Morgunblaðið - 14.09.2002, Side 48

MINNINGAR
48 LAUGARDAGUR 14. SEPTEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sigurgeir Val-mundsson fædd-
ist í Galtarholti 30.
nóvember 1919.
Hann lést á Hjúkrun-
arheimilinu Lundi á
Hellu 2. september
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru Vil-
borg Helgadóttir og
Valmundur Pálsson,
bóndi í Galtarholti.
Sigurgeir var annar
í röð sjö systkina.
Þau eru í aldursröð:
Ágúst, f. 30. ágúst
1918, nú látinn, var
kvæntur Sigríði Guðjónsdóttur;
Guðrún, f. 2. mars 1921, gift Ísleifi
Pálssyni, látinn; Sigrún, f. 8. des.
1923, d. 8. júní 1926; Guðmunda, f.
6. október 1925, gift Gísla Krist-
jánssyni, látinn; Einar, f. 24. sept.
1926, kvæntur Guðrúnu Jónsdótt-
þriggja ára dóttur, Söru Arndísi
Thorarensen, f. 2. júní 1999. 2)
Bergrún Arna, f. 31. okt. 1978,
stundar nám í jarðfræði.
Sigurgeir ólst upp í Galtarholti
unz fjölskyldan fluttist að Móheið-
arhvoli 1944. Þar átti hann heima
þar til hann fluttist í Eystra-Fróð-
holt vorið 1950 og hóf þar búskap.
Sigurgeir ólst upp við hefðbundin
sveitastörf. Hann var snemma
fylginn sér, fór á vertíðir til Vest-
mannaeyja og víðar, fór á síld fyr-
ir Norðurlandi, keypti vörubíl og
ók í vegavinnu og annað sem til
féll. Hann var fóðureftirlitsmaður
í Rangárvallahreppi árum saman
og fjallkóngur í Rangárvallaaf-
rétt, oftast í seinni leitum, svo ár-
um skipti.
Vorið 1984 brugðu þau hjón búi
og fluttu að Hellu og hafa búið þar
síðan. Sigurgeir veiktist hastar-
lega fyrir nokkrum árum, en náði
sér nokkuð, en tvö síðustu árin
dvaldi hann á Hjúkrunarheimilinu
Lundi á Hellu.
Útför Sigurgeirs verður gerð
frá Oddakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
ur; Helgi, f. 21. apríl
1929, sambýliskona
Svanhvít Hannesdótt-
ir; Páll Ingi, f. 1. sept.
1931, kvæntur Fríðu
Klöru Guðmundsdótt-
ur.
Hinn 27. maí 1950
kvæntist Sigurgeir
Vilborgu Guðjóns-
dóttur, f. 1. okt. 1928.
Foreldrar hennar
voru Guðjón Bjarna-
son og Kristín Sveins-
dóttir, Uxahrygg.
Sonur Sigurgeirs og
Vilborgar er Guð-
mundur Óli, kennari á Kirkjubæj-
arklaustri, f. 27. ágúst 1949,
kvæntur Ester Önnu Ingólfsdóttur
úr Kópavogi. Þau eiga tvær dæt-
ur. Þær eru: 1) Sigurborg Ýr, f. 8.
ágúst 1973, unnusti Oddsteinn
Árnason frá Vík. Sigurborg á
Fallinn er einn
úr flokki bænda,
góður, gætinn
og göfuglyndur.
Þótt skyggi sorg
á sætið auða,
ljós er þar yfir,
sem látinn hvílir.
(M. Joch.)
Vorið 1950 flytja að Eystra-Fróð-
holti hjónin Sigurgeir Valmundsson
og Vilborg Guðjónsdóttir, þá nýgift,
með son sinn Guðmund Óla á fyrsta
ári. Þau voru kunnug staðháttum.
Sigurgeir fæddur og uppalinn í Galt-
arholti og Vilborg hafði flutt að Galt-
arholti með foreldrum sínum 1944 er
þau komu þangað austur úr Meðal-
landi. En vegurinn fram að Galtar-
holti lá við túngarðinn í Eystri-Fróð-
holti.
Þá voru miklar breytingar að
verða í sveitum; vélvæðing hafin eða
að hefjast víðast hvar, og framfara-
og framkvæmdahugur í mönnum.
Einn var sá atburður sem miklum
breytingum olli um Landeyjar,
Fljótshlíð og Bakkabæi, að vísu fjór-
um árum fyrr, en það var fyrir-
hleðsla fyrir Markarfljót inni við
Þórólfsfell. Áður hafði meginhluti
Fljótsins farið vestur Þverá og brot-
ið land í Fljótshlíð og í leysingum og
vatnavöxtum ruðst suður yfir bakka
Þverár og valdið flóðum og vatna-
gangi suðurum Landeyjar. En eftir
að teppt var við Þórólfsfell lækkaði
mjög jarðvatnsstaða og land þorn-
aði, en áður var land víðast mjög
blautt, einkum í vætutíð.
Túnið var ekki stórt er þau hjón
fluttu að Eystra-Fróðholti, en það
liðu ekki mörg ár áður en það var í
tugum hektara talið, og bústofninn
margfaldaðist á örfáum árum. Mýr-
ar ræstar fram og bylt í sléttan töðu-
völl.
Sigurgeir var iðjumaður mikill,
reis snemma úr rekkju og gekk seint
til náða. Svo var hans háttur á ann-
atímum, sem voru löngum í hans bú-
skapartíð. Hann ólst upp við vinnu
frá barnæsku í stórum systkinahópi
og hver varð að standa fyrir sínu í
leik og starfi.
Barnaskólanám var farskóli í
nokkrar vikur yfir veturinn í fjóra
vetur. En athygli vekur, að hér hlýt-
ur að hafa farið saman góður kennari
og námslöngun barna á þessum
tíma. Það sýna verk og framganga
öll, er þau vaxa úr grasi. Snemma fór
Sigurgeir að sækja vinnu utan heim-
ilis, fyrst við skepnuhirðingu og
vegavinnu. Síðan á vetrarvertíð til
Vestmannaeyja og víðar, eins og þá
var venja. Einnig fór hann á síld fyr-
ir Norðurlandi. Þá kaupir hann vöru-
bíl og vinnur á honum bæði í vega-
vinnu og aðra flutninga sem til féllu.
Sigurgeir var ríflega meðalmaður
á hæð, herðabreiður og miðmjór,
þykkur undir hönd og kvikur í hreyf-
ingum. Ósporlatur og hinn vaskasti
maður. Hann var söngvinn, hafði
bjarta rödd og tæra. Hann var ljóð-
elskur og lagviss og kunni ógrynni
laga og ljóða. Dagfarsprúður og gæt-
inn en glettinn. Hann var glöggur að
koma auga á spaugilegu atvikin í um-
hverfinu, bæði í athöfnum og orðum.
Sagði vel frá, var þá kíminn og kank-
vís.
Hjónin í Eystra-Fróðholti voru
einstaklega góðir og hugulsamir
bændur og höfðingjar heim að
sækja. Áratug eftir að þau hófu bú-
skap höfðu þau byggt upp öll gripa-
hús og nokkru síðar byggt við íbúð-
arhúsið, sem var steinhús eitt af
þeim fyrstu hér um slóðir. Var við-
byggingin byggð af smekkvísi og hin
vandaðasta. Sigurgeir var bóndi af
lífi og sál. Ræktunarmaður bæði á
búfé og jörð, lengst tók það hann að
græða árfarveg Þverár. Fyrstu bú-
skaparárin lá jörðin undir áföllum af
sandfoki úr Þverá. Hann græddi ár-
farveginn að lokum allan. Þá voru
túnin orðin rúmir sjötíu hektarar.
Sigurgeir var búmaður, átti arðsam-
an búpening og vel hirtan. Hesta-
maður var hann og nokkuð kröfu-
harður, vildi hafa þá gangsama,
þrekmikla og viljuga. Þannig voru
líka reiðhestarnir hans.
Hann fór áratugum saman á
haustfjall í smölun á Rangárvallaaf-
rétt. Þetta voru sjö daga ferðir og þá
reyndi oft mikið bæði á hesta og
SIGURGEIR
VALMUNDSSON
Samverustundir
með Sigríði voru ætíð
gleðilegar upplifanir.
Þegar við systkinin
vorum krakkar litum
við á Siggu sem hálfgerða ömmu,
svo kær var hún okkur. Þó skyld-
leikinn væri ekki mikill var hún allt-
af kölluð Sigga frænka. Er við elt-
umst og urðum ungt fólk var margt
og mikið sem við þurftum að skoða
og upplifa enda heimurinn stór og
margbreytilegur. Samt reyndum við
alltaf að finna tíma til að hitta Siggu
enda var þar sjaldgæfur persónu-
leiki á ferð.
Sigga var lítil og grönn vexti en
sálin stór og göfug. Velvilji hennar,
hjálpsemi og gjafmildi voru meðal
hennar mörgu kosta og vildi hún
frekar gefa öðrum en fá sjálf gjafir.
Ég man er ég var unglingur í Verzl-
unarskólanum þá fékk ég að koma
til Siggu í eyðu milli íþróttatímans
SIGRÍÐUR VALBORG
SIGURÐARDÓTTIR
✝ Sigríður ValborgSigurðardóttir
fæddist í Miðhúsaseli
í Fellum í N-Múla-
sýslu 17. janúar
1922. Hún lést á líkn-
ardeild Landakots
23. ágúst síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Háteigs-
kirkju 30. ágúst.
og almennrar kennslu
til að leggjast aðeins og
fá mér smá kríu eins og
unglingum er vant.
Ekki stóð á Sigríði að
gera mér þennan
greiða og stóð heimili
hennar mér opið jafn-
vel þótt hún sjálf væri
fjarverandi í vinnu.
Ætíð var Sigga með
bros á vör þegar gesti
bar að garði og þrátt
fyrir mótmæli voru
kræsingarnar tíndar á
borðið. Við eigum öll
eftir að sakna hennar
og það verður undarlegt tómarúm
að hafa ekki Siggu lengur til staðar
að leita til. Erni, Siggu, Jóhanni,
Auði, Sirrý, Gísla Val og Rúnu
frænku sendum við innilegar sam-
úðarkveðjur.
Baldur, Ragnheiður og
Ingibjörg Sigurvinsbörn.
Hún Sigga okkar dó í nótt. Þessi
frétt barst á milli okkar ljósmæðr-
anna á fæðingagangi að morgni dags
23. ágúst. Okkur setti hljóðar, hún
var yndisleg manneskja. Minningar
um hana hrönnuðust upp, minningar
um grannvaxna konu, létta á fæti og
létta í lund. Frábæra ljósmóður sem
vann sitt mikilfenglega starf í hljóði.
Sigga Sig., eins og við kölluðum
hana, var mjög vel að sér í ljós-
mæðrafaginu (svo og öðrum málefn-
um) hún tileinkaði sér allar þær nýj-
ungar sem teknar voru upp á þeim
langa tíma sem hún vann við ljós-
móðurstörf. Hún var góður kennari
nema og yngri ljósmæðra sem nutu
góðs af þeim forréttindum að vera
nemendur Siggu.
Það hefur alltaf verið siður ljós-
mæðra að segja hver annarri
reynslusögur úr starfinu. Það var
unun að hlusta á Siggu segja svona
sögur. Aldrei var hún að upphefja
sjálfa sig, heldur fléttaði saman í
þessum sögum faglegri speki, for-
lagatrú, eiginleikum konunnar sem
átti í hlut og svo komu þessar
ógleymanlegu „ljósmæðrastjörnur“
í augun á henni þegar kom að því að
lýsa fæðingu barnanna þegar allt fór
vel og þau fæddust heilbrigð og vel
sköpuð.
Sigga var einstök kona, elskuð og
virt af öllum sem kynntust henni í
ljósmóðurstarfinu.
Aldrei lét hún í ljósi, svo að við
yrðum varar við, að hún bar harm í
hjarta. Hún tók á móti andvana
fæddum börnum án þess að við þá
erfiðu atburðarás sem því fylgir,
fyndist á henni veikleikamerki.
Guð blessi minningu hennar og
styrki aðstandendur hennar í þeirra
söknuði.
Við þökkum fyrir að hafa fengið
að kynnast Siggu og starfa með
henni, við erum ríkar eftir þá
reynslu.
Ljósmæður á
fæðingadeild LSH.
   

 
! "
 
 

"


 




D
.&-

*..  (" ?
3) 4#3
 

  
 


0    11
1"( "3 8):  
" ' +1"( "$$ 
'  E  1"(   -  # "$$ 
 $$( 1"( "$$ 
!  !:  !  !  !: /
   


 
 

 
 





 



F


 


!  4 3 G'  
& ! H
0"I 4 
 

  23


 .


 4    11

 #' <="$$ 

4!): 4"$$  0$
  )" 
  4 
 +' "$$ 
<=4    3+"$$ 
!  !:  !  !  !: /
   


 
 

 
 





 





 @1*


0 3) 2
&  '
 !

 
 -

 


 )   / +
 
, !
0 $  * "$$ 
 4 &      # 0 "$$ 
')"B"     ' +* "$$ 
!  !:  !  !  !: /
   "
 
 
"








&B*-@ 
*..  = 
& 

 5   6
%+  ! (  
 

 0    7
*
   8
 %"
 .


 4    
9
  


 %
  


  
 
%3

  

%


 -  3 :

  "
. ;6  7<055 )75=
'  > .  4 "$$  *$$ 
4!):  

$ #  .  4 "$$ 
= 
=  
  !): .  4 "$$  *  ) $$

$.  4 "$$  0 $)=
/)   
= ' /.  4  
) ." "$$ 

 #' .  4 "$$ 
4
!  !:  !  !  !: /

 

 
 


 


 /1 

3  $3 
 

  6"
 
 




 <    >1
2" 



.+  .
  


 %
    

 $



 



 7)  0)<74

  )"<=:      
"4  " "$$ 
1"  "$$ 
3 I$  
 
       # #3"$$
!  !: /