Morgunblaðið - 24.08.2002, Page 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. ÁGÚST 2002 41
rúm fyrir alla þá var tekið á móti öll-
um sem vildu koma og það var aldr-
ei neitt vandamál eða vesen. Þú víl-
aðir þá ekki fyrir þér að fórna þínu
eigin rúmi fyrir okkur hin, okkar líð-
an var ávallt framar þinni eigin. Þú
gerðir alltaf það besta úr öllu og
reyndir að finna spaugilegar hliðar á
öllu. Þú varst alltaf tilbúin að hlusta
á raunir annarra en kvartaðir aldrei
sjálf.
Nú þegar við kveðjum sumarið
með sól og yl, kveðjum við þig einn-
ig amma mín, minningin um þig
mun alltaf lifa í hjarta mínu, minn-
ingin um brosmilda kjarnakonu sem
aldrei lét bugast.
Þín dótturdóttir,
Rannveig Hulda Ólafsdóttir.
Að elska sína ömmu og segja
henni það, að gera það í hljóði eða
koma því á blað, sem ég hér með
geri í kveðjuskyni til þín.
Amma á Stokkseyri, amma sem
alltaf átti pönnukökur eða eitthvað
gott í lítinn maga. Þú sem alltaf
prjónaðir á mig, svo mér yrði alltaf
hlýtt. Amma sem alltaf var til í að
ganga með mér út á leikvöll og
gleðja lítið hjarta.
Ég vil þakka þér fyrir dýrmæta
tímann sem við áttum saman. Ég
geymi minningu þína í hjarta mér
og myndina af þér við rúmið mitt.
Ég vildi að ég hefði blíða brosið
þitt og notalegu hendurnar.
Ég vildi að mér hlotnaðist styrkur
þinn.
Bless elsku amma mín.
Þinn
Daði Freyr.
✝ Karl HaukurKjartansson
fæddist í Hvammi í
Þistilfirði 31. mars
1916. Hann lést á
Dvalarheimilinu
Nausti á Þórshöfn
19. ágúst síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru hjónin María
Sigfúsdóttir, f. 2.
feb. 1892 í Hvammi í
Þistilfirði, d. 10. júlí
1928, og Kjartan
Þorgrímsson, f. 4.
apr. 1889 í Reykja-
vík, d. 2. jan. 1971.
Þau María og Kjartan bjuggu í
Hvammi og Garðstungu í Þistil-
firði og síðast í Tunguseli á Langa-
nesi. Börn þeirra sem upp komust
auk Hauks voru Aðalbjörg Rósa, f.
10. sept. 1917, d. 29. okt. 1983, Sig-
hvatur, f. 14. ág. 1919, d. 26. maí
1980, Þorgrímur, f. 26. sept. 1920,
d. 22. ág. 1999, Hermundur, f. 20.
nóv. 1924, d. 11. apr. 1986, og Jón
Hafliði, f. 29. des. 1926. Tveir
drengir dóu á barnsaldri. Hálf-
systkini Hauks, börn Kjartans og
seinni konu hans Halldóru M. Jóns-
Ágústa og Hafsteinn Rúnar. 2)
Guðrún Ragnhildur, f. 22. júlí
1947, gift Guðmundi Hólm Sig-
urðssyni, f. 7. júní 1945. Dætur
þeirra eru a) Vilborg, f. 21. mars
1970, m. Ólafur Ingi Þórðarson, f.
8. maí 1965, synir þeirra Haukur
Ingi og Guðmundur Hólm. b) Aðal-
björg, f. 13. júlí 1972, m. Baldur
Jón Baldursson, f. 8. júní 1972,
dætur þeirra Aníta Rut og Ragn-
hildur Inga. c) Þórhildur, f. 4. jan.
1980. 3) Arnþór, f. 18. apr. 1954.
Haukur ólst upp með foreldrum
sínumtil tólf ára aldurs en þá lést
móðir hans og heimilið leystist
upp. Haukur fór þá í Svalbarð í
Þistilfirði en varð síðan vinnumað-
ur, m.a. á Syðri-Brekkum og
Gunnarsstöðum á Strönd. Með til-
komu bílaaldar gerðist Haukur
einn fyrsti atvinnubílstjóri í hér-
aðinu, fékkst lengi við vörubíla-
akstur og hafði sérleyfi til áætl-
unarferða milli Þórshafnar og
Akureyrar. Hann vann einnig við
bílaviðgerðir og kom á fót verk-
stæði á Þórshöfn. Um margra ára
skeið var hann forstöðumaður
bensínafgreiðslu á Þórshöfn.
Haukur var formaður stjórnar
Sparisjóðs Þórshafnar og ná-
grennis 1964–1987.
Útför Hauks fer fram frá Þórs-
hafnarkirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 14. Jarðsett verður í
Svalbarðskirkjugarði.
dóttur frá Kringlu í
Dölum, eru Sigríður
Jóna, f. 21. mars 1939,
Halldór Kjartan, f. 8.
júlí 1943, og María
Ólöf, f. 18. des. 1946.
Haukur kvæntist
16. júní 1945 Vilborgu
Kristjánsdóttur frá
Holti í Þistilfirði, f. 5.
sept. 1913, d. 1. okt.
2001. Hún var dóttir
hjónanna Ingiríðar
Árnadóttur, f. 23. feb.
1887, d. 29. júní 1971,
og Kristjáns Þórarins-
sonar, f. 14. maí 1877,
d. 4. mars 1942. Haukur og Vil-
borg bjuggu á Þórshöfn, lengst í
húsi sem þau byggðu og nefndu
Borgarfell.
Þau eignuðust þrjú börn. Þau
eru: 1) Kristján Ingi, f. 3. nóv.
1945, d. 22. júlí 1990, kvæntur
Kristínu Sigurbjörgu Jónsdóttur,
f. 14. júlí 1948. Sonur hennar og
fóstursonur Kristjáns er Jón Elvar
Hafsteinsson, f. 23. ág. 1967,
kvæntur Jóhönnu Ósk Eiríksdótt-
ur, f. 23. nóv. 1966, og eru börn
þeirra Kristín Inga, Aðalheiður
Elsku pabbi.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þín
Arnþór og Ragnhildur (Hilla).
Haukur afi er dáinn, eftir 86 ár í
lífsins ólgu sjó kvaddi hann tæpum
11 mánuðum á eftir ömmu.
Það koma fram í hugann ótal
myndir og minningar: Afi í sjopp-
unni, vildi ekki selja tyggjó því það
þótti honum ógeðslegt. Við og marg-
ir vina okkar minnumst þess að hann
gaf okkur iðulega sælgæti þegar við
vorum á vappi í kringum sjoppuna í
von um eitthvað gott.
Afi á Þ-100, keyrandi um þorpið,
inn að Fossá og Sætúni á leið sinni á
göngu, en þær fór hann að stunda
daglega í nánast öllum veðrum eftir
að hann hætti að vinna.
Afi í stólnum sínum að taka skeyt-
in og leggja kapal, sem við og svo
barnabarnabörnin lærðum af hon-
um.
Afi með sínar stóru hendur gat
klappað svo hátt að það glumdi í öllu.
Afi lét það eftir okkur að hlaupa
apríl eftir sama gabbinu aftur og aft-
ur.
Afi safnaði saman yfir árið öllum
þeim krónum er urðu á vegi hans
sem fólk gekk framhjá og hirti ekki
um að taka upp, þótti honum með
ólíkindum hvernig fólk fór með pen-
ingana. Svo lét hann sig ekki muna
um að stoppa bílinn og hirða þær
flöskur sem hann sá á víðavangi.
Afi úti á lóð að gefa smáfuglunum,
hann sagði að þeir rukkuðu sig ef
hann væri ekki nógu duglegur að
gefa þeim.
Afi tók sinn tíma á jólunum í að
borða rjúpurnar og glotti góðlátlega
þegar við vorum orðnar verulega
óþreyjufullar að taka upp pakkana.
Um áramótin fór afi að missa
heilsu en bar sig vel og var heima hjá
sér þar til tveimur vikum áður en
hann lést. Þá fór hann á dvalarheim-
ilið Naust og naut þar einstakrar
umönnunar. Við heimsóttum hann
þangað og hann fór ekki dult með
það við okkur að hverju stefndi, hann
var tilbúinn og sáttur. En húmorinn
var á sínum stað þótt mjög væri af
honum dregið, notaði hann orku sína
í að lesa dagblöðin og fylgjast með
þjóðmálunum.
Barnabarnabörnin minnast lang-
afa með hlýju og þakklæti, þau tala
um að nú séu hann og langamma
saman aftur, því trúum við öll.
Kaflanum með Villu ömmu og
Hauki afa í lífi okkar er lokið, en
minningarnar munu fylgja okkur um
ókomna tíð.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesú, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji guðs englar yfir mér.
(Hallgr. Pét.)
Elsku afi, takk fyrir allt og allt.
Vilborg, Aðalbjörg
og Þórhildur.
Hinn 19. ágúst síðastliðinn lést á
Dvalarheimilinu Nausti á Þórshöfn
Karl Haukur Kjartansson fyrrum
bifreiðarstjóri og umboðsmaður OL-
ÍS á Þórshöfn um langt skeið.
Haukur var maður tuttugustu ald-
arinnar, fæddist í byrjun hennar og
lifði hana alla. Á ævitíma hans skríð-
ur þjóðin út úr moldarkofunum og
sest við tölvuna. Hann og hans kyn-
slóð lifir mesta breytinga- og bylt-
ingartíma sem gengið hafa yfir
mannkynið til þessa dags.
Haukur fæddist að Hvammi í Þist-
ilfirði þar sem foreldrar hans voru í
húsmennsku eins og það var kallað.
Lífið tók hann snemma ómjúkum
tökum. Hann missti móður sína með-
an hann var enn á barnsaldri og
heimilinu var sundrað. Um skóla-
göngu umfram sveitarskólann var
ekki að ræða – það þurfti að vinna
hörðum höndum. Reyndar mun hug-
ur Hauks ekki hafa staðið til bók-
náms og fræðagrúsks – hann varð
snemma maður athafna fremur en
orða. Hann kynnist sem sagt
snemma munaðarleysinu og allsleys-
inu sem við nútímafólk eigum svo
erfitt með að skilja. Ekki er ósenni-
legt að hann hafi ungur að árum sett
sér það markmið að komast í álnir og
láta að sér kveða í samfélagi sínu.
Það tókst honum svo sannarlega.
Eftir fermingu tóku við ár vinnu-
mennsku og fjármennsku og fór
snemma orð af dugnaði hans og
atorku. En Haukur ætlaði sér ekki
að verða vinnumaður alla sína ævi.
Nýir tímar voru í vændum og bílaöld
að hefjast fyrir alvöru á Íslandi.
Þarna var tækifæri fyrir unga og
vaska menn sem trúðu á framtíðina,
mátt sinn og megin. Haukur gekk
bílaöldinni á hönd og varð einn af
fyrstu atvinnubílstjórum í Norður-
Þingeyjarsýslu. Hann gat sér þar
orð fyrir dugnað sinn og harðfylgi.
Það var ekki ónýtt að fá bílstjóra
sem gat sett 200 lítra olíufat upp á
bílpallinn með berum höndunum!
Félögum Hauks í bílstjórahópnum
þótti hann stundum nokkuð kapp-
samur og óvæginn við bíl sinn en
þeim þótti vænt um hann og þeir
báru virðingu fyrir honum því að
hann var foringinn. Þeir kölluðu
hann „Gamla“ í sínum hópi. Í því
fólst ekki lítilsvirðing eða háð heldur
viðurkenning.
Segja má að Haukur hafi gerst
brautryðjandi í samgöngumálum í
héraðinu þegar hann fékk sérleyfi á
leiðinni Þórshöfn-Akureyri árið 1948
og hóf vikulegar áætlunarferðir að
sumrinu meðan fært var. Um 1950
keypti hann nýjan bíl af Chevrolet-
gerð í þessu skyni og lét byggja yfir
hann hjá Agli Vilhjálmssyni. Var bif-
reið þessi með stærstu og best búnu
langferðabifreiðum landsins á þeim
tíma. Bifreiðin fékk númerið Þ-100
og það númer hafði Haukur á bif-
reiðum sínum æ síðan.
Tvennt varð einkum til þess að
Haukur hætti sérleyfisakstri. Annað
var það að bifreiðum í einkaeign fór
fjölgandi og þar með fækkaði far-
þegum og hitt að bandaríski herinn
hóf framkvæmdir vegna ratsjár-
stöðvar á Heiðarfjalli. Við þær fram-
kvæmdir var m.a. þörf á duglegum
vörubílstjórum og Haukur lét það
tækifæri ekki ganga sér úr greipum.
Er framkvæmdum á Heiðarfjalli
lauk tók að hægjast um og vinna bíl-
stjóra að strjálast. Um þær mundir
tók Haukur við umboði OLÍS á Þórs-
höfn af Ingimari Baldvinssyni og
hafði hann það með höndum ásamt
rekstri söluskála þar til hann lét af
störfum fyrir aldurs sakir. Söluskáli
OLÍS stendur niðri á plássi á móti
símstöðinni. Þar var Haukur kóngur
í ríki sínu og setti sinn svip á þorps-
lífið.
Haukur varð gæfumaður í einka-
lífi sínu. Hann kvæntist Vilborgu
Kristjánsdóttur frá Holti í Þistilfirði
og voru þau hjón einkar samrýnd og
samhent í heimilisrekstrinum. Þau
byggðu sér stórt og vandað einbýlis-
hús á tveimur hæðum og nefndu
Borgarfell – síðar Vesturvegur 5 á
Þórshöfn. Þau leigðu út herbergi og
seldu fæði. Var því oft margt um
manninn og glatt á hjalla í Borgar-
felli. Matartímarnir voru gjarnan
notaðir til aflrauna, kappræðna, eft-
irherma og sagnalistar svo eitthvað
sé nefnt. Ungur átti ég þess kost að
taka þátt í þessari skemmtun og vera
til fæðis og húsa hjá Hauki og Vil-
borgu sumarið sem ég var á
sautjánda ári. Ég hafði ákveðið að
fara í MA um haustið. Þegar ég ætl-
aði að gera upp reikning minn við
húsráðendur var mér tjáð að ég
skuldaði ekki neitt og að ég skyldi
nota aurana mína í skólann. Þessu
vinarbragði gleymi ég aldrei.
Þau Haukur og Vilborg eignuðust
þrjú börn, Kristján, Guðrúnu Ragn-
hildi og Arnþór. Það varð þeim þung
raun þegar Arnþór lenti í bílslysi ár-
ið 1976 og lamaðist. Þá urðu þau að
mæta þeim þungu örlögum að Krist-
ján lést á besta aldri eftir þungbært
veikindastríð. Í sannleika sagt undr-
aðist maður þann sálarstyrk og þrek
sem þau hjón bæði sýndu í þessu
mótlæti. Þau bognuðu en brustu
ekki. Í fyrrahaust lést Vilborg eftir
skamma legu. Eftir það fannst mér
eins og Hauk langaði ekki til að lifa
lengur. Missirinn varð honum of-
raun.
Nú er Haukur Kjartansson allur.
Löngu og ströngu lífsstarfi er lokið.
Við minnumst hans með söknuði,
þökk og virðingu. Við sendum ást-
vinum hans innilegar samúðarkveðj-
ur og biðjum þeim guðsblessunar.
Óttar Einarsson.
KARL HAUKUR
KJARTANSSON

 






 
 


 
 


  
 

 
 

!""
#


$
% 
 
  ! 
  !!"
" !#

 
 
 



 










 
 !"#$%





  


 ! " 

 
  ##  "
 $! 
" %" 
&#"! 

 

&'"(""&')
*"+",-,
-.!/0%10)2
&
 



 






$

%& '()*+
% ,('

 


 
 

'( 



)
 


*




+
$ 
 

 
 

,,"
*



-
 
.
 


(
 


'
( 
/

0  
&!'- !" .$ /0 
!(!-    & 
!!"
      ))1")))1#
1.
 

 

 



2

 

 2 &3

 "
" 45
6'0,('
 
 


  !0"7!
$ (!  8!!"  ( ! 
 8!  !


$0 !"
 )01 (! 8!    ! 
 !!"
"))1 **#