Morgunblaðið - 04.10.2002, Blaðsíða 44

Morgunblaðið - 04.10.2002, Blaðsíða 44
MINNINGAR 44 FÖSTUDAGUR 4. OKTÓBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, HÓLMSTEINN SIGURÐSSON frá Ytri-Hofdölum, verður jarðsunginn frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn 5. október kl. 14.00. Inga Hólmsteinsdóttir, Sigurður Hólmkelsson, Sigríður Hólmsteinsdóttir, Davíð Helgason, Marteinn Hólmsteinsson, Stella Guðbjörnsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. Ástkær eiginkona mín, systir, móðir, tengda- móðir, amma, langamma og langalangamma, HULDA SIGURJÓNSDÓTTIR, Hrafnistu, Hafnarfirði, áður til heimilis á Miðvangi 16, Hafnarfirði, verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju föstu- daginn 4. október kl. 13.30. Þeim, sem vilja minnast hinnar látnu, er bent á slysavarnadeildina Hraunprýði. Páll Guðjónsson, Bára Sigurjónsdóttir, Sigurjón Pálsson, Þuríður Gunnarsdóttir, Jóhanna I. Pálsdóttir Lund, Axel Lund, Kjartan Pálsson, Ástrún Lilja Sveinbjarnardóttir, Rannveig Pálsdóttir, Sumarliði Guðbjörnsson, barnabörn og barnabarnabörn. Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarþel við andlát og útför dóttur minnar og systur okkar, CHARLOTTU MARÍU HJALTADÓTTUR, Melabraut 21, Seltjarnarnesi. Jóhanna G. Baldvinsdóttir, Hafsteinn Hjaltason, Haukur Hjaltason, Jón Hjaltason og fjölskyldur. Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, JÓHANNA SIGURJÓNSDÓTTIR, frá Kirkjuskógi, Miðdölum, Dalasýslu, Melgerði 6, Reykjavík, sem lést sunnudaginn 29. september sl., verð- ur jarðsungin frá Bústaðakirkju mánudaginn 7. október kl. 15.00. Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Landssamtökin Þroskahjálp, sími 588 9390. Ása S. Hilmarsdóttir, Hans Kristinsson, Svanhildur Hilmarsdóttir, Ólafur Friðsteinsson, Ósk G. Hilmarsdóttir, Gunnar Harrysson, Hilmar Hannsson, Anna Hansdóttir, Hafdís Hansdóttir, Hanna Ólafsdóttir, Haukur Þór Ólafsson, Helgi Björn Ólafsson, Sigríður Linda Kristjánsdóttir, Bjarki Már Gunnarsson og langömmubörn. Mig langar í fáum orðum að minnast ömmu minnar, Gunnleifar Þórunn- ar, sem lést 9. september síðastlið- inn. Ég heimsótti hana oft niður á Snorrabraut og sat þar hjá henni og spjallaði við hana. Hún var alltaf svo glöð að fá mann í heimsókn. Hún var alltaf með kökur handa manni og passaði að ég færi ekki svangur út frá henni. Hún talaði mikið um afa sem hún saknaði svo mikið, en hún var mjög sterk kona. Hún var alltaf svo glæsileg með varalit og lakkaðar neglur og hafði svo gaman af því þegar ég sagði við GUNNLEIF ÞÓRUNN BÁRÐARDÓTTIR ✝ Gunnleif ÞórunnBárðardóttir fæddist á Skarði í Neshreppi utan Enn- is 29. júní 1919. Hún lést á Dvalar- og hjúkrunarheimilinu í Holtsbúð í Garðabæ mánudaginn 9. sept- ember síðastliðinn og var útför hennar gerð frá Ingjalds- hólskirkju 17. sept- ember. hana hvað hún væri ungleg og falleg. Þá hló hún mikið. Ég á svo margar minningar um hana ömmu mína að ég gæti endalaust skrifað en ég geymi þær bara hjá mér, hún gaf mér svo margt í lífinu, ég sakna þess að geta ekki farið til hennar að spjalla um heima og geima. Elsku amma, nú ertu loksins komin til afa Tryggva og hann hefur örugglega tekið vel á móti þér, það er gott til þess að vita. Takk, elsku amma mín, fyrir öll þessi ár. Ég fæ ei með orðum lýst hve sárt ég sakna þín. Svo lifandi í draumum mínum brosir þú til mín. Allt mitt líf mun ég reyn’ að sjá rétta leið en rekst samt á. Á hverjum degi ég hugsa má um skjólið sem að ég gat leitað í. (Eyjólfur Kristjánsson.) Þinn dóttursonur Tryggvi Lárusson. Einn ferðafélaginn er farinn, hann hefur kvatt þetta líf er við þekkjum og er farinn að kanna aðrar víddir er við könnum öll að lokum. Genginn er góður vinur sem gott var að leita til er eitthvað bjátaði á í lífsgöngunni hjá manni, sem maður skildi ekki. Hann hafði svörin sem hægt var að sætta sig við og maður varð skilningsríkari á eftir að hafa talað við hann. Mér hefur oft verið léttara að draga blek úr penna heldur en núna, er línurnar þurfa að HANNES EINAR GUÐLAUGSSON ✝ Hannes EinarGuðlaugsson fæddist í Reykjavík 6. desember 1955. Hann lést á Land- spítalanum við Hringbraut 23. sept- ember síðastliðinn og var útför hans gerð frá Langholts- kirkju 30. septem- ber. vera um ferðafélaga og vin í gegnum stóran hluta lífsgöngunnar. Fyrstu kynni okkar voru í litlu þorpi fyrir norðan. Mikið átak var að rífa sig upp úr vernduðu umhverfi fjölskyldu, frændfólks og vina til að fara út á land að vinna, með sína nýju fjölskyldu sem maður var búinn að eignast. Kvíðinn því samfara að þetta yrði nú allt svo erfitt og ekki á sig leggjandi var fljótur að hverfa þegar ég kynntist Hannesi sem var vinnufélagi minn í Vélsmiðju Húnvetninga á Blönduósi og síðar Steinu konu hans. Ég varð miklu ríkari eftir þau kynni og sú inneign er búin að standa nokkra áratugina og það án rýrnunar. Þá á ég ekki við krónur og aura, það var dýrmætara en svo að í aurum verði talið, en það er vináttan sem hélst frá þessum fyrsta degi fram á þennan dag. Hannes var hæglætismaður sem virtist ekkert vera að kippa sér upp við hlutina þótt aðrir væru að býsn- ast yfir einhverju. Öll þessi ár sem ég þekkti Hannes man ég ekki eftir því að hann hafi skipt skapi og breytti engu hvað þá gekk á, alltaf hélt hann ró sinni. Það sannaðist vel á Hannesi, að besti starfskrafturinn þarf ekki að hafa hæst, hann var vinnusamur þótt eldglæringarnar hafi ekki verið allt í kringum hann, þegar verið var að vinna. Hannes átti gott með að læra og ég veit að hann hefði getað orðið hvað sem var, þannig að það var skrítið að velja vélvirkjunina en það er stundum svo að maður vill festast í einhverju starfi og sættir sig bara við það. Þannig held ég að hafi nú verið með Hannes. Kveðjustundin er runnin upp og allt of fljótt, en það eru til minningar um góðar stundir með honum sem maður verður að hugga sig með. Innilegar samúðarkveðjur til fjöl- skyldu hans sem eftir stendur. Verst er að ekki eru til meðul við sorginni, það er aðeins tíminn einn sem getur dregið úr henni. Sigurður Grétar Geirsson. Með þessum síð- búnu, fátæklegu orðum viljum við feðginin minnast ömmu og fyrr- verandi tengdamóður. Fyrir tæpum 22 árum þegar við Anna Rósa fórum að búa saman fór ég að kynnast Hildi og sjá hvað hún var sterk persóna, en jafnframt með góða nærveru. Oft sátum við tvö ein við eldhúsborðið á HILDUR PÉTURSDÓTTIR ✝ Hildur Péturs-dóttir fæddist á Halldórsstöðum í Laxárdal í S-Þing- eyjarsýslu 22. febr- úar 1926. Hún lést í Dalbæ, dvalarheimili aldraðra á Dalvík, 29. júlí síðastliðinn og var jarðsungin frá Dalvíkurkirkju 7. ágúst. Bessastöðum og rædd- um málin aftur og fram. Þá fann ég það best hvaða mann hún hafði að geyma. Þar var lífsreynd manneskja, hún gat verið ákveðin í skoðunum og lét þær óspart í ljós við okkur börn og tengdabörn, en það var aldrei djúp- stætt og alltaf í góðum tilgangi. Hún var verkakona og húsmóðir. Jóhann heitinn fyrri maður hennar stundaði versl- unarstörf og voru þau bæði láglauna- fólk en samt náðu þau að ala upp sín níu börn með sóma, en eitt dó í æsku. Oft hefur hún gengið þreytt til hvílu eftir að hafa þvegið og bætt fötin af sínum þegar aðrir voru farnir að sofa eftir að hafa staðið allan daginn í fiskvinnu eða öðru slíku til að eiga fyrir mat. Ég tel mig vera mikinn gæfumann að hafa kynnst henni, en þegar við kynntumst voru þau Jói heitinn skil- in fyrir 20 árum og Jói dáinn og hún gift seinni manni sínum Sigurði K. Guðmundssyni. Með honum átti hún þrjú börn, en það yngsta dó á fyrsta sólarhring. Siggi minn, oft hef ég hugsað hve staða þín hefur verið erfið að taka að þér svona stóra fjölskyldu, en þú leystir það með sóma eins og allt sem þú gerir. Fyrir fimm árum ákváðum við Anna Rósa að slíta samvistum en alltaf var ég jafn velkominn að Bessastöðum fyrir því, ég fann aldrei fyrir neinum kala í minn garð nema síður væri. Elsku Siggi minn og fjöl- skyldan öll, ég þakka öll gömlu árin og vona að við eigum eftir að eiga góða daga þó stórt skarð sé höggvið í hópinn og ég ekki lengur í fjölskyld- unni. Gunnlaugur P. Valdimarsson frá Kollafossi. Mig langar til að minnast hennar Sig- rúnar í fáeinum orð- um. Ég man þegar ég flutti í Hlíðardal. Ég var sex ára og þekkti engan í Reykjavík. Sigrún bjó á neðri hæð- inni og tók mér eins og sínu eigin SIGRÚN ANNA MOLANDER ✝ Sigrún AnnaMolander fædd- ist í Reykjavík 23. febrúar 1959. Hún lést á Landspítalan- um við Hringbraut 19. september síðast- liðinn og var útför hennar gerð frá Fossvogskirkju 27. september. barni. Ég var næstum alltaf hjá henni og það sem við brösuðum ekki saman. Hún átti tvo feita ketti sem ég dýrkaði út af lífinu, þær Mögnu og Jónu. Þegar ég var nýbúin að fá myndavél í jóla- gjöf, átta eða níu ára tók ég myndir af þeim í gríð og erg og vantaði að vísu stundum haus- inn á þær en það skipti mig engu. Svo vorum við mikið í kjallaranum hjá Siggu heitinni að baka. Ég man þegar við bökuðum jólakökurnar og Sigrún gleymdi að setja eitthvað í þær svo næstum var hægt að rota mann með þeim þegar þær voru til- búnar eða það sagði hún að minnsta kosti. Það var líka svo gaman þegar við bökuðum saman pönnukökurnar. Það er eitt af svo mörgu sem ég lærði af henni. Síðan kenndi hún mér líka að prjóna. Það var líka svo gaman að hlusta á hana syngja. Ég hugsa að hún hafi helst viljað kenna mér líka söng og hún reyndi mikið að fá mig til að læra á hljóðfæri en það hefði ég aldrei haft þolinmæði í. Seinna flutti ég í Skaftahlíðina og þá minnkaði sambandið á milli okk- ar en alltaf var jafnánægjulegt að hitta hana. Með þessum orðum vil ég kveðja þig, elsku frænka. Ég mun aldrei aldrei gleyma þér. Þú lifir alltaf í minningunni. Og eins goðsögnin um Guðinn Díonýsos um tvíeðli mannsins í grískri goðafræði segir: ,,Maðurinn hefur ódauðlega sál þótt líkaminn sé dauðlegur.“ Þín Björg Ólöf. ÆSKILEGT er að minningar- greinum fylgi á sérblaði upp- lýsingar um hvar og hvenær sá, sem fjallað er um, er fæddur, hvar og hvenær dáinn, um for- eldra hans, systkini, maka og börn, skólagöngu og störf og loks hvaðan útför hans fer fram. Formáli minn- ingargreina
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.