öllu verki og starfi þú skilaðir vel nú stoltur með pálmann þú stendur. (Magnús J. Antonsson.) Elsku afi er dáinn. Minningarnar um fallegu og góðu stundirnar rifj- ast upp fyrir mér. Alltaf þegar ég kom til þín stóðstu með opinn faðm og tókst vel á móti mér. Ég man þegar ég var lítil og kom til ykkar. Ef þú varst ekki uppi varstu yf- irleitt niðri í smíðaherberginu. Þá hljóp ég niður og stóð í dyragætt- inni því þú vildir ekki að ég kæmi inn á sokkunum af því ég gæti fengið flís í stóru tána. Þegar ég gisti hjá ykkur fékk ég alltaf að sofa þín megin og þú svafst þá frammi í stofu því þú vildir ekki að ég svæfi ein í stofunni. Þú hugsaðir alltaf svo vel um okkur og varst svo barngóður, elsku afi. Mér er líka minnisstæð öll skiptin sem ég fékk að fara upp á tanga með ykkur ömmu, ég vildi alltaf fara í fjósið til að mjólka beljurnar en var hrædd við hundana og auðvitað kenndir þú mér að það væri ekkert að hræðast. Það yljar mér líka um hjartarætur að þú hafðir getað séð fyrsta barnið mitt, þú varst svo stoltur af honum og mér. Þú sagðir að þetta væri fyrsta af 10 börnum, en við sjáum nú til með það. Elsku afi, þú átt svo stóran hluta af hjarta mínu og ég mun aldrei gleyma þér. Þitt litla lamb, Helga Guðrún. Elsku afi, takk fyrir að hafa ver- ið alltaf svona góður við mig. Þegar það sprakk á hjólinu hjá mér gastu alltaf hjálpað mér að gera við það. Einnig fékk ég oft að koma með þér á billiard-stofuna og fékk þá að prufa að fara í billiard. Oft fékk ég að koma með í sveitina og ég man þegar við vorum að smíða pallinn fyrir utan bústaðinn. Ég sakna þín rosalega mikið, elsku afi. Vertu yfir og allt um kring með eilífri blessun þinni, sitji Guðs englar saman í hring sænginni yfir minni. (Sig. Jónsson frá Presthólum.) Þinn Haraldur Ási. Takk fyrir allt, afi minn. Mér þykir mjög vænt um þig. Alexander Örn. Á bjartasta degi ársins þegar sumarsólstöður gengu í garð feng- um við hjónin þá harmafregn að Helgi Sigfússon, mágur minn, vinur og bróðir konu minnar, væri látinn. Ég var búinn að eiga mikil sam- skipti við Helga í hálfa öld. Helgi skipti aldrei skapi og hef ég kynnst fáum mönnum jafnhlýjum og heil- steyptum. Þegar við hjónin komum í heimsókn til þeirra sæmdarhjóna Helga og Ragnheiðar í Hörgshlíð- ina var gestrisnin alltaf jafnmikil. Þó svo að maður ætlaði að líta inn í fimm mínútur var Helgi búinn að taka af manni yfirhafnirnar og maður var sestur í sófann án þess að maður vissi af og fljótt farið að spjalla um ættarreitinn á Tangan- um. Þar voru Helgi og Ragnheiður búin að búa vel um sig og fjöl- skyldu sína með miklum dugnaði og snyrtimennsku sem af bar. Það var hans líf og yndi að vera á Tang- anum, smíða og hlúa að gróðri og gerði hann öll sín verk einstaklega vel. Helgi vann langan starfsaldur við stórvirkar vinnuvélar, stjórnaði m.a. gamla kolakrananum fræga við höfnina í langan tíma. Hann var áhugamaður um bíla og skipti oft um tegundir og hugsaði um þá af stakri alúð. Helgi var mikill fjöl- skyldumaður og hafði yndi af því að hafa fjölskylduna í kringum sig, bæði á Tanganum og heima. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. (V. Briem.) Elsku Ragnheiður og fjölskylda, við vottum ykkur innilega samúð á þessari erfiðu stundu. Ólöf og Kristinn. Það var einkennileg tilfinning sem um huga okkar fór þegar okk- ur barst fréttin um skyndilegt frá- fall vinar okkar Helga Sigfússonar hinn 20. júní sl. Við vorum stödd utanbæjar en um morguninn höfð- um við kvatt Ragnheiði og Helga og vissum að þau voru að undirbúa ferð í sumarhús sitt að Skarði í Landsveit. Þar dvöldu þau hjónin mörgum stundum með fjölskyldu sinni, ættingjum og vinum. Helgi naut þess að dvelja í sumarhúsi sínu á Skarði og í huga hans var þar ætíð sól og sumar. En þegar kallið kemur verður það ekki umflúið og það sannaðist í þetta sinn að enginn ræður sínum næt- urstað. Kynni okkar Helga hófust á fjórða áratug síðustu aldar þegar Sigfús heitinn faðir Helga fluttist með fjölskyldu sinni til Reykjavík- ur og hóf búskap í Blönduhlíð sem var næsti bær við Þóroddsstaði. Fljótlega hófst náin og góð vinátta milli okkar unglinganna sem varað hefur alla tíð síðan. Töluverð breyt- ing varð samt á meðan á stríðinu stóð. Faðir Helga hætti búrekstri og fluttist fjölskyldan að Valfelli, sem var einbýlishús hér í grennd- inni, en fjölskylda okkar Ragnheið- ar fluttist meðal annars í vesturbæ- inn. Eftir að stríðinu lauk varð samband okkar enn nánara, eink- um eftir að Ragnheiður og Helgi gengu í hjónaband árið 1946. Ragn- heiður og Helgi hófu búskap hjá foreldrum okkar Ragnheiðar en fljótlega byggði Helgi ásamt tveim bræðrum sínum, Herði, sem er lát- inn, og Hjalta, sína fyrstu íbúð í Barðavogi 26. Þar lifðu þau ham- ingjusömu lífi í mörg ár. Aftur byggðu þau Ragnheiður og Helgi og nú með foreldrum okkar Ragn- heiðar og minni fjölskyldu íbúðar- hús í Hörgshlíð 6. Flutt var í húsið á árunum 1958 til 1960 og þar hafa þau búið alla tíð síðan. Sambúðin og hið nána samband, sem verið hefur á milli fjölskyldna okkar hef- ur verið alveg sérstakt og sameig- inlega höfum við ætíð tekið þátt í gleði okkar og sorgum eins og gengur og gerist í daglega lífinu og fyrir það ber að þakka. Helgi vann mikið um ævina, var samviskusamur og trúr sínum vinnuveitendum og lauk ávallt sínu dagsverki með miklum ágætum, hvort sem um var að ræða rafsuðu á fyrstu hitaveitulögn í Reykjavík eða hjá Kolum og salti, þar sem hann stjórnaði uppskipunarkrana fyrirtækisins á kolum við Reykja- víkurhöfn, en það var bæði áhættu- samt starf og nákvæmnisvinna. Í áraraðir starfaði Helgi hjá Hegra ehf. og var þar mörg ár verkstjóri. Helgi var sérstaklega útsjónarsam- ur í störfum sínum, laginn við við- gerðir á vélum jafnt stórum sem smáum. Hann var handlaginn á tré og járn. Kom það sér oft vel bæði á vinnustað og heimavið, því oft var kallað á Helga þegar eitthvað fór úrskeiðis en ávallt var hann tilbú- inn að rétta hjálparhönd. Þau Ragnheiður og Helgi komu sér upp fallegu og vistlegu heimili í Hörgshlíðinni fyrir sig og börnin. Börnin urðu fimm en fjögur lifa föður sinn þ.e. Þorkell, Hrafnhild- ur, Sigfús og Helga. Öll nutu þau öruggrar umhyggju og verndar for- eldra sinna enda hefur fjölskyldan ávallt verið samhent og samstiga í lífinu. Börnin eru öll uppkomin og hafa stofnað sínar eigin fjölskyldur. Barnabörnin eru mörg og fjöl- skyldan stór, en ávallt hefur ríkt sama samheldnin innan fjölskyld- unnar og oft glatt á hjalla hjá Ragnheiði og Helga gegnum tíðina. Á allra síðustu árum hrakaði heilsu Helga og var oft erfiður tími hjá honum, en einstakt var að fylgj- ast með hvað eiginkona hans ann- aðist vel mann sinn þar til yfir lauk. Fjölskyldan á neðri hæðinni í Hörgshlíð kveður í dag með sárum söknuði góðan heimilisvin til margra ára, en minningin um góð- an förunaut mun vara að eilífu. Okkar innilegustu samúðarkveðj- ur til Ragnheiðar og fjölskyldu og megi góður guð styrkja ykkur í sorg ykkar. Svanhildur, Þórður, Guðrún, Þorvaldur og dætur. Ég sit við borðstofuborðið hjá dóttur minni í Berlín, ásamt for- eldrum mínum. Þegar við fáum eft- irréttinn, ís með rifsberjum, þá skyndilega koma minningar frá Barðavogi upp í hugann og talið berst að gömlum dásemdardögum þegar staðið var við rifsberjarunna og borðað, hver eins og í sig gat látið. Þar byggðu þrír bræður mömmu sér hús fyrir sig og sína fjölskyldu og einn þeirra var Helgi frændi. Ekki hefði okkur getað dottið í hug, einmitt á þeirri stundu sem við erum að rifja upp þessa daga, að hann hefði látist aðeins ör- fáum stundum áður. Fyrstu minningar mínar um þennann hlýja og yndislega frænda eru úr Barðavoginum, þar sem að fjölskyldan öll átti sér hálfgerðan samkomustað, hvort sem var að sumri eða vetri. Þeir voru ófáir sumardagarnir sem lagt var af stað úr Laugarnesinu og komið við á rakarastofunni hjá Halldóri frænda og maður klipptur sumarklipping- unni og síðan haldið áfram niður í Barðavog þar sem dvalið var dag- langt og hlaupið á milli allra hæða eða verið úti í garði. Mér fannst ég oft og tíðum vera ein af krökkunum í Ólátagarði. Manni fannst það öf- undsvert að öll þessi frændsystkyni skyldu fá að búa í sama húsi. Eftir nokkurra ára búsetu í Barðavogi byggðu Helgi frændi og Ragnheiður sér annað hús með for- eldrum og bróður Ragnheiðar, í Hörgshlíðinni. Ekki urðu heim- sóknirnar færri þá því að amma og afi bjuggu í nágrenninu og ég kom í heimsókn á þeirra hlýlega og gest- risna heimili bæði með foreldrum mínum og með ömmu og afa. Það er eiginlega ekki hægt að minnast Helga öðruvísi en að hafa öll hans systkini líka með í hug- anum, því að í Landsveitinni, þaðan sem að rætur þeirra liggja, eiga þau sér sælureit þar sem þau hafa reist sér sumarhús, stækkað það og betrumbætt á 43 árum. Þar var Helgi eins og ættarhöfðingi þó að hann væri ekki aldursforseti, en elstur eftirlifandi bræðra. Það verður tómlegt að koma á Tangann og sjá hann ekki, sífellt iðinn við að dytta að húsinu sínu eða umhverfi. Það er væri of langt mál að rifja upp allar þær stundir sem að við systkinabörnin eyddum í þessu dásamlega umhverfi, en Helgi er sannarlega ofarlega í huga þegar litið er til baka. Með sinni léttu lund og hlýlega viðmóti laðaði hann okkur að sér. Mér þótti ósegjanlega vænt um að alltaf þegar ég hitti hann spurði hann um Ragnar; „hvar ég geymdi hann“ – hvort hann væri á sjónum? Síðastliðið sumar þegar ég kom á Tangann með Sigfús son minn og hans tilvonandi eiginkonu, sem voru í stuttu fríi á Íslandi, faðmaði hann Fúsa að sér og sagði að „það væri langt síðan hann hefði séð hann, bara ekki síðan hann var lít- ill“. Það hlýjaði New York-búanum um hjartarætur. Elsku Ragnheiður, Þorkell, Habbý, Fúsi, Helga og ykkar fjöl- skyldur, ég og fjölskylda mín vott- um ykkur samúð okkar og við hér í Berlín erum með ykkur í huganum og Helgi fær sitt kerti í Minning- arkirkjunni. Ég er viss um að honum verður tekið opnum örmum af afa, ömmu, Herði og Guðnýju. Guð blessi minningu Helga frænda. Jóna Sigríður Kristinsdóttir. Ég þakka þau ár sem ég átti, þá auðnu að hafa þig hér. Og það er svo margs að minnast, svo margt sem um hug minn fer. Þó þú sért horfin úr heimi, ég hitti þig ekki um hríð. Þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sig.) Elsku amma Gulla, Guð hefur kall- að og farin ertu úr þessum heimi. En ekki farin fyrir fullt og allt, heldur á þann stað sem þér myndi líða sem allra best, hjá honum Sæmundi þín- um. Það var svo sárt daginn þegar Vignir bróðir hringdi í mig og sagði mér að þú værir látin. Við erum enn að átta okkur á að þú skulir vera farin. Að koma heim til ömmu Gullu og heyra ekki: „Sæl, elskan mín, ertu svöng? Má ekki bjóða þér eitthvað gotterí.“ Elsku amma, þú varst alltaf svo blíð og góð við alla sem voru þér nálægir. Er ég nú sit og skrifa þessi kveðjuorð rifjast upp allar góðu stundirnar sem ég átti hjá þér og Ella „afa“. Þær voru margar og sú eftir- minnilegasta var þegar ég var um 5 ára og þið áttuð fullt af litlum kett- lingum og mamma leyfði mér að gista hjá þér í nokkra daga. Þetta voru svo skemmtilegir dagar að það var smellt nokkrum myndum af þeim og enn á ég myndina af okkur saman með lít- inn kettling. Nú horfi ég á hana dag- lega og græt af söknuði eftir þér, elsku amma mín. Við þökkum Guði að hafa valið þig sem ömmu okkar „þær gerast ekki betri“. Þegar ég heimsótti þig heim til þín á Faxabraut skömmu fyrir lát þitt varstu mjög veik og ég gat ekki annað en að byrjað gráta að sjá ömmu mína svona veika og þú sagðir: „Ekki gráta, elsku hjartað mitt, þetta verð- ur allt í lagi elskan mín.“ Elsku amma Gulla, frá því ég fædd- ist hefur þú alltaf verið eina amma mín og alltaf búið í næsta húsi og allt- af gat maður leitað til ömmu Gullu með allt og það var alltaf svo vel tekið á móti manni. Það er sárt að hugsa til þess að maður geti ekki hoppað yfir til ömmu Gullu og farið að spila eða skoðað gamlar myndir og rifjað upp gamlar góðar stundir. Það á eftir að verða svo tómlegt án þín, elsku amma mín, að heyra þig ekki segja hversu mikið þér þyki vænt um okkur öll. Elsku amma, við viljum þakka þér fyrir allar góðu stundirnar sem við áttum saman. Minning þín mun ávallt lifa í okkar hjarta og við vitum að þú vakir yfir okkur og varðveitir. Við trúum því að þér líði betur núna í höndum Guðs. Öllum vinum og kunningjum Guð- laugar sendum við samúðarkveðjur GUÐLAUG BERGMANN ✝ Guðlaug Berg-mann fæddist 17. október 1932. Hún lést 20. júní síðastlið- inn. Foreldrar henn- ar voru Hreggviður Bergmann, f. 13.2. 1911, d. 22.12. 1978, og Karitas K. Berg- mann, f. 14.10. 1913, d. 19.4. 1985. Guð- laug giftist 25.12. 1953 Sigvalda Jóns- syni, f. 8.9. 1931, d. 15.11. 1985, þau slitu samvistir. Börn þeirra eru: Sæmund- ur Þ. Sigvaldason, f. 16.11. 1952, d. 1.1. 1982, Hreggviður Bergmann, f. 25.9. 1953, og Jóhann J. Sig- valdason, f. 5.3. 1959. Barnabörnin eru sjö og barnabarnabörnin tvö. Síðustu árin hefur Guðlaug verið í sambúð með Ellert R. Emanúels- syni, f. 27.11. 1933. Útför Guðlaugar verður gerð frá Keflavíkurkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14. með þökk fyrir stuðn- ing. Ellert „afa“, Hreggvið föður okkar og Jóhanni og fjöl- skyldu vottum við inni- lega samúð. Við biðjum Guð að vera hjá okkur á þessum erfiðu stundum. Elsku Gulla amma, megi Guð ávallt geyma þig og varðveita. Hvíl í friði. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (Vald. Briem.) Þín barnabörn, Fríða Bergmann Hreggviðs- dóttir, Magnús Bergmann Hreggviðsson og Vignir Bergmann Hreggviðsson. Mig langar með fáum orðum að kveðja hana Gullu vinkonu mína, sem verður til moldar borin frá Keflavík- urkirkju í dag. Hana Gullu sem svo mikils virði var honum Ella sem mér þykir svo vænt um. Fyrir um tuttugu árum kom Elli í heimsókn til mín til Ólafsvíkur og kynnti mig fyrir sambýliskonu sinni, Guðlaugu Bergman. Mér leist strax vel á þessar fyrir- ætlanir og sá að þau yrðu góð saman. Eftir þessar breytingar á hans högum datt engum í hug laglínan hans Vil- hjálms; „hvorki heill né hálfur mað- ur“... Gulla og Elli voru saman heill maður og vel það. Árin sem á eftir fóru voru þeim góð. Áður en þau hófu sambúð höfðu þau bæði mátt þola sviptivinda þess- arar tilveru sem ekki fer alltaf um okkur blíðum höndum eða er eins og við viljum hafa hana. Það var gaman að fylgjast með því hversu samhent þau voru í því sem þau tóku sér fyrir hendur. Ferðirnar austur í Þjórsárdal og dvölin þar; slá, flagga, taka á móti gestum, það voru góðir dagar. Það er líka gott að hugsa um dag- ana okkar saman í sveitinni minni. Gulla hafði gott skopskyn og við átt- um auðvelt með að hlægja saman og láta okkur líða vel. Sama var hvort maður var með Gullu á gleði eða sorgarstundum, það var svo auðvelt að vera samvistum við hana. Hún var þarna, lét fara lítið fyr- ir sér en alltaf var Gulla tilbúin að rétta hjálparhönd, svo einlæg og heið- arleg. Árin sem þau Gulla og Elli fengu að vera saman voru góð og gefandi þeim báðum, fyrir það ber að þakka. En nú er Elli minn aftur orðinn einn og „hvorki heill né hálfur mað- ur“. Síðastliðið ár eftir að heilsu Gullu tók að hraka talaði hún oft um það við mig hversu miklar áhyggjur hún hefði af Ella ef hún færi á undan. Hún vissi best hversu mikilvæg þau voru hvort öðru. Gulla á það inni hjá okkur öllum sem þótti vænt um hana að við styðj- um við bakið á Ella á þeirri vegferð sem nú er framundan hjá honum. Gulla mín, af því þú varst svo hrifin af englamyndum er við hæfi að kveðja þig með bæninni sem mamma kenndi mér endur fyrir löngu: Legg ég nú bæði líf og önd, ljúfi Jesús, í þína hönd, síðast þegar ég sofna fer sitji Guðs englar yfir mér (Hallgrímur Pétursson.) Sonum Gullu og fjölskyldum þeirra sendi ég samúðarkveðjur. Svava. Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf- undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.