Morgunblaðið - 06.06.2003, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. JÚNÍ 2003 41
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ÞÓRIR BJÖRGVINSSON,
Langanesvegi 23,
Þórshöfn,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Kumbaravogi
föstudaginn 30. maí, verður jarðsunginn frá
Svalbarðskirkju í Þistilfirði laugardaginn 7. júní
kl. 14.00
Rósa Lilja Jóhannesdóttir,
Reynir Þórisson, Gréta Guðmundsdóttir,
Björn Þórisson,
Guðmundur Gestur Þórisson, Katrín Ósk Þorgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð, vináttu og hlýhug vegna
andláts og útfarar okkar ástkæra sonar,
bróður, mágs og frænda,
THEODÓRS LAXDAL,
Túnsbergi,
Svalbarðsströnd.
Guð blessi ykkur öll.
Guðrún Fjóla Helgadóttir, Sveinberg Laxdal,
Helgi Laxdal,
Líney Laxdal, Steinar Bragi Norðfjörð
og frændsystkini.
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð, vináttu og hlýhug við andlát og útför
elskulegrar eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
BRYNJU HERMANNSDÓTTUR,
Klapparstíg 1,
Akureyri.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki lyflækn-
ingadeildar 1 á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akur-
eyri, fyrir einstaka umönnun og hlýhug.
Haraldur Ólafsson,
Hermann Haraldson, Elín Guðmundsdóttir,
Ólafur Örn Haraldsson, Sigríður Björnsdóttir,
Guðrún María Haraldsdóttir, Ólafur Sigurðsson
og ömmubörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og vináttu við andlát og útför
ástkærs eiginmanns míns, sonar, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
AÐALSTEINS BIRGIS INGÓLFSSONAR.
Sigurlaug Sturlaugsdóttir,
Aðalheiður Þorsteinsdóttir,
Aðalheiður Aðalsteinsdóttir, Ragnar Konráðsson,
Ingólfur Aðalsteinsson, Ólöf Sveinsdóttir,
Matthildur Aðalsteinsdóttir, Ágúst Þór Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, vináttu
og hlýhug við andlát og útför eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
HILMARS GYLFA GUÐJÓNSSONAR
múrarameistara,
Hlíðarhjalla 6.
Þórunn Kristjánsdóttir,
Kristján Hilmarsson, Sesselja M. Matthíasdóttir,
Guðjón Hilmarsson, Hafdís Svavarsdóttir,
Birgir Hilmarsson,
Guðrún Hilmarsdóttir, Hans G. Alfreðsson
og barnabörn.
Innilegar þakkir fyrir samúð og vinarhug við
andlát og útför elskulegrar systur minnar, mág-
konu og frænku,
HELGU TRYGGVADÓTTUR,
Smiðjustíg 4.
Agnar Tryggvason, Lára Þorsteinsdóttir,
Sverrir Agnarsson,
Edda Helga Agnarsdóttir, Jón Magnússon,
Tryggvi Þór Agnarsson, Erla Valtýsdóttir,
Lára Guðrún Agnarsdóttir, Kristján Sigurðsson
og fjölskyldur.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur
samúð og vináttu við andlát og útför ástkærs
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
VALTÝS JÚLÍUSSONAR,
Hítarneskoti,
Kolbeinsstaðarhreppi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahúss Akra-
ness fyrir góða umönnun.
Reynir Valtýsson, Berglind Gestsdóttir,
Bjarni Valur Valtýsson, Margrét Þorsteinsdóttir,
Ingibjörg Nancy Morgan, Kenneth Morgan,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hvenær sem ég heyri
góðs manns getið þá
kemur mér Jón Finnur
í hug.
Við kynntumst á Suð-
ureyri við Súgandafjörð
sumarið 1972. Ég var
þá 16 ára og hann var fjórum árum
eldri en ég. Ég leit mikið upp til hans,
ekki bara af því að hann var tveir
metrar á hæð heldur var hann stúd-
ent og ofsalega klár.
Þegar við kynntumst betur komst
ég að því að hann var fyrst og fremst
góður drengur og ótrúlega orðhepp-
inn og skemmtilegur. Með fáum vin-
um mínum hef ég hlegið jafn mikið og
með Jóni. Þarna vorum við ung og
áhyggjulaus, unnum í frystihúsinu
frá morgni til kvölds og skemmtum
okkur um helgar. Í rauninni datt okk-
ur ekki í hug að lífið yrði nokkurn
tímann öðruvísi.
Eftir dálítinn tíma voru hinar
stelpurnar búnar að fatta að hann var
eitthvað til að sækjast eftir. Þær rif-
ust næstum því um hann og ég varð
JÓN FINNUR
JÓHANNESSON
✝ Jón Finnur Jó-hannesson fædd-
ist á Siglufirði 24.
september 1951.
Hann lést á heimili
sínu 28. maí síðast-
liðinn og var útför
hans gerð frá Kópa-
vogskirkju 4. júní.
hálf-afbrýðissöm, hann
hafði ekki alltaf tíma til
að kjafta við mig heldur
var að sinna öðru kven-
fólki. Ég er ekki frá því
að einhvern tímann hafi
kannski eitthvert ung-
meyjarhjarta verið
kramið á þessum árum
en ég veit líka að Jón
Finnur vildi engan
særa, hlutirnir bara
gerðust einhvern veg-
inn. Kannski er ekki
auðvelt að ráða við
svona mikla athygli frá
hinu kyninu.
Ég kynnti hann fyrir einni af mín-
um bestu vinkonum, þau trúlofuðust
og eignuðust Jóhannes Má. Þau slitu
sambandi áður en drengurinn fædd-
ist og ég tók það næstum því jafn
nærri mér og ég hefði sjálf verið að
slíta trúlofun.
Um tíma var langt á milli okkar, ég
bjó í Noregi en við hittumst þó annað
slagið og alltaf urðu jafn miklir fagn-
aðarfundir.
Jón Finnur var mikill vinnuhestur,
lærði rafmagnsfræði og allt lék í
höndunum á honum. Þegar ég flutti í
Kópavoginn 1985 þá hringdi ég í hann
og hann greiddi úr víraflækjunni sem
ég var búin að búa til í ljósastæðun-
um.
Sumarið 1989 hringdi hann í mig,
ég heyrði að hann langaði að tala og
heimsótti hann. Þá var lífið breytt hjá
honum. Hryggurinn hafði klikkað og
hann var búinn að gangast undir
nokkrar aðgerðir án þess að fá bata.
„Bæði slit og gallar,“ sagði hann og
reyndi að hlæja en nú var orðin
áreynsla að hlæja og hver hlátur end-
aði með sársaukagrettu. Hann fann
til allan sólarhringinn. Hann lýsti fyr-
ir mér hvernig væri að fara út eftir að
hafa verið innan dyra í hálft ár, læra
að gera einfalda hluti aftur. Minn
kæri vinur var búinn að missa heils-
una. En alltaf reyndi hann að sjá
skoplegu hliðina.
Hann fann út aðferð til að skapa
verðmæti þótt hann gæti ekki unnið
launavinnu. Hann keypti íbúð í nið-
urníðslu, gerði hana upp og seldi og
gat keypt sér hús sem hann gerði líka
upp. Með þessu móti gat hann unnið
þegar hann fann minnst til, óháður
öðrum.
Fyrir nokkrum árum kynntist
hann henni Ólafíu og þegar ég talaði
við hann þá heyrði ég að hann var
hamingjusamur. Magga fæddist og
ég hitti hann á tröppunum á leikskól-
anum Urðarhóli, ég var að sækja
ömmudrenginn en hann dóttur sína.
Gleðin ljómaði af honum. Loksins
upplifði hann að ala upp barnið sitt en
drengirnir hans höfðu alist upp hjá
mæðrum sínum.
Nú er þessi góði drengur horfinn
og við veltum fyrir okkur tilgangi lífs-
ins, skiljum ekki. Við verðum að virða
ákvörðun sem er tekin. Þakka fyrir
að hafa fengið að kynnast honum.
Innilegar samúðarkveðjur til Ólaf-
íu, barnanna hans, foreldra og barna-
barns.
María Játvarðardóttir.
Þegar ég kom í heim-
sókn til Hassa og hann
beið eftir mér inni í
herbergi þá fór það oft-
ar þannig að ég stoppaði inni í eld-
ESTER
HJÁLMARSDÓTTIR
✝ Ester Hjálmars-dóttir Hansen
fæddist á Bjargi við
Bakkafjörð 19. júní
1922. Hún lést í
sjúkrahúsi Vest-
mannaeyja 14. maí
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Landakirkju í
Vestmannaeyjum 24.
maí.
húsi hjá Ester og
spjallaði við hana áður
en ég fór niður til hans.
Þar var spjallað um allt
mögulegt en upp úr
stendur að alltaf var
talað við mann sem
jafningja og ekki var
verra að oft voru á boð-
stólunum heimsins
bestu pönnukökur. Sú
gamla var mikill húm-
oristi og ég kvaddi hana
oft þannig að best væri
að fara niður til þessa
hundleiðinlega sonar
hennar sem kynni ekki
nema tvo takta á þetta fjandans
trommusett sitt. Þá hló hún og sagði
að hann væri alveg ágætur greyið.
Ég var heimagangur á heimili
hennar frá því að ég var sjö ára og
þar til ég fluttist alfarinn til Reykja-
víkur, um tvítugt.
Þessi ár eru mikil mótunarár og
fyrir mig tel ég það hafa verið mikil
forréttindi að fá að hafa kynnst Est-
er.
Lífið er undarlegt og þegar ég
rifja upp alla þá skemmtilegu tíma
sem ég átti á heimili Esterar og
Jögga þá er ekki laust við að maður
gleymi sér eitt augnablik og brosi út í
annað en um leið kemur upp sökn-
uður og maður spyr sig af hverju ég
gerði mér ekki oftar ferð til hennar
þegar ég kom til Eyja en þar hallar
verulega á mig því hún var alltaf til
staðar.
Vertu sæl, Ester, og takk fyrir allt
og allt.
Ólafur Bragason.