Morgunblaðið - 22.11.2002, Blaðsíða 50

MINNINGAR
50 FÖSTUDAGUR 22. NÓVEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Ástkær faðir okkar,
FILIPPUS SIGURÐSSON,
Brekkuvegi 3,
Seyðisfirði,
verður jarðsunginn frá Seyðisfjarðarkirkju laugardaginn 23. nóvember
kl. 14.00.
Fyrir hönd ættingja og vina,
Sigurður Filippusson,
Geirlaug Filippusdóttir,
Andrés Filippusson,
Magnús Filippusson,
Stefán Filippusson,
Sunneva Filippusdóttir,
Ragnhildur Filippusdóttir.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
JÓNAS E. NORDQUIST,
Espigerði 4,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í dag,
föstudaginn 22. nóvember, kl. 13.30.
Halla Sigríður Jónsdóttir,
Jón Nordquist, Pálína Friðgeirsdóttir,
Brynja Nordquist, Þórhallur Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
„Veistu að í dag eru
tveir sunnudagar? Það
er sunnudagur, en líka
hvítasunnudagur!“ Ég
var í helgarpössun hjá
ömmu og afa á Hjarð-
arhaganum, búið um mig í stof-
ustólunum tveimur sem urðu að
mátulega rúmi handa lítilli mann-
veru þegar þeir voru settir hvor
gegnt öðrum.
Minningarbrotin hrannast upp,
við barnabörnin á nýársdag í skolla-
leik í hjónaherberginu, eða renn-
andi okkur á rassinum niður allan
stigaganginn. Afi að setja sælgæti í
kramarhúsin á jólatrénu á meðan
amma ber fram „desert“ í bláu skál-
unum. Og þessi líka ákaflega
heillandi jólatréssería sem „bubbl-
ar“! Ég er ákaflega þakklát fyrir að
hafa átt svona ekta ömmu, ömmu
með mjúkan faðm sem var svo und-
urljúft að sökkva í, ömmu sem alltaf
var til staðar til að hlusta á hvað
sem manni lá á hjarta, ömmu sem
var síprjónandi vettlinga og leista
handa manni.
Síðustu leistana afhenti hún mér í
vor og spurði hvort mig vantaði
ekki á eitthvert barnanna minna.
Ég þáði leistana, en þeir verða aldr-
ei notaðir. Þeir verða geymdir til
minningar um handverk konu sem
aldrei lét verk úr hendi falla, sem
alla tíð lifði fyrir heimilið og fjöl-
skylduna, og signdi í huganum yfir
hvern einasta fjölskyldumeðlim sér-
hvert kvöld.
Á níræðisafmæli ömmu færði ég
henni ljóðið Íslenska konan. Út-
dráttur úr því verður mín loka-
kveðja.
Hún bar þig í heiminn og hjúfraði að sér.
Hún heitast þig elskar og fyrirgaf þér.
Hún ávallt er vörn þín, þinn skjöldur og hlíf.
✝ Laufey GuðrúnValdemarsdóttir
Snævarr fæddist á
Húsavík 31. október
1911. Hún lést á dval-
arheimilinu við Dal-
braut 9. nóvember síð-
astliðinn og var útför
hennar frá Áskirkju
18. nóvember.
Hún er íslenska konan sem
ól þig og þér helgar sitt líf.
Með landnemum sigldi’ hún
um svarrandi haf.
Hún sefaði harma, hún vakti’
er hún svaf.
Hún þerraði tárin. Hún þerr-
aði blóð.
Hún er íslenska konan sem
allt á að þakka vor þjóð.
Og loks þegar móðirin lögð
er í mold.
Þá lýtur þú höfði og tár falla
á fold.
Þú veist hver var skjól þitt,
þinn skjöldur og hlíf.
Það var íslenska konan sem ól þig og þér
helgaði sitt líf.
(Ómar Ragnarsson.)
Unnur Pétursdóttir.
Bandaríkst máltæki segir að það
þurfi heilt þorp til að ala upp barn.
Til að heilsteyptur einstaklingur
vaxi úr grasi þurfa sjónarmið fleira
fólks en foreldranna að vera fyrir
augum og eyrum barnsins. Amma
mín var einmitt sú sem átti hvað
mestan þátt í uppeldi mínu fyrir ut-
an foreldra mína. Og hvílík amma
hún var, Laufey Guðrún Valde-
marsdóttir Snævarr. Hún var svona
amma eins og þeim er lýst í bók-
menntaperlum. Hún átti til að bera
allt um vefjandi ástríki sem hún
veitti barnabörnum sínum af algerri
óeigingirni; sífellt að hugsa um aðra
áður en að þörfum hennar sjálfrar
kom. Þolinmóð kenndi hún okkur
systra- og bræðradætrum að
prjóna, hún lét óátalinn ærslagang-
inn þegar leikar stóðu hátt, vafði
okkur inn í sængina, signdi okkur
og fór með bænir þegar við vorum
næturgestir á Hjarðarhaganum,
huggaði okkur og reri í heitu og
mjúku fangi sínu þegar við vildum
komast heim vegna heimþrár eða
eitthvað annað amaði að okkur.
Hún útbjó dýrindis veislur og safn-
aði saman fjölskyldu sinni á jólum,
páskum, þjóðhátíðardögum og af-
mælum. Oftar en ekki laumaði hún
hundrað köllum í baukinn þegar við
vorum lítil og síðar þúsund köllum í
vasann til að við kæmumst í bíó eða
gætum keypt eitthvað gott til til-
breytingar þegar við vorum stúd-
entar. Fyrir hvert einasta próf,
stórt sem smátt, bað hún fyrir mér
og beið spennt að heyra hvernig
gengið hefði, helst um leið og því
var lokið. Þannig var hún amma
mín mér andlegur og veraldlegur
styrkur allt til síðasta andvarps.
Hún bar óendanlega umhyggju fyr-
ir velferð okkar barnanna. Það er á
fárra færi að vera slíkur vernd-
arengill í lifanda lífi.
Í haustfegurðinni hér í Michigan,
þar sem sólin, rósrauð, leikur um
sinnepsgul, rauð og fölgræn lauf-
blöðin kveð ég ömmu mína í hug-
anum og trúi að hún vaki ennþá yfir
mér – og muni gera það alltaf.
Blessuð sé minning yndislegu
ömmu minnar, Laufeyjar V.
Snævarr.
Guðrún Skúladóttir
Johnsen.
Löng var orðin vakan
ljúf er því hvíldin
þeim sem alla ævi
elska ljós og frið.
Silfurregn á sumri
sindur stjörnu um vetur
allt að einu vísar
upp á hærra svið.
(A. Pétursd.)
Komið er að leiðarlokum, löng og
farsæl ævi á enda.
Hún gaf ríkulega af sér, og þökk-
um við af alhug svilkonu og eig-
inkonu frænda, eins og við systkinin
kölluðum Stefán föðurbróður okkar,
fyrir alla hennar tryggð, umhyggju
og ástúð. Góður Guð verndi, lýsi og
leiði
LAUFEY
VALDEMARS-
DÓTTIR SNÆVARR ✝ Guðrún Krist-björg Sigríður
Kristmundsdóttir
fæddist 27. jan. 1923.
Hún lést á Landspít-
alanum 14. nóv. síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Krist-
mundur Jónsson sjó-
maður frá Bíldudal
og Ágústína Guðríð-
ur Ólafsdóttir, f. í
Stapadal í Arnarfirði
1. ágúst 1888, d. á
Vífilsstöðum 27. júlí
1925.
Sigríður átti tvö
hálfsystkini, Guðbjörgu, f. 6. júní
1914, d. 1915, og Guðnýju Lovísu
Níelsdóttur, f. 25 okt. 1919. Hún
ólst upp á Ósi í Mosdal en fluttist
til Bandaríkjanna.
Sigríður giftist 5. desember
1942 Hermanni Kristmundssyni
Meldal, f. 25. júlí 1911, d. 11. apríl
1993. Börn þeirra eru: 1) Hólm-
fríður, f. 5.2. 1942, gift Arnþóri
Árnasyni. Þau eiga fimm börn og
eru búsett í Kópavogi. 2) Kristinn,
f. 2.4. 1948, kvæntur Ingu Jónu
Stefánsdóttur. Þau eiga fjögur
börn og eru búsett í Kópavogi. 3)
Valgerður, f. 29.8. 1950. Hún á tvö
börn og býr í Kópavogi. 4) Ágústa
Guðríður, f. 4.2.
1955, gift Atla I.
Ragnarssyni. Þau
eru búsett í Grinda-
vík. Hún á þrjú börn.
5) Hulda Her-
mannsdóttir Thom-
as, f. 8.3. 1961, gift
Dean Thomas. Þau
eru búsett í Banda-
ríkjunum. Hún á þrjú
börn. Barnabarna-
börn Sigríðar og
Hermanns eru tólf.
Sigríður var á
öðru aldursári þegar
móðir hennar dó og
fór hún þá til móðursystur sinnar
Kristínar Ólafsdóttur á Möðru-
völlum í Kjós og manns hennar
Sigurðar Guðmundssonar. Þar
ólst hún upp sem þeirra barn og
reyndust þau henni mjög vel og
kallaði hún þau mömmu og pabba.
Fyrir áttu þau hjón þrjú börn, auk
tveggja fósturbarna. Sigríður var
á Möðruvöllum til 17 ára aldurs er
hún fór að heiman með tilvonandi
eiginmanni sínum. Sigríður og
Hermann bjuggu lengst af á Kárs-
nesbraut í Kópavogi.
Útför Sigríðar verður gerð frá
Kópavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Elsku mamma mín. Þegar ég
hugsa til baka um allar okkar stundir
veit ég að ég hef ekki bara misst móð-
ur, heldur besta vin minn og leiðbein-
anda í lífinu.
Ég flyt þér móðir þakkir þúsundfaldar,
og þjóðin öll má heyra kvæðið mitt.
Er Íslands mestu mæður verða taldar,
þá mun það hljóma fagurt nafnið þitt.
Blessuð sé öll þín barátta og vinna.
Blessað sé hús þitt, garður feðra minna,
sem geymir lengi gömul spor.
Haf hjartans þakkir, blessun barna þinna,
og bráðum kemur eilíft vor.
(Davíð Stefánsson.)
Ég kveð þig, elsku hjartans
mamma mín. Guð geymi þig.
Þín dóttir
Ágústa G. Hermannsdóttir.
Með sorg og eftirsjá kveðjum við
þig, mamma, við vissum að hvíldin
var þér kærkomin eftir erfiða baráttu
við krabbamein.
Það var alltaf yndislegt að koma
heim til þín og fá sér kaffisopa. Þú
hafðir alltaf ráð undir rifi hverju og
leiðbeindir okkur eftir bestu getu.
Mamma var líka mjög nægjusöm og
ánægð með sitt þótt ýmislegt hafi
bjátað á í hennar lífi og alltaf var hún
glöð og ánægð. Hún hafði unun af
söng og naut þess að syngja og var á
meðan heilsan leyfði virk í kórstarfi.
Einnig hafði hún mjög gaman af því
að ferðast og naut þess út í ystu æsar
að vera úti í náttúrunni og vildi hún
helst vera í tjaldi til að geta notið
ferðarinnar til fullnustu. Mamma var
mikil handavinnukona og naut þess
að föndra hvort sem hún var að gera
dúkkur sem margir eiga frá henni
eða eitthvað annað. Það lék allt í
höndum hennar. Þá saumaði hún allt
á okkur börnin sín þegar við vorum
lítil og þá oft upp úr gömlu því það
þurfti að nýta allt. Þar fékk hún útrás
fyrir sköpunargleði sína og var mjög
útsjónarsöm. Hún saumaði líka alltaf
allt á sjálfa sig enda hafði hún mjög
gaman af því að klæða sig upp á og
vera fín. Mamma hlífði sér heldur
aldrei í vinnu og hún stóð fast á sínu
en var afskaplega hlý og hjartagóð og
við söknum hennar mikið. Við biðjum
guð að gæta þín fyrir okkur, elsku
mamma.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem.)
Hólmfríður
Hermannsdóttir,
Kristinn Hermannsson
og fjölskyldur.
Ég kynntist Sigríði 1994. Einlæg-
ari og ákveðnari konu hafði ég ekki
kynnst fyrr. Nú er hún Sigga dáin,
þessi yndislega góða kona sem allt
vildi fyrir alla gera.
Alltaf var gott að koma til Siggu, fá
kaffi og meðlæti eða að hún snaraðist
til að elda kjötsúpu eða eitthvert ann-
að góðgæti. Maður fór sko ekki
svangur frá henni Siggu, o, nei, o nei.
Hún átti það nefnilega til að útbúa
mann með nesti í poka, svo mér leið
stundum eins og skólastrák með
nesti, það vantaði bara nýju skóna.
Sigga mín, ég þakka þér fyrir þessi
ár sem við áttum saman. Ég votta
þeim samúð mína sem mest hafa
misst.
Hún er úr heiminum liðin, héðan í
eilífa friðinn, við kveðjum með þökk
fyrir allt sem hún var okkur.
Þinn tengdasonur,
Atli Ragnarsson.
Elsku amma okkar. Núna ert þú
farin frá okkur og komin til afa sem
hefur örugglega tekið vel í nefið áður
en hann tók á móti þér. Við vitum að
þér líður vel núna, elsku amma, og þá
líður okkur líka vel.
Endurminningar er gott að eiga og gleðja
sig við
er hún gengin er inn á hærra svið,
þetta líf er aðeins líðandi stund
við lifum í trú á endurfund.
(Höf. ók.)
Elsku amma, hafðu þökk fyrir allt
og allt.
Guð geymi þig.
Ella Dís, Kristinn Már,
Óskar og langömmu-
strákurinn þinn,
Mikael Atli.
SIGRÍÐUR KRIST-
MUNDSDÓTTIR
Kveðja frá stjórn
og starfsfólki
Íþróttasambands
fatlaðra
Kær samstarfsmaður og vinur
er fallinn frá og er sárt saknað.
Jón Sigurðsson, var hvers
manns hugljúfi og einstakur per-
sónuleiki. Sem formaður íþrótta-
félags fatlaðra í Reykjavík, ÍFR,
var hann allt í senn, góður foringi,
félagi og vinur. Við sem störfum
fyrir Íþróttasamband fatlaðra átt-
um sérlega gott samstarf við Jón
Sigurðsson, þegar hann gegndi
hlutverki formanns ÍFR. Það var
alltaf sérstök ánægja og heiður að
fá Jón Sigurðsson í heimsókn á
skrifstofu ÍF en hann var dugleg-
ur að kíkja við í formennskutíð
sinni og ræða málin.
Jón var einstakur maður sem
gaf mikið af sér og gerði umhverf-
JÓN
SIGURÐSSON
✝ Jón Sigurðssonfæddist á Akur-
eyri 26. ágúst 1922.
Hann lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Skógarbæ 6. nóv-
ember síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Langholts-
kirkju 13. nóvem-
ber.
ið bjartara. Sýn hans
á lífið gerði honum
kleift að leysa öll mál
af æðruleysi og með
bros á vör. Kynni
okkar af Jóni Sigurðs-
syni, voru mannbæt-
andi og lærdómsrík.
Við kveðjum vin og
samstarfsmann og
sendum fjölskyldu
hans innilegar samúð-
arkveðjur.
Okkur feðga langar
til að minnast vinar
og spilafélaga til margra ára.
Jón Sigurðsson kaupmaður var
aldrei kallaður neitt annað en Jón
í Straumnesi á okkar heimili af
jafnt háum sem lágum. Hann var
okkur góður vinur og við munum
minnast hans vegna þess hve
hjartahlýr og barngóður hann var.
Einnig áttum við það allir sameig-
inlegt að fylgja Knattspyrnufélag-
inu Fram að málum en þar var Jón
í Straumnesi mikils metinn stuðn-
ingsmaður.
Við sendum Kiddý og fjölskyldu
okkar bestu samúðarkveðjur.
Sæmundur Gíslason,
Gísli Sæmundsson,
Magnús Sæmundsson.