Morgunblaðið - 04.03.2003, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. MARS 2003 35
var öldin önnur og menn gátu ekki
skroppið á milli landa eins og í dag.
Það var því mikið lán að Magnús
ásamt Kristni og Jóni bróður hans
unnu þann stóra í Happdrætti Há-
skólans á sameiginlega miða þeirra
og létti það róðurinn hjá þeim öllum
en Magnús varð fyrir þeirri miklu
sorg um þær mundir að missa bæði
föður og bróður með skömmu milli-
bili. Vinningurinn kom því í góðar
þarfir á þessum erfiðu tímum.
Magnús var mikill dundari og
íþróttir voru ekki í miklu uppáhaldi
hjá honum. Þó fundu þeir vinirnir
sameiginlega íþrótt en það var borð-
tennis og var hann stundaður af
miklu kappi á borðstofuborði Elínar,
móður Kristins, og þar var meira að
segja haldið borðtennismót. Sam-
gangur var mikill á milli heimilanna
og vissi Magnús að hann gat komið
við í kaffi til Elínar fram undir mið-
nætti. Eitt laugardagskvöldið yfir
kaffinu, þegar Magnús hafði lokið
námi og var búinn að fá sér ágætan
Saab, var ákveðið að drífa sig næsta
dag vestur á Snæfellsnes og ganga á
jökulinn. Þá fóru, auk þeirra félaga,
Sigríður, systir Magnúsar, Jón og
undirrituð. Ferðin gekk að óskum og
gaman að spóka sig á toppnum. Þó
var eitt atvik sem seint gleymist. Jón
var nýbúinn að fá ökuleyfið og lang-
aði að taka aðeins í Saabinn. Í fyrstu
gekk allt að óskum þrátt fyrir að þá
væri ekið á malarvegum en allt í einu
er vinkilbeygja framundan og hrað-
inn nokkuð mikill. Það var lengi tví-
sýnt um hvort Jóni tækist að halda
bílnum á veginum og munaði litlu að
illa færi. Eftir þetta ákvað Magnús
að taka við stýrinu aftur.
Hlé varð á sambandinu þegar við
hjónin dvöldum í Bandaríkjunum í
tæp níu ár en þráðurinn var tekinn
upp aftur við heimkomuna. Þá hafði
Magnús stigið sitt mesta gæfuspor er
hann hafði gengið að eiga hana Her-
dísi og saman höfðu þau eignast Ingi-
björgu og Ólaf og fóstruðu þar að
auki bróðurson Herdísar. Við vorum
komin með tvö börn og það þriðja
væntanlegt. Nú tóku við skemmtileg
ár með barnaafmælum, fermingar-
og stúdentsveislum og var alltaf mik-
ið tilhlökkunarefni að mæta í veisl-
urnar hjá þeim enda Herdís lista-
kokkur og Magnús mikill
fjölskyldumaður og góður gestgjafi.
Þegar uppeldinu var lokið og sam-
verustundunum fækkaði tók Magnús
til sinna ráða. Þá hafði hann verið fé-
lagi í Rótarýklúbbnum Reykjavík-
Breiðholt í nokkur ár og nú hvatti
hann Kristin til að ganga í klúbbinn.
Það gekk ekki í fyrstu en árið 1997
gekk Kristinn í klúbbinn og síðan
hafa þeir hist reglulega á fundum og í
ferðalögum á vegum klúbbsins. Okk-
ur konunum hefur oft verið boðið
með og minnumst við margra ljúfra
stunda á þeim vettvangi.
Það er mikil sorg að þurfa að
kveðja Magnús svona snemma en
það er þakkarvert að hafa átt svo
tryggan og góðan vin í öll þessi ár.
Okkar innilegustu samúðarkveðjur
til allrar fjölskyldunnar. Blessuð sé
minning Magnúsar Ólafssonar.
Sigrún og Kristinn.
Kveðja frá
Fasteignamati ríkisins
Fráfall samstarfsmanns okkar,
Magnúsar Ólafssonar fyrrverandi
forstjóra, var í senn fyrirvaralítið og
ótímabært. Mánudaginn fyrir hálfum
mánuði gekk Magnús undir aðgerð
vegna gruns um krabbamein. Sá
grunur reyndist alltof réttur. Aftur
gekk Magnús undir aðgerð á fimmtu-
dag og enn á föstudag. Við sólarupp-
rás sunnudaginn 23. febrúar var
Magnús Ólafsson allur, sextugur að
aldri.
Eftir nám í byggingarverkfræði
starfaði Magnús hjá Hafnarmála-
stofnun ríkisins, verkfræðistofunni
Hönnun og gegndi starfi byggingar-
fulltrúa og bæjarverkfræðings í Mos-
fellssveit. Lengst helgaði hann Fast-
eignamati ríkisins krafta sína. Árið
1984 hóf hann störf sem umdæmis-
verkfræðingur. Þremur árum síðar
var hann skipaður forstjóri og gegndi
því til ársins 2000. Undir hans stjórn
þroskaðist stofnunin og efldist. Hluta
af þeim tíma átti Magnús sæti í
stjórn félags forstöðumanna ríkis-
stofnana. Síðustu árin annaðist
Magnús stjórn ýmiss konar faglegra
mála.
Magnús var gæfumaður í einkalífi.
Hann var hreykinn af fjölskyldu
sinni og unni henni mjög. Eftirlifandi
eiginkona hans, Herdís Heiðdal, var
kennari þar til hún fór á eftirlaun síð-
asta haust. Þeim Magnúsi varð
tveggja barna auðið auk þess sem
þau fóstruðu systkinabarn Herdísar.
Það var með miklu stolti og gleði sem
Magnús tók virkan þátt í undirbún-
ingi brúðkaupa barna sinna, Ólafs á
árinu 2001 og Ingibjargar rétt fyrir
síðustu áramót. Litu þau hjónin,
Magnús og Herdís, með mikilli eft-
irvæntingu til fæðingar fyrsta barna-
barnsins sem von er á síðla sumars.
Nákvæmni og vandvirkni ein-
kenndu störf Magnúsar. Best naut
hann sín þegar fást þurfti við flókin
og vandasöm verkefni sem kröfðust
íhygli og fræðilegrar þekkingar.
Hann hafði góðan skilning á lögum
og var minnugur, athugull og sann-
gjarn. Fyrir hönd Fasteignamats
ríkisins þökkum við Magnúsi Ólafs-
syni fyrir störf hans í þágu stofnun-
arinnar, fyrir samstarfið og góða við-
kynningu. Hann var góður félagi og
heilsteyptur og heiðarlegur maður.
Herdísi og fjölskyldunni vottum við
djúpa samúð.
Haukur Ingibergsson,
Margrét Hauksdóttir.
Magnús Ólafsson, fyrrverandi for-
stjóri Fasteignamats ríkisins, lést að
morgni 23. febrúar s.l. á sextugasta
og fyrsta aldursári. Með Magnúsi er
genginn langt fyrir aldur fram mann-
kostamaður og drengur góður.
Við sem urðum þess aðnjótandi að
vinna með honum og undir hans
stjórn í mislangan tíma, urðum þess
fljótlega áskynja að þar sem Magnús
fór, þar fór vænn maður. Hann var
nærgætinn yfirmaður sem lét sér
annt um samstarfsfólk sitt, fylgdist
vel með högum þess og þá sérstak-
lega ef hann vissi að eitthvað bjátaði
á hjá mönnum. Hann var í senn fróð-
leiksfús og um leið fróður um sam-
ferðafólk sitt og atburði því tengda.
Hann var hafsjór af fróðleik á mörg-
um sviðum og naut þess að miðla öðr-
um þar af þegar það átti við.
Öll framganga Magnúsar á vinnu-
stað var hófstillt og yfirveguð. Allur
hans stjórnunarstíll mótaðist af þess-
um eðlisþáttum. Hann var sanngjarn
og réttsýnn yfirmaður sem gerði
raunhæfar kröfur til samstarfsfólks
síns, um leið var hann mjög metn-
aðarfullur fyrir sína hönd og sinnar
stofnunar og lét sér annt um fram-
gang hennar og orðstír. Sjálfur var
hann þekktur af vönduðum og öguð-
um vinnubrögðum. Hann bjó yfir yf-
irgripsmikilli þekkingu og reynslu af
oft á tíðum flóknum og vandasömum
matsverkefnum, sem dugðu stofnun-
inni vel.
Magnús var mikill fjölskyldumað-
ur, stoltur og sæll með fjölskylduna,
sína ágætu konu og mannvænleg
börnin, sem hann miðlaði okkur oft
fréttum af. Það var stoltur faðir sem
sagði okkur frá brúðkaupum þeirra
beggja fyrir skömmu og góðum ár-
angri þeirra í námi og starfi.
Samstarfsfólki hans í Fasteigna-
mati ríkisins var brugðið við þau vá-
legu tíðindi að Magnús hefði greinst
með alvarlegan sjúkdóm þar sem
gæti brugðið til beggja vona um bata.
Engan grunaði þó að stundin sem
gæfist væri svo örstutt sem raun
varð á. Missir stofnunarinnar er mik-
ill þegar reynsluríkur starfsmaður
fellur skyndilega frá. Missir okkar
samstarfsfólksins er líka mikill þar
sem við sjáum á bak góðum manni.
Um leið og við kveðjum Magnús
Ólafsson með söknuði og þökkum
honum samfylgdina, sendum við inni-
legar samúðarkveðjur til fjölskyldu
hans allrar.
Starfsfólk Fasteigna-
mats ríkisins.
Það var haustið 1965 að átta ungir
Íslendingar hófu nám í danska
tækniháskólanum DTH. Allir höfð-
um við lokið fyrri hluta námsins í
verkfræðideild Háskóla Íslands.
Sumir höfðu verið saman í mennta-
skóla og aðrir áttu að baki samveru
alveg frá fyrstu skólaárum. Þessi
hópur var einkar samstæður í starfi
og leik öll árin í Kaupmannahöfn.
Einn í hópnum var Magnús Ólafsson.
Að námi loknu dreifðist hópurinn
nokkuð og samskipti minnkuðu með-
an brauðstritið stóð sem hæst og
makar og börn bættust við. En taug-
in var sterk sem snúin var í Kaup-
mannahöfn og brátt fór hópurinn aft-
ur að hittast. Árlegar samkomur
urðu að samkomum tvisvar á ári,
safnað var í ferðasjóð og haldið utan
bæði til að vitja fornra slóða í Kaup-
mannahöfn og til að sækja heim suð-
rænni lönd. Þær raddir höfðu heyrst
í hópnum að fjölga bæri ferðum og
fundum og nýta okkur þessar góðu
samverustundir meðan þær gæfust.
Viku áður en Magnús lést sendi
hann okkur tölvupóst þar sem hann
sagðist þurfa að gangast undir að-
gerð vegna veikinda sem þá nýlega
höfðu greinst en hann kvaðst vera
bjartsýnn á að allt færi vel. Mánuði
fyrr höfðum við öll verið saman eina
kvöldstund og ekki sýndi hann þá
nein merki þess að hann væri veikur.
Aðgerðin leiddi í ljós að erfiðir tímar
biðu hans en að hann yrði allur þetta
fljótt óraði okkur ekki fyrir. Enginn
veit sína ævina fyrr en öll er. Ótta-
laus hyggjum við að hann hafi haldið
héðan.
Magnús var að eðlisfari frekar al-
vörugefinn og hugsandi maður.
Hann var mikill námsmaður og ná-
kvæmur í öllu sem hann tók sér fyrir
hendur. Hann var með afbrigðum
vandvirkur og farsæll í störfum sín-
um. Um það getum við sem þurftum
á ráðgjöf hans að halda borið vitni.
Magnús var bóngóður og vann fljótt
og vel það sem hann tók að sér.
Á þessari stundu yfirgnæfir harm-
ur yfir skyndilegu fráfalli Magnúsar
vinar okkar minningarnar um sam-
verustundir okkar, en þær gleymast
ekki. Hópurinn er fátækari í dag en
hann er þó ríkur af minningum um
sómamann sem hafði sannleikann og
réttlætið að leiðarljósi.
Við sendum eiginkonu hans, Her-
dísi, börnum þeirra, Ólafi og Ingi-
björgu, og móður hans, Ingibjörgu,
innilegar samúðarkveðjur og biðjum
Hinn Hæsta að líkna þeim.
Verkfræðingahópurinn
og eiginkonur.
Við fráfall Magnúsar Ólafssonar
er harmur kveðinn að félögum í Rót-
arýklúbbnum Reykjavík-Breiðholt.
Magnús gekk til liðs við klúbbinn um
mitt ár 1989 og hafði því verið félagi í
nærri fjórtán ár. Á síðasta starfsári
var hann ritari klúbbsins og gegndi
því embætti með miklum ágætum.
Magnús lagði sig fram um að leysa
störf sín vel af hendi og auðséð var að
þar fór samviskusamur og heiðarleg-
ur maður í alla staði.
Andlát Magnúsar bar brátt að.
Hann hafði kennt sér meins í örfáar
vikur og hafði samband við mig þeg-
ar fyrir lá að hann þyrfti að gangast
undir aðgerð. Erindið var að tjá mér
að hann yrði frá fundum í eina til
tvær vikur. Hann lagði áherslu á að
ég myndi flytja félögunum kveðju
hans, eins og hann fyndi á sér hvað í
vændum væri. Einungis viku síðar
var hann allur.
Við í Rótarýklúbbnum Reykjavík-
Breiðholt söknum sómamanns og
góðs félaga. Hugheilar samúðar-
kveðjur flytjum við Herdísi og fjöl-
skyldunni allri.
Rótarýklúbburinn
Reykjavík–Breiðholt,
Jón L. Árnason, forseti.
Laugardagskvöldið 15. febrúar
kom „Z-liðið“ saman til árlegs fagn-
aðar. Magga Ólafs og Herdísar var
strax saknað, því mikið hefur þurft til
að þau létu sig vanta. Ástæða fjarver-
unnar voru óvænt veikindi Magga.
Viku síðar var hann allur. Við bekkj-
arsystkinin sitjum slegin eftir. Sá
fyrsti úr bekknum er fallinn frá og
skarðið er stórt.
Upphaf Z-liðsins má rekja til
haustsins 1959, er fremur ósamstæð-
ur hópur varð að 4. bekk Z í Mennta-
skólanum í Reykjavík. Við lentum í
T-stofunni í norðurenda rishæðar
skólans. Okkur þótti tæplega taka
því að fara alla leið niður á jarðhæð í
stuttum frímínútum og sátum því oft-
ast bara á borðunum og töluðum
saman. Fljótlega fórum við líka að
hittast af ýmsum tilefnum utan
skólatíma og smám saman bundust
þarna bönd sem enn eru að styrkjast.
Heitið Z-liðið festist við hópinn.
Maggi, eins og hann var alltaf kall-
aður, varð fljótlega þungavigtarmað-
ur í bekknum. Hann var mjög góður
námsmaður, félagslyndur og góð
blanda af ljúfmennsku, festu og
trausti. Hann var fjörugur og tók
þátt í ærslum bekkjarfélaganna, en
gætti þess að fara ekki yfir strikið.
Hann hafði ákveðnar skoðanir og var
kappsamur í rökræðum.
Maggi hafði sterka réttlætiskennd
og var mjög staðfastur. Þegar
frönskukennari rak hann úr tíma fyr-
ir litlar sakir kom hann ekki meira í
frönskutíma þann veturinn. Hann
nýtti tímana til sjálfsnáms og mætti í
prófið um vorið og stóð sig þá með
stakri prýði.
Þótt árin liðu breyttist ekki staða
Magga í Z-liðinu. Með Herdísi sér við
hlið hélt hann áfram að vera sami
góði félaginn sem við vissum að við
gætum treyst á og leitað til. Slíkir
vinir eru dýrmætir.
Við kveðjum með söknuði og þakk-
læti góðan vin og sendum Herdísi og
fjölskyldunni innilegar samúðar-
kveðjur.
„Z-liðið“ – bekkjar-
systkin úr MR.
Við bekkjarsystkinin úr z-bekkn-
um í MR og stúdentar 1962 komum
saman fyrir stuttu, eins og við höfum
gert næstum árlega, og áttum
skemmtilega kvöldstund saman.
Þarna vorum við ánægð yfir því að
vera öll í fullu fjöri og líta bærilega út
miðað við aldur og fyrri störf. Þú
Guðmundur minn mættir ekki og
enginn okkar vissi um sjúkdóm þinn
eða grunaði um þennan skjóta og
sorglega endi.
Þótt við bekkjarsystkin séum nær
öll komin á sjötugsaldurinn bregður
okkur illa við þetta fyrsta skarð í
hópinn, svona óvænt og fær mann til
að staldra við og ígrunda líf sitt.
Minningarnar hrannast upp frá
námárunum í menntó. Við sátum
gjarnan nærri hvor öðrum á aftasta
bekk í kennslustofunni og oft var gott
að fá að líta á glósurnar þínar eða
heimadæmin, því samviskusemi þín
við heimavinnuna og stærðfræðina
almennt reyndist mér oft vel í mínum
letiköstum heima fyrir. Ekki þurfti
ég að toga upp úr þér hjálpsemina.
Kynni bekkjarsystkina vilja oft
rofna eftir námsárin en samheldni
z-liðsins, eins og við kölluðum okkur
gjarna, varð til þess að vinskapurinn
hefur haldist alla tíð. Seinna á lífs-
leiðinni liggja vegir okkar svo einnig
saman á einn eða annan hátt, eins og
hjá okkur þegar þú og þín kona
tengjast systur minni Steinunni í
Hulduhólum og síðar, þegar þú
varðst kennari minn á námskeiða-
haldi í háskólanum.
Þar spjölluðum við oft saman og
rifjuðum upp góðar stundir úr MR.
Og mikið gátum við skemmt okkur
yfir að rifja upp þegar við fengum
ákúrur fyrir að hafa alveg sömu vill-
urnar í heimaverkefninu. Ég hafði
víst sökkt mér full djúpt niður í
heimavinnu þína, Magnús minn, í það
sinn. Ég þakka þér allar góðu stund-
irnar og sendi fjölskyldunni innilegar
samúðarkveðjur á þessari sorgar-
stund. Guð styrki ykkur öll.
Bjarni Marteinsson.
Í dag er kvaddur hinstu kveðju
Magnús Ólafsson verkfræðingur,
góður vinur okkar og nágranni.
Kynni okkar hófust fljótlega eftir
að þau Herdís og Magnús fluttu í Álf-
heimana fyrir 25 árum, ásamt tveim-
ur börnum sínum, þeim Ingibjörgu
og Ólafi. Hjá okkur bjó þá dóttir okk-
ar og sonur hennar, Magnús, sem er
jafnaldri Ólafs sonar þeirra. Tókust
fljótt með þeim slík vinátta að þeir
urðu óaðskiljanlegir og er svo enn í
dag. Þeir urðu fljótt heimagangar
hvor hjá öðrum og úr þessum rótum
spratt samband okkar við Herdísi og
Magnús, sem alla tíð hefir verið gott
og farsælt.
Magnús kom okkur fyrir sjónir
sem hreinskiptinn og góður maður
sem öllum vildi gott gera og fjöl-
skyldan var honum allt. Sá siður
komst á að við hittumst um hver ára-
mót, ýmist á heimili þeirra eða okkar
og stundum á báðum stöðum sama
kvöldið. Magnús var þá hrókur alls
fagnaðar og spilaði Tennessee Waltz
af innlifun, en þetta hafði verið hans
uppáhaldslag frá tólf ára aldri. Um
síðustu áramót hittumst við í hinsta
sinn, en þremur dögum fyrr vorum
við viðstödd brúðkaup Ingibjargar
og sáum stoltan föður leiða dóttur
sína upp að altarinu. Ekki grunaði
okkur að svo stutt yrði til hinstu
kveðjustundar, en Magnús greindist
með illvígan sjúkdóm í janúarlok sem
dró hann til dauða á stuttum tíma.
Áfallið er fregnin barst varð því enn
sárara en ella.
Að leiðarlokum er Magnúsi þökk-
uð samfylgdin með söknuði og trega.
Herdísi, Ingibjörgu og Ólafi og
mökum þeirra, svo og aldraðri móður
og eftirlifandi systur sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Magnúsar Ólafs-
sonar.
Fjölskyldan Álfheimum 18.
Það var stuttur aðdragandi að láti
Magnúsar Ólafssonar verkfræðings
og fyrrum forstjóra Fasteignamats
ríkisins. Hann lést eftir skamma legu
23. febrúar síðastliðinn.
Magnús Ólafsson varð forstjóri
Fasteignamats ríkisins árið 1986 og
gegndi því starfi til ársins 2000. Hann
var gætinn embættismaður sem
lagði áherslu á að rétt væri staðið að
málum. Vel látinn og virtur af sam-
starfsmönnum sínum.
Magnús var virkur í Félagi for-
stöðumanna ríkisstofnana og var
kosinn í trúnaðarstöður á árinu 1994.
Stuttu síðar tók hann ennfremur sæti
í stjórn félagsins og sat hann í stjórn
þess til starfsloka sinna sem for-
stjóri. Á stjórnarfundum var gott að
njóta liðsinnis Magnúsar. Ábending-
ar hans voru vel grundaðar og hann
var ráðagóður maður enda tölu-
glöggur og nákvæmur. Hann kom oft
og tíðum með sjónarmið sem ekki
lágu í augum uppi. Sem félagi var
hann afbragð annarra, hnyttinn, og
glaðsinna. Umfram allt var Magnús
orðvar og lagði ekki illt orð til nokk-
urs manns. Hógværð og sjálfsögun
var honum eðlislæg, velviljaður var
hann og gott að leita til hans. Um
hann má því segja hið fornkveðna, að
hann væri drengur góður.
Félag forstöðumanna ríkisstofn-
ana þakkar Magnúsi Ólafssyni góða
og gefandi samfylgd og sendir eft-
irlifandi eiginkonu, börnum þeirra og
öðrum aðstandendum samúðarkveðj-
ur.
Magnús Jónsson,
Skúli Eggert Þórðarson.
Skráning fasteigna og mat þeirra
til verðs er einn af hornsteinum upp-
lýsingasamfélagsins. Við það verk-
efni skipti miklu að nákvæmni og
vandvirkni væri viðhöfð. Fasteigna-
mat ríkisins hefur haft þetta hlutverk
með höndum um langt árabil. Á
miðjum níunda áratug síðustu aldar
var Magnús Ólafsson ráðinn forstjóri
þeirrar stofnunar og gegndi því starfi
vel á annan áratug.
Fasteignamatið hefur ætíð verið
ein af lykilstofnunum Fjármálaráðu-
neytisins og því mikilvægt að sam-
skipti ráðuneytisins við stofnunina sé
á traustum og faglegum grunni. Ég
hóf störf í ráðuneytinu skömmu eftir
að Magnús tók við starfi forstjóra og
áttum við mikið og náið samstarf frá
fyrsta degi. Þau samskipti voru öll
eins ánægjuleg og hugsast gat. Prúð-
mennsku hans og velvilja var við
brugðið þegar á þurfti að halda.
Hann var nákvæmur í embættis-
færslu og gætti þess vel að öll sjón-
armið kæmu fram. Hann tók vel í all-
ar hugmyndir sem frá ráðuneytinu
komu og lagaði stofnunina að breytt-
um aðstæðum í þjóðfélaginu. Hann
rak einnig stofnun sína af ráðdeild og
réttsýni. Þá var með dyggri þátttöku
Magnúsar lagður grundvöllur að
viðamikilli endurskipulagningu á
skráningu fasteigna í landinu.
Fjármálaráðuneytið þakkar
Magnúsi Ólafssyni vel unnin störf á
liðnum árum og sendir eftirlifandi að-
standendum samúðarkveðjur.
Þórhallur Arason.