Morgunblaðið - 16.05.2004, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 SUNNUDAGUR 16. MAÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Önnumst alla þætti útfararinnar
Þegar andlát ber að höndum
Arnór L. Pálsson
framkvæmdastjóri
Ísleifur Jónsson
útfararstjóri
Frímann Andrésson
útfararþjónusta
Svafar Magnússon
útfararþjónusta
Hugrún Jónsdóttir
útfararþjónusta
Guðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
Halldór Ólafsson
útfararþjónusta
Ellert Ingason
útfararþjónusta
Góðan daginn unga
mær! Góðan daginn
gamli maður!
Svona heilsuðumst
við alltaf á hverjum
morgni frá því að ég var 13 ára
gömul og mætti í vinnuna á morgn-
ana með pabba. Í upphafi var þetta
einhver fíflagangur í þér og ég vildi
ekki vera „unga mær“ svo þú varðst
„gamli maður“, en svo varð þetta
hefð hjá okkur, sem gerði alla daga
sérstaka. Þú leigðir pláss af pabba
og seldir þinn lax í Kolaportinu. Í
átta sumur mættumst við og heils-
uðumst með kveðjunni okkar.
Þó að það væru tæp 70 ár á milli
okkar þá kynntumst við vel. Þú sast
í stólnum þínum við skrifborðið,
reyktir sígaretturnar þínar og
fíflaðist alveg jafnmikið og við hin,
varst alltaf til í að taka þátt í fjörinu
með okkur. Þú komst manni í gott
SKARPHÉÐINN
ÖSSURARSON
✝ SkarphéðinnÖssurarson
fæddist í Bolungar-
vík 30. júlí 1916.
Hann lést á Land-
spítala – háskóla-
sjúkrahúsi í Fossvogi
5. apríl síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Dómkirkj-
unni 14. apríl.
skap á slæmum dögum
og varst alltaf til í að
tala um daginn og veg-
inn og segja frá þessu
langa lífi sem þú hafðir
lifað.
Ég man sérstaklega
eftir einu afmælinu
þínu. Þá mætum við,
Jón Geir, Guðmundur
Magnús, Ari og ég á
limmósínu og sóttum
þig, krýndum þig af-
mælisbarn dagsins og
gáfum þér veldis-
sprota úr áldósum.
Kvöldið endaði í dýr-
indis mat hjá pabba. Þetta var líka
eitthvað sem þú mundir eftir og
hlóst að.
Þú varst mjög sérstakur „gamall
maður“, lítill, nettur og alltaf með
hatt. Þú varst hluti af uppvaxtarár-
um mínum, fagnaðir útskriftinni
minni og gafst mér viskuuglu. Þú
varst ekki eins og einhver gamall
maður, heldur varstu miklu, miklu
meira. Þú varst góður vinur, vinur
af bestu gerð.
Ég vil þakka þér fyrir allt sem þú
kenndir mér, fyrir lífsspekina og
hláturinn.
Vertu sæll „gamli maður“ og
hvíldu í friði.
Eva María Sigurbjörnsdóttir.
Elsku hjartans
amma Obba. Það eru
svo ótalmargar minn-
ingar sem koma upp í
hugann þegar ég
hugsa um þig. Þú varst alltaf til
staðar og þegar við systkinin vor-
um í skóla á Akureyri gátum við
ætíð treyst á að geta komið og
fengið góðan mat, sérstaklega þeg-
ar próf stóðu yfir. Þá kom líka oftar
en ekki fyrir að við fengum hjá þér
heimsins bestu pönnukökur. Það
versta er að uppskriftin er ekki til,
hún var bara í höfðinu á þér. Eitt
það besta við að koma og keppa á
Andrésarleikunum á skíðum var að
koma við hjá ykkur og fá heitt kakó
og nýbakað brauð. Þá komum við
vinirnir og þú varst svo ánægð að
ég skyldi ekki koma ein, því þú
vildir gera allt fyrir alla.
Þegar ég var yngri var ég mun
meira hjá ykkur en síðustu ár. Ég
held að þú hafir kennt mér alla
spilakapla sem ég kann og þeir
gengu alltaf upp hjá okkur, því að
við fengum alltaf „lánað“. Hver ein-
ustu jól kom ég og hjálpaði þér og
afa að skreyta og var jólatréð mín
eign þar til systir mín tók við. Svo
einkennilega vildi til að Sveinki gaf
mér alltaf mest í skóinn hjá þér,
amma. Við áttum reyndar annað
jólatré, jólatréð við búðina þína,
sem þú sagðir að væri þitt. Auðvit-
að trúði ég því og var ótrúlega stolt
af því að amma mín ætti svona
stórt tré.
Á sumrin gátum við dundað okk-
ur uppi í fjalli við að tína blóm,
segja sögur og skoða fuglana. Og
ekki gleymi ég páskaliljuhafinu í
garðinum ykkar í Vanabyggðinni.
Ekki þótti okkur slæmt að vita af
ísnum í frystinum og namminu í
stofunni.
Þér var umhugað um alla og allir
áttu að hafa það gott. Við áttum
frekar að liggja uppi í sófa og hvíla
okkur en að hjálpa til í eldhúsinu,
þótt ekki væri nema að leggja á
borð. Ég mat það mikils hvað þú og
afi studduð alltaf vel við bakið á
ÞORBJÖRG
GUÐMUNDSDÓTTIR
✝ Þorbjörg Guð-mundsdóttir
fæddist á Raufar-
höfn 10. október
1923. Hún andaðist á
Fjórðungssjúkrahús-
inu á Akureyri 28.
apríl síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Akureyrar-
kirkju 6. maí.
mér í íþróttinni minni,
sérstaklega þegar all-
ar utanlandsferðirnar
bættust við. Ég gat
alltaf treyst á þig
hvort sem það var
bara að sitja og spjalla
eða ef eitthvað bjátaði
á.
Elsku amma, ég var
svo lánsöm að geta tal-
að smávegis við þig á
afmælisdaginn minn.
Erfiðast var að geta
ekki faðmað þig og
kysst, þar sem ég hef
ekki verið á landinu
síðustu mánuði. Ég veit að þér líður
vel núna, en söknuðurinn er mikill.
Elsku amma Obba, takk fyrir allt
Þín
Guðrún Soffía.
Obba er dáin, hún Obba sem allt-
af hefur verið til. Hún háði snarpa
en stutta orustu við þann illvíga
sjúkdóm sem fellir svo marga og
gerði það af miklu æðruleysi.
Þakklæti er okkur efst í huga
þegar við minnumst Obbu. Hún var
hlý og tók öllum með opinn faðminn
og tilbúinn að hlúa að og gleðja.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Við vitum að hann Kristján „litli“
vinur þinn hefur tekið vel á móti
þér, ánægður með að fá nú loksins
að njóta samvista við þig á ný.
Hann leiðir þig áfram í nýjum
heimkynnum þínum.
Við þökkum af heilum hug sam-
fylgd Obbu og órofna tryggð og
vináttu.
Við sendum Mumma, börnum
hennar, tengdabörnum og fjöl-
skyldum þeirra samúðarkveðjur.
Guð veri með ykkur öllum.
Gunnar, Margrét og fjölskylda.
Obba, þú varst svo góð við allt og
alla, að missa þig frá jörðu er mjög
leitt. Eftir að þú fórst fóru tár að
falla, við elskum þig öll svo heitt.
Í minningunni muntu hvíla sem hress og
góð kona.
Við söknum þín öll.
En lífið er bara stundum svona.
Vonandi líður þér núna betur
því nú ertu í himnaríki,
ég vildi að þú hefðir verið hér kyrr um setur
hjá okkur á jarðríki.
Elsku Obba, hafðu þökk fyrir
allt, ég mun sakna þín.
Þinn
Brynjar Þór.
Elsku amma. Þú varst ein af
þessum einstöku hlýju góðu ömm-
um sem vilja allt fyrir mann gera
og hvetja mann áfram í því sem
maður tekur sér fyrir hendur. Öll
framhaldsskólaárin eldaðir þú ofan
í mig svo ég héldi út í lærdómnum.
Það var svo notalegt að koma til
ykkar afa í Vanabyggðina og síðar
Tjarnarlundinn og fá eitthvað gott
að borða og svo bara til að spjalla.
Hringingar ykkar afa til okkar
Guðnýjar þegar við vorum í námi
erlendis glöddu okkur alltaf jafn
mikið og passaðir þú alltaf að heyra
í okkur reglulega þótt langar vega-
lengdir skildu að. Þegar við Guðný
fluttum aftur norður gladdist þú
mikið yfir því að við gætum hist
oftar og kom ég við nánast daglega
síðan við fluttum þó ekki væri
nema bara til að líta inn í smá kaffi
og spjall.
Á jólunum síðustu áttum við góð-
ar stundir saman og samveru-
stundin á jóladag heima á Hauga-
nesi gleymist aldrei. Það var sama
hvar við áttum saman stund, þær
munu alltaf verða ógleymanlegar.
Það var svo gott að vera í nálægð
þinni, amma. Ein stund verður okk-
ur Guðnýju þó minnisstæðust og
það var þegar við færðum ykkur
þær fréttir að von væri á fjölgun í
litlu fjölskyldunni okkar. Þá var
sko tilefni til að fá sér köku og
heimabakaða randalín. Við vitum
að þú munt fylgjast með okkur og
leiðbeina þegar fjölskyldan stækk-
ar í haust.
En fljótlega upp úr áramótum
bankaði óvinurinn upp á hjá þér.
En með þínu einstaka jafnaðargeði
tókst þú á við hann og aldrei heyrði
maður í þér uppgjafartón. Það orð
var ekki til í þinni orðabók.
Ein af síðustu stundum okkar
saman var þegar við fórum út að
borða ég, Guðný, þú og afi. Sú
stund verður okkur ógleymanleg
og við reynum að gleðjast yfir
henni í sorg okkar.
Elsku afi, góður guð styrki þig í
sorginni.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti
signaði Jesú mæti.
Reimar og Guðný Rut.
Nú er hún Guðrún
mín komin til nýrra
heimkynna, heim til
englanna, þar sem verð-
ur tekið vel á móti henni. Hún var trú-
uð kona að eðlisfari, hún átti margar
góðar stundir með sínu safnaðarfólki
og sínum góða presti í Neskirkju.
Hún trúði á mátt bænarinnar, bænin
er sterkt afl þegar maður þarf á henni
að halda. Hún hafði yndi af því að fara
í ferðalög, bæði utanlands og innan.
Hún átti góð samskipti við fólk og átti
auðvelt með að laða fólk að sér, og
henni þótti gaman að spjalla um hitt
og þetta. Það voru oft góðar stundir
sem undirrituð átti með henni á heim-
ili hennar við Melhagann sem bar vott
um hlýleika, greiðsemi, og gestrisni,
maður fór alltaf saddur frá henni en
hún bauð manni ætíð meira þótt mað-
ur væri búinn að fá meira en nóg. Hún
kom alltaf vel klædd til dyranna, sem
GUÐRÚN
JÓNSDÓTTIR
✝ Guðrún Jóns-dóttir fæddist á
Syðri-Hömrum í
Ásahreppi í Rangár-
vallasýslu 14. maí
1913. Hún lést á
dvalar- og hjúkrun-
arheimilinu Grund
28. mars síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Neskirkju 6.
apríl.
sýndi að hún var mikil
smekkmanneskja á fal-
leg föt. Hún bjó manni
sínum og syni fallegt og
notalegt heimili við Mel-
hagann.
Eftir að heilsu henn-
ar fór að hraka þá átti
hún ekki afturkvæmt
heim. Hún dvaldist á
dvalarheimilinu Grund,
en hugur hennar sótti
alltaf sterkt heim á Mel-
hagann. Ég átti oft
stundir með henni á
Grund og hún talaði oft
um hvað væri nú mikill
hraði í þjóðfélaginu. Það var vel hlúð
að henni á Grund. Hún sagði stundum
að það væri gaman að vera ungur í
dag og njóta lífsins. Hún minntist
stundum á það við mig að við mættum
þakka drottni okkar fyrir góða heilsu
í lífinu.
Ég vil að lokum þakka Guðrúnu
fyrir allt gott og allar þær stundir
sem við áttum saman og ég og fjöl-
skylda mín sendum Sigtryggi og Jó-
hönnu innilegustu samúðarkveðjur
okkar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Jóhanna Hauksdóttir.
Elsku Janet mín er
farin. Svona ung. Hún
var alltaf glaðvær.
Ég kynntist Janet
fyrst þegar ég var
rekstrarstjóri á veit-
ingahúsi í miðborg
Reykjavíkur. Um það
leyti var ég að spá í að
ráða kvendyravörð og réð hana og sá
ekki eftir því. Hún stóð sig eins og
hetja. Þetta var að mér best vitandi
fyrsti kvendyravörður á Íslandi. Og
við á staðnum kölluðum hana yfir-
JANET EGE GRANT
✝ Janet Ege Grantfæddist 20. júlí
1967. Hún lést 10.
mars síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Fossvogs-
kapellu 22. mars.
leitt dyraverjuna. Svo
sá ég hana ekki í mörg
ár því hún fór til Spán-
ar og ílentist þar. Svo
var ég einu sinni á
Spáni og hitti hana, þá
var hún komin með
mann og tvö yndisleg
kríli. Ég leyfði þeim að
gista á hótelinu sem
var yndislegur tími.
Svo liðu nokkur ár,
þá kom hún til Íslands
alltaf jafnglaðvær. Svo
skyggði það á að móðir
hennar fór og stuttu
seinna fór hún.
Ég votta Ingva bróður hennar og
öðrum aðstandendum mína dýpstu
samúð.
Guð veri með þér, Janet mín.
Theódór Á. Jónsson.