Morgunblaðið - 04.04.2004, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 4. APRÍL 2004 43
✝ Karlotta ÓskÓskarsdóttir,
ævilega nefnd Lotta,
fæddist á Eskifirði
29. apríl 1925. Hún
lést á heimili sínu að-
faranótt 27. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar, hjónin Bent-
ína Benediktsdóttir
og Óskar Guðbrands-
son, fluttust til Eski-
fjarðar þar sem þau
ólu upp sinn barna-
hóp. Karlott átti átta
systkini og eru fimm
þeirra enn á lífi.
Nýflutt til Reykjavíkur 1952
giftist Lotta Hilmari Steinþórs-
syni bílamálara, f. 27. febrúar
1929, syni Steinþórs Albertssonar
og Ragnheiðar Árnadóttur. Sonur
Lottu og Hilmars er Óskar, f.
1954, d. 1997, var
kvæntur Hrafnhildi
Einarsdóttur, þau
slitu samvistum,
börn þeirra eru
Hilmar Örn, Auður
Gréta og Karlotta
Ósk. Fyrir átti Hilm-
ar Steinþór rann-
sóknarlögreglu-
mann í Reykjavík, f.
1951, var kvæntur
Lilju Björk Tryggva-
dóttur, þau slitu
samvistir, börn
þeirra eru Sigrún
Theódóra, Fanney,
Hilmar og Hallfríður Alda. Sam-
býliskonna Steinþórs er Linda
Sigríður Baldvinsdóttir.
Útför Lottu var gerð frá Selja-
kirkju 2. apríl, í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Ég vil í Drottni sofna sætt,
samviskustríðið allt er bætt,
dauðahaldi ég drottinn þríf,
dýrstur gef þú mér eilíft líf.
Kveð ég í Guði góðan lýð,
gleðilegar þeim nætur býð,
þakkandi öllum þeirra styrk,
þjónustu, hjálp og kærleiksverk.
(Hallgr. Pétursson.)
Það var á vordögum árið 1925
og sólin tekin að þoka sér ofar á
himinhvelfinguna, eftir myrkur og
drunga vetrarins, hærra og hærra
með hverjum degi. Það var tekið
að birta og hlýna, ísinn og snjóinn
að leysa og sálarlíf mannfólksins
að glaðna og léttast, eins og alltaf
verður á vorin, þessum yndisleg-
asta tíma ársins. Já, þá fer lífið
alls staðar á kreik í kringum
mann. Gróðurinn og blómin koma
brosandi undan freranum, lömbin
fæðast og ungar fuglanna koma úr
egginu, já, það eru endalausar
fæðingar allt um kring, alla daga á
þessum árstíma. Þetta er tími lífs-
ins, sem áfram streymir endalaust
líkt og stórfljót, sem maður veit
ekki alveg hvar á upptök sín, né
heldur almennilega hvar ósar þess
eru, það bara rennur framhjá öll-
um stundum og hefur alltaf gert.
Hinn 29. apríl þetta ofangreinda
vor, opnaði lítið stúlkubarn augu
sín í fyrsta skipti á lífsleiðinni og
horfði inn í lífið og tilveruna. Þetta
var austur á Eskifirði, en þar
fæddist hún Karlotta Ósk Óskars-
dóttir, sem síðar á lífsleiðinni gift-
ist föður mínum og varð þar með
stjúpmóðir mín, sem þessar línur
rita. Já, hún Lotta mín var einn af
þessum ljúfu vorboðum, þarna
austur á Eskifirði, þetta vor 1925.
Hennar lífsvor var þarna að hefj-
ast og nú í dag er vorið hennar
Lottu minnar löngu liðið, sumarið
líka og það var komið fram á haust
í hennar lífi og tekið að húma að.
Hún Lotta lokaði augunum sínum í
hinsta sinn í þessari jarðvist að
heimili sínu í Kambaselinu í Selja-
hverfinu í Reykjavík, aðfaranótt
þess 27. mars sl.
Karlotta Ósk var fremur dul
manneskja, flíkaði ekki skoðunum
sínum á mönnum eða málefnum,
en gat þó vel verið ræðin í góðra
vina hópi og reyndi þá ávallt að
beina sjónum sínum á það jákvæða
og uppbyggilega, en tjáði sig
minna um hina hliðina. Lotta var
ákaflega hjartahlý manneskja,
traust og sannur vinur vina sinna,
þeim sem hún á annað borð tók.
Hún var alltaf reiðubúin að rétta
fram hjálparhönd, þar sem þess
þurfti með, af sannri gleði og ein-
lægni og krafðist einskis í staðinn.
Hún reyndist föður mínum virki-
lega vel sem eiginkona og lífs-
förunautur, var stoð hans og stytta
í gegnum lífið, sem varð þeim alls
ekki átakalaust, fremur en flestum
öðrum. Þau eignuðust einn son
saman, sem Óskar hét, en hann
misstu þau skyndilega, er hann
lést árið 1997, aðeins rúmlega fer-
tugur að aldri. Það var mikið og
þungt högg fyrir þau bæði, en son-
urinn skildi eftir sig þrjú heilbrigð
og mannvænleg börn, sem hafa
verið þeim sólargeislar alla tíð.
Ég var ekki gamall, ef til vill á
milli 4ra og 5 ára, þegar ég kom
fyrst í heimsókn inn á heimili
þeirra Lottu og pabba og fékk að
gista í eina eða tvær nætur. Ég
ólst upp úti á landi, en fékk að fara
til höfuðstaðarins að jafnaði einu
sinni á ári, á haustin fyrir skóla.
Það var alltaf sama tilhlökkunin í
mér á þessum haustferðalögum, að
fá að gista hjá Lottu og pabba.
Hún reyndist mér alltaf ákaflega
hlý, umhyggjusöm og góð, bæði þá
og alla tíð síðar í lífsgöngunni, og
eins mínum börnum.
Að leiðarlokum vil ég þakka
henni Lottu minni fyrir allt það
sem hún gaf mér á meðan að leið
okkar lá saman um veginn, bæði
veraldlegt og ekki síður andlegt.
Ég á aðeins hlýjar og góðar minn-
ingar í hjarta mínu eftir að leiðir
okkar skiljast um sinn, og þær eru
mér dýrmætar. Nú er aftur komið
vor í lífi Lottu minnar, ekki alveg
það sama og austur á Eskifirði
forðum, nei, nú er hún komin á
„grundirnar grænu“ til föðurins
sem öllu ræður, í eilífðarvorið, þar
sem haustar aldrei og aldrei húm-
ar að. Nú eru þau aftur saman
mæðginin og þeim líður vel og þar
munum við öll hittast þegar þar að
kemur. Algóður Guð blessi þig,
elsku Lotta mín, heimkomu þína
og framtíð.
Elsku pabbi minn, ég bið einnig
Guð almáttugan að styrkja þig og
blessa í sorginni og halda í hönd
þína áfram veginn, ég veit hann
gerir það. Barnabörnum Lottu,
systkinum, svo og öllum öðrum að-
standendum og vinum hennar
votta ég mína dýpstu samúð og bið
ykkur öllum Guðs blessunar.
Steinþór Hilmarsson.
KARLOTTA ÓSK
ÓSKARSDÓTTIR
✝ Stella Lydia Niel-sen fæddist í
Reykjavík 25. janúar
1914. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð 23. mars
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Jón-
ína Guðrún Pálsdótt-
ir, f. 2. júlí 1890, d. 8.
júní 1966 og Hartvig
Nielsen, kaupmaður
í Reykjavík.
Bræður Stellu
voru 1) Hartvig Niel-
sen, f. 25. september
1916, d. 21. septem-
ber 1991, 2) Jóhannes G. Nielsen,
f. 1. nóvember 1919, d. 16. mars
1981 og 3) Sigurður Kristófers-
son, f. 29. júní 1932, d. 24. apríl
1950, sonur Kristófers Sigurðs-
sonar, f. 22. mars 1874, d. 8. nóv-
ember 1942.
Dóttir Stellu er Dollý Erla Niel-
sen, f. 30. júlí 1943, gift Pétri
Sveinssyni, f. 24.
september 1936.
Þau eiga ekki börn
saman en dóttir Dol-
lýjar og Leifs Jóns-
sonar, f. 15. nóvem-
ber 1927, d. 27.
febrúar 1995, er
Stella, f. 4. október
1964, gift Davíð
Ingibjartssyni, f. 1.
september 1962 og
eiga þau þrjú börn,
Aðalheiði Erlu, f. 26.
október 1983, Berg-
lindi Rós, f. 24. sept-
ember1985 og Ingi-
bjart Bjarna, f. 17. júlí 1990.
Dollý var gift Jóni Ólafssyni, f. 1.
mars 1940, þau skildu. Synir
þeirra eru Snorri, f. 7. desember
1966 og Trausti, f. 4. september
1968, d. 3. apríl 1996.
Útför Stellu Lydiu fór fram frá
Fossvogskapellu miðvikudaginn
31. mars, í kyrrþey.
Við amma höfum átt margar
góðar stundir saman í gegnum tíð-
ina, flestar minningar mínar um
hana á æskuárum mínum tengjast
ferðalögunum sem við fórum sam-
an í. Amma var félagi í Ferðafélagi
Íslands og frá því að ég man eftir
mér var hún óþreytandi við að
drösla mér með sér inn í Þórsmörk
og Landmannalaugar, vestur á
Snæfellsnes og á hina ýmsu staði á
landinu. Þegar ég var 11 ára var
ferðafélagið Útivist stofnað og
amma skráði okkur báðar sem
stofnfélaga, ég var ekkert smá
ánægð með það að „við amma“
vorum báðar í félaginu og ekki dró
það úr áhuga mínum á að ferðast
með henni. En á unglingsárunum
fór áhugasviðið að breytast og
ekki leið á löngu þar til ég kynnti
hana fyrir Davíð og sagði henni að
við ætluðum að gifta okkur. Álit
ömmu á manninum sem ætlaði að
vera lífsförunautur minn skipti
mig miklu máli og það var mér
mikils virði hvað henni líkaði vel
við hann. Þegar langömmubörnin
komu eitt af öðru var eins og ég
hefði gefið henni ómetanlega gjöf.
Þó að amma væri um sjötugt þeg-
ar fyrsta langömmubarnið kom lét
hún aldurinn ekki stoppa sig í að
passa fyrir okkur þegar hún var
búin í vinnunni eða á kvöldin. Á
meðan heilsan leyfði var ekkert
sem hún var ekki tilbúin að gera
fyrir mig svo framarlega sem það
væri í hennar valdi.
Amma var verkakona og vann
erfiðisvinnu alla sína ævi sem
byrjaði með vist hjá veitingahjón-
unum í Gúttó við Tjörnina,þegar
hún var aðeins 14 ára gömul.
Seinna lá leiðin í ýmis sveitastörf,
uppvask og þjónustu á veitinga-
húsum, í Ölgerðina og fiskvinnslu í
Ísbirninum sem seinna varð
Grandi og hennar síðasti vinnu-
staður. Hún hætti ekki að vinna
fyrr en hátt á áttræðisaldri eftir
það var hún „dagmamman“ mín
um tíma. Þegar kom að því að hún
gat ekki búið ein útbjuggum við
Davíð litla íbúð tengda okkar íbúð
í Kópavoginum og amma bjó þar
hátt á þriðja ár og hjálpaði okkur
með ýmislegt þótt hún væri komin
yfir áttrætt. Hún fluttist síðan á
sambýlið við Skjólbraut í Kópa-
vogi, fór þaðan um tíma á Kumb-
aravog en kom síðan aftur í Kópa-
voginn og dvaldist á
hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð þar
til hún lést. Síðustu árin glímdi
hún við erfið veikindi.
Ég er þakklát fyrir þær stundir
sem við amma áttum saman og í
hjarta mínu geymi ég minninguna
um hana ömmu mína sem vildi
mér bara allt það besta.
Stella Leifsdóttir.
STELLA LYDIA
NIELSEN
Hugheilar þakkir færum við öllum þeim, sem
heiðruðu minningu eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður og afa,
GUÐMUNDAR PÁLMASONAR
jarðeðlisfræðings,
og vottuðu okkur samúð við andlát og útför
hans.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Orkustofnunar
og Íslenskra orkurannsókna fyrir hjálp og vináttu. Starfsfólki deildar 14E á
Landspítalanum við Hringbraut er þökkuð góð umönnun.
Ólöf B. Jónsdóttir,
Magnús Atli Guðmundsson, Guðrún Torfhildur Gísladóttir,
Jón Pálmi Guðmundsson, Þórhildur Lilja Ólafsdóttir
og barnabörn.
Ástkær eiginkona mín og móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
GUÐNÝ PÉTURSDÓTTIR,
Eiðismýri 30,
Seltjarnarnesi,
lést á Landspítalanum við Hringbraut laugar-
daginn 27. mars.
Útför hennar fer fram frá Seltjarnarneskirkju
mánudaginn 5. apríl kl. 13.30.
Ragnar Ágústsson,
Ágúst A. Ragnarsson, Katrín Pálsdóttir,
Rafn A. Ragnarsson, Gunnlaug L. Thorarensen,
Ragnar H. Ragnarsson, Ása Linda Guðbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR ÓLAFSSON,
Álfaskeiði 96,
Hafnarfirði,
sem lést á St. Jósefsspítala þriðjudaginn
30. mars, verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í
Hafnarfirði þriðjudaginn 6. apríl kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Fríkirkjuna í Hafnarfirði.
Jónína Magnea Guðmundsdóttir,
Ólafur Grétar Guðmundsson, Steinunn Aagot Kristjánsdóttir,
Guðmundur Guðmundsson, Þórunn Stefánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og bróðir,
ERLENDUR Ó. JÓNSSON
skipstjóri,
Austurströnd 8,
áður Neshaga 13,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykja-
vík þriðjudaginn 6. apríl kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast hins látna, er bent á Krabbameinsfélagið eða
hjúkrunarþjónustuna Karitas.
Ásta M. Jensdóttir,
Edda Erlendsdóttir,
Ólína Erlendsdóttir, Guðmundur Örn Ragnarsson,
Erlendur Jón Einarsson,
Steingrímur Óli Einarsson,
Margrét Ásta Guðmundsdóttir,
Ragnar Örn Guðmundsson,
Styrmir Örn Guðmundsson,
Hulda Jónsdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR HALLDÓRSDÓTTIR,
Hrafnistu,
Reykjavík,
áður Framnesvegi 7,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni þriðju-
daginn 6. apríl kl. 10.30.
Þóra Stefánsdóttir, Jóhann Ágústsson,
Valdimar Stefánsson, Guðrún Erla Ingimagnsdóttir,
Bryndís Stefánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.