Morgunblaðið - 18.10.2003, Blaðsíða 47

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. OKTÓBER 2003 47
✝ Svanfríður Sig-rún Gísladóttir
(Bía Gísla) fæddist á
Ísafirði 14. júlí 1917.
Hún lést á heimili
sínu aðfaranótt
þriðjudagsins 14.
október sl. Foreldr-
ar Svanfríðar voru
hjónin Gísli Þor-
bergsson verkamað-
ur á Ísafirði, f. 16.
ágúst 1870 á Skef-
ilsstöðum í Laxárdal
í Hvammssókn í
Skagafirði, d. 29.
mars 1963, og Gest-
ína Sigríður Þorláksdóttir, f. í
Tungu í Skutulsfirði 10. október
1878, d. 5. nóvember 1952. Systk-
ini Svanfríðar voru, nú öll látin:
Sigurbaldur 1898–1983, Kristjana
Sigríður 1900–1970, Þorbergur
Skagfjörð 1902–1959, Guðmunda
Stefanía 1906–1927, Jóhanna
Daðey 1908–1981, Gunnar Sól-
berg 1911–1993, og Gísli Aðal-
steinn 1914–1945.
Eiginmaður Svanfríðar var
Ísafirði, f. 27. okt. 1947. 4.) Sig-
urður Bjarni skipstjóri og útgerð-
armaður í Bolungarvík, f. 21. okt.
1951. Eiginkona hans er Kristín
Halfdanar Karvelsdóttir, f. 1953.
Þau eiga tvö börn. 5.) Hjördís
kennari á Akranesi, f. 16. feb.
1959. Eiginmaður hennar er
Björgvin Guðjónsson, f. 1959. Þau
eiga fjögur börn. Fyrir hjónaband
eignaðist Hjördís dóttur með Jóni
Guðna Kristinssyni. Fyrir hjóna-
band eignaðist Hjörtur soninn
Hilmar pípulagningameistara í
Garðabæ, f. 1940.
Svanfríður ól allan sinn aldur á
Ísafirði. Sem ung stúlka var hún
vinnukona hjá J.E. Edvald kaup-
manni á Ísafirði og hjá Katli Guð-
mundsyni kaupfélagsstjóra. Mest-
allan sinn starfsaldur stundaði
hún störf við rækjuvinnslu í Nið-
ursuðuverksmiðjunni hf. á Ísa-
firði, eða þar til hún hætti störf-
um vegna aldurs. Einnig stundaði
hún síldarsöltun á yngri árum.
Hjörtur og Svanfríður reistu
sér hús við Hlíðarveg 8 ásamt
fjölskyldu Kristjáns bróður Hjart-
ar. Þar bjuggu þau þar til Hjört-
ur lést 26. janúar 1998. Reyndar
bjó Svanfríður ein í húsinu um
þriggja ára skeið þar til hún
flutti í eigin íbúð á Hlíf I, íbúðum
aldraðra á Ísafirði.
Útför Svanfríðar fer fram frá
Ísafjarðarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
Hjörtur (Stapi)
Bjarnason, skipstjóri
og útgerðarmaður á
Ísafirði, f. 24. desem-
ber 1913, d. 26. jan-
úar 1998, frá Stapa-
dal í Auðkúluhreppi í
Arnarfirði. Þau giftu
sig 12. apríl 1941.
Foreldrar Hjartar
voru Bjarni Ásgeirs-
son frá Álftamýri, f.
5. maí 1867, d. 22.
október 1935, bóndi
og skipstjóri í Stapa-
dal og eiginkona
hans, Sigríður Júl-
íana Kristjánsdóttir frá Stapadal,
f. 16. febrúar 1876, d. 16. mars
1943.
Hjörtur og Svanfríður eignuð-
ust fimm börn og eru fjögur
þeirra á lífi. 1) Viðar svæfinga-
læknir í Reykjavík, f. 28. okt.
1937. Eiginkona hans er Guðrún
Bóel Guðjónsdóttir, f. 1939. Þau
eiga tvö börn. 2) Ína, f. 4. ág.
1941, d. 6. ág. 1942. 3) Gísli Að-
alsteinn ritstjóri og rithöfundur á
Amma okkar á Ísafirði, eða Bía,
eins og hún var alltaf kölluð, var sjálf-
stæð og ákveðin, enda sjómannskona
sem var vön að bjarga sér. Glaðlynd
var hún og vinmörg og talaði aldrei
illa um neinn. Hún var hress fram á
síðasta dag, þótt fagurrauða hárið
sem einkenndi hana framan af ævinni
væri orðið hvítt. Amma kunni best
við sig heima á Ísafirði enda var í
mörgu að snúast á stóru heimili (sem
minnkaði reyndar ekkert þótt þau
Stapinn yrðu bara tvö). Á Hlíðarvegi
8 var útidyrahurðinni aldrei læst sem
oft kom sér vel, ekki síst fyrir yngstu
borgarana sem oft skutust inn
brýnna erinda þegar ljóst var að ekki
næðist heim í tæka tíð. Á árum áður
vann hún auk þess oftast utan heim-
ilisins, við rækjuvinnslu.
Þó að amma væri heimakær vöfð-
ust ferðalögin ekki fyrir henni og hún
dreif sig oft til Reykjavíkur og líka til
Gautaborgar í Svíþjóð þegar við
bjuggum þar, til að heimsækja okk-
ur. Í Reykjavík mátti hún þó sjaldn-
ast vera að því að stoppa mjög lengi,
heimsótti ættingja og vini, kíkti í búð-
ir og svo var hún flogin. Því verður þó
ekki á móti mælt að samverustund-
irnar urðu ekki eins margar og ef
styttra hefði verið á milli, en eins og
nærri má geta fengum við oft sendan
fisk, fugl og ber að vestan. Aðalatrið-
ið í kassanum var samt nammipokinn
sem alltaf leyndist einhvers staðar til
hliðar eða á botninum og stundum
líka bréfpeningur. Yngstu barna-
börnin sem bjuggu á Ísafirði nutu
umhyggju ömmu og var hún spræk-
ari í barnapössuninni en margar
yngri ömmur.
Í minningunni er garðurinn á Hlíð-
arveginum lítil Paradís með sólskini,
rabarbara og mjúkum kettlingum í
kassa. Blessuð sé minning ömmu á
Ísafirði.
Heimir og Harpa.
Það var alltaf gaman að koma til
þín. Ég og pabbi komum næstum
alltaf í hádeginu og þá varst þú alltaf
búin að gera heitan mat fyrir okkur.
Það var gaman að koma á Hlíða-
veginn til þín og Stapa afa.
Pabbi kom í morgun og þá sá hann
heitan mat á borðinu, amma var búin
að hafa hann tilbúinn, en þá varst þú
dáin.
Ég, Karolína Sif og Pétur vorum
að leika í lautinni, þá varst þú alltaf
að kalla: Passiði blómin elskurnar.
Þú varst besta amma í öllum heim-
inum.
Sigurður Bjarni Benediktsson.
Nú hefur kvatt okkur dýrmæt
elskuleg vinkona mín, hún Bía Gísla
eins og hún var ávallt kölluð. Hún var
ein af elstu frumbyggjunum við Hlíð-
arveginn, hafði flutt þangað 1943 er
hún giftist Hirti Bjarnasyni, eða
Hirti Stapa eins og hann var kallaður
oftast, en hann hafði byggt húsið nr. 8
ásamt bróður sínum. Hjörtur lést
fyrir nokkrum árum. Bía var eins og
sameiningartákn þar, því hún bjó þar
í tæp 60 ár og hún og þau hjónin settu
sterkan svip á lífið á Hlíðarveginum
og bæjarlífið.
Það var kjarnmikið og skemmti-
legt samfélagið sem myndaðist á
Hlíðarveginum, húsin risu hvert af
öðru og síðan bættist blokkin við. Og
í þessum húsum var fólk á besta
aldri, með fullt hús af börnum á öllum
aldri. Þarna mynduðust sterk sam-
bönd og mikil vinatengsl á milli hús-
mæðranna, en þær voru og eru
skemmtilegir karakterar, og þau
vinabönd hafa staðið alla tíð síðan
milli þeirra, krakkanna og heimil-
anna. Það var mikil samheldni, vin-
átta og tryggð sem fylgdi þessum
stóra fjörmikla herskara, og fylgir
enn. Þetta voru skemmtilegir tímar
og á þessum tíma voru mömmurnar
heimavinnandi og heimilin opin fyrir
okkur púkunum öllum, þótt fullt hús
væri af börnum, munaði ekkert um
fleiri. Ein af þessum yndislegu kon-
um var Bía, en hún hefur verið partur
af tilveru okkar púkanna síðan við
komum í heiminn. Það var mikil gest-
risni ríkjandi hjá þeim hjónum, og
nutu þau þess að fá fjölskylduna, vini
og nágranna í heimsókn og kaffi-
spjall, og voru þau höfðingjar heim
að sækja. Bía var mikil fjölskyldu-
kona og var mjög annt um fjölskyldu
sína og vini og fylgdist vakandi og af
alúð með hvað var að gerast hjá þeim,
hún var félagslynd og starfaði mikið í
Kvenfélaginu Hlíf og Kvennadeild
Slysavarnarfélagsins, og veit ég að
hún naut samvista við þær góðu kon-
ur sem voru þar.
Bía var nett kona, glaðlynd, hressi-
leg og stutt í húmorinn og brosið og
afskaplega trygglynd. Vináttan sem
hún átti við móður mína gekk í erfðir
og þótti mér mjög vænt um það. Við
ræddum oft um lífið og tilveruna, og
fengum okkur oft bíltúr á kvöldin, í
Ísafjarðarlogninu og oft inn í kirkju-
garð til að vökva blómin eða kveikja á
kertaljósi hjá gengnum ástvinum.
Gamlir Ísfirðingar sem dvöldu í Sól-
túni, húsi Ísfirðingafélagsins í
Reykjavík, en það stendur við Hlíð-
arveginn, lögðu oft leið sína til henn-
ar og þeirra hjóna, því margir þekktu
þau í gegnum tíðina.
Í nokkur ár höfum við Hlíðarvegs-
púkarnir sem ólumst upp saman haft
mót einu sinni á ári, til þess að hittast,
endurnýja kynni og rifja upp gamlar
minningar við ómælda ánægju. Strax
í upphafi var það ákveðið að foreldrar
okkar, sem þar bjuggu og búa og eru
enn með okkur, yrðu með. Við höfum
kallað þau „orginala“ og þau hafa
staðið þétt við bakið á okkur, með lif-
andi áhuga á þessum mótum og hafa
virkilega notið þess eins og við að
hitta alla sem mæta og þeim fjölgar
með hverju ári. Bía var þar fremst
meðal jafningja, vakin og sofin, og við
höfum tilnefnt „heiðursfélaga Hlíðar-
vegspúkanna“ og það var ekki að
ástæðulausu, hún hafði hlotið þann
titil með sóma nr. 1. Í ágúst sl. var
mótið haldið, en Bía var hálfslöpp og
treysti sér ekki, og var hennar sakn-
að, því hún hafði alltaf mætt þótt
langelst væri.
Fyrir tæpum tveimur árum veikt-
ist hún hastarlega og var ótrúlegt að
hún skyldi jafna sig eftir þau veik-
indi, en heilsan varð ekki söm aftur.
Þá var ákveðið að hún flytti í fallega
íbúð á Hlíf og húsið selt en hún hafði
búið þar ein eftir að Hjörtur lést, og
krakkarnir löngu farnir úr hreiðrinu.
Það var henni erfitt í fyrstu enda við-
brigði eftir tæp 60 ár á Hlíðarveg-
inum, en svo líkaði henni betur og
betur, og naut hún þess virkilega að
vera þar í sumar á sólpallinum sínum
eins og hún sagði í einu fallegasta
sumri sem hefur komið á Ísafirði. En
það besta var að á Hlíf var í næstu
íbúð Milla, vinkona hennar og gamall
nágranni af Hlíðarveginum og þótti
henni það ljúft og veitti það mikið ör-
yggi, og gömlu vinatengslin til stað-
ar.
Hún var orðin þreytt og tilbúin í
ferðina sína, og það var fallegt kallið
hennar þegar það kom. Veit ég að
hennar verður saknað af ástvinum og
ég á eftir að sakna hennar, enda höfum
við haft samverur oft í viku undanfarin
ár.
Nú hefur mín kæra vinkona kvatt,
og að leiðarlokum, Bía mín, hafðu
hjartans þökk fyrir vináttu, trúnað, og
tryggð alla tíð. Guð gefi þér fallega
heimkomu til ástvina er fóru fyrr.
Elsku Siggi, Gísli, Hjördís, Viðar og
fjölskyldur, við fjölskyldan svo og
gamlir Hlíðarvegspúkar sendum ykk-
ur hjartans kveðjur með einlægustu
samúð.
Bjarndís.
SVANFRÍÐUR
SIGRÚN
GÍSLADÓTTIR
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn
einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HANNES G. TÓMASSON
stýrimaður,
elliheimilinu Grund
áður Hofsvallagötu 59,
lést á Grund þriðjudaginn 14. október.
Útför verður frá Neskirkju föstudaginn
24. október kl. 13.30.
Fyrir hönd vina og vandamanna,
Sverrir Hannesson, Helga V. Björgvinsdóttir,
Tómas Hannesson,
Hannes Sverrisson,
Sigurlaug Sverrisdóttir.
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
AGNES SIGURÐARDÓTTIR
frá Mánaskál,
andaðist á Sjúkrahúsinu á Blönduósi miðviku-
daginn 15. október.
Guðni Agnarsson, Ágústa Hálfdánardóttir,
Agnar Guðnason, Snæborg Þorsteinsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BJÖRGVIN KRISTINN GUÐJÓNSSON
frá Þorlákshöfn,
Hringbraut 50,
Reykjavík,
lést aðfaranótt fimmtudagsins 16. október.
Hörður Björgvinsson, Guðbjörg K. Hjörleifsdóttir,
Guðbjörg Björgvinsdóttir, Magnús H. Sigurðsson,
Ingibjörg E. Björgvinsdóttir,
Katrín J. Björgvinsdóttir,
Helga Dagbjartsdóttir, Guðjón Ólafsson
og fjölskyldur.
Elskulegur bróðir okkar og mágur,
JÚLÍUS EIRÍKSSON,
Uppsalavegi 1,
Sandgerði,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja fimmtu-
daginn 16. október.
Jarðarförin auglýst síðar.
Systkini hins látna
og fjölskyldur.
Elskuleg systurdóttir mín og vinkona,
KRISTRÚN KIRRÝ HALLDÓRSDÓTTIR,
ættuð frá Böðmóðsstöðum
í Laugardal,
andaðist í Malmö í Svíþjóð sunnudaginn
12. október sl.
Fyrir hönd ættingja og vina,
Lilja og Ingimundur.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
HALLDÓR ALFREÐSSON,
Rauðagerði 35,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum Fossvogi að
morgni miðvikudagsins 15. október.
Jarðarförin auglýst síðar.
Birna Fjóla Valdimarsdóttir,
Sigrún Halldórsdóttir, Jóhann Hjaltason,
Sigríður Kr. Halldórsdóttir, Björn D. Kristjánsson,
Alfreð Halldórsson, Elín Sigurðardóttir,
Valdimar Halldórsson, Sigríður S. Heiðarsdóttir
og barnabörn.