Morgunblaðið - 10.03.2004, Blaðsíða 31

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 10. MARS 2004 31
ELLEN MARIE
STEINDÓRS
✝ Ellen MarieSteindórs fædd-
ist í Skæglund í Dan-
mörku 14. maí 1935.
Hún varð bráðkvödd
á heimili sínu í Hafn-
arfirði miðvikudag-
inn 25. febrúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Ninna
Marie Olesen, f.
25.12. 1912, d. 25.9.
1952 og Holger
Freiman Olesen, f.
2.1. 1908, d. 31.10.
1978.
Eftirlifandi eigin-
maður Ellenar er Óskar Stein-
dórs, f. í Reykjavík 4.1.1929. For-
eldrar hans voru Guðbjörg
Gunnarsdóttir húsmóðir á Græn-
hóli í Ölfusi og Steindór Hannes-
son bóndi þar.
Ellen er fædd og uppalin í Had-
sund í Danmörku og fluttist til Ís-
lands árið 1959. Hún starfaði
megnið af sinni starfsævi hjá
danska sendiráðinu.
Útför Ellenar var gerð frá
Hafnarfjarðarkirkju 9. mars.
eignast guðdóttur, þar
sem þér varð ekki
barna auðið á lífsleið
þinni.
Ferðalög voru eitt
helsta áhugamál ykkar
hjóna en þið ferðuðust
heimshorna á milli á
hverju ári. Það var
mér sérstök ánægja
að vera í fylgd með
ykkur þegar ég fór í
mína fyrstu utanlands-
ferð árið 1987 til þíns
heimalands, Danmerk-
ur, þar sem þú naust
þess að sýna okkur
land þitt og hitta ættingja þína þar
ytra. Þú sýndir okkur æskuslóðir
þínar Hadsund á Norður-Jótlandi
en þar fæddist þú og ólst upp. Þú
varst stolt af landi og þjóð en sagð-
ist þó vera orðin meiri Íslendingur
en Dani þar sem þú varst búin að
vera búsett hér svo lengi.
Þú reyndist dætrum mínum vel
við alla stórviðburði í lífi þeirra og
þegar dóttir mín og tengdasonur
ákváðu að mennta sig í Danmörku
veittir þú þeim mikla aðstoð og veit
ég að þú varst stolt af því, að þau
skyldu velja Danmörku sem bú-
setuland.
Fyrir sex mánuðum veiktist Ósk-
ar alvarlega og var það mikið áfall
fyrir þig. Þið voruð afar samrýnd
hjón og miklir félagar.
Elsku Ellen mín, ég vil að lokum
þakka þér samfylgdina.
Freyja Helgadóttir.
Elsku Ellen.
Þá er kveðjustundin runnin upp
– fyrr en við áttum von á. Það er
skrýtið til þess að hugsa að við eig-
um ekki eftir að hlýða á orð þín
meir, á þinni einstöku íslensku-
dönsku. Þú kenndir okkur marga
danska siði og finnst okkur sem
hlekkurinn sem tengdi okkur svo
sterkt við Danmörku sé nú horfinn
með þér.
Við kveðjum þig með orðum Spá-
mannsins:
Við ferðumst, meðan jörðin sefur. Við er-
um fræ hinnar lífseigu jurtar, og þegar
blóm hennar opnast, kemur vindurinn og
ber okkur um jörðina.
(Þýð. Gunnar Dal.)
Hanna og Rut.
Ellen mín. Nú er komið að
kveðjustund eftir 45 ára kynni.
Andlát þitt bar brátt að og kom öll-
um að óvörum. Mér er það minn-
isstætt þegar ég sá þig fyrst árið
1959 þegar þú komst til Íslands frá
Danmörku í fylgd með fósturbróð-
ur mínum Óskari. Þarna var á ferð-
inni ung, glæsileg og vel gefin kona
og vakti það sérstaka athygli mína
hversu öguð þú varst og var oft um
það talað, að þú værir að ala Óskar
upp á nýjan leik. Þið Óskar bjugg-
uð lengst af í Hafnarfirði þar sem
þið komuð ykkur upp glæsilegu
heimili og höfðuð yndi af að taka á
móti fólki enda varst þú afburða
góður kokkur og mikil húsmóðir í
þér.
Þegar ég síðar meir stóð frammi
fyrir því, að þurfa að halda stór-
veislur þegar elstu dætur mínar
tvær, Hanna og Rut, fermdust,
kom það sér vel, að geta leitað til
þín með matseldina, en þar var
ekki komið að tómum kofunum.
Enn þann dag í dag nota ég ráð þín
þegar matarveislur eru annars veg-
ar.
Árið 1983 eignaðist ég yngstu
dóttur mína sem ber nafn þitt, en
ég veit að það gladdi þig mikið að
Við sendum öllum innilegar þakkir fyrir
auðsýnda samúð, vinarhug og stuðning við
andlát og útför elsku stúlkunnar okkar,
MÖRTU TRAUSTADÓTTUR,
Björtusölum 8,
Kópavogi.
Vigdís Guðmundsdóttir, Trausti Ágústsson,
Saga Traustadóttir,
Kristjana Stefánsdóttir, Guðmundur Þorkelsson,
Elínborg Kristjánsdóttir, Ágúst Ögmundsson.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og lang-
afi,
MAGNÚS ÖLVERSSON
sjómaður,
Hamarsbraut 9,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
föstudaginn 12. mars kl. 15.00.
Sólveig M. Magnúsdóttir, Stefán Karl Harðarson,
Jón Ölver Magnússon,
Víðir Þór Magnússon, Helena Richter,
Björk Magnúsdóttir, Úlfar Sigurðsson,
barnabörn og langafabarn.
Þökkum hlýhug og samúð við andlát og útför
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
ÁRNA GUÐJÓNSSONAR
hæstaréttarlögmanns,
Bergstaðastræti 3,
Reykjavík.
Edda Ragnarsdóttir,
Valva Árnadóttir, Gunnar Gunnarsson,
Árni Árnason, Dröfn Björnsdóttir,
Andri Árnason, Sigrún Árnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
RAGNHEIÐUR (Hædí) JÓHANNESDÓTTIR,
Hjallaseli 49,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 7. mars.
Jarðarförin auglýst síðar.
Þráinn Arinbjarnarson,
Ágústa H. Þráinsdóttir, Jónas Guðmundsson,
Sigríður K. Þráinsdóttir, Elías Bj. Jóhannsson,
Margrét J. Þráinsdóttir, Torfi K. Karlsson,
ömmubörn og langömmubörn.
sem við hlupum til ykkar afa niðurfrá
og líka til þín eftir að afi veiktist og
þurfti að fara á Lund. Stundum bök-
uðum við pönnukökur eða þá að við
spiluðum. Þú kenndir okkur líka mörg
lög og bænir, og svo margt fleira
skemmtilegt. Með margar góðar
minningar í huganum kveðjum við
þig, amma, niðurfrá og þökkum fyrir
allt sem þú gerðir fyrir okkur með
þessum sálmi sem við lærðum hjá þér.
Nú er ég klæddur og kominn á ról,
Kristur Jesús veri mitt skjól.
Í guðsóttanum gefðu mér
að ganga í dag svo líki þér.
Ásta Alda, Jóna Þórey og Elín.
Þær stundir koma í lífinu að nauð-
synlegt er að staldra við og velta fyrir
sér tilgangi þess. Oftar en ekki er það
við andlát ástvina eða við aðra þá at-
burði sem hafa mikil áhrif á daglegt
líf. Hugurinn hvarflar þá gjarnan til
baka til fortíðar og maður reynir að
sjá hlutina í réttu ljósi og samhengi.
Mínar fyrstu bernskuminningar eru
sterkt tengdar Möggu systur, þeirri
elstu í átta systra hópi. Engan skyldi
undra það, þar sem segja má að hún
hafi verið eins og önnur móðir okkar
yngstu systkinanna fyrstu bernskuár-
in. Þess vegna þótti það ekkert óeðli-
legt að hún tæki mig með sér fimm
ára gamla, þegar hún dvaldist vetr-
arlangt með unnusta sínum á af-
skekktum sveitabæ.
Það fylgdi því töluverð ábyrgð að
vera elsta systirin í stórum barnahópi
og þurfti Magga oft að taka að sér
heimilisstörf og aðstoða við uppeldi
yngstu systkinanna. Er ekki laust við
að okkur hafi þótt hún nokkuð ströng
stundum. En skiljanlega hefur reynt
töluvert á hana að halda fjölmennu
heimili í lagi þegar móðir okkar var
fjarverandi. Magga var mikil sauma-
kona og hafði mikla ánægju af ýmiss
konar handiðn. Þar sem ég taldist í
sérstöku uppáhaldi hjá Möggu vegna
fóstursins á Hamri saumaði hún á mig
föt sem hún nostraði við með útsaumi
í. Þótti mér því sérstaklega vænt um
það þegar hún færði mér fyrir nokkr-
um árum, fallega útsaumaða svuntu
og dúkkurúmföt, sem hún hafði gefið
mér sem barni og geymt síðan fyrir
mig. Við það tækifæri rifjuðum við
upp gamlar minningar og höfðum
báðar gaman af.
Eftir að Magga giftist Valda á
Núpakoti leið ekki það sumar að ekki
væri farið í heimsókn í sveitina og
ávallt var slegið upp veislu enda
Magga frábær kokkur og ekkert til
sparað. Er ekki laust við að margir
hafi fengið á henni mikla matarást og
gat Ólafur sonur minn varla beðið eft-
ir að verða „mátulegur“ eins og Valdi
komst að orði, en það þýddi að hann
yrði nógu gamall til að vera gjald-
gengur í sveitastörfin. Í nokkur sum-
ur dvaldist hann á Núpakoti í góðu at-
læti hjá Möggu og Valda. Þótti mér
hann vera orðinn nokkuð meira en
mátulegur þegar hann tilkynnti mér
með krosslagða arma eftir heimkomu
annað sumarið, að hann sinnti ekki
kvenmannsstörfum, þegar hann var
beðinn um smáaðstoð eftir borðhald.
Það var alltaf gaman að koma í
heimsókn á Núpakot og umræðurnar
við eldhúsborðið urðu stundum all-
fjörugar. Sérstaklega ef landbúnaðar-
málin bar á góma. Magga var alltaf
mjög ákveðin í skoðunum á mönnum
og málefnum og lét þær í ljós tæpi-
tungulaust.
Hún hafði mikið yndi af garðrækt
og virtist sama hvaða sprota eða fræi
hún stakk niður, allt óx og dafnaði í
hennar höndum. Skrúður, garðurinn
hennar í hlíðinni var ótrúlega fjöl-
breyttur og átti hún þar margar
ánægjustundir, meðan heilsan leyfði.
Eftir að Magga og Valdi hættu bú-
störfum byggðu þau sér lítið hús á
jörðinni sem ætlunin var að búa í á
efri árum. Guðlaug dóttir þeirra og
tengdasonur höfðu tekið við búskapn-
um og þau fylgdust með úr fjarlægð.
Lítill blóma- og matjurtagarður var
kominn í gagnið við litla húsið og allt
leit vel út, en skjótt skipast veður í
lofti og veikindi og erfiðleikar tóku
við. Valdi greindist með ólæknandi
sjúkdóm og hefur dvalið síðustu árin á
hjúkrunarheimilinu á Hellu. Heilsu
Möggu fór einnig hrakandi og það
varð henni mikið áfall þegar Jóhanna
Rannveig dóttir hennar féll frá, langt
fyrir aldur fram frá þremur ungum
börnum. Magga dvaldi tæp tvö síð-
ustu ár á dvalarheimili fyrir aldraða á
Hvolsvelli. Við systkini hennar færum
starfsfólki þar kærar kveðjur og
þakkir fyrir góða aðhlynningu. Magga
sagði við mig fyrir tveimur vikum
þegar hún hafði náð sér nokkuð eftir
mjög alvarleg veikindi þar sem henni
var ekki hugað líf, að hennar tími væri
einfaldlega ekki komin, en ekki
reyndist svo vera, hann var kominn.
Ég kveð Möggu systur mína með
þakklæti fyrir allt sem hún var mér.
Blessuð sé minning hennar.
Björg.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt og ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku Magga, nú er komin kveðju-
stund og margar myndir fara í gegnum
hugann.
Ég man þig fyrst er þú varst að
reyna að ala mig upp og kenna mér að
borða hafragraut sem tókst nú reyndar
aldrei. Það næsta sem ég man eftir þér
var þegar þú hélst yngstu systur okkar
undir skírn í kirkjunni á Bíldudal. Ég
hef ekki verið nema þriggja eða fjög-
urra ára gömul þarna en ég man hvað
þú varst í fallegum kjól. Eitthvað er nú
barnsminnið gloppótt eða kannski man
maður bara það besta en ég man þegar
þú varst að koma mér í sveit á Kirkju-
ból til Völlu og systkina hennar. Þú
hafðir sjálf verið þar kaupakona og þér
fannst tíminn sem þú varst á Kirkjubóli
góður. Þú sagðir mér margar sögur úr
þeirri vist og með þinni aðstoð fór ég
níu ára í sveit til þessa góða fólks og
naut verunnar hjá því í mörg sumur.
Ég var tíu ára þegar hún Jóhanna þín
fæddist og það var stolt móðir sem
labbaði með fallega barnavagninn um
götuna á leið til Báru frænku. Þegar þú
fluttir svo alla leið undir Eyjafjöll var
ég að vinna í Skógum. Ég man alltaf
fyrsta kvöldið þitt í Núpakoti, þá kom
ég í heimsókn með Sigga sem seinna
varð mágur þinn þegar þú giftist Valda
bónda í Núpakoti. Það var mikill sam-
gangur á milli okkar heimila og voru
tíðar heimsóknir okkar hjóna að Núpa-
koti. Ferðirnar á aðfangadag voru líka
fastur liður og held ég að dætur okkar
hafið litið þannig á að jólin kæmu ekki
fyrr en búið væri að setja þau upp í
Núpakoti, borða þar afgang af Þorláks-
skötu og skiptast á gjöfum. Gott var að
hringja í þig til að fá ráðleggingar varð-
andi bakstur og eldamennsku en í því
varstu sannkölluð listakona. Eins var
það með allt sem tengdist saumaskap
og seinna ræktun. Við komum okkur
báðar upp blómagörðum en ekki tókst
mér eins vel og þér en allt sem þú settir
í mold dafnaði. Við systkinin kölluðum
garðinn þinn Skrúð og hann bar það
nafn með rentu meðan heilsan leyfði
þér að sinna honum. Þið Valdi voruð
samhent við bústörfin og þú varst mikil
búkona en heilsa þín hefti oft þau störf
en þú slóst ekki af meðan kraftar
leyfðu. Ekki get ég látið vera að minn-
ast á ferðir þínar í veiði en þú varst
sannkölluð veiðikló. Fórst í veiði með
systrum okkar og dætrum þínum.
Hér læt ég staðar numið, þakka þér,
elsku Magga. Það var gott að eiga
stóra systur svona skammt frá í veik-
indum Gulla. Þakka þér fyrir allt og
allt.
Þín systir
Guðrún (Ninna).
Elsku Magga. Ég skrifa til þess að
þakka þér fyrir öll góðu árin, sem við
áttum saman hér undir Fjöllunum. Í
gegnum árin hefur mér svo oft orðið
hugsað til þín því þú kenndir mér svo
margt. Sérstaklega er mér minnis-
stætt allt það sem tengdist garðrækt.
Garðurinn þinn, hann ,,Skrúður“,
var engum öðum líkur. Hann bar vott
um að eigandi hans hefði græna fing-
ur og listrænt auga. Ég kom oft til þín
í garðinn, þegar þú varst að róta í beð-
unum og smám saman lærði ég nöfnin
á ýmsum framandi blómjurtum og
runnum, sem þér tókst með undra-
verðum hætti að halda lifandi. Tilfinn-
ing þín fyrir samsetningu gróður-
moldarinnar og útsjónarsemin við að
hlúa sem best að hverri plöntu vakti
athygli mína. Inni í bæ áttirðu sann-
kallaðan blómagarð og ég veit að þú
kunnir lagið á plöntunum, því það var
auðséð að þeim leið vel í pottunum.
Það kom sér vel fyrir mig að hafa
ígildi garðyrkjufræðings á næsta bæ,
þegar ég var að byrja að rækta og
ósjaldan sótti ég afleggjara til þín,
bæði af úti- og inniblómum.
Ég verð líka að minnast á það hvað
þú varst laghent við að sauma fatnað
og að föndra og matbúa, en það virtist
sem allt léki í höndunum á þér.
Elsku Magga, heimilisfólkið á Þor-
valdseyri þakkar fyrir allar samveru-
stundirnar og sendir hlýjar samúðar-
kveðjur til Valda, dætranna og
fjölskyldna þeirra.
Guðný á Eyri.