Pressan - 19.12.1991, Qupperneq 58

58
FIMMTUDAGUR PRESSAN 19. DESEMBER 1991
9il)jnr
(glcnéfwr
JijóðSögur
'Bkki er það nú bara
mannfólkið sem er klippt
og þvegið fyrir
hátíðirnar. Kolur bíður
spenntur eftir
jólaklippingu hjá
Kristjönu Einarsdóttur.
„Það er mest að gera hjá
mér i desembermánuði
i og flestir láta klippa það
sem ég kalla venjulega
klippingu. Þáeruþeir
rakaðir í framan, í
kringum þófana og
afturendann og síðan
klippl ég bara svona
venjulega lamba-
klippingu á búkinn."
Þaö var á fasteignasölu í
Reykjavík aö þangað réöst
maður um þrítugt. Hann
fékk lítil laun, hann átti fyrst
og fremst aö fylgjast meö
reyndu sölumönnunum, og
með þessu átti aö koma í
Ijós hvort maðurinn gæti
orðið einn sölumannanna
þegar fram liðu stundir.
Maðurinn fékk sitt skrif-
stofuherbergi og var
ánægður mjög. Hann tók
að leita í skúffum skrif-
borðsins. Hann var ekki að
leita að neinu sérstöku,
frekar var það forvitnin sem
knúði hann áfram.
Eftir talsverða leit fann
hann tvo sjálfblekunga.
Það fór ekki á milli mála að
þeir voru gamlir. Maðurinn
varð sér úti um blek og fyllti
pennana báða.
Hann gekk með annan
pennann til sölumannsins
sem sat í næsta herbergi
og gaf honum pennann.
Jæja, nokkrum dögum
síðar kemur hann til þessa
sama sölumanns og var
ánægður mjög.
„Það hringdi fólk sem er
að koma að gera tilboð. Má
ég taka á móti því?" sagði
hann við sölumanninn.
Leyfið var veitt, en með því
skilyrði að opið yrði á milli
herbergjanna svo sölu-
maðurinn gæti fylgst með
hvernig félaganum gengi.
Eftir nokkra stund kom
fólkið og settist inn hjá
manninum. Hinn sölumað-
urinn sá vel til viðskiptavin-
anna og heyrði allt sem
fram fór í herberginu. I
fyrstu reyndist allt ganga
vel, þar til fólkið tók að
hlæja, og það ekki lítið,
heldur hreinlega skellti upp
úr og tárin runnu niður
kinnar þess.
Eftir fáeinar sekúndur
birtist maðurinn í gættinni.
Hann var allur blár um
munninn. Þegar hann tal-
aði kom í Ijós að tennur
hans og tunga voru líka blá.
„Ég saug blekið úr penn-
anum."
Sölumaðurinn var send-
ur heim með leigubíl og
námi hans í sölumennsk-
unni lauk þar með.
(Úr sölumannasógum)
Ekki þýðir lengur að gefa
bara fjölskyldunni gjafir; það
má ekki skilja gæludýrin út-
undan og nú eru gæludýra-
búðirnar yfirfullar af leik-
föngum og sælgæti handa
dýrum.
„Búðin er full af alls konar
leikföngum fyrir dýr og
margt af þessum leikföngum
er sérpakkað í jólasokka
handa dýrum. Það kom
hérna kona inn um daginn og
spurði mig alveg gáttuð; er
þetta allt fyrir dýr?" segir seg-
ir Kristín Guðmundsdóttir, af-
greiðslukona í gæludýrabúð-
inni Amason.
SÚKKULAÐI
FYRIR HUNDA
Hundajólagjöfin í ár er jóla-
kúlur úr vínil, segir Kristín.
Þær líta út eins og kúlurnar
sem maður skreytir jólatréð
með. Ef hundurinn fær sína
eigin kúlu eru meiri líkur á að
hann láti jólakúlurnar á trénu
í friði! Svo er líka hægt að
kaupa poka af litlum mjúkum
dýrum sem skríkja þegar
hundurinn bítur í þau —
svona ef þig langar til að
bæta við hávaðann úr leik-
föngum barnanna. Og ekki
eru börnin ein um að vilja
borða sælgæti; nú er hægt að
kaupa poka fullan af alls kyns
sælgæti fyrir hunda. Sér-
hannað súkkulaði, pressaður
harðfiskur, mjúkar stangir úr
nautakjöti, iitlar kexkökur og
bein með kanínubragði. Nú,
svo má ekki mismuna hund-
unum og börnunum með því
að setja skóinn bara út í
glugga fyrir börnin. Það er
hægt að kaupa skó úr nauts-
húð sem hundarnir geta svo
nagað að vild — ef innihaldið
nægir ekki.
HUNDATANNKREM
„Algengasta heilbrigðis-
vandamál hunda í dag er
tannsteinn vegna þess að fólk
gefur hundunum vitlaust
fæði," segir Árni Árnason,
eigandi búðarinnar Goggur
og trýni í Hafnarfirði. Til að
bjarga þessu við flytur hann
inn sérstakt hundatannkrem
og hundatannbursta. Árni
segir að þeir sem vilja vera
virkilega góðir við hundinn
sinn fyrir jólin ættu að gefa
honum hálsól sem blikkar
eins og ljós í myrkri, en þann-
ig útbúinn sést hundurinn á
400 metra færi. „Ólin getur
hreinlega bjargað lífi þeirra í
skammdeginu," segir hann.
RAKAÐIR Á
AFTURENDANUM
„Það er langmest að gera
hjá mér í desember," segir
Kristjana Einarsdóttir, sem
rekur snyrtistofu fyrir hunda.
Langflestir láta klippa sig og
börnin fyrir jólin og þeir sem
eiga hund láta hann ekki sitja
á hakanum. „Fólk kemur til
mín hvaðanæva af lands-
byggðinni. Ég hef klippt
hunda úr Hrísey og Höfn í
Hornafirði," segir Kristjana.
Hún klippir aðallega poodle-
hunda og írska setter-hunda
og segir að það sé ekki mikið
um að fólk panti hina sér-
stöku ljónaklippingu fyrir
poodle-hunda. „Fólk nennir
ekki að hafa fyrir því að
bursta hundana og halda
þeim til, svo flestir láta bara
klippa þessa venjulegu klipp-
ingu; þeir eru rakaðir í fram-
an, í kringum þófana og aft-
urendann og svo bara bein
lambaklipping á búkinn."
KATTADÓP
„í ár er búðin full af leik-
föngum fyrir ketti. Flest leik-
föngin eru úðuð efni sem er
einfaldlega kallað „katta-
dóp“, því þegar kettir éta
þetta eða naga leikföng sem
innihalda þetta efni komast
þeir í sæluvímu," segir Krist-
ín. Ætli fíkniefnalögreglan
viti um þetta?! Þeir sem ekki
vilja dópuð leikföng geta
keypt bolta úr leðri eða hekl-
aða bolta og sérstaka súkku-
laðidropa fyrir ketti.
SALTSTEINN
Saltsteinninn er alltaf vin-
sæll meðal hamstra en það er
líka hægt að gefa þeim jóla-
sokk með súkkulaðidropum,
kexhringjum og hnetum.
ORMAR OG LIRFUR
Efst á jólalista fiska og
skjaldbaka eru þurrkaðar lirf-
ur, ormar og rækjur. Þá er sí-
vinsælt meðal fiska að fá ein-
hverja skreytingu í búrin.
Ekki er skrautið sem selt er
þessi jól þó sérstaklega jóla-
Íegt, en þetta er mikilvæg til-
breyting fyrir sálarlíf fisk-
anna; þeir virðast hrifnastir
af bleikum hauskúpum og
svo gömlum skóm.
Þórunn Bjarnadóttir
SJÚKDÓMAR OG FÓLK
Jólasveinn á sjúkrahúsi
Eina nóttina hafði verið
mikill erill á vaktinni en und-
ir morgun náði ég að leggja
mig og sofnaði órólegum
svefni. Mig dreymdi ein-
kennilegan draum. Mér
fannst eins og ég væri á
fundi með fulltrúa jólasvein-
anna og læknaráði stóra
spítalans. Lögreglan hafði
komið með jólasveininn of-
an úr Breiðholti eftir að
nokkrir athugulir og ábyrgir
borgarar kvörtuðu undan
rauðklæddum og rytjuleg-
um kalli sem stóð og kíkti á
glugga í Vesturbergi. „Já, en
ég er kallaður Gluggagægir,"
æpti kallinn í skelfingu með-
an laganna verðir skelltu
honum í járn og stungu inn í
lögreglubíl. Þeir komu með
hann á spítalann þar sem
engin áfengislykt var af hon-
um. Þar var ákveðið að kalla
saman fund með jólasvein-
inum og læknaráði til að
ræða um betri samskipti
þessara velgjörðarstétta
mannkyns.
JÓLAGJAFIR
LÆKNANNA
Eftir nokkurt samninga-
þóf um verkskiptingu,
launaflokka og gagnkvæm
réttindi var komið að þeim
ÓTTAR
GUDMUNDSSON
hluta fundarins sem læknun-
um fannst skemmtilegastur.
„Hvað viljið þið fá í jóla-
gjöf?" spurði sveinki og
glotti, „hafið þið verið góðir
og þægir á þessu ári?“ Þeir
kinkuðu allir kolli, alvarlegir
á svip. „Við höfum læknað
baki brotnu allt árið svo að
við viljum fá góða umbun frá
þér um þessi jól." „Hvað má
bjóða ykkur?" spurði jóla-
sveinninn og brosti. Hann
var illa tenntur, skeggið
tjásulegt og búningurinn rif-
inn og tættur. „Mætti ég
biðja um greindari, skynugri
og ættgöfugri stúdenta sem
bera virðingu fyrir eldri og
reyndari læknum?" spurði
lyflæknirinn. „Ég vil fá fal-
legri og undirgefnari hjúkr-
unarkonur," sagði einn
skurðlæknanna og brosti
feimnislega. „Er ekki hægt
að fá svona þrýstnar og
skemmtilegar hjúkkur eins
og þær voru í gamla daga?
Nútímahjúkrunarfræðingar
tala ekki um annað en hjúkr-
unarferli og hjúkrunar-
þyngd þeirra sjúklinga sem
þær aldrei sjá. Þær sitja
stúrnar inni á skrifstofum
sínum allan liðlangan dag-
inn og velta því fyrir sér
hversu vanmetin menntun
þeirra sé.“ Hinir læknarnir
kinkuðu kolli. „Svo viljum
við fá stærri einkaskrifstofur
á spítalann," sagði annar „og
ótakmarkaðan tíma til að
vera á stofunni minni úti í
bæ á daginn," sagði sá þriðji.
Jólasveinninn horfði undr-
andi á læknana og spurði:
„Getur þú bæði verið á stofu
og á spítalanum á sama
tíma?" „Já,“ svaraði læknir-
inn, „ég get verið alls staðar
samtímis en þó hvergi."
„Þetta þekki ég vel,“ sagði
jólasveinninn, „svona erum
við líka jólasveinarnir."
MEIRI GJAFIR
„Ég vil fá fieiri utanlands-
ferðir á ráðstefnur og náms-
stefnur," sagði einn læknir-
inn feimnislega. „Ég fór
mun sjaldnar á síðasta ári en
margir aðrir sem ég þekki."
„Ég verð að taka svona utan-
landsferðir fyrir lækna í
gegnum lyfjainnflutnings-
fyrirtækin," sagði jóla-
sveinninn. „Hvað má bjóða
ykkur meira undir jólatréð?"
spurði Gluggagægir, „fleiri
heilsugæslustöðvar"? Sér-
fræðingarnir urðu felmtri
slegnir. „Nei takk, alls ekki.
Við erum búnir að fá nóg af
þessum montnu heimilis-
læknum sem allt þykjast
vita." Þeir sátu þegjandi
smástund en sögðu síðan:
„Þakka þér fyrir, kæri jóla-
sveinn, að losa okkur við
þennan Finn Ingólfsson.
Hann og Ólafur Ragnar
Grímsson voru eins og
hungraðir hrægammar á
sveimi yfir læknahjörðinni
og biðu færis að gogga af
okkur samskiptaseðla og
einingar." „Ekki er Sighvat-
ur Björgvinsson betri,"
sagði einn læknanna og
dæsti, „hann vill sameina
spítalana." „Er það ekki
ágætt?" spurði jólasveinn-
inn. „Nei, alls ekki. Hver
spítali er eins og heimsálfa
með ótal löndum og sjálf-
stæðum ríkjum. Öll þessi
valdsvæði þurfa sinn kóng,
prinsa, drottningar og hirð-
menn. Ef deildum eða þjóð-
löndum fækkar vegna sam-
runa verða ótal læknakóng-
ar atvinnulausir. Slíkir menn
geta ekki stundað lækningar
vegna biturleika heldur
vafra um beiskir í lund og
harma horfið konungdæmi
og völd. Fyrrverandi yfir-
læknir er eins bjargarlaus í
heilbrigðiskerfinu og fyrr-
verandi eiginkona t nýju
hjónabandi manns síns.
Beiskjan verður eins og risa-
vaxin sítróna á sálinni. Nei,
það er betra að halda þessu
kerfi óbreyttu." Læknarnir
sátu hnípnir smástund en
tóku svo gleði sína aftur,
enda virtust þeir eiga von á
mörgum góðum gjöfum.
Gluggagægir lofaði mönn-
um veiðileyfum, röntgen-
tækjum og kúlupennum og
breikkuðu þá brosin á al-
vöruþrungnum andlitunum.
Jólasveinninn reis á fætur og
kvaddi læknana með handa-
bandi. „Gleðileg jól!" sagði
hann. Læknarnir létu hann
skrifa upp á nokkra sam-
skiptaseðla að skilnaði,
enda hafði verið um viðtal
við sérfræðinga að ræða. í
þessum svifum vaknaði ég í
svitabaði, lagðist á hina hlið-
ina og sofnaði aftur.