Morgunblaðið - 16.05.2004, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 SUNNUDAGUR 16. MAÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur Þór
Gíslason,
útfararstjóri.
Elsku Magga Svana.
Því miður gat ég ekki
fylgt þér síðustu sporin
en lífið er bara stundum
svona. Þegar Bragi
hringdi og sagði okkur frá veikindum
þínum átti maður erfitt með að trúa
þessu, og svo fengum við fréttirnar á
laugardeginum að þetta væri búið hjá
þér, að þú værir dáin. Þá átti maður
varla til orð. Síðast þegar við sáumst
var það í fermingarveislu hjá Braga
og Möggu sem var haldin úti í Viðey.
En þegar svona staða kemur upp er
maður varnarlaus og máttlaus. Ég
man eftir þér frá því að við vorum
smástelpur og hittumst í jólaboðinu
hjá ömmu og afa á Bræðraborgarstíg
og renndum okkur niður stífbónaða
stigana hennar ömmu, sem var þér al-
veg einstaklega góð og þér þótti svo
vænt um. Þið bjugguð uppi á Vatns-
enda þegar þú varst yngri og var
gaman að fara þangað í heimsókn.
Langt upp í sveit fannst okkur krökk-
unum þá, en núna er Vatnsendinn
næstum því í miðri borginni. Oft kom-
uð þið í heimsókn til okkar í Löngu-
brekkuna, og einhvern tímann þegar
foreldrar þínir fóru til Þýskalands,
voru tveir yngstu bræður þínir, Ari og
Árni, í pössun hjá mömmu og pabba.
MAGDALENA S.
GISSURARDÓTTIR
✝ Magdalena Svan-hildur Gissurar-
dóttir fæddist í
Reykjavík 7. desem-
ber 1952. Hún lést á
gjörgæsludeild Land-
spítalans í Fossvogi
10. apríl síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Garðakirkju
19. apríl.
Svo fluttuð þið til Ástr-
alíu og mikið var gaman
að eiga þar skyldfólk.
En þú undir þér ekki
þar og komst heim og
settist að hjá ömmu á
Bræðraborgarstíg.
Ykkur kom mjög vel
saman og létti þetta
áhyggjur föðursystkina
þinna, sem höfðu
áhyggjur af gömlu kon-
unni sem var farin að
eldast. En svo hittir þú
Ragga þinn og þið fóruð
að búa og eignast börn.
Fyrst kom Birgir svo
Óskar og svo að lokum Berglind. Þú
komst hingað til Akureyrar um versl-
unarmannahelgina 1995 með Óskar
og Berglindi en það hittist svo á að við
hjónin vorum í Hornstrandaferð. En
þú varst að heimsækja hana Kristínu
systur þína sem var nýflutt til lands-
ins frá Þýskalandi. Trúlega hafa þetta
verið góðir dagar hjá ykkur systrun-
um en þú varst farin þegar við kom-
um heim, svo við hittumst ekkert í það
skiptið. En þú komst alltaf öðru
hverju í Löngubrekkuna að hitta
Hjössa frænda þinn sem þér þótti svo
vænt um.
Svona líður tíminn, alltaf svo mikið
að gera hjá öllum og enginn gefur sér
tíma til að hittast. Að lokum vil ég
senda mínar innilegustu samúðar-
kveðjur til Ragga og barnanna og líka
til aldraðrar móður þinnar og allra
annarra sem eiga um sárt að binda.
Hvíl þú í friði, elsku Magga Svana, og
takk fyrir allar þær stundir sem við
áttum saman.
Þín frænka,
Gunnhildur Hjartardóttir.
✝ Kristinn Jó-hannsson, Vita-
stíg 9a í Reykjavík,
fæddist á Jaðri í
Þykkvabæ hinn 16.
júlí 1917. Hann lést
á heimili sínu 26.
apríl síðastliðinn.
Foreldar hans voru
hjónin Jóhann Þórð-
arson, f. 1883, d.
1968, og Anna María
Guðmundsdóttir, f.
1879, d. 1965. Bræð-
ur Kristins voru
Jón, f. 1910, Sigurð-
ur, f. 1913, og Ár-
mann, f. 1915. Þeir eru allir látn-
ir.
Eiginkona Kristins var Sigríð-
ur Jóhannesdóttir og fæddist
hún á Syðri-Brennihóli í Eyja-
firði hinn 22. desember 1907.
Hún lést á Borgarspítalanum
hinn 23. maí 1993. Foreldrar
Sigríðar voru Jóhannes Júl-
íusson, f. 1874, d. 1948, og Þor-
gerður Elísdóttir, f. 1872, d.
1952. Eftirlifandi synir þeirra
hjóna eru Kjartan og Þórður.
Kjartan kvæntist Ólöfu Guð-
mundsdóttur, f. 1946, og eign-
uðust þau fjögur börn: 1) Sigríði
Kjartansdóttur, f.
1966, 2) Guðmund
Helga, f. 1969, 3)
Vilberg Kristin, f.
1973, og 4) Ólaf
Vigni, f. 1984. Þórð-
ur giftist Eddu Sig-
urgeirsdóttur, f.
1947, og eignuðust
þau einnig fjögur
börn: 1) Kristin, f.
1966, 2) Guðfinnu
Helgu, f. 1968, 3)
Sigurgeir, f. 1973,
og 4) Eddu Björgu,
f. 1981. Karl Jóns-
son, f. 1937, átti at-
hvarf á heimili þeirra Kristins
og Sigríðar frá sextán ára aldri
og allt þar til hann hóf eigin bú-
skap. Hann kvæntist Arndísi
Hólmsteinsdóttur, f. 1931, og
eignuðust þau tvo börn: 1) Önnu,
f. 1968, og Hólmstein, f. 1971.
Kristinn vann almenn verka-
mannastörf allt sitt líf, s.s. við
byggingu Sogsvirkjunar, í
Sænsk-íslenska frystihúsinu,
einnig sjómannsstörf og hjá
Eimskipafélagi Íslands þar sem
hann starfaði til starfsloka.
Útför Kristins fór fram frá
Fossvogskirkju 7. maí.
Þó svo hann afi okkar hafi verið
orðinn 86 ára gamall og fætur hans
orðnar ansi lúnir, kom það samt
mjög á óvart þegar okkur bárust
þær fréttir að hann væri dáinn.
Hann var ennþá í góðu formi og
hafði meira að segja sést fyrr um
daginn á ferð um miðbæinn á reið-
hjóli sínu, nokkuð sem hann gerði
alltaf þegar vel viðraði. En engan
grunaði þó að þetta yrði hans
hinsta hjólreiðaferð.
Fyrstu minningarnar um afa eru
trúlega öryggið og hlýjan sem
geisluðu frá honum. Hann var
handlaginn, með stórar hendur eft-
ir ýmiss konar erfiðisvinnu, sem
okkur ung að árum þótti mikið ör-
yggi í, sérstaklega þegar við geng-
um niður Laugaveginn með honum.
Svo var alltaf ævintýri að fara með
ömmu um helgar niðrí Faxaskála
við Reykjavíkurhöfn og færa afa
hádegisverð þegar hann vann þar.
Við fengum að skoða skálann á
meðan hann sinnti eftirlitsferðum
sínum og í hvert sinn bar alltaf
eitthvað nýtt fyrir sjónir okkar,
enda fór megnið af innflutningi
landsins á þeim tíma í gegnum
Faxaskála.
Enn betra var þó að skilja reið-
hjólin okkar eftir næturlangt hjá
afa þegar þannig lá við. Næsta
dag, þegar við sóttum hjólin, þá
var afi búinn að yfirfara allt, rétta
gjarðirnar og stilla af það sem
þurfti. Hjólin voru betri en ný enda
viðgerðin unnin með hans tryggu
höndum.
Heimili afa á Vitastígnum var án
efa einn af okkar föstu punktum í
tilverunni. Hann og amma heitin
keyptu húsið árið 1943 og þar
bjuggu þau bæði allt til dauðadags.
Húsið þeirra var alla tíð okkar
annað heimili og í raun tákngerv-
ingur öryggis því heimili þeirra var
alltaf fullt af hlýju og þar var alltaf
yndislegt að dvelja. Eftir að amma
féll frá, bjó afi einsamall í húsinu
og hjá honum hélst sama hlýja og
áður. Með fráfalli hans kveðjum við
ekki aðeins afa í hinsta sinn, því
um leið segjum við skilið við þetta
annað æskuheimili okkar, þennan
fasta tilverupunkt í lífinu sem bæði
afi og amma veittu okkur.
Afi var af kynslóð sem senn
hverfur sjónum okkar. Hann naut
ekki nema fjögurra ára náms við
Austurbæjarskólann áður en hann
hóf störf sem verkamaður, þá að-
eins fjórtán ára gamall. Hann var
með eindæmum duglegur, hafði
alltaf atvinnu og lét sér fátt fyrir
brjósti brenna. Hann var partur af
metnaðarfullri kynslóð Íslendinga,
sem upplifði sjálfstæði þjóðar, varð
vitni gífurlegra breytinga síðast-
liðna öld og lagði grunninn af því
velmegunarríki sem við lifum við í
dag. Líf hans er fyrirmynd okkar,
dugnaður hans hvatning, og traust
hans og samviska markmið okkar
allra.
Afi kvaddi alltaf Kristin nafna
sinn og sonarson, sem búið hefur
erlendis undanfarin ár, með þeim
orðum að ef Guð og gæfan leyfðu,
þá myndu þeir hittast aftur þegar
Kristinn kæmi næst til landsins. Í
þetta skiptið leyfðu Guð og gæfan
ekki annan fund, en eftir situr fal-
leg minning um afa okkar sem við
erum afar þakklát fyrir.
Að lokum viljum við færa föður
okkar Þórði, ásamt frændum okkar
Kjartani og Karli, okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Kristinn, Guðfinna,
Sigurgeir og Edda Björg.
KRISTINN
JÓHANNSSON
Elsku Huginn minn. Mikið fannst
mér sárt og erfitt að heyra að þú
værir farinn. Ég er svo glöð yfir
tímanum sem ég fékk með þér sum-
arið ’94, sem var yndislegt sumar,
sól og blíða. Ég heillaðist af þér um
leið og ég sá þig, þú varst svo
töfrandi og geislandi. Minningar
um þetta sumar geymi ég í hjarta
mínu.
Ég kveð þig með söknuði.
Þín
Pála.
HUGINN
SVAN
ÞOR-
BJÖRNS-
SON
✝ Huginn Svan Þorbjörnssonfæddist í Reykjavík 2. júlí
1969. Hann lést 9. mars síðastlið-
inn og var útför hans gerð í kyrr-
þey frá Hvalsneskirkju 19. mars.
Sunnudaginn 25.
apríl lögðum við af stað
frá Óðinsvéum til
Sommersted á Jótlandi
til að heimsækja
Maddý. Við vorum rétt
sest inn hjá henni þeg-
ar síminn hringdi og
við fengum fréttirnar um að Þóður
frændi væri dáinn. Þvílík harma-
fregn, á örskotstundu vorum við
minnt á hverfulleika lífsins. En á
þessari sorgarstundu vorum við sem
eigum heima í Danmörku saman og
það var okkur mikill styrkur þar sem
við vorum svo langt frá ykkur heima.
Þórður var alltaf svo góður og í
banka minninganna eru aðeins góðar
og bjartar myndir af yndislegum
dreng. Við komum ekki til þeirra
Tótu án þess að fá stórt og gott
faðmlag frá Þórði og hann hafði allt-
af tíma til að sinna litlum frænd-
systkinum sínum. Það er svo gaman
þegar strákar á þessum aldri eru
svona miklar barnagælur og svona
ófeimnir að sýna væntumþykju eins
og hann Þórður okkar. Það var líka
svo ótrúlega náið samband milli
Þórðar og mömmu hans, svo eftir
var tekið. Þau voru ekki bara bestu
vinir heldur áttu þau líka mörg sam-
eiginleg áhugamál og voru mikið
saman. Minningarnar eru líka frá
góðum stundum eins og á Nesi, en
þar undi hann sér einstaklega vel
enda mikið náttúrubarn og Þórður
var líka ekta Nesmaður eins og við
segjum svo oft.
Það hvarflaði ekki að okkur þegar
við fluttum til Danmerkur í janúar sl.
en þá var Þórður okkur afar hjálp-
legur við ýmsa snúninga og flutn-
inga, að það væru síðustu stundinar
sem við ættum saman. Í síðasta
ÞÓRÐUR
WILLARDSSON
✝ Þórður Willards-son fæddist á Ak-
ureyri 27. október
1986. Hann lést á
Dalvík 25. apríl síð-
astliðinn og var útför
hans gerð frá Lang-
holtskirkju 5. maí.
skipti sáum við svo
Þórð þegar við komum
á Kárastíginn til að
kveðja þau mæðgin. Þá
fékk maður almenni-
lega „klemmu“ og það
geymum við í hjarta
okkar.
Elsku Tóta, Willi,
Birna og Daddi, Össur
og Halldóra, Calum
Bjarmi og Viktor
Smári. Ykkar missir er
mestur. Við vottum
ykkur okkar dýpstu
samúð. Megi góður guð
styrkja ykkur í
sorginni.
Hvíl þú í friði, elsku frændi.
Jónas, Sigrún Harpa,
Þorbjörg Arna og Marvin.
Góða nótt ungi maður frá landi víkinga,
er Guð leiðir þig til himna með útréttri
hendi.
Hér á jörðu í blóma lífsins,
of snemma varstu tekinn frá okkur.
Ósjálfrátt leiðum við hugann að því,
hví þú varðst að yfirgefa okkur svo ungur.
Hver voru þau verk sem Guð ætlaði þér
og ekki gátu beðið.
Með brostin hjörtu og tárvot augu,
horfum við spyrjandi til himins.
Guð minn hvers vegna þurfti hann að
fara?
Upplýstu mig Herra.
Hann var góður, gerði engum illt,
hvernig getur þú, Herra, skilið
okkur eftir svo döpur.
Þegar ég grét, fullur sjálfsvorkunnar,
sagði almættið við mig:
Grát ei lengur,
vinur þinn dvelur sæll hjá mér.
All my love, big guy.
Mal.