Morgunblaðið - 08.10.2003, Blaðsíða 36

36 MIÐVIKUDAGUR 8. OKTÓBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ






 
 



 
  
 

BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
MIKIÐ hefur verið fjallað um Dals-
mynni og má segja að þeir sem þar
búa séu lagðir í einelti. Dæmi úr
bréfi til blaðsins: „Ein kona sem ég
þekki á 10 hunda frá Dalsmynni en
einungis 2 þeirra eru í lagi. Þetta er
því miður ekki einsdæmi.“
Eftur lestur slíkra greina hafði ég
oft hugleitt að segja frá reynslu
minni af Dalsmynni. Sérstaklega
eftir lestur bréfs til blaðsins, sem
segir fjölmiðla „Níðlegg samtímans
misjafnlega opna fyrir mann-
skemmdum og níði um þá, sem af
ýmsum ástæðum eiga erfitt með að
bera hönd fyrir höfuð sér“.
Eftir lestur heilsíðu greinar í
Fréttablaðinu í morgun tel ég mér
rétt og skylt að segja frá kynnum
mínum af Ástu í Dalsmynni.
Þannig er að fyrir 14 árum eign-
aðist ég hund og á enn. Töluvert
bindandi er að eiga hund og skreppi
maður af landinu þarf að koma hon-
um í fóstur, sem oft getur verið erf-
itt. Ég hafði lengi níðst á mínum
nánustu, þegar ég setti hann á hótel
í viku. Reynsla mín af því var slík að
ég hét því að aldrei aftur skyldi hann
í fóstur hjá ókunnugum.
Löngu seinna var mér bent á að
tala við Ástu í Dalsmynni. Enn
seinna stóð þannig á að ég hringdi í
Ástu, sem sagðist yfirleitt ekki taka
hunda í fóstur, en þar sem ég væri í
algjörum vandræðum skyldi hún
passa hann fyrir mig og bað mig
taka með vottorð frá dýraspítalan-
um um að hann væri hreinsaður og
sprautaður.
Ásta og kötturinn tóku vel á móti
okkur og líka tveir stórir páfagauk-
ar. Þegar ég svo sótti vininn var
hann alveg rólegur á meðan við Ásta
röbbuðum saman og ég fékk að
halda á páfagauknum Frosta. Það
var greinilegt að honum hafði liðið
vel í vistinni og var hændur að Ástu.
Síðan hefur hann nokkrum sinn-
um gist í Dalsmynni og barnabörnin
fengið að koma með mér að sækja
hann. Alltaf fagnar hann okkur jafn
vel, þegar við komum og fer svo út á
hlað að leika sér eða elta köttinn.
Það er helst, ef honum finnst við
vera of lengi að gæla við páfagauk-
ana, að hann kemur að hurðinni og
geltir.
Hundurinn minn er ekki frá Dals-
mynni og ekki heldur gallalaus frek-
ar en ég, en okkur þykir jafnvænt
hvorum um annan fyrir því. Ég hefi
ekkert vit á og er ekki dómbær um
hundarækt, en ég hefi séð nóg til
Ástu og hvernig dýrin eru við hana,
til þess að fullyrða að hún fer ekki
illa með dýr.
Þessum rógskrifum, mótmælalist-
um á Netinu og skipulögðum mót-
mælagöngum má einna helst líkja
við Geirfinnsmálið. Þá voru saklaus-
ir menn lokaðir inni og stór hluti
þjóðarinnar dæmdi þá seka út frá
blaðagreinum. Hvað skyldu margir,
sem ekki þekkja málið af öðru en
grein Fréttablaðsins reiðubúnir að
skrá sig á mótmælalistann?
Í upphafi greinar Fréttablaðsins
segir í texta undir mynd, að Frétta-
blaðið hafi ekki fengið leyfi til þess
að mynda hundana í búrum sínum
og greinin endar á að blaðamenn
hafi ekki fengið að skoða búið.
Skyldi nokkurn undra? Hver vill fá
gest í heimsókn trúi hann að mark-
mið heimsóknarinnar sé rógur og
níðskrif? Er það ekki nákvæmlega
það, sem Laxness-deilan snýst um?
Að lokum. Í greininni er haft eftir
hundaeftirlitsmanni Reykjavíkur að
ekki sé greitt af hundunum, eins og í
Reykjavík. Hefur tíðkast að greitt sé
af hundum í sveit?
Ég hefi ekki skilið nauðsyn þess
að leggja 15 þús kr. skatt á hunda-
eigendur í Reykjavík eða hvað við
fáum fyrir þennan árlega 15 þús.
kall. Þaðan af síður er skiljanlegt að
„handtökugjald“ sé 4–5 sinnum
hærra í Reykjavík en t.d. í Mos-
fellsbæ, Kópavogi, Garðabæ og
Hafnarfirði, en það er e.t.v. efni í
aðra grein.
SIGURÐUR ODDSSON,
Maríubaug 21.
Dýravinurinn mikli
Ásta í Dalsmynni
Frá Sigurði Oddssyni
FJÖLSKYLDA í Smáíbúðahverfi
hefir hækkað risið á húsi sínu og sett
á það kvist.
Sótt var um leyfi til byggingar-
nefndar og var það veitt. Á síðari
stigum kom það í ljós að þessi breyt-
ing á húsinu hafði ekki farið í s.k.
grenndarkynningu. Mál þetta hefir
farið fyrir öll dómsstig og húseigand-
anum gert að breyta húsi sínu í fyrra
horf bótalaust.
Nú er það svo þarna innfrá að það
er eitt og annað sem aldrei var sótt
um leyfi fyrir, er þá ekki spurning
hvort ekki eigi að fara yfir hverfið og
láta taka burt það sem ekki hefir ver-
ið leyft. Hér út um gluggann á Flóka-
götu sjást þrjár merkisbyggingar
sem ekki eru eins og höfundarnir
ætluðust til að þær yrðu.
A. Á stromp Heilsuverndarstöðv-
arinnar hefir verið sett sjónvarps-
loftnet sem er nú bara að detta af.
B. Utaná Iðnskólaturninn hafa
verið sett farsímaloftnet sem eru
rekstri skólans óviðkomandi.
C. Af einhverjum dularfullum
ástæðum er efsti hluti turnsins á
Hallgrímskirkju ljósari en neðri hlut-
inn. Turnspíran er alsett einhverjum
svörtum prjónum sem munu vera
einverskonar fjarskiptaloftnet.
Fjarskiptafélög ættu að láta setja
upp sérstaka turna fyrir sín loftnet,
turnar þessir yrðu þá hannaðir sem
hluti af borgarmyndini og færu gegn-
um lögboðið ferli byggingaryfir-
valda.
GESTUR GUNNARSSON,
tæknifræðingur,
Flókagötu 8, Reykjavík.
Loftnet
Frá Gesti Gunnarssyni