Morgunblaðið - 19.09.2002, Blaðsíða 38

MINNINGAR
38 FIMMTUDAGUR 19. SEPTEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Helga Halldórs-dóttir fæddist í
Reykjavík 17. sept-
ember 1970. Hún lést
á líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
12. september síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar eru Halldór
Friðrik Olesen vél-
fræðingur og kennari
við Vélskóla Íslands,
f. 8. júlí 1945, sonur
Alfreds Kr. Olesen og
Helgu K. Halldórs-
dóttir Olesen og
Guðný Helga Þor-
steinsdóttir, f. 17. október 1948,
dóttir Þorsteins Þorsteinssonar og
Lovísu Þorgilsdóttur. Systkini
Helgu eru: Helgi Friðrik, f. 13. júlí
1966, kvæntur Karen Viðarsdótt-
ur, þau eiga þrjú börn; Alfreð, f. 1.
júní 1974, kvæntur Guðrúnu Gúst-
afsdóttur, þau eiga þrjú börn,
Lovísa, f. 13. ágúst 1981, unnusti
Garðar Guðmundsson. Hinn 28.
september 1996 kvæntist Helga
Svan Gunnari Guðlaugssyni
starfsmanni Íslands-
banka, f. 21. ágúst
1961. Foreldrar hans
eru Guðlaugur Jóns-
son hárgreiðslu-
meistari og Bryndís
Kristjánsdóttir.
Stjúpbörn Helgu og
dætur Svans eru
Alda, f. 18. janúar
1985, og Tinna, f. 28.
apríl 1989. Að loknu
skyldunámi í Snæ-
landsskóla í Kópa-
vogi hóf Helga nám í
Verslunarskóla Ís-
lands og varð stúd-
ent 1990. Helga var starfsmaður
Íslandsbanka árin 1990-1995.
Haustið 1995 hóf Helga nám við
Háskóla Íslands og lauk BA prófi í
uppeldis- og menntunarfræði 1999
en stefndi að því að ljúka námi í fé-
lagsráðgjöf árið 2001. Hinn 2. júlí
2000 lenti Helga í alvarlegu slysi
og fékk aldrei heilsu eftir það.
Helga verður jarðsungin frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Elsku Helga mín. Það er ekkert
erfiðara og sárara en að þurfa horfa
á þig hverfa á braut frá okkur. Það
hefur hvílt skuggi yfir lífi þínu síð-
astliðin rúm tvö ár eða frá því að þú
lentir í þessu hræðilega slysi sem
breytti öllu. En „betra er að hafa
elskað og misst en að hafa aldrei
elskað“ eru orð sem ég geymi í
hjarta mínu, því gleðin að rifja upp
þann tíma sem við áttum saman er
mér svo kær.
Ég get ekki gleymt þeim stundum
sem við áttum saman þar sem við
ræddum allt milli himins og jarðar
enda þótti okkur best að vera nálægt
hvort öðru, en við sögðum stundum
að „hjörtun okkar slægju í takt“,
hvort það var satt veit ég nú ekki!
Þetta kannski lýsir því hversu sam-
taka við vorum með allt sem við tók-
um okkur fyrir hendur en það verð-
ur ekki af þér skafið að þú varst
hjarta heimilisins því kraftur þinn og
lífsgleði heillaði alla upp úr skónum.
Ég get bara sagt það að ef allir væru
eins og þú þá væri heimurinn betri,
það er alveg á hreinu.
Ég vil koma á framfæri þakklæti
til starfsfólks líknardeildar Kópa-
vogi, Grensásdeildar og Landspítala
Fossvogi, sem hefur unnið ómetan-
legt starf í þágu Helgu. Eins vil ég
þakka ættingjum, vinum og vinnu-
veitendum mínum í Íslandsbanka,
sem studdu okkur í gegnum þessa
erfiðu baráttu, en þó er ekki annað
hægt en að nefna það að án pabba og
tengdaforeldra minna hefðu hlutirn-
ir orðið mun erfiðari.
Það er margt sem við áttum eftir
að gera saman, Helga mín, sem ekk-
ert verður af núna, en mundu að við
eigum eftir að hittast aftur seinna og
þú ætlar að bíða, „manstu“, því
þessu varstu búin að lofa. Ég sakna
þín.
Þinn eiginmaður
Svan.
Blessi nú Faðir bros þitt og tár
blessuð sé sál þín um aldir og ár
öll er nú þjáning þín horfin á braut
þú horfin og farin í Frelsarans skaut.
Við söknum þín öll
samt gleðjumst því yfir
að alvaldur Drottinn
þig leysti frá pín.
Við vitum að eilífu
áfram þú lifir
og öll eigum eftir
að koma til þín.
(GK.)
Elsku Helga. Eins og kemur fram
í ljóðinu hér að ofan, sem ágæt sam-
býliskona okkar hér í Hornbjargi
orti eftir að þú varst látin, er það
okkur á vissan hátt gleði í sorginni,
að þú skulir loks hafa fengið hvíld-
ina. Nú er öllum þínum þrautum lok-
ið eftir erfiða og langa baráttu og þú
komin í faðm Frelsarans Jesú
Krists. Þú eins og öll okkar barna-
börn og barnabarnabörn eruð og
verðið alltaf sólargeislarnir í lífi okk-
ar. Það er sárt að sjá á eftir þér elsku
Helga, sorg okkar og söknuður er
mikill, en við huggum okkur við að
öll él birtir upp um síðir og ef til vill
verður ekki svo langt að bíða gleði-
legra endurfunda.
Vertu sæl elsku barnið okkar og
megi algóður Guð umvefja þig og
vernda að eilífu. Okkur sem eftir lif-
um biðjum við blessunar og hugg-
unar Guðs.
Amma og afi.
Ég mun aldrei gleyma þeim degi í
lok júní, fyrir tveimur árum, þegar
ég fékk símtal um að Helga „okkar“
mágkona hefði dottið af hestbaki og
slasast mjög alvarlega. Helga var sú
yndislegasta og blíðasta mágkona
sem maður getur eignast, einnig var
hún traustur og frábær vinur. Helgu
hitti ég fyrst fyrir 9 árum, þá var hún
nýja kærasta bróður míns, aldrei hef
ég séð jafn ástfangið par og þá,
þannig voru þau alltaf, alltaf svo
hamingjusöm, ástfangin og glamp-
inn til staðar í augum þeirra þegar
þau horfðu á hvort annað.
Við vorum búnar að plana svo
margt saman, frá því að ég bað þig
um að vera viðstadda fæðingu dóttur
minnar og til þess dags sem þú lentir
í slysinu. Þegar ég var að eiga varstu
svo spent eins og þitt eigið barn væri
að koma í heiminn. Þú varst svo
þakklát fyrir að fá að vera viðstödd
og mér þótti svo vænt um að þú varst
til staðar fyrir mig, einnig að ég gæti
glatt þig svona mikið með því að
leyfa þér að fylgjast með. Frá og
með þeim degi fann ég að við tengd-
umst ennþá meira en við gerðum.
Mér þykir sárast að við getum ekki
gert hlutina með Birtu Líf eins og
við vorum búnar að plana. Ég veit
hins vegar að þú fylgist vel með og
ég mun sjá til þess að Birta Líf fái að
vita allt um þig, minning þín er
perla.
Elsku Helga, nú ertu komin til
betri staðar og þér líður betur en þér
hefur liðið og einn daginn hittumst
við aftur með gleði í hjarta. Þakka
þér fyrir að hafa verið okkur svona
hlý og svona góður vinur. Við kveðj-
um með eftirfarandi ljóði:
„Einstakur“ er orð
sem notað er þegar lýsa á
því sem engu öðru er líkt,
faðmlagi
eða sólarlagi
eða manni sem veitir ástúð
með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki
sem stjórnast af rödd síns hjarta
og hefur í huga hjörtu annarra.
„Einstakur“ á við þá
sem eru dáðir og dýrmætir
og hverra skarð verður aldrei fyllt.
„Einstakur“ er orð sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez.)
Elsku Svan, Alda, Tinna, Guðný,
Halldór, Laugi, Dísa og fjölskyldur
þeirra, okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Guð veri með ykkur og
styrki í sorginni.
Ástrós, Alexander og Birta Líf.
Þú komst í líf mitt
eins og útsprungin rós
og breiddir frá þér birtu og yl
en nóttin þig beygði barnið mitt
og engill dauðans þig svæfði.
Hjartans þökk fyrir að hafa verið
til.
Tengdapabbi.
Elsku Helga mín, ég á mjög erfitt
með að koma þessu frá mér, því
þetta er kveðjustundin okkar. Þegar
ég sá þig með honum Svan í fyrsta
sinn, þá vissi ég að þú værir hans.
Það geislaði svo af ykkur og þið vor-
uð alltaf svo hamingjusöm. Þú varst
við Öldu og Tinnu eins og þær væru
dætur þínar. Þær litu svo upp til þín.
Brúðkaupsdagurinn ykkar var svo
glæsilegur, bæði svo falleg og áttuð
allt lífið framundan. Ég gat ekki
ímyndað mér að ég ætti eftir að
þurfa að kveðja svona jafn unga og
yndislega manneskju eins og þig.
Mér verður hugsað til þeirra stunda
sem við áttum saman, þetta eru mér
svo dýrmætar minningar. Ég veit að
þú ert komin á góðan stað og einn
daginn þá hittirðu Svan á ný.
Ég sakna þín elsku Helga.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Þín
tengdamamma.
Nú ert þú leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar átt þú hvíld að hafa
hörmunga’ og rauna frí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(Hallgrímur Pétursson.)
Elsku Helga, í hjarta okkar geym-
um við minningar um þig, líkt og
gullmola umvafinn kærleika sem við
berum til þín.
Blessuð sé minning þín.
Helgi Friðrik og Karen,
Alfreð og Guðrún,
Lovísa og Garðar.
„Nú er einum englinum fleira á
himninum.“ Þessi orð, sem fyrir okk-
ur hjónin hafa alveg sérstaka merk-
ingu, komu okkur í hug þegar hetjan
okkar hún Helga hvarf úr þessum
heimi, eftir langa og erfiða baráttu í
kjölfar slyss, er átti sér stað sunnu-
daginn sem Kristnihátíðin stóð yfir á
Þingvöllum, hinn 2. júlí árið 2000.
Helga var þá í skemmtiferð ásamt
skólavinkonum sínum og mökum. Í
þeirri ferð féll Helga af hestbaki og
komst aldrei til fullrar meðvitundar
eftir það. Þetta hörmulega slys átti
sér stað aðeins nokkrum vikum fyrir
30. afmælisdag Helgu.
Já, Helga var í okkar huga sann-
kölluð hetja allt frá barnæsku, en
hún greindist með æxli í höfðinu, þá
aðeins tíu ára gömul og þurfti að
gangast undir erfiða höfuðskurðað-
gerð í kjölfar þess. Aðgerðin virtist
hafa tekist vel og útlitið var gott, en
síðar kom í ljós að um mjög sjald-
gæfan höfuðsjúkdóm, æxlamyndun,
var að ræða og þurfti Helga, þá ný-
orðin tvítug, að gangast undir tvo
aðra höfuðskurði, þann síðari í
Hannover í Þýskalandi, til að reyna
að komast fyrir meinsemdirnar. Það
dugði hins vegar ekki til og það var
ekki fyrr en eftir sérstaka leysi-
geislameðferð í Stokkhólmi að það
virtist hafa tekist að stöðva fram-
gang sjúkdómsins. Upp úr því tók
við ströng og erfið endurhæfing, sem
með tímanum skilaði hinum ágæt-
asta árangri. Það var aðdáunarvert
hvað Helga tók öllum þessum erfiðu
aðgerðum og mótlæti með mikilli yf-
irvegun og kjarki, því aldrei varð
maður var við hræðslu, kvíða eða
kjarkleysi, sama hvað á gekk. Það er
okkur sérstaklega minnisstætt, að á
þriðja degi eftir fyrsta höfuðskurð-
inn, er við komum í heimsókn til
Helgu á Borgarsjúkrahúsið, að þá lá
hún kát og brosandi uppi í rúmi og
var að skoða Morgunblaðið. Síðar
eftir að Helga var komin heim, sagði
Alfreð bróðir hennar, sem er nokkr-
um árum yngri, við hana í sínum
óvitaskap, að nú yrði hún sköllótt um
jólin. Þá svaraði Helga að það væri
nú allt í lagi, því það yrðu sko komnir
broddar. Á sama hátt tók Helga öll-
um sínum áföllum og þrautum síðar
á lífsleiðinni með jákvæðni, æðru-
leysi og kjarki, svo aðdáun sætti.
Eins og að ofan má sjá urðu kafla-
skipti í lífi Helgu við hvern áratug
sem hún lifði. Maður spyr sjálfan sig
um tilgang Skaparans með því að
leggja svo erfiðar byrðar á svo ungar
herðar og í hvert skipti sem birt
hafði upp í lífi Helgu og framtíðin
virtist blasa við björt og fögur kom
aftur myrkur og svartnætti. Það
liggur ef til vill næst við að halda að
skýringin hljóti að vera sú, að
stærstu byrðarnar séu lagðar á þær
herðar sem mestu burðina hafa og
skiptir þá ekki máli hvort manneskj-
an er ung eða gömul, stór eða lítil,
karl eða kona. Við viljum trúa því að
Helgu hafi verið ætlað eitthvert mik-
ilvægt hlutverk á öðru tilverustigi og
að þetta sé aðeins hluti af því
þroskaferli eða prófi sem til þarf.
Það er alveg öruggt að elsku Helga
okkar hefur staðist það próf með
mikilli prýði og hefðu fáir getað gert
betur.
Við hjónin eigum margar góðar
minningar um Helgu, sem við mun-
um ávallt geyma í hjarta okkar. Ein
sú fyrsta er frá sumarbústaðarferð í
Borgarfjörðinn, en þá var Helga rétt
að verða ársgömul. Þá mátti helst
enginn koma nálægt Helgu nema
undirritaður þegar kom að því að
svæfa hana á daginn úti í vagni eða
gera næstum hvað sem var. Þar
hafði mikil breyting orðið á, því þeg-
ar hún var nýfædd mátti sá hinn
sami ekki nálgast hana öðruvísi en
að hún færi að hágráta, af einhverri
ástæðu eða hræðslu sem enginn kom
auga á. Okkur er líka ofarlega í huga
hversu dugleg Helga var við nám og
störf. Helga var nýorðin stúdent
þegar sjúkdómurinn tók sig upp í
annað sinn. Eftir að hafa náð sér að
mestu eftir þær aðgerðir sem fylgdu
í kjölfarið dreif hún sig af miklum
dugnaði í nám við Háskóla Íslands
og lauk þaðan námi í uppeldis- og
menntunarfræðum og var langt
komin með að ljúka þaðan fram-
haldsnámi í félagsráðgjöf. Að námi
loknu hafði hún það að markmiði að
vinna við að aðstoða alvarlega sjúkt
fólk. En enginn má sköpum renna og
í skemmtiferðinni, daginn örlaga-
ríka, voru örlög ráðin.
Í öllu sínu námi og starfi stóð
Helga sig með miklum sóma og
ávann sér vináttu og virðingu kenn-
ara og samnemenda, vinnuveitenda
og samstarfsfólks, en Helga vann
lengst af hjá Íslandsbanka í Reykja-
vík á milli þess sem hún var í námi og
er okkur kunnugt um að vinnuveit-
endur hennar þar hafi verið henni og
Svan ákaflega hliðhollir og skiln-
ingsríkir í sambandi við veikindin.
Helga kynntist eftirlifandi manni
sínum, honum Svan, er þau unnu
bæði hjá Íslandsbanka. Þau stofn-
uðu fallegt heimili og höfðu nýlega
fest kaup á nýrri íbúð í Grafarvogi
og gert hana úr garði eins og best
má vera. Þar réð smekkvísi og natni
ungu hjónanna og var heimili þeirra
einstaklega hlýlegt og vel úr garði
gert. Svan átti tvær ungar dætur frá
fyrra hjónabandi, þær Öldu og
Tinnu. Milli Helgu og þeirra tókst
mikil vinátta og tók Helga miklu ást-
fóstri við þær systur og var sú ást
bæði gagnkvæm og innileg. Milli
Helgu og tengdaföður hennar, Guð-
laugs Jónssonar, myndaðist einnig
fljótt afar kært og ástríkt vinasam-
band sem Helga átti síðar eftir að
njóta ríkulega.
Í þau rúmlega tvö ár sem liðin eru
frá slysinu hefur Helga lengst af leg-
ið á Grensásdeild og líknardeild
LSH í Kópavogi. Á báðum þessum
stöðum hefur Helga notið frábærrar
umönnunar starfsfólks sem á miklar
þakkir skildar fyrir fórnfúst starf.
Það hefur heldur ekki farið framhjá
þeim fjölmörgu, sem að málum hafa
komið eða fylgst með hvað fjölskylda
Helgu og þá sérstaklega eiginmaður,
foreldrar, systkini og tengdafaðir
hafa veitt henni mikla umhyggju og
sýnt henni og hvert öðru mikla ást
og alúð. Skyldmenni Helgu, fyrrver-
andi skólafélagar og vinir hafa líka
verið dugleg við að heimsækja hana
og með því sýnt henni ást og um-
hyggju. Fyrir allt þetta ber að
þakka.
Það er komið að leiðarlokum, feg-
ursta rósin er fallin. Stuttri jarðvist
Helgu Halldórsdóttur er lokið. Við
kveðjum þig, elsku stúlkan okkar, og
þökkum þér samfylgdina, vináttuna
og alla gleðina sem þú hefur veitt
okkur öllum. Þú varst og verður okk-
ur alla tíð ákaflega mikils virði og við
söknum þín af öllu hjarta. Góð-
mennska þín, gott viðmót, innileiki
og væntumþykja í okkar garð mun
okkur aldrei gleymast. Vertu sæl,
elsku Helga, og megi Hinn Hæsti
Höfuðsmiður Himins og Jarðar taka
þig í faðm sinn og geyma þig að ei-
lífu.
Öllum ástvinum Helgu óskum við
Guðs blessunar og huggunar. Mun-
um að tíminn læknar öll sár, en
minningin lifir.
Þórður og Unnur frænka.
Með þakklæti og virðingu langar
mig að minnast frænku minnar
Helgu Halldórsdóttur nokkrum orð-
um. Ég þekkti hana vel en við Guðný
Helga móðir hennar erum systra-
börn, jafnaldra og samrýnd alla tíð
eins og systkini.
Fyrst sá ég Helgu nokkurra daga
gamla á Fæðingarheimilinu við Ei-
ríksgötu. Og gegnum árin er ljómi
yfir minningunni um Helgu. Hún var
eftirlæti allra í fjölskyldunni og ekki
að ástæðulausu.
Elskulegt barn, jákvæður ung-
lingur og ung hrífandi kona – frá
fyrstu tíð einstaklega ljúf og jafn-
lynd en vissi samt vel hvað hún vildi.
Fátíður sjúkdómur herjaði á
Helgu frá 10 ára aldri. Það krafðist
aðgerða á sjúkrahúsum, fyrst í Nor-
egi, svo hér heima og loks í Þýska-
landi og Svíþjóð. Helga komst í
gegnum það með Guðs hjálp og
góðra manna. Í Þýskalandi var það
íranskur læknir sem stjórnaði
skurðaðgerðinni.
Lífsþróttur Helgu var svo mikill
að ekki tafðist hún vegna veikinda
frá námi, hvorki í grunnskóla, Versl-
unarskóla Íslands né Háskóla Ís-
lands.
Jafnræði var með Helgu og eig-
inmanni hennar Svan. Minnisstæð
er gifting þeirra í Áskirkju – og fjöl-
menn og gleðirík brúðkaupsveisla.
Bylta af hestbaki fyrsta sunnudag
í júlí sumarið 2000 breytti öllu.
Áverkinn og veikleiki vegna áður-
nefndra veikinda réðu nú ferðinni.
Hlutskipti Helgu var frá þeim degi
að liggja meðvitundarlaus til enda-
dægurs. Mikið reyndi á alla fjöl-
skyldu hennar og vini á þessum
langa tíma.
Við hjónin og börn okkar sendum
öllum aðstandendum innilegar sam-
úðarkveðjur. Megi góður Guð varð-
veita Helgu og blessa minningu
hennar.
Þorgils Jónasson.
Í dag verður til moldar borin vin-
kona mín Helga Halldórsdóttir.
Kynni mín af Helgu voru því mið-
ur ekki löng. Þau hófust hjá tengda-
föður hennar, Gulla, þar sem við átt-
um margar góðar og ánægjulegar
stundir í eldhúsinu.
Hennar lífssýn var mjög opin og
björt sem ég veit að hefði getað nýst
henni vel í starfi, jafn menntuð og
hún var. Ég varð þeirrar ánægju að-
njótandi að fagna árþúsundaskipt-
unum með henni og manni hennar
Svan. Gleði og gestrisni þeirra hjóna
HELGA
HALLDÓRSDÓTTIR