Morgunblaðið - 12.02.2003, Qupperneq 35

stoltið sem skein úr augum þínum
leyndi sér ekki. Já minningarnar
eru endalausar, enda þegar við setj-
umst niður þá eigum við eftir að
rifja allar okkar kærustu minningar
upp aftur og aftur. En okkur langar
að segja þér að við elskum þig og
við erum betri persónur eftir að
hafa notið þeirra forréttinda að
alast upp í kringum þig. Við vitum
líka að þér líður vel núna. Hvíl í
friði.
Þín barnabörn,
Jón, Soffía og Kristinn.
✝ Jón GuðmundurÞorsteinn Jó-
hannsson fæddist 12.
desember 1915.
Hann andaðist á elli-
heimilinu Grund 4.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Jóhann Þorbjörn
Pétursson, f. 5.7.
1879, og Ingiríður
Benjamínsdóttir, f.
4.7. 1882. Þau eru
bæði látin. Systkini
hans voru Margrét
Þóra, f. 27.10. 1905,
dó ung, Helga Jó-
hanna, f. 12.5. 1908, d. 11.8. 1998,
Sigurjóna Guðrún, f. 4.5. 1910, d.
11.4. 1995, Hulda Dagmar, f. 25.5.
1914, d. 14.4. 1997, Ólafía, f. 18.7.
1924, d. 20.10. 1988, og Sigrún
Þorbjörg, f. 14.4. 1926, d. 1934.
Sonur Jóns og sambýliskonu
hans Júlíönu Þórhildar Arnórs-
dóttur, f. 18.6. 1917, d. 29.5. 1947,
var Árni, f. 13.1. 1943, d. 29.5.
1947.
Eiginkona Jóns er Christa J.
Jóhannsson, f. 8.2.
1924. Þau giftu sig
17. júní 1950. Dætur
þeirra eru: 1) Inge-
borg Wilfriede, f.
25.8. 1950, gift Guð-
mundi Jóhanni
Kristóferssyni, f.
18.8. 1947, börn
þeirra eru: a) Jón
Þorsteinn, f. 9.5.
1972, b) Guðrún
Soffía, f. 13.7. 1973,
gift Bjarka Gunn-
arssyni, f. 7.6. 1969,
börn þeirra eru
Guðmundur Jóhann
og Birgitta Ýr, c) Kristinn Freyr,
f. 7.9. 1974, sambýliskona Kristín
B. Helgadóttir, f. 30.3. 1972, dótt-
ir þeirra er Nadía Eir. 2) Donna
Lóa, f. 22.6. 1955, gift Jo Jo Il-
umin, f. 16.5. 1942. Sonur þeirra
er David JoJo, f. 24.6. 1976, sam-
býliskona Maureen Gallagher.
Þau eru búsett í Bandaríkjunum.
Útför Jóns verður gerð frá
Fossvogskapellu í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Elsku afi. Okkur systkinin langar
að minnast þín með nokkrum orð-
um. Við vorum heppin að eiga afa
sem heimsótti okkur næstum dag-
lega alla okkar æsku, enda var
notalegt að vita af því að maður
myndi alltaf sjá afa í dag. Þegar við
systkinin hugsum um Nonna afa, þá
hlæjum við alltaf og byrjum að tala
hvert í kapp við annað, því minning-
arnar um þig eru endalausar. Þú
varst alltaf svo góður við okkur. En
það sem okkur finnst standa upp úr
eru bíltúrarnir á flotta svarta kagg-
anum þínum sem þú varst svo stolt-
ur af, þú rúntaðir með okkur um
bæinn og við hlustuðum saman á
tónlist og sungum með, já okkur
finnst Roger Whittaker enn í dag
nokkuð flottur. Þú varst alltaf svo
duglegur að fara í sund og þangað
fengum við stundum að fara með
þér. Það var líka alltaf gaman hjá
okkur þegar þú varst að passa okk-
ur, sérstaklega þar sem þú hafðir
gaman af því að spila, við sátum oft
heilu kvöldin og spiluðum saman.
Okkur er það mjög minnisstætt eft-
ir að við fórum að eldast og við fór-
um að fara með þig í bíltúr, þá horf-
ir þú alltaf á okkur og sagðir: „Þið
eruð afbragðsbílstjórar, enda eigið
þið ekki langt að sækja það,“ og
JÓN G. Þ.
JÓHANNSSON
herþjónustu í Alsír og Nýju Kal-
edóníu og víðar.
Það var einstaklega gaman að
spjalla við Addú. Hún hafði góða
nærveru og hvort sem samræð-
urnar voru um Michel Platini eða
Jacques Prévert – eða pólitíkina
fyrr og síðar var hún alls staðar
vel heima. Hún var hreinræktaður
heimsborgari í jákvæðasta skiln-
ingi þess orðs.
Það var tvennt sem einkenndi
Addú umfram annað. Í fyrsta lagi
djúp réttlætiskennd og hins vegar
afar sérstæð og mögnuð kímnigáfa.
Sá eiginleiki er reyndar eitt af góð-
um lyndiseinkennum þessarar
samhentu fjölskyldu og ég man
enn þegar Addú sagðist geta fyr-
irgefið fólki flest – nema húmors-
leysi.
Tómleiki og undrun og jafnvel
reiði yfir þessum örlögum. Þannig
er líðan minni kannski best lýst
þegar Valgeir hringdi frá lestar-
stöðinni í París þennan dimma jan-
úareftirmiðdag og flutti þessi tíð-
indi. Ég vissi að hún var veik en
alls ekki að hún væri dauðvona.
Við Addú hittumst ekki oft eftir
veturinn góða í Lyon en töluðumst
nokkuð reglulega við og þegar hún
kom til Íslands vorum við iðulega í
sambandi. Hins vegar hef ég alltaf
litið á hana sem einn minn besta
velgjörðarmann og bjóst alltaf við
að geta endurgoldið henni það síð-
ar á einhvern hátt. Ég er hins-
vegar ekki einn um þá skoðun að
Addú gaf einhvern veginn alltaf
miklu meira en hún tók.
Bertrand, Katrín, Astrid og Eric
– innilegustu samúðarkveðjur
vegna fráfalls einstakrar eiginkonu
og móður. Sömuleiðis sendum við
Bryndís hlýjar kveðjur til Valborg-
ar móður hennar, þeirrar öðling-
skonu, og systkinanna Magnúsar,
Valgeirs, Önnu Soffíu og Völu og
fjölskyldna þeirra.
Hákon Gunnarsson.
Elsku vinkona, þá er komið að
kveðjustundinni og hygg ég, að þú
sért hvíldinni fegin eftir erfiða
sjúkdómslegu. Þar sem ég sit hér
og syrgi þig, fljúga æskuminning-
arnar í gegnum huga minn
Við Arnþrúður slitum barns-
skónum saman í Mosfellssveitinni,
vorum nánast aldar upp saman og
aðeins Brúarlandshlaðið skildi
heimili okkar að. Við hlógum sam-
an, rifumst, reyndum að veiða ál
með berum höndum í Varmánni og
leituðum að gulli og gimsteinum á
árbökkum hennar. Við fylgdumst
áfram að, þar til við urðum stúd-
entar en þá leiddi ævintýraþrá og
löngunin til að kanna ný svæði,
tungu og menningu, Arnþrúði til
Frakklands. Eftir það bjuggum við
aldrei í sama landi, en vinátta okk-
ar var alla tíð jafndjúp og sönn.
Fljótlega eftir komuna til Frakk-
lands kynntist hún eftirlifandi
manni sínum Bertrand og eign-
uðust þau þrjú börn. Starf hans
leiddi þau um víða veröld og voru
þau búsett lengri og skemmri tíma
í hinum ýmsu nýlendum Frakka.
Gat því liðið langur tími á milli
funda okkar en þá notuðum við
pennann og símann og samband
okkar féll aldrei niður. Það var
alltaf upplífgandi að spjalla við
Arnþrúði. Hún las mikið, greind og
skemmtileg kona, sem hafði mjög
ákveðnar skoðanir á því sem var að
gerast í heiminum á hverjum tíma.
Hún gerði ávallt góðlátlegt grín að
sjálfri sér og hinum snobbaða
heimi, sem hún hrærðist í.
Þau hjón heimsóttu okkur hér í
Kaupmannahöfn fyrir einu og hálfu
ári og áttum við saman yndislega
og ógleymanlega viku. Minningarn-
ar frá þessari viku mun ég geyma
eins og gull í hjarta mínu. Maður
veit ekki hvað framtíðin geymir og
ekki hafði mig dreymt um, að
fyrsta ferð mín til Rouen yrði
kveðjustund, hinsta kveðja til ást-
kærrar vinkonu. Elsku Arnþrúður,
vertu ævinlega blessuð, kæra vin-
kona. Ég og fjölskylda mín kveðj-
um þig með söknuði og vottum
Bertrand, börnunum þínum, móður
og systkinum okkar dýpstu samúð.
Þín vinkona,
Hildur.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 12. FEBRÚAR 2003 35
✝ Erla KroknesJóhannsdóttir
fæddist í Reykjavík
22. júlí 1936. Hún
lést á Landspítala –
háskólasjúkrahúsi í
Fossvogi 1. febrúar
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Guðrún Ögmunds-
dóttir f. 1.12. 1899,
d. 28.11. 1948, og
Johann Matthías
Petersen Kroknes,
f. 12.12. 1901, d. 4.1.
1995. Hún var yngst
þriggja systkina, á
lífi eru Sigríður, f. 9.8. 1933, og
Árni Pétur, f. 20.3. 1935.
Eiginmaður Erlu er Steinþór
Guðmundur Halldórsson, f. 20.2.
1931. Börn þeirra eru fjögur: 1)
Guðrún Jóhanna, eiginmaður
Ásvaldur Jónatansson, börn
þeirra Svanur Veigar Þráins-
son, Erla Sigurlaug og Unnur
Ósk. 2) Jóhanna Ágústa, eigin-
maður Ágúst Rafn Kristjánsson,
börn þeirra Árni Pétur, Edda
Fanný og Eva
Rún. 3) Benedikt,
eiginkona Jó-
hanna Árnadóttir,
börn Rannveig
Svanhvít og Nat-
an Orri. 4) Ás-
gerður Helga, eig-
inmaður Sigurður
Enoksson, börn
þeirra Enok
Steinar, Hrafn-
hildur Anna og
Steinþór Guð-
mundur. Fyrir átti
Steinþór dóttur,
Lilju Báru, eigin-
maður Kristinn Gunnarsson,
börn þeirra Steinþór, Svanhild-
ur og Styrmir og eitt barna-
barn, Kristofer.
Erla starfaði hjá Vinnufata-
gerðinni VÍR og MAX í 25 ár,
einnig vann hún á kvöldin og
um nætur á skemmtistöðunum
Sigtúni og Glæsibæ í ein 35 ár.
Útför Erlu verður gerð frá
Áskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Elsku mamma, nú kveð ég þig
með miklum söknuði, eftir standa
margar minningar um yndislega
mömmu, sem setti okkur fjölskyld-
una alltaf framar öllu öðru.
Ávallt voru allir velkomnir í ykk-
ar pabba hús. Þar var alltaf boðið
eitthvað að drekka og með því, að
ekki sé minnst á þegar komið var í
sumarbústaðinn til þín og pabba.
Einnig má sjá á heimili og í sum-
arhúsi ykkar mikið af handunnum
munum eftir ykkur bæði. Ég minn-
ist ferðalaganna sem við fórum um
landið, í hjólhýsi á Kirkjubæjar-
klaustur eða þegar farið var vestur
til Siggu og Torfa, þar var nú fjör-
ið.
Þegar þú varst að gera þig klára
fyrir vinnuna á kvöldin, þú sast inni
í eldhúsi og settir rúllur í hárið, oft
sat ég og horfði á, en alltaf varst þú
eitthvað að gera eftir vinnu, þvo
þvott í opinni þvottavél, leggja í
bleyti eða laga til. Margar eru
minningarnar sem ég á um þig og
mun ég varðveita þær meðan ég er
hér. Þegar minn tími kemur veit ég
hver kemur til mín.
Þú hafðir alltaf gaman af barna-
börnunum þínum. Þið pabbi tókuð
yfirleitt einhver börn með ykkur í
sumarbústaðinn, og munu þau
geyma þær minningar um ókomna
tíð.
Elsku pabbi minn, megi góður
Guð vera með þér á þessum erfiðu
tímum, við styðjum þig öll og hvert
annað.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
( V. Briem.)
Nú kveð ég þig, mamma mín,
með söknuði og megi englar Guðs
umvefja þig.
Þín
Ásgerður Helga.
Hvað er mýkra en móðurhöndin kær
og mildara en hún að lækna sárin.
Og nú er þungur harmur hugann slær
já hver á þá að strjúka burtu tárin.
Þó hlýja móðurhöndin væri smá,
hún hafði styrk að miðla öllu góðu.
Það munu fáir greina götu þá
né ganga í spor sem nettir fætur tróðu.
Fjölskyldan þín eftir stendur ein
þá eins og nakin björk í köldum heimi.
Það skjól og ást sem alltaf frá þér skein
þó enn er kjölfestan í tómum geymi.
Það er sem hafi slokknað leiðarljós
sem leiðarstjarna hverfi í myrku kafi.
Sem hafi fölnað, kulnað kærleiksrós
sem kveikur ankersfestar slitnað hafi.
Og guð á himnum hann mun gæta þín,
hann kann að meta störf þín hér á jörðu.
Hann kallar til sín bestu börnin sín
og ber þau út úr jarðarlífi hörðu.
Hann leiðir þau í ljósið upp til sín
og ljúfur engill brautina þér vísar.
Vertu sæl, nú guð mun gæta þín
og greiða þína för til Paradísar.
(Guðný Jónsdóttir.)
Fjölskyldan Langholtsvegi.
Nú er hún elsku Erla amma
horfin á braut, við söknum hennar
sárt, en vitum að nú er hún hjá
Guði og líður vel.
Það var gaman að koma til
Reykjavíkur til þín og afa, því að
þar vorum við prinsar og prinsessa.
Amma og afi leyfðu okkur systk-
inunum að koma með í sumarbú-
staðinn og þar lékum við okkur því
að þar eru sandkassi, rennibraut,
rólur og margt fleira, amma gerði
alltaf góðan hafragraut. Amma og
afi áttu líka alltaf til kex. Elsku
Steini afi, megi góður Guð vera
með þér á þessum erfiðu tímum.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Kveðja, þín barnabörn,
Enok Steinar, Hrafnhildur
Anna og Steinþór
Guðmundur.
Í dag kveðjum við hinstu kveðju
góða félagskonu og vin, Erlu Krók-
nes. Erla kom til liðs við okkur í
stjórn Safnaðarfélags Áspresta-
kalls fyrir sex árum. Það var mikill
fengur fyrir okkur að fá svo dug-
lega og ósérhlífna konu til liðs við
okkur.
Erla var frekar hlédræg og lítið
fyrir að láta á sér bera, en hún var
stórtæk og vildi allt fyrir félagið og
kirkjuna gera. Það var ósjaldan
fyrir kaffisölur, kirkjudag Áskirkju
eða dag aldraðra svo ekki sé talað
um kökubasar félagsins að hún og
Steinþór maður hennar komu með
hlaðinn bíl af dýrindis tertum og
brauðtertum er Erla hafði gert af
mikilli snilld, enda ekkert of gott að
hennar mati fyrir kirkjuna hennar.
Erla mín, við í stjórn Safnaðar-
félagsins söknum góðs vinar og fé-
laga og þökkum þér af alhug öll þín
störf fyrir félagið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Steinþóri, börnum, tengdabörn-
um og barnabörnum vottum við
okkar dýpstu samúð og biðjum
þeim öllum guðsblessunar.
Fh. Safnaðarfélags Áspresta-
kalls,
Þóranna Þórarinsdóttir.
ERLA
KROKNES
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Elskulegur bróðir okkar, mágur og frændi,
GÍSLI JÓHANN KRISTJÁNSSON,
Skólastíg 14,
Stykkishólmi,
sem lést á St. Franciskusspítalanum Stykkis-
hólmi mánudaginn 3. febrúar, verður jarð-
sunginn frá Stykkishólmskirkju föstudaginn
14. febrúar kl. 14.
Anna Kristjánsdóttir, Bjarni Sveinbjörnsson,
Gunnlaugur Kristjánsson, María Guðmundsdóttir,
Hörður Kristjánsson, Birna Lárusdóttir
og fjölskyldur.
Kæru vinir.
Hjartans þakkir fyrir samúð ykkar og hlýhug
við andlát og útför ástkærs eiginmanns míns
og bróður okkar,
ÞÓRARINS HJÖRLEIFSSONAR,
Háaleitisbraut 28,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólkinu á
deild 11g, Landspítala.
Guð blessi ykkur öll.
Guðlaug Guðmundsdóttir,
Þorgeir Hjörleifsson,
Steindór Hjörleifsson,
Jens Hjörleifsson,
Elsa Hjördís Hjörleifsdóttir.