Morgunblaðið - 28.05.2003, Blaðsíða 36

MINNINGAR
36 MIÐVIKUDAGUR 28. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Valgerður Lauf-ey Einarsdóttir
fæddist á Fjarðar-
strönd í Seyðisfirði
12. júní 1920. Hún
lést á Landspítalan-
um Fossvogi þriðju-
daginn 20. maí síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Einar
Einarsson, sjómaður
og verkamaður á
Seyðisfirði og síðar í
Reykjavík, f. á
Kirkjubrú á Álfta-
nesi, og Jakobína
Guðbrandsdóttir, f. í
Kolmúla í Reyðarfirði. Valgerður
Laufey átti eina yngri systur,
Fjólu, en hennar maður var Arn-
björn Ólafsson læknir.
Laufey giftist 10. júní 1939 Sig-
urði Magnúsi Sólonssyni, sjó-
manni og síðar múrarameistara í
Reykjavík, f. í Keflavík 16. nóv-
ember 1907, d. 1958. Í föðurætt
var Sigurður ættaður úr Hvol-
hreppi en í móðurætt úr Grinda-
vík. Þau eignuðust þrjú börn, sem
eru: 1) Hrafnhildur húsmóðir í
Börn þeirra eru: a) Guðrún Mar-
grét, f. 1962, maki Hannes Heim-
isson, þau eiga fjögur börn. b) Sig-
urður Magnús, f. 5. júlí 1965, maki
Arnfríður Hjaltadóttir, þau eiga
tvö börn. c) Árni Valur, f. 1966,
maki Birna Sara Steindórsdóttir,
þau eiga eitt barn, þau skildu.
Sambýliskona Árna Vals er Svan-
laug Ida Þráinsdóttir. 3) Einar
Jakob húsvörður, f. 1. desember
1947, maki Sigurlaug Ottósdóttir,
f. 1950. Börn þeirra eru Valgerð-
ur Laufey, f. 1971, maki Þór Mar-
teinsson, þau eiga þrjú börn, Ottó,
f. 1973, og Einar Þór, f. 1981, sam-
býliskona Eva Björk Sigurjóns-
dóttir, þau eiga eitt barn. Barna-
barnabörnin eru því 26.
Laufey og Sigurður hófu sinn
búskap í Reykjavík og bjuggu í
nokkur ár í Bergstaðastræti 46 en
byggðu sér síðan hús í Laugarnes-
inu, Silfurteig 5, þar sem þau
bjuggu þar til Sigurður lést. Árið
1963 flutti Laufey síðan í Álfta-
mýri 36, þar sem hún bjó æ síðan.
Laufey var heimavinnandi þar til
maður hennar lést en hóf þá fljót-
lega störf á Saumastofu Últíma
sem síðar varð Saumastofa Karna-
bæjar, þar sem hún starfaði til
loka síns starfsdags.
Útför Laufeyjar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Hafnarfirði, f. 3.
ágúst 1939, d. 9. nóv-
ember 1980, maki
Guðmundur Ingva-
son, f. 1936. Börn
þeirra eru: a) Sigurð-
ur Theodór, f. 1957,
maki Elsa Birna
Sveinbjörnsdóttir,
þau eiga tvö börn, þau
skildu. Sigurður á
barn með Helgu Ei-
ríksdóttur. Sambýlis-
kona Sigurðar er
Birna Sigfúsdóttir. b)
Guðmundur Rúnar, f.
1959, maki Katri Raa-
kel Tauriainen, þau eiga þrjú
börn. c) Yngvi Óðinn, f. 1961, maki
Gunnhildur Grímsdóttir, þau eiga
þrjú börn. d) Jóhanna Kristín, f.
1966, maki Sigursveinn Þ. Jóns-
son, þau eiga eitt barn, þau skildu.
e) Jóhanna Kristín, á eitt barn
með Per Schmidt. f) Valgerður
Laufey, f. 1968, maki Sævar Harð-
arson, þau eiga fjögur börn. 2)
Sólon Rúnar bankastjóri í Reykja-
vík, f. 1. mars 1942, maki Jóna
Vestfjörð Árnadóttir, f. 1943.
Laufey amma fæddist á Seyðis-
firði og ólst þar upp. Þar bjó hún þar
til hún fluttist til Reykjavíkur en þar
hóf hún að læra saumaskap. Stuttu
eftir að hún kom til Reykjavíkur
kynntist hún afa, Sigurði M. Sólons-
syni sjómanni og síðar múrarameist-
ara hér í Reykjavík, en þau giftu sig
árið 1939. Amma varð ung ekkja eða
37 ára gömul og bjó hún ávallt ein
eftir að börnin fóru að heiman.
Amma var ekki mikið fyrir að tala
um sjálfa sig. Það var helst að ná
henni á góðum degi í bíltúr um
miðbæinn, þá sagði hún mér margt
um fyrri daga sína í Reykjavík. Það
var eins og að fara fimmtíu ár aftur í
tímann þegar hún sagði mér sögur af
fólkinu á Bergstaðastrætinu þar sem
þau bjuggu áður en þau byggðu sér
hús á Silfurteigi í Laugarneshverf-
inu. Hún sýndi mér hvar afi bjó þeg-
ar þau kynntust en það var á Lauga-
veginum þar sem Kaffitár er í dag.
Hún lýsti miðbænum nákvæmlega,
hverjir áttu heima hvar og hvaða
verslanir voru hvar og kaupmönnun-
um sem þær ráku. Fólkið og stað-
irnir lifnuðu við. Hún sagði svo
skemmtilega frá og kunni sögur af
öllum. Afi var mikið í burtu við sín
störf og oft erfitt að vera ein með
börnin. Hún sagði mér frá því hve
erfitt hefði verið að fá húsnæði í
Reykjavík á stríðsárunum. Afi var þá
langtímum saman í burtu, en hann
var á togurum á stríðsárunum og
hún ein að leita að húsnæði fyrir sig
og eldri börnin tvö. Hún sagðist hafa
verið spurð spjörunum úr af leigusöl-
um hvar eiginmaðurinn væri og hvort
hún væri nokkuð í ástandinu.
Mínar fyrstu minningar um ömmu
eru heimsóknir í Álftamýrina í íbúð-
ina hennar uppi á fjórðu hæð. Oft
kveið ég fyrir því að labba upp allar
hæðirnar en amma sagði að þetta
héldi henni svona heilsugóðri. Eftir
að afi lést árið 1958 vann amma lengi
hjá Últíma við sauma en eftir það á
saumastofu Karnabæjar. Það var
þegar við barnabörnin vorum lítil og
saumaði hún mikið á okkur öll. Hún
sagði mér að þetta væru snið sem hún
minnkaði á mig en væru alveg eins og
fengjust í Karnabæ og var ég aldeilis
ánægð að geta verið í eins fötum og
stóru skvísurnar sem versluðu þar.
Mér fannst ekki amalegt að eiga
svona ömmu. En amma var öðruvísi
en aðrar ömmur fannst mér. Hún var
svo hávaxin og grönn, svo var hún
með fallegt rautt hár en ekki grátt
eins og flestar ömmur. Rauða hárinu
hélt hún alveg til loka og þegar ég
greiddi henni nú fyrir nokkrum dög-
um á spítalanum hugsaði ég að það
væri eins og nýfægt brons. Amma var
alltaf vel til fara og hugsaði mikið um
gæði efna og endingu og lærði ég
mikið af henni í þeim efnum. Hún átti
það til að þukla föt sem ég kom í til
hennar og spyrja hvað væri í þessu.
Ef það var silki varð það að vera al-
mennilegt silki, ef það var ullarkápa
varð það að vera kasmírull, annars
var ekkert varið í þetta. Amma var
glaðlynd og hló mikið. Hún gat líka
verið beinskeytt og sagði nákvæm-
lega það sem henni fannst og hugsaði
kannski stundum lítið um hvernig
hlutunum yrði tekið. En það var líka
hægt að segja allt við hana og hún hló
að því. Kannski fannst henni að allir
ættu að geta það.
Það var í raun ekki fyrr en ég gifti
mig og flutti að heiman sem við amma
fórum að hafa náið samband. Það var
eins og ég yrði þá fyrst að manneskju
sem hægt væri að tala við. Ég hélt
stundum að amma hefði ekkert gam-
an af börnum, en sú skoðun mín
breyttist eftir að langömmubörnin
komu. Hún sagði mér eitt sinn að ég
gerði börnin mín kolvitlaus að vera
alltaf að taka þau upp að óþörfu.
Maður ætti ekki sífellt að vera að
taka ungbörn upp heldur bara snúa
þeim öðru hvoru. Ég held að þessi
„uppeldisaðferð“ hafi eingöngu verið
tilkomin af tímaskorti hjá konum af
hennar kynslóð. Heimilisstörfin tóku
svo mikinn tíma að enginn var af-
gangs til að sitja tímunum saman og
hjala við smábörn.
Amma hafði gaman af því að
ferðast. Fór hún margar ferðir til út-
landa, nánast um alla Vestur-Evrópu,
m.a. með Lóu vinkonu sinni. Okkur
fjölskylduna heimsótti amma líka til
Frakklands og Finnlands og fórum
við þá yfir til Eistlands líka. Þetta eru
eftirminnilegar stundir því amma var
óneitanlega sérvitur og ákveðin kona.
Amma bjó fram á síðasta dag í
Álftamýrinni og leið þar vel. Hún
sagði við mig fyrir stuttu, þegar um-
ræður komu upp um hvort hún ætti
að sækja um á heimili fyrir eldri
borgara, að sér liði svo vel heima hjá
sér og hún endurtók „mér líður svo
vel hérna“. Því finnst mér svo gott að
hún skuli hafa getað haft þetta eins
og hún vildi. Einungis fáir dagar á
sjúkrahúsi í lokin.
Við fjölskyldan minnumst ömmu
sem glaðlyndrar, ákveðinnar konu.
Óneitanlega var hún sérstök að
mörgu leyti en það gerði hana að svo
skemmtilegum og miklum karakter.
Guð blessi minningu ömmu minn-
ar.
Guðrún M. Sólonsdóttir
og fjölskylda.
Við andlátsfregn þína
allt stöðvast í tímans ranni.
Og sorgin mig grípur,
en segja ég vil með sanni,
að ósk mín um bata þinn
tjáð var í bænunum mínum,
en guð vildi fá þig
og hafa með englunum sínum.
Við getum ei breytt því,
sem frelsarinn hefur að segja,
um hver fær að lifa,
og hver á svo næstur að deyja.
Þau örlög, sem við höfum hlotið,
það verður að skilja.
Svo auðmjúk og hljóð
við lútum að frelsarans vilja.
Þó sorgin sé sár
og erfitt sé við hana að una,
við verðum að skilja
og alltaf við verðum að muna,
að guð, hann er góður
og veit hvað er best fyrir sína.
Því treysti ég nú
að hann geymi vel sálina þína.
Þótt farin þú sért
og horfin burt þessum heimi.
Ég minningu þína
þá ávallt í hjarta mér geymi.
Ástvini þína ég bið síðan
guð minn að styðja,
og þerra burt tárin,
ég ætíð skal fyrir þeim biðja.
(Bryndís Jónsdóttir.)
Elsku amma, takk fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir mig.
Þín,
Laufey Einars.
VALGERÐUR LAUF-
EY EINARSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar um Val-
gerði Laufeyju Einarsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vin-
áttu við andlát og útför elskulegs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa, langafa og
bróður,
AÐALSTEINS INGÓLFS EIRÍKSSONAR,
Heiðarvegi 13,
Reyðarfirði.
Pálína María Guðmundsdóttir,
Þorvaldur Aðalsteinsson, Birna Guðmundsdóttir,
Sigurður Eiríkur Aðalsteinsson, Erna Arnþórsdóttir,
Kristín Aðalsteinsdóttir,
Hugrún Aðalsteinsdóttir, Árni Guðmundsson,
Árdís Guðborg Aðalsteinsdóttir, Karl Bóasson,
Sigríður Helga Aðalsteinsdóttir, Kristján Bóasson,
barnabörn og langafabörn,
Valdimar Helgi Eiríksson.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við and-
lát og útför
ÞÓRÐAR ELÍASSONAR,
Hólshúsum,
Gaulverjabæjarhreppi.
Innilegar þakkir til þeirra sem önnuðust Þórð í
veikindum hans.
Guð blessi ykkur öll.
Gunnar E. Þórðarson, Elísabet Zóphóníasdóttir
og fjölskylda.
Við færum okkar innilegustu þakkir öllum þeim
sem sýndu okkur samúð, hlýhug og vináttu við
andlát og útför móður okkar,
HELGU ÁSGRÍMSDÓTTUR,
áður Suðurgötu 124,
Akranesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks E deilar Sjúkra-
húss Akraness fyrir góða umönnun og hlýhug.
Börn hinnar látnu.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi,
bróðir og mágur,
NJÖRÐUR H. SNÆHÓLM
fyrrv. yfirlögregluþjónn
hjá Rannsóknarlögreglu ríkisins,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð að
kvöldi sunnudagsins 18. maí, verður jarðsung-
inn frá Fossvogskirkju í dag, miðvikudaginn
28. maí, kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á líknarsjóði.
Harald Snæhólm, Þórunn Hafstein,
Vera Snæhólm, Elías R. Gissurarson,
Jón Kristinn Snæhólm, Oddný Halldórsdóttir,
Njörður Ingi Snæhólm, Íris Mjöll Gylfadóttir,
Magnhild Gylfadóttir, Brent Dunnett,
Vera Ósk Gylfadóttir, Paul Evans,
langafabörn, systkini og mágkona.
Ástkær fóstursystir okkar og frænka,
GUÐRÚN PÁLMADÓTTIR
fyrrum aðstoðaryfirmatráðskona
við Landspítalann,
er látin.
Útför hennar fór fram í kyrrþey, að ósk
hinnar látnu.
Aðstandendur.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
VALGERÐUR LAUFEY EINARSDÓTTIR,
Álftamýri 36,
Reykjavík,
sem lést á Landspítala Fossvogi þriðjudaginn
20. maí, verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 28. maí kl. 15.00.
Sólon R. Sigurðsson, Jóna V. Árnadóttir,
Einar J. Sigurðsson, Sigurlaug Ottósdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.