Morgunblaðið - 11.04.2003, Qupperneq 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. APRÍL 2003 41
✝ Unnur Ingi-mundardóttir
fæddist í Byrgisvík á
Ströndum 6. ágúst
1927. Hún lést í
Sjúkrahúsi Akraness
hinn 6. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Ingi-
mundur Jón Guð-
mundsson frá Byrg-
isvík, f. 13. okt. 1895,
d. 23. jan. 1983, og
Svanfríður Guð-
mundsdóttir, f. 16.
maí 1902, d. 20. okt.
1994. Systkini Unnar
eru Sigríður Svava,
f. 1923, Álfheiður, f. 1926, d. 1988,
Sigmundur, f. 1929, d. 1994, Jónas
Högni, f. 1931, d. 1991, Hulda, f.
1932, Olgeir Söbeck, f. 1934, Sig-
ríður, f. 1936, Erla, f. 1937 og
Olga, f. 1942.
2. maí 1954 giftist Unnur eft-
irlifandi eiginmanni sínum Sig-
maki Matthildur Níelsdóttir og
eiga þau fjögur börn og eitt
barnabarn. 6) Hrafnhildur, f.
1957, maki Jóhann Ágústsson og
eiga þau tvö börn og tvö barna-
börn. 7) Ingþór, f. 1960, maki
Svala Benediktsdóttir og eiga þau
fjögur börn. 8) Jenný, f. 1961,
maki Búi Vífilsson og eiga þau
þrjú börn.
Unnur ólst upp á Ströndum og
fluttist með eiginmanni sínum á
Akranes árið 1956 þar sem hún
bjó til dánardags. Hún var hús-
móðir á stóru heimili þar sem oft
var mjög gestkvæmt, auk þess
sem hún starfaði við fiskvinnslu í
Haferninum.
Unnur var fjölskyldu sinni stoð
og stytta alla tíð og má segja að
hún hafi helgað líf sitt eiginmanni
sínum, börnum og afkomendum
þeirra.
Útför Unnar verður gerð frá
Akraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
urði Halldórssyni
verkamanni í Sem-
entsverksmiðju ríkis-
ins á Akranesi. Sig-
urður er fæddur á
Geirmundarstöðum í
Strandasýslu 8. maí
1921. Foreldrar hans
voru Halldór S. Sig-
urðsson og Sigur-
björg Bjarnadóttir.
Börn Unnar og Sig-
urðar eru: 1) Halldór,
f. 1945, maki Jóna
Þorkelsdóttir og eiga
þau þrjú börn og tvö
barnabörn. 2) Guð-
munda, f. 1949, maki
Haraldur Haraldsson og eiga þau
tvö börn og þrjú barnabörn. 3)
Ásta, f. 1951, maki Kristján Gunn-
arsson og eiga þau þrjú börn og
þrjú barnabörn. 4) Ómar, f. 1953,
maki Sigríður Þorgilsdóttir og
eiga þau fjögur börn og fimm
barnabörn. 5) Svanur, f. 1955,
Elsku mamma mín. Mamma og
amma með stórum staf eins og við
segjum svo oft þegar við viljum
leggja áherslu á eitthvað. Mamma,
svo hæversk, hlédræg og líka svo
dugleg að í dag hefðir þú eflaust
verið talin ofvirk miðað við afköstin
þegar þú varst upp á þitt besta.
Að fá að alast upp inni í mýri, á
Vesturgötunni, í svona stórum
systkinahópi þar sem að auki var
mjög gestkvæmt, þar sem öll mann-
leg gildi voru ofar öllu, eru nátt-
úrulega forréttindi sem við búum öll
að.
Elsku mamma mín, þú varst orð-
in þreytt, hver hefði líka ekki verið
það sem hefði þolað slíkt álag bara
við að draga andann; þó að hug-
urinn væri skýr og þú eldklár bjó
líkaminn ekki yfir sama styrk.
Mig langar að þakka öllum þeim
sem hafa sýnt ykkur pabba um-
hyggju og hlýju nú síðustu árin og
hafa verið ykkur stoð og stytta í
veikindum þínum, Ebbu, Olla og
Dúddu, systrum þínum, starfsfólki
Sjúkrahúss Akraness, sjúkraflutn-
ingamönnunum sem þú sagðir svo
almennilega, og umfram allt öllu
starfsfólkinu á Höfða.
Takk fyrir allt.
Ég sakna þín í birtingu að hafa þig ekki
við hlið mér.
Og ég sakna þín á daginn þegar sólin
brosir við mér
Og ég sakna þín á kvöldin þegar dimman
dettur á.
En ég sakna þín mest á nóttunni er svip-
irnir fara á stjá
(Megas.)
Elsku mamma mín, við söknum
þín öll.
Góða nótt.
Þess óskar þín dóttir
Hrafnhildur.
Elsku mamma mín, ég kveð þig
með söknuð í hjarta, þú sem varst
búin að vera svo mikið veik og þráð-
ir hvíldina þá er alltaf erfitt að
kveðja. Við vorum átta systkinin og
alltaf nóg að gera hjá þér við að
fæða og klæða okkur. Það var alltaf
gott að leita til þín. Ég var svo mik-
ill mömmustrákur og þótti gott að
kúra hjá þér. Ég man þegar ég kom
heim í hádeginu þá kallaði ég:
Mamma, hvaða grautur er? Og á
daginn þegar ég og félagar mínir
vorum að leika úti og það nálgaðist
kaffi vildu allir koma heim til mín
því það var alltaf nýbakað hjá þér.
Elsku mamma, ég veit að amma,
afi og systkini þín taka vel á móti
þér. Blessuð sé minning þín.
Þinn sonur
Ingþór.
Elsku amma. Sú stund er runnin
upp að við þurfum að kveðja þig í
hinsta sinn.
Í minningu okkar er smágerð
kona en með stórt hjarta. Þú og afi
voruð einstaklega gjafmild og þegar
við komum í heimsókn sáuð þið allt-
af til þess að við fengjum eitthvað
með kaffinu eða að borða. Sérstak-
lega minnumst við hrossakjötsins
góða sem við fengum á Króka-
túninu. Við vorum ánægð og stolt að
þú fylgdist alltaf vel með því sem
við vorum að gera og hvattir okkur
áfram.
Takk fyrir allar góðu stundirnar,
minningarnar, hið einstaka minni
þitt og hrósið.
Þú komst til að kveðja í gær.
Þú kvaddir, og allt var svo hljótt.
Á glugganum frostrósin grær.
– Ég gat ekki sofið í nótt.
Hvert andvarp frá einmana sál, hvert orð,
sem var myndað án hljóms, nú greinist
sem gaddfreðið mál í gervi hins lífvana
blóms.
(Freymóður Jóh.)
Unnur Heiða og Þorkell.
Elsku amma mín. Það er svo
margs að minnast um þig amma
mín. Það fyrsta sem kemur upp í
hugann er matur, en það var það
sem þú lagðir svo mikla áherslu á,
að allir skyldu borða vel. Ég skil
eiginlega ekki enn hvernig þú
nenntir að stappa ofan í mig soðinni
ýsu mörgum sinnum í viku því ann-
að eins magn hefur sennilega aldrei
sést fara ofan í eitt barn. Eins var
alltaf gaman þegar það var siginn
fiskur og selspik áður en Högni og
Simmi dóu en þá var sko hátíð. Ég
man að þú sagðir við mig þegar ég
gekk með Eyþór Atla að ég yrði að
muna að borða fyrir tvo, en senni-
lega hef ég eitthvað misskilið það
eða allavega spurðir þú mig á fæð-
ingardeildinni hvort að ég væri
komin af stað aftur.
Það var ótrúlega gaman að fá að
vera svona mikið hjá ykkur, spila
við þig og afa, hlusta á öll íslensku
lögin bæði á plötum og sem þú
söngst fyrir mig, sem ég svo grenj-
aði yfir og þá varst þú tilbúin að
hugga mig. Þegar þú fórst úr bæn-
um sem gerðist ekki oft. Þá var ég
alveg ómöguleg nema ég fengi að
fara með sem þú reyndar lést eftir
mér ef það var mögulegt. Heimili
ykkar afa var frá því að ég man eftir
mér fullt af gestum og ekki líkaði
mér það illa, endalaus félagsskapur,
samt sagðir þú stundum hvar er
þessi og hinn, það hefur bara enginn
látið sjá sig þó að húsið hafi jafnvel
verið fullt allan daginn. Þú varst
ekki í vafa um hvernig þú vildir hafa
hlutina og hver gerði þá, ég gat nú
stundum hrist hausinn yfir því en
nú finnst mér það bara gera minn-
inguna sterkari. Þrátt fyrir stóran
barnahóp innan fjölskyldunnar sem
þú fylgdist mjög vel með varðst þú
líka að fylgjast með vinkonum mín-
um og þeirra fjölskyldum. Þær
komu líka oft með til ykkar og þá
var stokkið á þær til að reyna að
troða í þær mat en þá var ekki leyfi-
legt að segja nei.
Það var alveg yndislegt að fá að
vera hjá þér síðustu klukkustund-
irnar.
Ég vona að þér líði vel núna,
elsku amma, og ég bið guð að gefa
afa styrk á þessum erfiðu tímum.
Bless, amma mín.
Þín
Berglind.
Elsku amma. Mikið er erfitt að
sætta sig við að þú sért dáin, þú sem
varst svo stór hluti af okkar lífi.
Þótt mikil veikindi hafi hrjáð þig
síðustu árin, var maður í raun aldrei
búinn að undirbúa sig fyrir að svona
gæti farið. Þetta passar ekki alveg,
þú varst alltaf vön að jafna þig, þú
varst alltaf svo sterk að maður gat
ekki annað en dáðst að þrautseigju
þinni. En svo fór sem fór og sannar
það að hinir sterku deyja líka.
Á stundum sem þessum skjóta
upp kollinum ógrynni af minning-
um, minningum sem voru geymdar
en ekki gleymdar. Minningum af
ömmunni sem lét okkur aldrei leið-
ast. Þú varst aldrei nein venjuleg
amma, þú varst svo mikill félagi
okkar og alltaf til í að prófa eitthvað
nýtt. Þú varst alltaf svo jákvæð og
skemmtileg að okkur fannst við
aldrei vera fyrir þér, það varst alltaf
þú sem stakkst uppá að koma að
spila, fela hlut, spila bobb eða bara
kúra og hlusta á tónlist, mikið gat
manni liðið vel hjá þér, elsku amma.
Ekki er nú hægt að minnast þín
án þess að matur komi við sögu, þér
fannst alltaf svo gott að borða en
samt varstu alltaf svo grönn og
flott.
Við eigum aldrei eftir að gleyma
þeim óteljandi skemmtilegu máltíð-
um sem við áttum saman í gegnum
tíðina, fyrst þar sem að þú eldaðir
fyrir okkur og seinna þar sem við
elduðum fyrir þig og afa. Kleinu-
baksturinn kemur líka sterkur fram
í hugann þar sem við krakkarnir
vorum í aðalhlutverki við snúning-
inn.
Þú varst alltaf svo þolinmóð og
hvetjandi og stolt af öllu sem við
gerðum.
Elsku amma, mikið höldum við að
það eigi eftir að verða einmanalegt
hjá honum afa Sigga núna. Það var
aldrei nein lognmolla í kringum þig
og afi var alltaf svo góður við þig og
óþreytandi við að gera allt sem
hann gat fyrir þig. Þið voruð
skemmtileg hjón, afi með sinn frá-
bæra húmor og þú svona ung í anda
og hress.
Elsku amma, þær minningar sem
við eigum um þig munu alltaf varð-
veitast í hjörtum okkar og við trú-
um því einlægt að þú haldir áfram
að vaka yfir okkur og vera stolt af
okkur. Við elskum þig og söknum
þín.
Guðbjörg Unnur
Kristjánsdóttir,
Haukur Kristjánsson.
UNNUR
INGIMUNDARDÓTTIR

Fleiri minningargreinar um Unni
Ingimundardóttur bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
Elsku afi minn, í dag
er eitt ár síðan þú lést
og mig langar að skrifa
kveðju til þín.
Afi, þú varst svo góð-
ur, þú ert líka besti afi minn. Mér
þykir líka svo vænt um þig. Þú varst
rosalega góður, þú varst líka alltaf
svo hress. Ég elska þig líka svo of-
boðslega mikið. Þú varst besti afi í
heimi.
VIGNIR H.
BENEDIKTSSON
✝ Vignir H. Bene-diktsson fæddist
í Reykjavík 1. sept-
ember 1947. Hann
lést á Landspítala –
háskólasjúkrahúsi
við Hringbraut 11.
apríl 2002 og var út-
för hans gerð frá
Hallgrímskirkju 19.
apríl.
Afi, ég man þegar ég
var lítil þá horfðum við
alltaf saman á þegar
poppið var að poppast í
örbylgjuofninum. Svo
þegar það var tilbúið þá
hljóp ég fram í sófa og
þú komst með poppið
til mín. Stundum feng-
um við okkur ís eða
hnetur og súkku-
laðirúsínur sem við
borðuðum svo saman.
Elsku afi minn, ég
sakna þín svo rosalega
mikið, ég vildi óska að
þú værir ennþá hjá
okkur en ég veit að þú ert núna stór
engill með fallega vængi á himnum
hjá guði.
Ástarkveðja.
Afastelpan þín,
Sandra Dís Bjarnadóttir.