Morgunblaðið - 22.12.2003, Blaðsíða 41

og líkamlegur krypplingur og at-
vinnulaus að auki“. Spurður um fyrri
sjúkrahúslegur svaraði hann, „bless-
uð vertu þetta er sautjánda banaleg-
an“.
Benedikt átti sæmilegt haust, var
heima og gat keyrt sinn jeppa. Þau
hjónin komu síðast til okkar í lok
september. Þá leit hann ágætlega út
og fór á kostum eins vanalega. Við
hrósuðum honum fyrir hve vel hann
leit út, þá skellihló hann og sagði;
„þið segið alltaf að ég líti vel út en
þegar ég er farinn þá segið þið, skelf-
ing var að sjá ræfilinn, hann var eins
og slægður háfur“. Síðan kvaddi
hann eins og vanalega, spratt á fæt-
ur, rétti fram kaffibollann sinn og
sagði sterkum rómi, „skál í botn,
lengi lifi Benedikt, húrra, húrra,
húrra!“.
Í byrjun desember lagðist Bene-
dikt í hinsta sinn á sjúkrahús og kom
þá í ljós að hjartað var að gefast upp.
Þá fyrst talaði Benedikt um dauðann
við mig og ég fann að enn á ný var það
hann sem var að hughreysta mig en
ekki ég hann. Hann sagði „ég get
ekki kvartað, nýfædd börn deyja,
meira að segja fóstur og ég er búinn
að fá að lifa í 93 ár“. Síðan kom grall-
arasvipur á hann þótt máttfarinn
væri og hann bætti við, „ekki að ég
hafi fengið nokkur út úr þessu lífi“.
Allt í einu varð hann grafalvarlegur
og sagði „ég vil að það verði sagðir
brandarar í jarðarförinni minni“. Við
ræddum um veikindin og verki og ég
skammaði hann fyrir að kvarta ekki
nóg og vera ekki nógu duglegur að
biðja um verkjalyf. Þá hló hann og
sagði „Mæja mín, þú rassskellir mig
bara næst þegar þú kemur.“
Að morgni 15. desember kom
hringing frá Svövu mágkonu um að
líklega væri Benedikt á förum. Svava
litla langafastelpa vaknaði við símann
og neitaði að fara í skólann fyrr en
hún væri búin að kveðja afa langa.
Við mæðgurnar flýttum okkur á vett-
vang og náðum að kveðja þennan
yndislega mann sem þá greinilega
var tilbúnn að kveðja þessa jarðvist.
Elsku Þórunn, þú stóðst hetjulega
við hlið eiginmanns þíns þessa erfiðu
mánuði, ég votta þér mína samúð,
sem og börnum og öðrum aðstand-
endum.
Blessuð sé minning þín, elsku
Benedikt, afi langi. Þú hrausti sonur
þessa kalda lands, þín verður sárt
saknað.
María Einisdóttir.
Kær vinur okkar hjóna er fallinn
frá. Þótt Benedikt væri kominn á tí-
ræðisaldur hélt hann enn fullri reisn
til sálar og líkama. Við fráfall hans
sjáum við á bak áratuga samstarfi og
vináttu sem aldrei bar skugga á og úr
sjóðum hans nutum við ómetanlegs
fróðleiks um fyrri tíð auk þess sem
hann var maður nútímans og fylgdist
með örri þróun þjóðfélagsmála.
Benedikt ólst upp í sárri fátækt,
naut lítillar skólagöngu og var send-
ur til sjós 14 ára að aldri fyrir tíma
vökulaganna. Foreldrar hans þurftu
á sínum tíma að sækja um fátækra-
styrk og misstu þar af leiðandi kosn-
ingarétt um skeið. Þegar hann rifjaði
upp þessar minningar örlaði sjaldan
á beiskju en ævinlega tók hann mál-
stað lítilmagnans í þjóðfélaginu. Eftir
að hafa sótt sjó og stundað verka-
mannavinnu fram á fimmtugsaldur
festi hann kaup á fiðurhreinsunarvél
og setti upp í bílskúrnum hjá sér. Þar
með skapaði hann sér vettvang sem
umsvifamikill atvinnurekandi og fyr-
irtæki hans Dún- og fiðurhreinsunin,
sem enn starfar við Vatnsstíg , aflaði
sér fljótt vinsælda fyrir vandaða
framleiðsluvöru og metnaðarfulla
þjónustu. Skömmu eftir að hann hóf
atvinnurekstur byrjaði samstarf
hans við heildverslunina Eddu og
spratt þar upp einlæg vinátta og
trúnaður sem hefur haldist í 50 ár.
Benedikt var sannur sjentilmaður
í húð og hár og einstakt snyrtimenni
þannig að hann vakti hvarvetna eft-
irtekt. Framkoma hans bar vott um
fágun og smekkvísi sem og öll vinnu-
brögð hans. Vinnudagur hans hófst
sjaldan síðar en kl. 7 að morgni og
hann vann nánast fram í andlátið.
Benedikt var skemmtilegur félagi,
glettinn í tilsvörum og glöggur á
menn og málefni. Hann bar engin
merki þess að hafa ekki notið lang-
skólamenntunar, hugur hans var
frjór og eftirtektin óhvikul.
Benedikt og Þórunn, eftirlifandi
eiginkona hans, voru miklir félagar
okkar hjóna, bæði í leik og starfi. Við
gripum oft í spil og þar kom glöggt
fram hversu keppinn Benedikt var og
gekk glaður til leiks. Það var okkur
mikil ánæga að fagna níræðisafmæli
hans í sumarbústað okkar í Skorra-
dal fyrir þremur árum og þrátt fyrir
mikinn aldursmun var engin leið að
merkja kynslóðabil. Þessi níræði
unglingur stendur okkur ljóslifandi
fyrir hugskotssjónum og þrátt fyrir
mikinn missi er ánægjulegt að muna
hann í fullu fjöri til hinsta dags.
Menn á borð við Benedikt eru
vandfundnir og við teljum okkur rík-
ari af viðkynningu og vináttu hans.
Við vottum Þórunni vinkonu okkar,
börnum hans öllum og skylduliði ein-
læga samúð.
Dóra og Þór Þorsteins.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 22. DESEMBER 2003 41
Stundaglas svilkonu
minnar er runnið út,
það tæmdist hratt eins
og mikið lægi við að
hún færi til starfa á nýjum stað. Hún
var kona með stórt hjarta og hlýjar
hendur sem börn og barnabörn áttu
ómældan aðgang að. Veikindin sigr-
uðu en hún barðist til hinstu stundar
og var ekki á því að gefast upp.
Það er oft tilviljunum háð hverjum
við kynnumst á þessari vegferð sem
lífið er. Við stjórnum því ekki ávallt
sjálf. Við stjórnum því ekki heldur
hvernig tíminn þeytir okkur til í ei-
lífri hringrás fæðingar og dauða,
sorgar, gleði og söknuðar.
Ég átti því láni að fagna að við
Helga giftumst báðar inn í sömu fjöl-
skyldu.Við vorum þar að auki ná-
grannar með börn á líkum aldri.
Leiðir okkar hafa því legið saman í
nokkuð mörg ár. Þann tíma vil ég
HELGA KRISTÍN
SIGURÐARDÓTTIR
✝ Helga KristínSigurðardóttir
fæddist á Hjalteyri
við Eyjafjörð 30. júní
1944. Hún lést á
Fjórðungssjúkrahús-
inu á Akureyri 4.
desember síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá Dal-
víkurkirkju 13. des-
ember.
þakka og allt það sem
Helga gerði fyrir mig
og mína.
Tíminn er afstæður
og ekki til að henda
reiður á. Hann líður svo
mishratt eftir því
hvernig vindar blása í
kring um okkur. Mér
finnst sem í gær að ég
sat inni í stofu hjá
Helgu með alla mína
fjölskyldu í sumar-
heimsókn og hvílíkar
krásir sem okkur voru
boðnar. Aðalbláber og
rjómi eins og hver gat í
sig látið. Þannig var Helga. Gestris-
in, hlý og gjöful.
Þegar að er gáð hafa árin runnið
hjá, börnin vaxið úr grasi og blómin
fölnuð sem áður spruttu. En þegar
vorið hefur sigrað veturinn fara rós-
irnar þínar aftur að spretta og fyrr
en varir springa þær út á ný.
Hvernig sem lífsins straumar hafa
um okkur flotið er það alltaf jafn erf-
itt að horfa á eftir sínum bestu vin-
um, alltaf jafn óviðbúið og sárt. En
eins og sársaukinn fylgir lífinu þá
fylgir því líka kærleikur og von.
Eins og jólaljósin sem lýsa upp
svart myrkrið munu minningarnar
um þig mín kæra svilkona deyfa
sorgina sem nú fyllir hug og hjarta.
Ásta Einarsdóttir.
KIRKJUSTARF/FRÉTTIR
Tveir aftansöngvar
og miðnæturmessa í
Grafarvogssókn
Á aðfangadag verður guðsþjón-
ustuhaldið fjölbreytt.
Barnastund í umsjón séra Sig-
urðar Arnarsonar er kl. 15 í kirkj-
unni.
Aftansöngvarnir eru tveir í
fyrsta sinn í Grafarvogssókn. Í
Grafarvogskirkju kl. 18, séra Vig-
fús Þór Árnason prédikar og þjón-
ar fyrir altari. Einsöngvari er
Garðar Thor Cortes. Kór Graf-
arvogkirkju syngur undir stjórn
Harðar Bragasonar organista og
kórstjóra. Aðrir tónlistarmenn
Birgir Bragason, kontrabassi og
Hjörleifur Valsson, fiðla.
Aftansöngur er kl. 18 í Borg-
arholtsskóla. Séra Bjarni Þór
Bjarnason prédikar og þjónar fyrir
altari. Orgelleikur Guðlaugur Vikt-
orsson. Einsöngur Bergþór Páls-
son. Kór: Hljómkórinn.
Miðnæturmessa er kl. 23.30 í
Grafarvogskirkju. Séra Anna Sig-
ríður Pálsdóttir prédikar og þjónar
fyrir altari. Organisti: Gróa Hreins-
dóttir. Unglingakór Grafarvogs-
kirkju syngur. Kórstjóri Oddný J.
Þorsteinsdóttir. Einsöngur Hulda
Björk Garðarsdóttir. Aðrir tónlist-
armenn eru Guðrún S. Birgisdóttir
og Jóhann Már Nardeau.
Jóladagur: Hátíðarguðsþjónusta
kl. 14 í Grafarvogskirkju. Séra Sig-
urður Arnarson prédikar og þjónar
fyrir altari. Oganisti: Hörður
Bragason. Kór Grafarvogskirkju
syngur. Einsöngvarar: Arnþrúður
Ösp Karlsdóttir og Margrét Grét-
arsdóttir, Hjörleifur Valsson, fiðla,
Birgir Bragason, kontrabassi.
Hátíðarguðsþjónusta er kl. 15.30
á Hjúkrunarheimilinu Eir. Séra
Vigfús Þór Árnason prédikar og
þjónar fyrir altari. Organisti: Hörð-
ur Bragason. Kór Grafarvogskirkju
syngur. Einsöngur Arnþrúður Ösp
Karlsdóttir og Margrét Grét-
arsdóttir. Hörleifur Valsson, fiðla
og Birgir Bragason, kontrabassi.
Annar í jólum. Barna- og skírn-
arstund kl. 14. Krakka- og Ung-
lingakór Grafarvogskirkju syngja.
Kórstjóri Oddný J. Þorsteinsdóttir.
Undirleikur Guðlaugur Viktorsson.
Aðventu- og jóla-
guðsþjónusta mánu-
dagsdeildar AA
AÐVENTU- og jólaguðsþjónusta
mánudagsdeildar AA, sem venju-
lega fundar á mánudögum kl. 21,
verður í Árbæjarkirkju í kvöld kl.
20. Guðsþjónustan er fyrir AA-
félaga, fjölskyldur þeirra og hverja
þá sem vilja koma og eiga upp-
byggjandi stund rétt fyrir jólin.
Prestar sem þjóna fyrir altari eru
sóknarpresturinn Þór Hauksson og
sr. Karl Matthíasson sem sér um
málefni alkahólista. Fjöldi lista-
manna mun koma fram í guðsþjón-
ustunni. Taka skal fram að öllum er
velkomið að sækja þessa guðsþjón-
ustu, AA-félagar eða ekki.
Ljósamessa í
Landakoti
ÞRIÐJUDAGINN 23. desember er
Þorláksmessa á vetri, stórhátíð.
Hátíðarmessa kl. 8 er haldin sem
ljósamessa. Slökkt er á öllum raf-
magnsljósum og kirkjugestir eru
með kerti í hendi alla messuna. Sér-
stakur blær einkennir þessa messu.
Að henni lokinni er kirkjukaffi í
safnaðarheimilinu og léttur morg-
unmatur gegn vægu verði.
Morgunblaðið/Jim SmartGrafarvogskirkja
ÁGÚSTA Einarsdóttir, fyrrverandi
forstöðumaður Heimilishjálpar Fé-
lagsþjónustu Kópavogs, hefur látið
af störfum.
Ágústa hóf störf hjá Kópavogsbæ
árið 1967 og starfaði óslitið við
heimilishjálp og þjónustu við aldr-
aða til ársins 2003. Á þeim tíma
kynntist hún mörgu góðu fólki sem
hún tók þátt í að aðstoða til betra
lífs.
Í tilefni af þessum tímamótum
langar hana og eiginmann hennar,
Ólaf Oddsson, að þakka þann hlý-
hug og kærleik sem hún hefur feng-
ið frá þeim sem hún liðsinnti á þess-
um árum í sínu starfi, með því að
afhenda Mæðrastyrksnefnd Kópa-
vogs bankabók með fjárhæð sem
varið verði til að aðstoða aldraða nú
um jólahátíðina. Á myndinni eru
Ágústa og Ólafur að afhenda Mar-
gréti Scheving, formanni Mæðra-
styrksnefndar Kópavogs, gjöfina.
Gaf Mæðrastyrksnefnd
Kópavogs peningagjöf
VALGERÐUR Sverrisdóttir iðn-
aðar- og viðskiptaráðherra afhenti
Rauða krossinum nýlega 250.000 kr.
ávísun sem ráðuneytið sparaði sér í
jólakortasendingum en ákvað í stað-
inn að leggja í Hjálparsíma Rauða
krossins 1717. Helga G. Halldórs-
dóttir, sem er yfir innanlandsstarfi
Rauða kross Íslands, tók við ávís-
uninni í Rauðakrosshúsinu við
Tjarnargötu þar sem símalínan er til
húsa.
Hjálparsími Rauða krossins var
stofnaður 2002 í þeim tilgangi að
vera haldreipi þeirra sem haldnir
eru kvíða eða sjálfsvígshugsunum
eða þurfa af öðrum ástæðum ein-
hvern til að tala við. Landssíminn er
aðalstyrktaraðili 1717, sem er opinn
allan sólarhringinn allan ársins
hring.
Þeir sem finna fyrir einmana-
kennd yfir hátíðirnar eða finnst lífið
erfitt eru hvattir til að hringja í 1717. Valgerður Sverrisdóttir og Helga G. Halldórsdóttir.
Styrkja Hjálparsíma Rauða krossins
STÚDENTARÁÐ Háskóla Íslands
hefur sent frá sér ályktun þar sem er
lýst yfir þungum áhyggjum af alvar-
legum fjárskorti Háskóla Íslands og
yfirvofandi aðhaldsaðgerðum innan
skólans vegna þessa. Ef ekkert verði
að gert blasa við víðtækar fjöldatak-
markanir sem geta haft alvarlegar
afleiðingar í för með sér. „Nauðsyn-
legt er að stjórnvöld bæti skólanum
upp það fé sem vantar vegna stúd-
enta sem stundað hafa nám við skól-
ann síðustu þrjú ár en ekki hefur
verið greitt fyrir.
Stúdentaráð skorar á stjórnvöld
að gefa Háskólanum kost á að halda
áfram að vaxa og dafna eins og hann
hefur gert fram til þessa, því öflugur
og opinn háskóli er undirstaða nú-
tímasamfélags. Stúdentaráð Há-
skóla Íslands hefur mótmælt bæði
skólagjöldum og víðtækum fjölda-
takmörkunum og því er aukinn
stuðningur stjórnvalda við Háskól-
ann nauðsynlegur,“ segir í ályktun-
inni.
Stúdentaráð
Fjöldatak-
markanir í
HÍ blasa við