Morgunblaðið - 28.05.2003, Blaðsíða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 28. MAÍ 2003 37
✝ Svanbjörg Jóns-dóttir fæddist á
Dalvík 24. ágúst
1924. Hún lést á
Dalbæ, dvalarheimili
aldraðra á Dalvík,
18. maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Sigur-
björg Ágústsdóttir, f.
1898, d. 1970, og Jón
Arngrímsson, út-
gerðarmaður og síð-
ar fiskmatsmaður, f.
1893, d. 1967. Svan-
björg var fjórða í
röðinni af átta systk-
inum. Systkini Svanbjargar eru:
Bergþóra, f. 1917, d. 1976, Kristín
Sigríður, f. 1919, d. 2002, Arnfríð-
ur, f. 1921, d. 1998, Lovísa, f. 1927,
Karla, f. 1930, Ingólfur, f. 1936, og
Hrafnhildur, f. 1939.
Svanbjörg giftist 7. október
1945 eftirlifandi eiginmanni sín-
um, Kristni Þorleifssyni, sjómanni
og síðar netagerðarmanni frá
Hóli á Upsaströnd á
Dalvík, f. 6. ágúst
1924. Þau eignuðust
einn son, Össur, f.
1945. Hans kona er
Berglind Andrés-
dóttir, f. 1946 í
Reykjavík. Börn
þeirra eru: 1) Birgir,
f. 1967, kvæntur
Birnu Björnsdóttur,
þeirra dætur eru
Hrönn, Harpa og
Hrund; 2) Björg, f.
1971, gift Einari
Einarssyni, þeirra
dætur eru Berglind
og Fanney; 3) Sigrún, f. 1979, gift
Haraldi Ólafssyni, þeirra sonur er
Kristinn Óli.
Svanbjörg starfaði frá unga-
aldri við fiskverkun og annað sem
tengdist útgerð og sjósókn og síð-
ar á ævinni við verslunarstörf.
Útför Svanbjargar fer fram frá
Dalvíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Hún elsku amma okkar er látin.
Þrátt fyrir að heilsu hennar hafi
hrakað á undanförnum árum er aldr-
ei hægt að vera undir kveðjustund-
ina búinn.
Amma bjó alla sína ævi á Dalvík og
þangað lá leið okkar í sumarfríum ár
hvert. Eftir langt ferðalag að sunnan
var alltaf jafn gott að koma á Báru-
götuna. Þar fengum við hlýjar mót-
tökur og alltaf var búið að fylla búr-
skápinn af kræsingum. Við bjuggum
sitt í hvorum landshlutanum en sam-
band okkar við ömmu var ætíð náið
og gott. Hún fylgdist vel með fjöl-
skyldunni, hafði alla afmælisdaga á
hreinu og var umhugað um velferð
allra. Amma var mikil hannyrða-
kona. Ullarsokkar, vettlingar og ekki
síst hekluð dúkkuteppi fylgdu gjarn-
an með jólapökkunum. Þessi teppi
eru enn í notkun, ylja nú dúkkum
langömmubarnanna. Amma lá aldrei
á skoðunum sínum og alltaf gátum
við átt von á beinskeyttum athuga-
semdum, jafnvel þegar við kynntum
mannsefnin okkar. Það gat verið
samanburður á holdafari okkar
systra og ýmislegt annað vel meint.
Kveðjustundirnar að lokinni góðri
dvöl á Bárugötunni eru okkur sér-
staklega minnisstæðar, ekki síst
vegna þess að það gat liðið heilt ár
þangað til við hittum ömmu og afa
aftur. Þau stóðu alltaf á stéttinni og
veifuðu á meðan við ókum úr hlaði.
Við erum mjög þakklátar fyrir að
hafa fengið tækifæri til að hitta og
kveðja ömmu í hinsta sinn skömmu
fyrir andlát hennar.
Elsku afi, hugur okkar er hjá þér.
Björg og Sigrún.
Það var sárt að vera langt í burtu
þegar amma kvaddi. Síðasta áratug
hef ég búið nálægt þeim afa og
ömmu. Og alltaf gott að vita af þeim
nærri.
Bárugatan mun ætíð skipa stóran
sess í lífi mínu. Fyrst þegar við
systkinin komum með mömmu og
pabba í heimsókn á hverju sumri al-
veg síðan við munum eftir okkur. Svo
þegar ég flutti norður og bjó á Báru-
götunni. Dvöl mín hjá ömmu og afa
var upphafið að fjölskyldu minni í
dag. Það var alltaf svo gott af vera
hjá ömmu. Sitja við eldhúsborðið og
ræða öll heimsins mál, fá kökur og
meðlæti, vera nestaður í veiðina.
Amma mín var orðin lasburða
undir lok ævi sinnar. Ég veit að nú
hvílist hún og minningin um hana
mun að eilífu geymast í hjarta mínu.
Amma var og verður einstök í mínum
huga. Hún var amma mín.
Birgir.
SVANBJÖRG
JÓNSDÓTTIR
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Langömmubörnin.
HINSTA KVEÐJA
 Fleiri minningargreinar um Hall-
dór Gunnar Steinsson bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
✝ Halldór GunnarSteinsson fæddist
á Spena í Miðfirði í
V-Húnavatnssýslu
hinn 5. ágúst 1920.
Hann lést á öldrunar-
deild Landspítalans í
Fossvogi hinn 18. maí
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Steinn
Ásmundsson, f. 11.8.
1883 í Snartartungu í
Bitrufirði, d. 24.3.
1968, og Valgerður
Jónasdóttir, f. 14.7.
1884 á Óspaksstöðum
í Hrútafirði, d. 15.5.
1928. Systkini Halldórs voru: 1)
Friðjón, f. 11. júní 1904. d. 1941,
kvæntur Guðrúnu Hjörleifsdóttur;
2) Áslaug, f. 5.9. 1907, d. 11.7. 1998,
gift Þorsteini Jónssyni; 3) Vilhelm,
f. 31.3. 1909, d. 6.2. 1990. K I: Iðunn
Kristjánsdóttir. K 2: Hólmfríður
Þorfinnsdóttir; 4) Kristín, f. 16.6.
1910, d. 19.6. 1998. M: Kristian
Otherhals; 5) Eyjólfur, f. 22.9. 1911,
d. 3.11. 1952. K: Laufey Árnadóttir;
6) Ágúst, f. 5.12. 1912, d. 21.12.
1998. K: Helga Ágústsdóttir; 7)
Herdís, f. 1.12. 1914,
gift Baldri Jónssyni;
8) Sigrún, f. 1.5. 1916,
d. 13.12. 1988. M 1
Haukur Eyjólfsson.
M 2: Hörður Runólfs-
son; 9) Jónas, f. 23.1.
1918, d. 25.8. 1967. M:
Erna Müller; 10)
Gunnhildur, f. 6.7.
1919. d. 15.7. 1999.
11) Fjóla, f. 27.5.
1923, gift Vladimir
Mileris; 12) Skúli, f.
7.12. 1924, d. 19.8.
1980, kvæntur Gyðu
Brynjólfsdóttur.
Halldór var ókvæntur og barnlaus.
Halldór vann landbúnaðarstörf
og verkamannavinnu. Hann vann
upp úr 1950 í nokkur sumur við
skurðgröft hjá Vélasjóði Íslands og
viðhald á tækjum á vetrum. Hann
starfaði m.a. í Korkiðjunni, Sóln-
ingu, Sandsölunni og stundaði önn-
ur tilfallandi störf.
Útför Halldórs verður gerð frá
Áskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30. Jarðsett verður í
Gufuneskirkjugarði.
Mér er bæði ljúft og skylt að minn-
ast móðurbróður míns Halldórs, sem
nú er fallinn í valinn eftir langvarandi
veikindi. Hann fæddist inn í stóran
systkinahóp en missti móður sína
tæplega níu ára gamall. Hann fór þá
til hjónanna Halldórs og Guðrúnar á
Haugi í Miðfirði, en hann var heitinn
eftir þeim. Þar dvaldi hann fram á
fullorðinsár. Móðurmissirinn og við-
skilnaður við systkinin var erfitt
hlutskipti ungum dreng en úrræðin
voru ekki önnur en leysa upp heim-
ilið. Þau systkinin sem komin voru
yfir fermingu fóru í vinnumennsku,
en þau yngri til vandalausra ná-
granna. Faðirinn gat aðeins haft tvö
yngstu börnin með sér til Reykjavík-
ur. Um frekari skólagöngu var ekki
að ræða.
Þegar Halldór komst til fullorðins-
ára vann hann lengi við skurðgröft
hjá Vélasjóði Íslands á sumrin og við
viðgerðir á tækjum á vetrum. Við þau
störf varð hann fyrir því óhappi að
slasast á hægra auga og missa sjón-
ina. Hann tók því af æðruleysi og
stillingu og lærði að lifa með þeirri
fötlun. Hann fór vítt um sveitir, bæði
Húnavatnssýslur og á Strandir.
Hann keypti sér vörubíl, sem hann
var stoltur af, og þreif hann og púss-
aði af mikilli natni. Hann var sveita-
maður að upplagi og undi sér vel í
kyrrðinni og því átti það vel við hann
að vera veiðieftirlitsmaður á Arnar-
vatnsheiði í nokkur sumur. Þar gat
hann tekið undir með þjóðskáldinu:
og undir norðurásnum
er ofurlítil tó
og lækur líður þar niður
um lágan hvannamó.
Á engum stað ég uni
eins vel og þessum mér.
Ískaldur Eiríksjökull
veit allt, sem talað er hér.
Hann lifði ekki hávaðasömu lífi.
Hann lærði snemma að bjarga sér
sjálfur og standa á eigin fótum. Hann
var ráðdeildarsamur, heiðarlegur,
samviskusamur og vandur að virð-
ingu sinni. Hann hafði áhuga á vélum
og hvers konar framkvæmdum, sem
hann fylgdist gjarnan með.
Þegar starfsævinni lauk hjólaði
hann eða gekk um bæinn hvern dag
og fylgdist með þjóðlífinu.
Nú að leiðarlokum vil ég þakka
honum fyrir samfylgdina og bið hon-
um blessunar Guðs.
Hans mun ég ávallt minnast er ég
heyrum góðs manns getið.
Lóa Gerður Baldursdóttir.
Látinn er móðurbróðir minn Hall-
dór Steinsson. Fyrstu minningar
mínar um Dóra eru frá þeim tíma
sem hann vann við skurðgröft norður
í Húnavatnssýslu, að þurrka upp
mýrar fyrir bændur. Þá kom hann í
bæjarferðum í heimsókn til systur
sinnar og mágs í Akurgerðið. Ég var
þá strákpolli og þótti mikið til þessa
frænda míns koma, sem ók um á sex
hjóla trukk. Sátu þeir mágarnir þá
inni í eldhúsi og Dóri sagði sögur af
körlunum fyrir norðan og hermdi eft-
ir þeim. Ég sat á móti þeim og hlust-
aði á sögurnar, baðaður í tóbaksreyk
úr pípum þeirra, stór öskubakki á
miðju eldhúsborðinu, barið úr pípun-
um og troðið aftur í þær.
Vélavinna átti vel við Dóra, hann
var laginn við að halda þeim gang-
andi, allar viðgerðir unnar á staðn-
um, skipt um slitna víra og því um
líkt. Hann var mikill bíladellukarl,
keypti fljótlega Land Rover jeppa
þegar þeir komu og síðan Bronco
jeppa, alltaf með númerið H 575 og
síðar drossíur eins og sagt var í þá
daga. Hann fór á allar bílasýningar
og fylgdist vel með þeim málum.
Dóri hafði ákveðnar skoðanir og
lét þær óspart í ljós í fárra manna
hópi, naut þess að segja frá, hló þá
hátt og innilega en hélt sig frekar til
hlés í fjölmenni.
Horfinn er með Dóra heiðarlegur
og góður drengur sem trúlega hefur
aldrei gert á neins manns hlut en
gekk hægt og hljóðlega sitt lífshlaup
og var öllum sem honum kynntust
fyrirmynd um traustan og sannan
dreng.
Hafsteinn frá Fögrubrekku og
systir mín Lóa Gerður eiga þakkir
skilið fyrir umhyggju og hjálpsemi
við Dóra síðustu mánuðina.
Jón Birgir Baldursson.
Jæja, kæri Dóri. Þá ert þú farinn
úr vistinni hér á jörð. Okkur langar
að skrifa nokkur fátækleg kveðjuorð
til þín. Þú varst vissulega hluti af til-
veru okkar þegar við vorum að alast
upp á Signýjarstöðum. Það voru góð-
ir dagar í faðmi góðrar fjölskyldu, afa
okkar Steins, pabba okkar Jónasar
og mömmu okkar Ernu. Kannski
vissir þú aldrei hversu mikil eftir-
væntingin og tilhlökkunin var hjá
okkur krökkunum þegar við vissum
að þú varst að koma til okkar. Gleði
og hlátur í húsinu og sagðar
skemmtilegar sögur er eitt af því sem
kemur upp í hugann. Og matmáls-
tímarnir voru svo skemmtilegir, ekki
hvað síst vegna þess að þú gekkst
alltaf svo snyrtilega frá diskinum
þínum og við krakkarnir kepptumst
um að vera ekki síðri í því. Reyndar
var snyrtimennska þín eitt af þínum
aðalsmerkjum. Þau eru ófá skiptin
þar sem þú tókst svo vel til í véla-
geymslunni og settir allt í röð og
reglu svo að unun var á að líta. Við
hefðum áreiðanlega kosið að hljóta
smáskerf af þessum kostum þínum í
arf.
En lífið er nú eins og það er, þar
skiptast á sorg og gleði. Þegar pabbi
okkar féll frá langt fyrir aldur fram
var stuðningur þinn við fjölskylduna
ómetanlegur. Það var erfitt fyrir
mömmu að standa ein með stóran
barnahóp og stórt bú. Þú tókst að þér
að vera fjárhaldsmaður okkar systk-
inanna og studdir mömmu og afa eft-
ir bestu getu. Það hefur áreiðanlega
ekki alltaf verið auðvelt. Okkur lang-
ar til að þakka þér fyrir það allt. Við
getum ímyndað okkur að innan
skamms sitjið þið saman, þú, pabbi,
mamma og afi og segið skemmtilegar
sögur og þá er hláturinn örugglega
ekki langt undan. Far þú í friði og
takk fyrir allt og allt.
Valgerður, Páll og Eysteinn.
Margir fara í gegnum lífið með lát-
um og fyrirgangi, aðrir í hógværð og
einveru. Það síðarnefnda átti við um
hann föðurbróður minn. Hann var
dulur en gat verið ljúfur í samræðu
og jafnvel glettinn þegar vel lá á hon-
um.
Ég hef verið 11 ára þegar ég heim-
sótti Dóra frænda upp á spítala og
færði honum lítið kver, íslenska dæg-
urlagatexta. Kannski ekki skrýtið. Á
þeim árum bjó hann hjá okkur í
Heiðargerðinu og átti upptrekktan
ferða-grammofón og nokkrar 78
snúninga plötur. Og þar sem þetta
var eina „græjan“ í húsinu heyrðist
oft ómur frá Helenu frænku og Erlu
Þorsteins úr herbergi hans. Þegar
hann flutti frá okkur gaf hann mér
fóninn, ég á hann enn.
Sjálfsagt hefur móttökusveitin
hinum megin verið stór, tíu systkini
farin á undan honum. Vonandi verð-
ur meira líf og fjör í kringum frænda
minn þar. Blessuð sé minning hans.
Bryndís Skúladóttir.
HALLDÓR GUNNAR
STEINSSON
Okkar kæri,
BÖÐVAR KRISTJÁNSSON,
Kirkjuhvoli,
Hvolsvelli,
lést á Sjúkrahúsi Suðurlands, Selfossi, laugar-
daginn 24. maí.
Aðstandendur.
Ástkær móðir, tengdamóðir, amma og langam-
ma okkar,
JÓNA HEIÐAR,
andaðist á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund
föstudaginn 23. maí.
Jarðarförin fer fram frá Aðventkirkjunni í Reykja-
vík, föstudaginn 30. maí kl. 15.00.
Fyrir hönd ástvina og ættingja,
Helgi Heiðar, Drusilla Heiðar,
Rúna Douay, Theo Douay,
Helgi Douay, Brenda Douay,
Gylfi Douay,
Lisa Wearner, Eric Wearner,
Krista Hunter, Tim Hunter,
Helgi J., Alicia, Anastasia,
Diana, Katelyn og Nína.
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma,
langamma og hjartans vinkona,
GUÐMUNDA H. H. GUÐMUNDSDÓTTIR,
Sólvallagötu 11,
Keflavík,
sem lést föstudaginn 23. maí, verður jarðsung-
in frá Keflavíkurkirkju föstudaginn 30. maí
kl. 14.
Sigrún Guðmundsdóttir, Eiríkur Hjartarson,
Helga Þ. Eiríksdóttir,
Ingibjörg Eiríksdóttir,
Guðmundur Hreinn Eiríksson,
Hlynur Gunnarsson,
Gunnar Valdimarsson.
Afmælis- og minningargreinum má skila í
tölvupósti eða á disklingi (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um
leið og grein hefur borist). Ef greinin er á
disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauð-
synlegt er að símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusími og heimasími) fylgi
með. Þar sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina, enda þótt
þær berist innan hins tiltekna frests. Nán-
ari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern lát-
inn einstakling birtist formáli og ein aðal-
grein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar skulu ekki vera lengri en 300
orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50
línur í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til
þrjú erindi. Einnig er hægt að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 lín-
ur, og votta virðingu án þess að það sé gert
með langri grein. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.