Morgunblaðið - 26.04.2003, Side 50

MINNINGAR
50 LAUGARDAGUR 26. APRÍL 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sigríður Elísa-bet Andrésdóttir
fæddist í Stóru-
Breiðuvík í Helgu-
staðahreppi 10. júlí
1924. Hún lést á
Fjórðungssjúkrahús-
inu í Neskaupstað
20. apríl síðastlið-
inn. Hún var dóttir
hjónanna Jóhönnu
Valgerðar Kristjáns-
dóttir, húsfreyju í
Stóru-Breiðuvík-
urhjáleigu, f. 5.
mars 1901, d. 15.
nóvember 1975, og
Andrésar Sigfússonar, bónda í
Stóru-Breiðuvíkurhjáleigu, f.
10. ágúst 1893, d. 9. febrúar
1981. Systkini Elísabetar eru:
Ólöf, f. 1. desember 1920, d. 23.
maí 1959, Björg Ágústa, f. 1926,
og Sigfús Hallgrímur. f. 1932.
Hinn 26. febrúar 1949 giftist
Elísabet Friðriki Friðrikssyni
frá Vestmannaeyjum, f. 4. sept-
ember 1926, þau skildu árið
2000. Börn þeirra eru: 1) Guð-
rún Valgerður, f. 1948, gift Ás-
birni Guðjónssyni,
börn þeirra eru: a)
Elísabet Ólöf, f.
1969, gift Guðlaugi
Jóni Haraldssyni,
sonur þeirra er
Adam Ingi, f. 2002,
b) Eydís, f. 1973,
sambýlismaður
Kristján Svavars-
son, synir Eydísar
eru Ásbjörn, f.
1994, Andrés, f.
1995, og drengur
fæddur andvana
1995, og c) Andrea,
f. 1982. 2) Sveinn,
f. 1953, giftur Kolbrúnu Sigurð-
ardóttur, dætur þeirra eru Sig-
urlaug Ingunn, f. 1973, Valgerð-
ur Elsa, f. 1978, og Harpa, f.
1982.
Árið 1948 flutti Elísabet til
Vestmannaeyja og bjó þar þang-
að til í gosinu 1973, flutti þá aft-
ur á Austfirðina og bjó á Eski-
firði til dauðadags.
Útför Elísabetar verður gerð
frá Eskifjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku amma mín.
Þá ertu komin þangað þar sem
allt er gott og góður guð er ríkjandi,
og ég efast ekki um að stór hópur
hafi beðið hinum megin til að taka á
móti þér.
Ég þakka þér, elsku amma, fyrir
að hafa fengið að kynnast þér svo
vel og ég þakka fyrir allt amma mín
sem þú kenndir mér og alla þá ást
og umhyggju sem þú sýndir.
Ég á engin orð sem lýsa hve mik-
ið ég sakna þín og ég veit að ég á
alltaf eftir að gera það, en ég veit
líka að einn daginn hittumst við aft-
ur og þá tekur litla hálsfestin henn-
ar ömmu sinnar sko utan um hana.
Ég elska þig amma mín, sofðu nú
rótt og guð geymi þig.
Þín
Andrea.
Elsku amma mín, það er svo sárt
að þurfa að kveðja þig, en ég veit að
þér líður vel núna. Það er svo margt
sem flýgur í gegnum hugann þegar
þú ert farin elsku amma mín. Við
vorum búnar að brasa mikið í gegn-
um árin. Ég á svo margar og góðar
minningar um þig og þær mun ég
alltaf geyma. Um leið og ég kveð
þig í hinsta sinn langar mig að
þakka þér fyrir allar þær góðu
stundir sem við áttum saman elsku
amma mín. Ég á eftir að sakna þín
mikið elsku amma og það eiga þeir
líka eftir að gera Gulli og litli lang-
ömmustrákurinn þinn hann Adam
Ingi sem fékk að njóta þín í of stutt-
an tíma. Megi góður guð geyma þig,
elsku amma mín.
Elísabet Ólöf.
Elsku amma! Ég var nú ekki
tilbúin að sjá á eftir þér yfir móð-
una miklu, en þú varst orðin svo
þreytt og máttfarin. Samt var alltaf
stutt í glensið svo erfitt var að átta
sig á hvað þú varst mikið veik. Þeg-
ar maður hugsar til baka kemur
upp í hugann hvað þú varst alltaf
traust og góð. Öllum þótti vænt um
þig, ég var nánast spurð frétta af
þér á hverjum degi enda varst þú
alltaf að hugsa um aðra, hjápa öðr-
um og gafst mikið af þér.
Amma mín nú ertu orðin frjáls,
sú hugsun huggar mig. Mikið var
lagt á þig í þessu lífi og enginn hefði
getað staðist allar þessar þrautir
betur en þú. Ég á margar ynd-
islegar minningar um þig eftir
margar samverustundir. Ég þakka
þér fyrir allt og að vera svona góð
amma og traustur vinur.
Við Stjáni og langömmustrákarn-
ir þínir Ásbjörn og Andrés söknum
þín sárt en ég veit að litli dreng-
urinn minn Arnór sem við fengum
aldrei að kynnast er nú í öruggum
höndum hjá þér, langömmu og lang-
afa.
Eydís.
Elísabet móðursystir okkar eða
Beta, eins og hún var alltaf kölluð,
fæddist í Stóru Breiðuvík við Reyð-
arfjörð. Þar ólst hún upp á mann-
mörgu myndarheimili í skjóli ást-
ríkra foreldra.
Snemma fór hún að taka til hend-
inni eins og venja var í sveit á þess-
um tíma, til dæmis við heyskap á
engjum þar sem vinnubrögð voru
eins og verið hafði frá upphafi
byggðar. Slegið var með orfi og ljá,
rakað með hrífu og baggar fluttir á
hestum til byggða. Erfitt er fyrir
nútímafólk að setja sig inn í þær að-
stæður sem lífsbjörgin krafðist.
Minningarnar voru ljúfar og þrátt
fyrir puðið, þreytuna og langa
vinnudaga lýsti Beta lífinu eins og
það hefði verið ein endalaus,
skemmtileg útilega.
Hún hafði gaman af því að segja
frá og sagði spennandi sögur af æv-
intýralegri smalamennsku í þoku,
huldufólki, örnefnum og fólki sem
bjó á bæjum sem nú eru löngu
komnir í eyði. Ung fór hún að heim-
an eins og systur hennar og aðstoð-
aði á heimilum þar sem illa stóð á
vegna veikinda eða barnsfæðinga.
Beta var vinmörg og vinsæl. Hún
var alltaf fús að hjálpa, eftirsótt í
vinnu enda harðdugleg og ósérhlíf-
in. Hún flutti til Vestmannaeyja og
þar bjó hún í nærri þrjátíu ár og
voru Eyjarnar henni alltaf mjög
kærar. Þær systur, hún og Ólöf
móðir okkar, bjuggu hlið við hlið á
Landagötunni. Var samband systr-
anna náið og studdu þær hvor aðra í
dagsins önn og amstri. Þegar móðir
okkar dó skyndilega frá ungum
börnum má segja að Beta hafi tekið
okkur undir sinn verndarvæng og
þar áttum við skjól síðan þó að við
værum löngu orðin uppkomin og
hún fullorðin og þrotin að kröftum.
Kæra Beta frænka, hafðu þökk
fyrir allt. Það er komið að leið-
arlokum en minning þín mun alltaf
lifa í huga okkar.
Andri og Ingólfur.
Allt tekur enda hvort sem það er
sorg eða gleði. Sorgin er okkar sem
eftir sitjum, en um leið kemur upp í
hugann þakklæti fyrir allt sem Beta
gerði fyrir okkur og gaf okkur af
tryggð og kærleika. Fáir nutu þess
betur en við systkinin þegar við
misstum móður okkar. Þá, sem
endranær, vildi hún vera okkur
skjól, vernd og huggun.
„Enginn spyr hvað þú ert lengi
að vinna verkið en allir skoða
hvernig það er gert,“ sagði hún þeg-
ar ég leitaði til hennar með sauma-
skap eða aðra handavinnu. Hún var
nákvæm og flink í höndum og ekki
annað að gera en rekja upp og
byrja á nýjan leik ef henni þóttu
vinnubrögð mín ekki nógu vönduð.
Æskuminningar tengdar Land-
agötu 23 eru margar ljúfar. Til Betu
var stöðugur straumur gesta. Fólk
leitaði í nærveru hennar, kunningj-
ar og vinir sem voru á vertíð, allir
voru velkomnir. Tveir hlédrægir og
feimnir frændur sátu og möluðu
kaffi og undu upp garn í hnykla.
Hún fékk sendan lopa að austan og
það var notalegt að horfa á hana
spinna og hlusta á hvininn í olíu-
vélinni þar sem kaffibaunirnar voru
brenndar þar til þær voru hæfilegar
til mölunar.
Ekki er auðvelt að útskýra svo
náin fjölskyldutengsl eins og voru á
milli heimilis Betu og fjölskyldu
okkar sem bjó í næsta húsi, en kom
þó vel í ljós fyrir nokkrum árum
þegar Sveinn sonur hennar, sem
búið hafði í Danmörku í mörg ár,
kom í heimsókn til mín. Vorum við
að hjálpast að við að leggja á mat-
arborðið þegar dóttur Sveins varð
að orði: „Þið vinnið svo vel saman
að það er alveg eins og þið séuð
systkini.“ Það var rétt athugað því
Beta var mér og systkinum mínum
sem besta móðir. Eftir að hún flutti
á Eskifjörð var lengra á milli. Alltaf
voru símtölin þó jafngóð og gjaf-
irnar sem hún sendi, púðar, dúkar
og önnur falleg handavinna sem
hún vann.
Eftir að heilsan fór að bila átti
hún oftar erindi til Reykjavíkur. Þá
dvaldi hún hjá okkur systkinunum
til skiptis ef hún þurfti að leita til
læknis. Síðustu árin bjó hún í
Hulduhlíð. Ekki er á neinn hallað
þótt Guðrún dóttir hennar sé nefnd
en hún annaðist móður sína af
stakri alúð, nærgætni og umhyggju-
semi.
Elsku Beta, þakka þér fyrir allt,
mig og mína fjölskyldu.
Bryndís Hrólfsdóttir.
Beta frænka skilur eftir tómarúm
sem enginn getur fyllt og minning-
arnar streyma fram í hugann. Um
hamingju í vernduðu, skemmtilegu
umhverfi stórrar tveggja húsa fjöl-
skyldu. Það má segja að heimili
systranna Ollu og Betu hafi verið
sem eitt og milli þeirra var náið,
kærleiksríkt samband. En eitt vorið
dró óvæntan, myrkan skugga upp á
heiðskíran himin þessarar tilveru
þegar móðir mín lést. Beta gerði
allt sem í hennar valdi stóð til að
létta okkur systkinunum byrði
óskiljanlegs missis. Sjálf tregaði
hún kæra systur og vinkonu.
Árin liðu og Beta var trygg og til
hennar var gott að leita. Hún leið-
beindi og hrósaði, gat nú samt strítt
og hlegið ef sá gállinn var á henni.
Glaðlynd var hún að eðlisfari og lað-
aði að sér fólk. Stundum sagði hún
sögur og varð angurvær þegar hún
minntist horfinna stunda æsku sinn-
ar. Kornung vann hún á kaffihúsi á
Reyðarfirði. Þar smakkaði hún app-
elsínu í fyrsta sinn. Maður gat
næstum fundið fyrir ávextinum í
lófa sér svo lifandi var lýsingin. Hún
réð sig í vist og á einum stað þar
sem hún var hjú sat hún ein á her-
bergi sínu meðan fjölskyldan hélt
áramótin hátíðleg. Maður skildi
ekki stéttaskiptinguna og var reiður
að hugsa um að hún Beta, sem var
svo góð og elskuleg, hefði verið skil-
in útundan og látin sitja ein í köldu
herbergi meðan aðrir glöddust.
Beta missti heimili sitt í Vest-
mannaeyjum í gosinu. Þá flutti hún
austur á Eskifjörð þar sem hún bjó
eftir það. Hún fylgdist samt vel með
sínum, hringdi oft og var höfðingi í
gjöfum sínum til mín og fjölskyldu
minnar.
Síðustu árin bjó hún í Hulduhlíð.
Guðrún dóttir hennar var henni
stoð og stytta í miklum erfiðleikum
og veikindum síðustu ára. Ég þakka
elskulegri frænku fyrir allt og veit
að nú hefur hún fengið hvíldina sem
hún þráði.
Gunnhildur Hrólfsdóttir.
ELÍSABET
ANDRÉSDÓTTIR
Elsku langamma mín, nú ertu
orðin engill með vængi og hætt að
vera lasin. Ég veit að bróðir minn
er hjá þér og það er gott.
Þinn
Andrés.
HINSTA KVEÐJA
Elsku langamma, ég vildi að þú
værir lifandi.
En við hittumst einhvern tím-
ann aftur.
Ég sakna þín mjög mikið.
Þegar mamma sagði mér þetta
grét ég mjög mikið alla leiðina
heim frá flugvellinum. Ég elska
þig mjög mikið.
Þinn
Ásbjörn.
HINSTA KVEÐJA
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn
einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Minningarkort
Minningar- og
styrktarsjóðs
hjartasjúklinga
Sími 552 5744
Gíró- og kreditkortaþjónusta
LANDSSAMTÖK
HJARTASJÚKLINGA
A
u
g
l.
Þ
ó
rh
.
1
2
7
0
.9
7
www.solsteinar.is sími 564 4566
Legsteinar
í Lundi
við Nýbýlaveg, Kópavogi
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
SNORRI ÞÓR JÓHANNESSON
kennari og fyrrv. yfirkennari við
Héraðsskólann í Reykholti,
Daltúni 32,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum Hringbraut deild 12G
miðvikudaginn 23. apríl.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 2. maí kl. 13.30.
Sigríður Bjarnadóttir,
Jóhannes Snorrason, Sigrún Jónsdóttir,
Bjarni Snorrason, Bente Tønnesen,
Aron Snorri Bjarnason,
Theódór Elmar Bjarnason,
Brynjar Orri Bjarnason,
Thelma Theódórsdóttir.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
KRISTÍN LILJA HANNIBALSDÓTTIR,
áður til heimilis á
Bústaðavegi 57,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir fimmtudaginn
24. apríl.
Útförin verður auglýst síðar.
Gunnar Páll Kristjánsson,
Anna Kristjánsdóttir, Einar Kr. Sigurðsson,
Rósamunda Kristjánsdóttir, Stefán Arndal,
Kristján Kristjánsson, Kristín Einarsdóttir,
Reynir Gylfi Kristjánsson, Kirsten Astrup,
Kristín Lilja Kristjánsdóttir, Kurt Thomsen,
Jóna Þ. Vernharðsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir og tengdamóðir okkar,
GUÐRÍÐUR SIGURBJÖRG HJALTESTED,
hjúkrunarheimilinu Seljahlíð,
áður Karfavogi 43,
lést miðvikudaginn 23. apríl.
Útförin verður auglýst síðar.
Gunnar Hjaltested, Gyða Þorsteinsdóttir,
Stefán B. Hjaltested, Margrét Pálsdóttir,
Kristján Hjaltested.