Morgunblaðið - 16.05.2004, Síða 58

58 SUNNUDAGUR 16. MAÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Grettir
Grettir
Smáfólk
Svínið mitt
© DARGAUD
SEGÐU MÉR ODDI...
ER HUNDAMATUR BÚINN TIL
ÚR HUNDUM? SLURP!
NEI. HANN BRAGÐAST EKKI
NÓGU HEIMSKULEGA!
ODDI! VIÐ ÞURFUM AÐ TALA
SVOLÍTIÐ SAMAN
ÞÚ VEIST AÐ ÞÚ GETUR LIFAÐ GÓÐU,
TILGANGSLAUSU LÍF ÁN ÞESS AÐ VERA
ALLTAF HLAUPANDI UM EINS OG FÍFL
NÚ
DÁMAR
MÉR!
NÚ DÁMAR
MÉR!
SJÁÐU
ÞETTA...
NÚ
DÁMAR
MÉR!
HVERN ANNAN ÞEKKIR ÞÚ
SEM Á HUND SEM ER
ORÐINN AÐ YFIRHUNDI?
SUÐUR-AFRÍKA...
ADDA VERÐUR
ÁNÆGÐ
ELSA SKRIFAÐI OKKUR
JIBBÍ!
SVALT!
GROIN!
ÞAÐ ER EINS OG ELSA SKIPTI
MEIRA MÁLI EN FORLEDRAR
ÞÍNIR
AUGLJÓST!
GROIN!
GÓÐAR
FRÉTTIR? MEIRI HÁTTAR!
LÁTTU
MIG SJÁ
HVAÐ
SEGIR HÚN
SVONA
SNIÐUGT?
MAGDAG MABAB DUGÍ
MINBANABADANGA TUKÚKÍDÚK
BINAMBA BÚDUNUKUN DAM
DIMIBAMBA
DIMIBAMBA ER
ÞORPIÐ HENNAR!
OG SÍÐAN ENDAR HÚN Á ÞVÍ AÐ SEGJA...
DIMABAND DUNIM RIGAMDIMBADA
OBUNDUM SIMBADANDA
FRÁBÆRT! ER
ÞAÐ EKKI?
HVAÐ ERTU
AÐ GERA?
SKRÁ MIG Á
AFRÍSKU-NÁMSKEIÐ ÉG VERÐ AÐ
VITA HVAÐ
BARNIÐ ER AÐ
LESA
TRALALA
LALA
GROIN!
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
SAMKVÆMT baksíðugrein sem
birtist í Morgunblaðinu 12. maí sl.
stendur fyrir dyrum að fremja ógn-
vekjandi sjón- og menningarmengun
á Melatorgi við gatnamót Hring-
brautar og Suðurgötu með því að
reisa eftirlíkingu af „þjóðlegu“ tákni,
hallandi sverði í grund.
Þjóðminjasafnið hefur verið lokað
lengur en menn muna og nú á allt að
gerast í hendingskasti fyrir endur-
opnun safnsins í haust. Hugmyndin
er að stinga fallísku risasverði í hið
friðsæla Melatorg, mikilvæg gatna-
mót í gamalgrónu umhverfi. Síðan á
að fara fram söfnun eða betliherferð
fyrir gripnum og senda svo eftirlík-
inguna á hinn endann á hnettinum
(Kína) til þess að fá ódýrari eftirlík-
ingu af stolti einnar þjóðar! Nærtæk-
ara væri að stinga upprunalegu
sverðinu í hringtorgið og setja gler-
kassa í kringum það og sjónauka í
safnið svo hægt verði að kíkja á grip-
inn fyrir gjald, kannski horfa á um-
ferðarslys í leiðinni eða muna að hér
átti að rísa menningarslys! Vonandi,
vonandi, vonandi hallast sverðið ekki
heldur vísar beint niður og beint upp
svo vegfarendur þurfi ekki að þjást af
menningarsjónskekkju.
Sök sér að sverð verði fyrir valinu
sem tákn Þjóðminjasafnsins, en þarf
það að vera svona ógnvekjandi stórt
að það minni á stríðstíma, eða á það að
minna á það að Ísland er nú skriflegur
þátttakandi í heimsveldabaráttu? Ef
til vill er þjóðin að skapa sér fallískt
kennileiti með sverðseftirlíking-
unni …
Eftirlíking til hvers? Státar þjóð-
minjasafnið af þjóðmenningargarði
eða stendur til að gera eftirlíkingar af
þjóðminjum í framtíðinni svo við get-
um verið stolt af að vera gervimenn-
ingarþjóð?
Hvers vegna þurfum við að upp-
hefja stríðstákn til þess að skilja eigin
menningararf? Er okkar handverk
eða þeir munir sem til eru frá okkar
forfeðrum svo fáir eða veikburða að
þeir geti ekki staðið af sér veður og
vinda í nútíma samfélagi? Þessu of-
urtákni, gervisverðinu, má líkja við
nauðgun við hringtorgið sem er loks-
ins að fá á sig þroskaða mynd, form
með klassa, byggingar og gróður sem
tilheyra sínum tíma. Í fyrsta lagi ligg-
ur Suðurgatan beint til suðurs og
norðurs með Keili fyrir miðju vegar
sem vísar til suðurs og svo Hring-
brautin austur og vestur. Það er ótrú-
lega mikill menningararfur sem trón-
ir allt í kring um þetta nú látlausa
hringtorg sem vonandi verður aldrei
rutt úr vegi. Þjóðminjasafnið, Háskól-
inn, Þjóðskjalasafnið, gömlu fúnkis-
blokkirnar með skeljasandinum,
Bændahöllin, Keilir beint í suðri,
gamli kirkjugarðurinn bein slagæð í
gamla miðbæinn svo eitthvað sé
nefnt … Umhverfið er fallegt, það
hefur sögu og stíl. Ef Þjóðminjasafnið
þarf á auglýsingaskilti að halda eða
áttavísi fyrir tilgang sínum má benda
á að oft hefur verið efnt til samkeppni
fyrir minni framkvæmdir en þessa.
Benda má á að í nágrannabæ okkar
Hafnarfirði eru umferðareyjur til fyr-
irmyndar, t.d. rekaviðurinn og stein-
arnir sem samræmast umhverfi sínu
við höfnina og trufla ekki sjónlínu
ökumanna sem leið eiga um hring-
torgið. Hluti af hrundum torfbæ væri
betri auglýsing fyrir Þjóðminjasafnið,
bygging safnsins með opnar dyr er
allt sem þjóðin þarf til að njóta menn-
ingararfleifðar. Á meðan við bíðum
eftir opnun safnsins er heil kynslóð af
börnum að alast upp í landinu á nýöld
tölvuleikja og gæti kannski misskilið
táknið fyrir báknið og kallað þetta
nýja Hálshöggvunarsafnið.
SIGÞRÚÐUR PÁLSDÓTTIR,
myndlistarmaður og hönnuður.
Hálshöggvunarsafnið
Frá Sigþrúði Pálsdóttur:
ÁSTÆÐA þess að ég settist niður og
skrifaði þessa grein er sú að í Morg-
unblaðinu 11. maí 2004 birtist grein
eftir Valdimar Másson. Þar talar hann
um Íraksstríðið og reynir að tengja
saman stríðið og hinar hræðilegu pynt-
ingar sem Bandaríkjamenn hafa orðið
uppvísir að. Hann segir m.a.: „Ríkis-
stjórn Íslands vill að við, Íslendingar,
séum þjóð sem pyntar fólk.“ Þessar
hræðilegu uppýsingar um pyntingar
koma þessu máli bara ekkert við. Þess-
ar pyntingar eru ekki á vegum Íslend-
inga heldur einungis Bandaríkjanna
og Breta og hafa ekkert að gera með
réttlætingu stríðsins. Þó svo að við höf-
um verið á listanum yfir hinar stað-
föstu þjóðir þá gátum við ekki vitað að
upp um þessar pyntingar kæmi. Þetta
er nokkuð sem enginn gat vitað af
enda hafa íslensk stjórnvöld fordæmt
þetta og er það jákvætt.
Að mínu mati var Íraksstríðið nauð-
synlegt til að losna við einn versta
harðstjóra samtímans, Saddam Huss-
ein, hvort heldur hann var í sambandi
við al-Qaeda eða ekki. Ef ekki hefði
verið farið inn í Írak og hann stopp-
aður af þá spyr maður sig, hversu
margir Írkar hefðu þurft að þjást í
höndum hans? Ábyggilega fleiri en
hafa þjáðst vegna þessa stríðs. Þetta
var eina færa leiðin til að koma í veg
fyrir að maðurinn yrði áfram við völd
og hefðum við ekki stutt Breta og
Bandaríkjamenn hefðum við alveg
eins getað skrifað undir það að hafa
stutt Saddam. Þá má líka spyrja sig að
því, hefðum ekki verið ein af hinum
staðföstu þjóðum hefðum við þá ekki
verið ábyrg fyrir pyntingum sem
Saddam beitti þjóð sína? Það hlýtur
bara að vera, a.m.k samkvæmt útskýr-
ingum Valdimars á því hvers vegna við
erum ábyrg fyrir pyntingum Breta og
Bandaríkjamanna.
Það skal tekið fram að ég er með
þessum skrifum EKKI að verja þau
hræðilegu grimmdarverk sem Bretar
og Bandaríkjamenn hafa framið á
íröskum föngum. Ég er einungis að
benda á að ekki er hægt að setja sama-
semmerki á milli pyntinganna og
stuðnings við stríðið.
Að lokum segi ég: Ég styð íslensk
stjórnvöld í staðfestu sinni af öllum lífs
og sálar kröftum.
ÞÓRÐUR VILBERG
GUÐMUNDSSON,
nemi í Verkmenntaskóla Austur-
lands, Fjarðabyggð.
Svar við bréfi
Valdimars Mássonar
Frá Þórði Vilberg Guðmundssyni: