Morgunblaðið - 03.01.2003, Side 43

man ég hvernig hann stóð á bak við
mig í fótboltanum og á erfiðum tím-
um í fjölskyldunni minni. Og ófáir
voru þeir fótboltaskórnir sem hann
keypti á mig svo að ég gæti stundað
mína íþrótt. En mér er minnisstæð-
ast hve marga fótboltaleiki hann
kom á til þess að horfa á mig spila.
Og hvernig sem gekk þá sagði hann:
Maður gerir bara betur næst. Við
töluðum mikið um Vestmannaeyjar
þar sem hann fæddist og ólst upp.
Hann stundaði mikið af íþróttum,
helst fótbolta, en hann spilaði með
Þór og Tý og vann til margra verð-
launa með þeim. Einnig þótti hann
lipur frjálsíþróttamaður. En Vest-
mannaeyjar talaði hann mikið um,
hve gott fólk væri þar, og hve gott
væri að alast þar upp þó að það væri
á erfiðum tímum. Ég hef kynnst
mörgu fólki frá Vestmannaeyjum og
fer þangað reglulega, alltaf minnist
ég afa. Ég man þegar maður var að
fara í fyrstu skiptin niður í miðbæ
Reykjavíkur, þá fór maður alltaf í
heimsókn til afa. Bara til þess að
heilsa upp á hann eða skoða lista-
verkin sem hann hafði málað, enda
var hann mikill listamaður. Ég
minnist afa míns sem góðs manns,
heiðarlegs, barngóðs og fróðs. Ég
hugsa mikið um hann og hef alltaf
gert og mun alltaf gera allt mitt líf.
En afi, ég veit að þér mun líða vel
hjá guði og þú munt vaka yfir mér
og mínum hér á jörðinni. Ég kveð
þig afi minn með miklum söknuði en
minningarnar mun ég geyma í
hjarta mínu alla ævi. Ég elska þig afi
minn, vertu bless, þinn dóttursonur
Garðar Sveinn Hannesson.
Elsku afi, ég minnist þín með hlýj-
um hug. Þú varst mín stoð og stytta
á uppeldisárum mínum, hvattir mig
áfram og varst stoltur af mér. Lífið
heldur áfram að gerast og fólk fellur
frá, í þetta skiptið varst það þú. Ég
tók fregninni af andláti þínu með
sorg og ótta og þurfti ég að setja allt
mitt traust á skapara okkar. Óttinn
er að breytast í kjark til þess að gera
betur, lifa í deginum og reynast fólki
mínu vel, nákvæmlega eins og þú
gerðir.
Þakka þér fyrir ómetanlegar
stundir og lærdóm sem ég mun allt-
af geyma og virða.
Þín dótturdóttir,
Edda Hrönn Hannesdóttir.
Elsku afi, takk fyrir að vera vinur
minn, leika við mig og fara með mér
í göngutúra. Hvíldu í friði. Ég elska
þig, þitt barnabarn,
Guðfinna Birta.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. JANÚAR 2003 43
í dans af ungum manni sem einnig
bauð henni sopa úr glasi. Mamma
spurði þá hvort ekki væri bara kók í
því og játti hann því, en annað var í
glasinu og kom þá ákveðni hennar í
ljós, því aumingja drengurinn enda-
sentist út á gólf með þeim orðum að
hún smakkaði ekki áfengi og stóð
hún við það allt sitt líf og sannaðist
þá vísan sem pabbi orti um hana
unga:
Hermína er hýr á brá
heldur fljót til ráða
móbrún augun mín eru smá
mun því flestum lítast á.
Þínar dætur,
Jónína, Jóhanna og Helga.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Kveðja,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Sigmundur Bald-vinsson, sjómað-
ur og verkamaður,
fæddist í Grímsey 4.
október 1918. Hann
lést á heimili sínu á
Borgarvegi 36 í
Reykjanesbæ hinn
25. des. 2002. For-
eldrar hans voru
Baldvin Sigurbjörns-
son og Bryngerður
Bentína Frímanns-
dóttir. Eiginkona
hans er Anna Fríða
Magnúsdóttir, hús-
móðir frá Höskuld-
arkoti, Njarðvík, f. 20. maí 1928.
Foreldrar hennar voru Magnús
Ólafsson útvegsbóndi og Þórlaug
Magnúsdóttir húsmóðir sem bæði
eru látin. Þau eignuðust sex börn.
Þrír drengir sem létust á fyrsta
móður sinni og Benedikt bróður
sínum fjögurra ára frá Grímsey
með skipi fyrst til Hafnarfjarðar og
síðan með Botníu, sem þá sigldi til
Færeyja. En Víkingur elsti sonur
þeirra varð eftir hjá móðurforeldr-
um hennar í Grímsey, þá sex ára.
Baldvin maður hennar hafði farið
til Færeyja fyrr á árinu. Var hann
einn af þeim Íslendingum sem sigldi
Kútter Sigurfara til Færeyja, er
hann var seldur þangað. Síðustu
æviárin vann Sigmundur í Skipa-
smíðastöð Njarðvíkur.
Systkini Sigmundar sem fædd
eru í Færeyjum eru: Kristmundur,
látinn, Sigrid, búsett í Þórshöfn,
Kristín, búsett í Klakksvík, Sigur-
björg, búsett í Klakksvík,
Ermenga Jóna, búsett í Bandaríkj-
unum, Frímann, búsettur í Klakks-
vík, Frits, bjó í Danmörku, látinn,
og Ingólfur – samfeðra, látinn, bjó
á Dalvík.
Anna og Sigmundur hafa búið
allan sinn búskap í Njarðvík.
Útför Sigmunds verður gerð frá
Ytri-Narðvíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
sólarhring ævi sinnar
og þau þrjú sem kom-
ust til fullorðinsára
eru: Magnús Þór,
kvæntur Jenný Borge-
dóttur, Guðjón Brynj-
ar, kvæntur Anne Sig-
mundsson, og Ósk –
hennar maður er John
Cramer. Barnabörnin
eru orðin 22 og barna-
barnabörnin eru átta.
Sigmundur eignaðist
einnig tvo syni með
fyrri konu sinni,
Emelý Hansen. Þeir
heita Pétur Sólbirgir,
bakari, og Baldvin, málarameist-
ari, báðir búsettir í Færeyjum.
Sigmundur var sjómaður mestan
hluta ævi sinnar. Má segja að fyrsta
sjóferð hans hafi verið þegar hann
var tveggja ára er hann fór með
Hann elsku pabbi er dáinn og
kominn til Guðs og foreldra sinna,
systkina og vina sem eru farnir á
undan honum. Hann dó heima í rúm-
inu sínu í faðmi fjölskyldunnar.
Hann hafði alltaf sagt að heima hjá
sér vildi hann deyja og ósk hans var
veitt af Guði. Pabbi var búinn að
vera lengi veikur og þurfti hvíld.
Auðvitað vildi ég hafa hann hjá mér
lengur – ég sakna hans sárt, en þar
sem hann var orðinn það veikur má
maður ekki vera eigingjarn heldur
vera þakklátur fyrir að hann fékk
hvíldina.
Það var alltaf svo gott að heim-
sækja pabba. Hann svo blíður og
með sitt rólega fas sagði svo
skemmtilegar sögur af langri ævi
sinni og þá ekki síst frá því þegar
hann var á sjónum.
Það gekk á ýmsu í fjölskyldunni,
eins og gengur og gerist, en hann og
mamma stóðu allt af sér og pabbi
með sinni rósemi sagði: „Svona er nú
lífið.“ Hann vissi eitt og annað – lífs-
reyndur maðurinn.
Með hverjum á ég nú að sitja og
horfa á fótbolta og körfubolta? Við
höfðum það fyrir sið að fylgjast í
sameiningu með öllum leikjum hjá
körfunni í Njarðvík og hvetja þá
bæði í sorg og í gleði.
Svo var það fótboltinn. Það var oft
kátt á hjalla þegar við horfðum sam-
an á fótboltaleiki þar sem pabbi hélt
með Arsenal og ég með Liverpool,
eða þegar pólitíkin var annars vegar.
Ég á eftir að sakna þess að hafa
hann ekki til að atast í. Elsku pabbi
– ég ætla núna að taka upp breytta
hætti og halda með Arsenal, vera í
peysunni þinni, vera með trefilinn
þinn og kaffikönnuna og hvetja þá til
sigurs. Þú verður hjá mér í anda.
Pabbi minn, þú verður aldrei einn
því ég mun hugsa til þín á hverjum
degi það sem eftir er. Ég elska þig
og minnist þín með þakklæti í hjarta
fyrir að vera góður faðir, vinur og
besti félagi.
Guð sé þér náðugur, elsku pabbi,
og blessi þig og taki allir vel á móti
þér, því þú átt allt það besta skilið.
Ástarkveðja.
Þín dóttir,
Ósk Sigmundsdóttir
og fjölskylda.
Simbi afi er látinn og þar með
hverfur einn af föstu punktunum í
lífi manns, hvað nú? spyr maður
sjálfan sig.
Ég man ekki eftir öðru en að afi
hafi verið á Reykjanesveginum með
henni ömmu og vorum við krakk-
arnir ansi dugleg að koma við og
heimta ísskatt af afa og stóð ekki
lengi að fá hann innheimtan.
Hann var mikið fyrir boltann og
var ötull stuðningsmaður UMFN og
átti hann alltaf sinn stað í Ljóna-
gryfjunni og var oft sagt að ef Simbi
væri mættur væri sigurinn í höfn.
Enski boltinn var mikið uppáhald
hjá afa og átti Arsenal hans hug og
mátti sjá tilfinningar gjósa er hann
sat og horfði á boltann í treyju og
með bollann sinn merktan Arsenal.
Afi var mjög hæglátur þó og fór
ekki mikið fyrir honum þar sem
hann naut þess að fara upp á loft í
gamla húsinu sínu og lesa bók eða
leggja sig og vissu krakkarnir þá að
best væri að láta lítið fara fyrir sér
og frekar skattleggja ömmu um
kleinu eða mjólkurkex sem að sjálf-
sögðu var veitt.
Fyrir um fjórum árum varð afi
veikur og fór ég að sjá að hann var
ekki ósigrandi eins og ég hafði lengi
haldið, maðurinn með sterku hend-
urnar sem virtust ráða við allt, mað-
urinn sem hafði tekið þátt í 17. júní
hlaupinu fram yfir sjötugt, sem ég
var svo stolt af að segja að þetta
væri sko afi minn.
Ég vil ekki minnast afa í veikind-
um heldur eins og hann var, gang-
andi, hjólandi eða í sundi og að laga
garðinn sinn eða húsið, allt þetta lék
í höndum hans.
Elsku amma, mig tekur það sárt
að sjá þig í sorg þinni. Þú stóðst þig
eins og hetja við hlið hans þegar
hann þurfti mest á því að halda og
veit ég það að hann var heppinn
maður að kynnast þér á lífsleiðinni,
þið höfðuð nýverið flutt í fallegt hús
og er það huggun að afa leið vel þar
og fékk sína ósk að fá að vera heima
til hins síðasta.
Ég þakka þér kynnin, afi minn, og
vona ég að þú siglir nú um heimsins
höf með stefnið í átt að friði og ró.
Geirþrúður Ósk Geirsdóttir
og fjölskylda.
SIGMUNDUR
BALDVINSSON
✝ Hörður BirgirVigfússon fædd-
ist 9. maí 1940 á Hól-
um í Hjaltadal. Hann
lést á gjörgæsludeild
Landspítala við
Hringbraut 20. des-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Vigfús Helgason,
cand. agron., kenn-
ari við Bændaskól-
ann á Hólum 1921–
1963, f. á Hóli í
Hörðudal í Dalasýslu
12.12. 1893, d. í
Reykjavík 31.7. 1967,
og kona hans Elín Helga Helga-
dóttir, f. á Núpum í Fljótshverfi í
V-Skaft. 2.2. 1909, d. í Reykjavík
28.8. 1999. Föðurforeldrar Harðar
voru Helgi Guðmundsson bóndi á
Ketilsstöðum í Hörðudal og kona
hans Ása Kristjánsdóttir. Móður-
1969 Sigrúnu Inger Helgadóttur, f.
22. maí 1951. Foreldrar hennar
voru Helgi Kaj Rasmussen bakara-
meistari í Hafnarfirði og kona hans
Sigurlaug Halldórsdóttir. Hörður
og Inger skildu 1978. Dætur þeirra
eru Ása Sigurlaug, landfræðingur,
f. 12. maí 1971, gift Pétri Thomsen
ljósmyndara, þau eiga tvær dætur,
Inger Erlu og Kristbjörgu Hörpu
Thomsen; og Harpa Rut smiður, f.
10. júlí 1972, gift Sigurði H. Ein-
arssyni tölvunarfræðingi.
Hörður varð stúdent frá MA
1961, stundaði nám í læknisfræði
við HÍ 1961–1962, nám við Kenn-
araskóla Íslands 1969–1971 og
lauk kennaraprófi 1971, síðan
framhaldsnám við Kennaraskól-
ann 1978. Hann var kennari við
Bændaskólann á Hólum 1965–
1969, við Laugarbakkaskóla í Mið-
firði, V-Hún. 1971–1974, við
Barnaskólann á Hvammstanga
1974–1977, við sérdeild Hlíðaskóla
í Reykjavík 1979–1986 og Grunn-
skóla Vopnafjarðar 1986–1989.
Útför Harðar Birgis verður gerð
frá Háteigskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
foreldar voru Helgi
Bjarnason bóndi á
Núpum og kona hans
Agnes Helga Sig-
mundsdóttir. Systkini
Harðar voru: Guð-
mundur Hákon, land-
mælingamaður í
Reykjavík, f. 12.12.
1935; Agnar Helgi, f.
29.6. 1937, d. 3.2. 1993;
Ása, f. 28.11. 1938, d.
23.3. 1969; Þórhildur,
húsfreyja á Egilsstöð-
um, f. 4.1. 1944, gift
Kristjáni Björnssyni
landpósti, þau eiga
fimm börn; Örlygur Jón, f. 29.7.
1945, d. 19.1. 1946; Agnes Helga,
bankastarfsmaður í Reykjavík, f.
17.5. 1951; og Baldur Jón, mat-
vælafræðingur í Reykjavík, f. 6.8.
1955.
Hörður kvæntist 18. október
Elsku pabbi, nú ertu farinn frá
okkur.
Veistu að þær eru yndislegar
minningarnar sem koma upp í hug-
ann. Nefnum t.d. allar bænirnar
sem þú kenndir okkur, allar ferð-
irnar sem þú fórst með okkur orm-
ana þína í kirkju, öll bréfin sem þú
sendir okkur og við þér og þú varð-
veittir svo vel, alla göngutúrana þar
sem við vorum hangandi í þér eins
og fánar í vindi því þú gekkst svo
hratt, stundirnar sem við áttum
með þér og systkinum þínum og
ömmu Helgu, stærðfræðina og ann-
an vísdóm sem þú reyndir ótrauður
að troða inn í hausinn á okkur, öll
símtölin frá þér þar sem þú slóst á
þráðinn ekki endilega til að segja
eða heyra okkur segja eitthvað
merkilegt heldur bara til að heyra í
okkur röddina. Það var alltaf svo
mikið tilhlökkunarefni að koma til
þín í Vesturbergið. Ætli það hafi
verið til það sem þú vildir ekki gera
fyrir okkur? Þeir voru oft marglitir
dagarnir sem við áttum með þér
systurnar og við vorum ekki orðnar
gamlar þegar við fórum að reyna að
siða þig til. Þú hafðir alla tíð lúmskt
gaman af og samþykktir ætíð strax
að fara að okkar ráðum, fórst svo
þínar eigin leiðir brosandi í kamp-
inn, alveg óalandi að okkur fannst
stundum.
Þessir síðustu mánuðir sem þú
hefur búið hjá okkur systrunum til
skiptis verða okkur ómetanlegir.
Þú hafðir svo góða nærveru. Við
lærðum margt af því að vera með
þér og spjalla við þig. Þú þreyttist
aldrei á því að leika við barnabörn-
in þín og fengu þær sérstaklega að
njóta þess þau tímabil sem þú varst
með þeim í Frakklandi. Þú lékst við
þær í eltingaleik, feluleik, ljónaleik,
kenndir þeim að tefla og leyfðir
þeim að dröslast með þér daginn út
og inn, þær munu búa að því að
hafa fengið að kynnast þér.
Þau voru mörg skemmtileg hlát-
ursköstin sem við fengum með þér
síðustu mánuði, meðal annars þeg-
ar þú reyttir af þér brandarana og
horfðir með okkur á góðar myndir í
sjónvarpinu. Þegar þú slakaðir á og
leyfðir þér að láta þér líða vel hafð-
irðu nefnilega mikinn húmor fyrir
umhverfinu og gast smitað hrein-
lega alla í kringum þig. Spá-
mennska var eitt af þínum áhuga-
málum, það var eins og þú sæir
mun meira en þú lést uppi, þess
vegna fannst okkur gott þegar þú
sagðist hafa góða tilfinningu fyrir
því sem við vorum að fara að gera,
þá vissum við að allt gengi upp. Þú
varst mikill tónlistaraðdáandi, sér-
staklega klassískrar tónlistar, gast
setið heilu og hálfu dagana og
hlustað og það veit enginn nema þú
hvað fór um huga þinn þær stundir.
Elsku pabbi, það situr eftir sem
þitt aðalsmerki hvað þú varst
óþreytandi í því að segja okkur
hvað þér þótti vænt um okkur og
hvað þú værir óskaplega stoltur af
okkur; „pabbi er svo ríkur að eiga
svona duglegar og góðar stúlkur“
var þitt viðkvæði. Kannski veistu
hvað þessi orð gáfu og munu gefa
okkur mikla orku í gegnum lífið. Þú
varst svo góðhjartaður og hreinn og
beinn, treystir öllum og trúðir til
alls góðs, þú varst að vissu leyti of
góður fyrir þennan heim. Veistu
elsku pabbi, við erum svo ríkar að
hafa átt föður eins og þig.
Ása og Harpa.
Elsku Hörður. Það leið ekki
langur tími frá því að við Harpa
dóttir þín byrjuðum að draga okkur
saman þar til ég hitti þig fyrst. Ætli
það séu ekki um sex ár síðan, þar af
um hálft ár sem við bjuggum öll
saman.
Mín kynni við þig hafa verið
mjög ánægjuleg en mikið vildi ég
óska þess að ég hefði kynnst þér
fyrr þegar þú varst upp á þitt
besta, því þau eru ótal skiptin sem
Harpa hefur sagt mér hvað þú hafir
verið hæfileikaríkur á árum áður.
Þú varst smiður, snilldardansari,
kenndir stærðfræði, bókhald og
fleira.
Af eigin raun komst ég að skák-
manninum í þér, þar sem við tefld-
um þó nokkuð á tímabili og það var
gaman þegar við tveir hittumst
niðri í bæ og tefldum yfir kaffibolla.
Ég þakka fyrir það að hafa kynnst
þér Hörður, einlægari og góðhjart-
aðri manni hef ég ekki kynnst. Það
samgladdist okkur enginn meir en
þú þegar vel gekk hjá okkur Hörpu
í prófum eða öðru, þú hreinlega
skelltir upp úr af ánægju.
Þú hafðir skemmtilegan og
lúmskan húmor sem ég kunni mjög
vel að meta. Ég leiði líkum að því
að á tímabilum hafi þau mörgu og
sterku lyf sem þú þurftir að nota
heldur dregið úr þínum persónu-
legu eiginleikum. Eiginleikum sem
ég hefði mjög gjarnan viljað sjá og
kynnast betur.
Þú varst alltaf óspar á hlý orð til
þíns fólks. Þessum fáu orðum um
mikla minningu um þig langar mig
að ljúka með því sem þú sagðir við
mig tveimur dögum áður en þú
fórst frá okkur; þú sagðir mér hvað
þú ættir alveg yndislega tengda-
syni. Hörður, þú varst okkur Pétri
frábær tengdapabbi!
Sigurður H. Einarsson.
HÖRÐUR BIRGIR
VIGFÚSSON