Morgunblaðið - 10.01.2003, Blaðsíða 32

MINNINGAR
32 FÖSTUDAGUR 10. JANÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Guðfinna Magn-ey Guðmunds-
dóttir fæddist í
Naustvík í Árnes-
hreppi á Ströndum
3. maí 1926. Hún lést
á Sjúkrahúsi Akra-
ness 1. janúar síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Guð-
mundur Árnason
bóndi í Naustvík í
Árneshreppi, f. 29.5.
1889, d. 2.4. 1972, og
kona hans Steinunn
Guðmundsdóttir, f.
29.9. 1896, d. 19.2.
1986. Guðfinna var fimmta í röð
níu systkina. Þau eru: Anna Mar-
grét, f. 29.7. 1917, býr í Reykjavík,
Þórarna Kristjana, f. 8.10. 1919, d.
3.8. 1920, Ingibjörg Kristjana, f.
22.7. 1921, býr í Reykjavík, Sveinn,
f. 14.4. 1923, bjó í Reykjavík, d.
4.11. 1991, Áslaug Halla, f. 22.10.
1929, bjó í Norðurfirði Árnes-
hreppi, nú til heimilis í Reykjavík,
Kjartan Ólafs, f. 16.4. 1932, býr í
Reykjavík, Guðbjörg Jóna, f. 5.12.
1935, býr í Guðlaugsvík í Hrúta-
firði, Þóra Kristín, f. 15.12. 1938,
unni Magneyju, f. 23.6. 1981,
Ágúst Einar, f. 17.12. 1982, og
Hólmfríði Ýri, f. 18.11. 1988. 3)
Páll Lýður Pálsson, f. 20.1. 1958,
sambýliskona hans er Gíslína
Gunnsteinsdóttir, f. 9.10. 1964, þau
búa í Reykjavík og eiga tvær dæt-
ur, Helgu Björk, f. 1.6. 1984, og
Guðrúnu Hörpu, f. 19.7. 1996.
Seinni maður Guðfinnu, frá
1964, var Ágúst Óskar Lýðsson, f.
22.10. 1915, d. 10.4. 1995. Ágúst og
Páll voru albræður. Dóttir þeirra
er Júlíana Ágústsdóttir, f. 12.9.
1965, maður hennar er Jón Vil-
hjálmur Sigurðsson, f. 24.8. 1962.
Þau búa á Hólmavík og eiga þrjá
syni, Sigurð Árna, f. 10.4. 1985,
Ágúst Óskar, f. 3.11. 1987, og
Börk, f. 25.5. 1992.
Guðfinna gekk í barnaskólann á
Finnbogastöðum part úr þremur
vetrum 1937–1940 og var einn vet-
ur á Húsmæðraskólanum á
Blönduósi 1946–1947. Hún bjó búi
í Reykjarfirði í Árneshreppi frá
1954–1997, í alls 43 ár, þá hætti
hún búskap og og fluttist til
Hólmavíkur þar sem hún bjó síðan
til dauðadags. Þess skal getið að í
Reykjarfirði hefur enginn búið svo
lengi samfleytt síðan 1700, sam-
kvæmt bókinni Strandamenn ævi-
skrár frá 1703–1953.
Útför Guðfinnu verður gerð frá
Árneskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 14.
býr í Reykjavík.
Guðfinna giftist
10.7. 1954 Vilhelm
Páli Lýðssyni, sjó-
manni frá Víganesi í
Árneshreppi, f. 1.7.
1919, d. 2.4. 1958. For-
eldrar hans voru Lýð-
ur Lýðsson bóndi á
Víganesi, f. 18.7. 1883,
d. 11.7. 1940, og kona
hans Jensína Guðrún
Jensdóttir, f. 30.5.
1890, d. 25.8. 1962.
Börn Guðfinnu og Vil-
helms Páls eru þrjú: 1)
Bjarnveig Elísabet
Pálsdóttir, f. 23.12. 1954, maður
hennar er Sævar Benediktsson, f.
1.3. 1955, þau búa á Hólmavík og
eiga fjögur börn, Sigrúnu Ósk, f.
15.2. 1974, Guðfinnu Magneyju, f.
3.5. 1976, Vilhelm Pál, f. 19.11.
1977, og Benedikt Egils, f. 30.3.
1979. 2) Jensína Guðrún Pálsdótt-
ir, f. 28.3. 1956, maður hennar er
Eysteinn Gunnarsson, f. 30.10.
1955, þau búa á Hólmavík og eiga
fjögur börn, Kristjönu, f. 18.6.
1979, dóttir hennar er Eyrún Björt
Halldórsdóttir, f. 16.6. 1998, Stein-
Elsku mamma mín. Þó að við viss-
um öll að hverju stefndi var það áfall
að þú skyldir fara svona fljótt. Ekkert
okkar sem vorum hjá þér og sáum þig
á aðfangadagskvöld renndi grun í að
rúmri viku seinna yrði öllu lokið. Þú
tókst því með sama æðruleysi og öðru
mótlæti þegar þú fékkst dóminn í
haust, ólæknandi krabbamein, varst
sennilega við því búin að heyra eitt-
hvað í þá áttina. Að vissu leyti var það
léttir, loksins var komin skýringin á
sífelldum verkjum og vanlíðan und-
anfarna mánuði og í það minnsta
hægt að lina þjáningarnar með rétt-
um lyfjum. Það var bara svo margt
sem þú áttir ógert og sem þig langaði
að gera, síðustu dagarnir fyrir jól fóru
í að ganga frá jólagjöfum til ættingj-
anna og jólakortum til vina og kunn-
ingja, alltaf bættist við einn og einn
sem varð að fá kveðju.
Nú þegar þú ert horfin sjónum læt
ég hugann reika og hugsa til baka.
Hvernig var líf þitt mamma mín?
Ekki dans á rósum, svo mikið er víst,
en þú kvartaðir aldrei og gerðir lítið
úr allri vanlíðan, hugsaðir alltaf meira
um aðra en þig sjálfa. Þú varst aldrei
ánægðari en þegar þú gast smalað
saman afkomendunum í kaffi og
pönnukökur á sunnudögum og á með-
an heilsan leyfði var undireins hrært í
pönnukökur ef gestir ráku inn nefið.
Þér fannst alltaf svo gaman að hitta
fólk og að hafa margt fólk í kringum
þig enda var lengst af fjölmennt á
þínu heimili sem og líka var á æsku-
heimilinu í Naustvík.
Þú talaðir oft um lífið í Naustvík,
þar var góður andi og glatt á hjalla þó
að ekki væri ríkidæminu fyrir að fara
og allir þyrftu að vinna mikið. Ekki
var um mikla skólagöngu að ræða hjá
þér en þú naust þess að læra og nýttir
það vel sem þú lærðir, þú kenndir
okkur krökkunum alltaf heima og það
var ekki verri kennsla en í hvaða
skóla sem var. Fyrstu árin ykkar
pabba í Reykjarfirði voru björt þótt
efnin væru ekki mikil, börnin komu
eitt af öðru en svo bilaði heilsan hjá
honum og þið voruð rétt búin að búa
þar í fjögur ár þegar hann dó, Palli
bróðir skírður við kistuna hans ekki
þriggja mánaða gamall. Það var erfitt
að vera ung ekkja með þrjú lítil börn
og enga fyrirvinnu en þetta bjargað-
ist, þú varst ekki á því að gefast upp
og hélst áfram búskap með aðstoð
góðra. Afi og amma í Naustvík og
systkinin þar veittu alla hjálp sem
þau gátu og eins Gústi bróðir pabba.
Fyrstu árin á meðan við systkinin
vorum lítil varst þú mest inni á heim-
ilinu en síðar fórst þú að ganga í öll
verk jafnt úti sem inni.
Svo flutti Gústi frændi til þín og
Júlla fæddist, það var gaman að fá lít-
inn anga og hún varð í uppáhaldi hjá
heimilisfólkinu. Það var alltaf nóg að
gera hjá þér árið um kring, þú varst
venjulega fyrst á fætur og fórst yf-
irleitt seinust að sofa. Á vorin var það
sauðburðurinn með sínum vökum,
síðan þurfti að smala fénu aftur til að
ná ullinni, þar næst kom slátturinn og
hann tók tímann sinn á meðan véla-
kostur var lítill svo oft var komið
haust og leitir þegar allt hey var kom-
ið inn. Leitir og sláturtíð, í minning-
unni fylgir rigning og slydda leitum,
en svo kom vetur og honum fylgdi
snjór í þá daga ólíkt því sem nú er. Á
veturna var rólegra í Reykjarfirði, þá
varst þú að sauma á okkur krakkana
því næstum allt var saumað heima, ég
man ekki til þess að þú hafir saumað í
þér til gamans fyrr en við fórum að
stálpast talsvert, það var bara ekki
tími til þess. Einhvern tímann sagðir
þú að þegar þú yrðir gömul ætlaðir þú
að sauma í svo margt sem þú hafðir
ekki haft tíma til að gera fyrr. Þú
hafðir ánægju af góðum bókum og
lestri ljóða, vel kveðnar stökur skrif-
aðir þú niður og safnaðir saman,
stundum var líka kveðist á í Reykj-
arfirði og það var mjög gaman.
Síðustu árin í Reykjarfirði var
heilsan léleg, Gústi var orðinn sjúk-
lingur sem gat ekki verið heima nema
á sumrin og skert lífsgæði hjá þér af
völdum erfiðs sjúkdóms sem lagðist á
ýmsa líkamshluta, þér fannst alltaf
svo gaman að syngja og varst sísyngj-
andi við okkur krakkana en radd-
böndin urðu fyrir barðinu á honum og
þú gast ekkert sungið í mörg ár. Það
varð erfitt að kyngja og hendur urðu
stirðar og óþjálar, svo öll fínvinna, þar
með talið ísaumur, varð sífellt erfið-
ari, lungun fengu sinn skerf og þú
mæddist mjög ef eitthvað var á bratt-
ann.
Elsku mamma, það er aðdáunar-
vert hvað þú hélst þínu striki og gerð-
ir allt sjálf sem þú gast gert, sjálfstæð
og sjálfbjarga og ekki upp á aðra
komin, alltaf gerðir þú þínar æfingar
sem voru til þess gerðar að líkaminn
héldi sínum hreyfanleika og áttu stór-
an þátt í því að þessi illvígi sjúkdómur
varð þó ekki verri en þetta. Þú varst
nú ekkert fyrir það að fara eftir ráð-
leggingum og vilja annarra með það
sem þér fannst vera þitt mál, búsetan
í Reykjarfirði þar sem þið Dísa voruð
einar síðustu árin var orðin mörgum
áhyggjuefni en þaðan fluttir þú ekki
fyrr en heilsufarið neyddi þig til þess.
Eftir að þú komst hingað til
Hólmavíkur sáum við best hvað þú
varst í raun mikil félagsvera, þú
gekkst í Félag eldri borgara og fórst
á alla viðburði á þeirra vegum og
ferðalög sem þú gast við komið. Fé-
lagsstarfið á veturna var vel notað og
þú fórst í Kvennahlaupið öll vorin eft-
ir að þú fluttir hingað, meira að segja í
vor þó að það væri áreiðanlega meira
af vilja en mætti. Þú fórst alltaf þegar
þú gast á samkomur Árneshreppsbúa
í Reykjavík til að hitta brottflutta
sveitunga. Haustið 2000 bauð Steina
Kristins þér til Ameríku með Önnu
systur þinni og okkur til mikillar
undrunar skelltir þú þér með og varst
þar í mánaðartíma. Vorið eftir var svo
Færeyjaferð með eldri borgurum og
þú hafðir svo mikla ánægju af þessu
öllu. Þú varst ekkert að bíða með það
til morguns sem hægt var að gera í
dag og grunur minn er að þú hafir vit-
að að tíminn væri naumur sem þú
hafðir hér.
Þú horfðir gjarnan á björtu hlið-
arnar og þegar þú sagðir okkur að þú
værir með krabbamein gastu þess um
leið að það væri nú ekki það versta,
verra væri að fá heilabilun og detta út
úr heiminum, þér var mikilvægt að
hafa kollinn í lagi – og hann var í full-
komnu lagi til síðasta dags.
Elsku mamma mín, nú ert þú kom-
in til þeirra ástvina sem farnir voru á
undan þér og hefur fengið þar góðar
móttökur, ég veit að við hittumst þar
aftur þegar minn tími kemur. Ég
þakka þér af öllu hjarta fyrir að vera
mamma mín. Guð veri með þér.
Þín dóttir
Elísabet.
Ég á enn erfitt með að trúa því að
amma sé látin. Hún sem ætlaði að út-
skrifast heim fyrir áramótin. „Ýmis
verkefni biðu hennar heima“ sagði
hún við mig nokkrum dögum áður en
hún lést.
Amma var lengst af bóndi í falleg-
ustu sveit Íslands, að mínu mati, sem
er Reykjarfjörður á Ströndum. Þang-
að fór mamma með okkur systkinin á
vorin eftir skólaslit og vorum við þar
að mestu þar til skóli byrjaði aftur á
haustin. Eftir að ég fullorðnaðist og
fór að vinna varð ég samt alltaf að
komast í sveitina til ömmu á hverju
sumri. Þar fann ég fyrir frið og ró sem
ég hef ekki fundið fyrir annars staðar.
Þrátt fyrir alla sína fegurð var
sveitin hennar ömmu harðbýl. Snjó-
þungir vetur, afskekkt og með lítið
undirlendi. Líf ömmu var mikið strit
stærstan hluta ævi hennar en hún
naut þess sem hún gerði og kvartaði
aldrei. Hún missti manninn sinn ung
með tvö ungabörn og það þriðja á
leiðinni. Eftir það gerðist hún bónd-
inn í Reykjarfirði. Amma var samt
svo „heppin“ eins og hún sagði sjálf að
eiga svo marga góða að sem hjálpuðu
henni mikið. Má þar einkum nefna
systkini hennar sem voru henni mjög
náin.
Sjálfstæði og að vera sinn eiginn
húsbóndi var ömmu mjög mikilvægt.
Ég reyni því að hugsa að svona hafi
amma viljað hafa þetta. Fá smá tíma
til að undirbúa fráfall sitt en vera svo
enn að lifa lífinu og hugsa framávið
þegar hún sofnaði svefninum langa.
Þótt ég sigli um sjá,
þótt ég slái með ljá,
þó að allt sé á tjá og tundri,
þá ég ánægju á,
ást og hamingjuþrá.
Ljúft er lífið mér hjá – rétt og slétt.
Ég veit að lífið fékk ég til að geta lifað því.
Ég ætla’ að lifa bara alveg eins og sýnist
mér.
Margir kvarta og kveina
en ef kannski þeir reyna,
þá er lífið létt.
(Þorsteinn Eggertsson.)
Ég sakna ömmu meir en orð fá lýst
og mun minnast hennar um ókomna
framtíð.
Sigrún Ósk Sævarsdóttir.
Elsku amma.
Þín er sárt saknað. Við vissum að
sá dagur kæmi að þú yfirgæfir þenn-
an heim en maður getur aldrei búið
sig undir slíkar fréttir. Það er þó
huggun að vita að nú líður þér vel.
Ég minnist allra sumranna í sveit-
inni. Þar var alltaf gaman að vera og
tókum við okkur ýmislegt fyrir hend-
ur. Við lékum okkur í búinu, í fjör-
unni, skoðuðum kríuungana, týndum
ber og gerðum ýmislegt sem okkur
datt í hug. Við lékum okkur einnig
með gamla dótið og allar tölurnar þín-
ar og það þótti okkur gaman. Það var
svo gott að komast úr borginni í sveit-
ina, sem var sem heill heimur út af
fyrir sig. Ekki má heldur gleyma öll-
um pönnukökunum sem þú bakaðir
og voru í sérlegu uppáhaldi hjá mér.
Þegar ég var 7 ára þá gafstu mér fullt
af fallegum, gömlum servíettum, sem
mér þótti afar vænt um, og baðst mig
um að gæta þeirra vel og það hef ég
gert alla tíð síðan. Við Guðrún Harpa
vorum einmitt að skoða þær fyrir
skömmu.
Það var svo notalegt að vera hjá
þér. Þú varst alltaf svo góð og tilbúin
að gera allt fyrir okkur. Þú vildir öll-
um vel og varst alltaf tilbúin að
hjálpa. Ég held að það sé lýsandi fyrir
persónuleika þinn. Það verður tóm-
legt að koma í sveitina og hafa þig
ekki þar, en þú verður með okkur í
anda.
Áður en við kveðjum þig með sökn-
uði viljum við þakka þér fyrir þann
tíma sem við höfum átt með þér, og
GUÐFINNA MAGNEY
GUÐMUNDSDÓTTIR
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
KRISTÍN GUÐRÍÐUR ELÍASDÓTTIR,
Fannborg 8,
Kópavogi,
andaðist á heimili sínu á nýársdag.
Útför Kristínar fór fram í kyrrþey frá
Fossvogskapellu 9. janúar.
Fríða Þorsteinsdóttir, Magni Steinsson,
Signý Þorsteinsdóttir, Gunnar Ágústsson,
Karen Þorsteinsdóttir, Þór Konráðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir mín og systir okkar,
GUÐRÚN LÓA KRISTINSDÓTTIR,
lést á aðfangadag, 24. desember, á sjúkrahús-
inu Lawnwood Medical Center í Fort Pierce á
Flórída.
Stephen Kristinn Ferraro,
Páll Sædal Kristinsson,
Halldóra Hulda Kristinsdóttir,
Valur Sædal Kristinsson,
Ebba Unnur Kristinsdóttir,
Bára Kristín Kristinsdóttir.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÞURÍÐUR JÓNSDÓTTIR EDWALD,
lést á öldrunardeild Sjúkrahúss Ísafjarðar
þriðjudaginn 7. janúar.
Jóhanna Halldóra Ásgeirsdóttir, Pétur Guðmundsson,
Samúel Ásgeirsson,
Gunnar Ásgeirsson, Fríða Á. Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Frændi okkar,
STEINAR AXELSSON
matsveinn og bryti,
lést á Landspítalanum í Fossvogi þriðjudaginn
17. desember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Fyrir hönd aðstandenda,
Úlfar Antonsson.