Morgunblaðið - 17.06.2004, Side 48

Morgunblaðið - 17.06.2004, Side 48
MINNINGAR 48 FIMMTUDAGUR 17. JÚNÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ Hinn 27. maí sl. lést sú mæta kona, Þórunn Jónsdóttir, á áttugasta og sjöunda aldursári. Þórunn var fædd á Keisbakka á Skógarströnd hinn 8. desember 1918. Þar ólst hún upp við hefð- bundin sveitastörf. Í ljós kom að hún var námfús og átti auðvelt með allt bóklegt nám. Hún var því send til mennta eins og langskólanám var þá nefnt og lauk kennaranámi vorið 1943. Á námsárunum kynnist hún verð- andi eiginmanni sínum, Kristjáni Jónssyni frá Stað í Reykhólasveit. Kristján lést árið 1970, þá 56 ára að aldri. Þórunn starfaði um langt skeið sem kennari. Í huga undirritaðs var hún ímynd hins frábæra kennara sem allir nemendur óska sér. Sá sem þetta ritar átti því láni að fagna að dveljast á heimili Þórunnar og Kristjáns þegar hann, ungur að árum, fór í fyrsta skipti til lang- dvalar að heiman. Fullyrða má að viðhorf þess, sem leitar í fyrsta sinn á ókunnar slóðir, markist af því við- móti sem hann kynnist og því atlæti sem hann mætir. Fyrir mig að koma kornungur inn á heimili Þórunnar Jónsdóttur haustið 1961 eru gæfu- spor sem seint gleymast. Að hitta þar föðurbróður minn var kunnug- legt og elskulegt. Hins vegar var svolítil óvissa í huga mínum um það hvernig húsfreyjan tæki sveitapilti að vestan. Sá efi hvarf hins vegar eins og dögg fyrir sólu við fyrstu kynni. Viðmót Þórunnar var þannig allt frá fyrsta degi að síðan hefur undirritaður borið meiri virðingu fyrir henni en flestum öðrum. Það var einstakt lán fyrir ungmenni á ókunnri slóð að eiga athvarf hjá mannkostakonu eins og Þórunni. Þegar rifjuð eru upp áratuga kynni af Þórunni kemur margt fram í hug- ann. Í minningu minni var hún ávallt glaðsinna og jákvæð. Hún var greind og hafði áhuga á hinum fjöl- breytilegustu þjóðmálum. Hún var vökul um hag fjölskyldunnar og um- fram allt umburðarlynd og glögg á allt umhverfi sitt og mannleg sam- skipti. Hún mótaði sér ávallt skoðun ÞÓRUNN JÓNSDÓTTIR ✝ Þórunn Jónsdótt-ir fæddist á Keis- bakka í Skógar- strandarhreppi á Snæfellsnesi 8. des- ember 1918. Hún lést á Landspítala við Hringbraut fimmtu- daginn 27. maí síð- astliðinn og var útför hennar gerð frá Grensáskirkju 4. júní. að vel ígrunduðu máli með hógværð og lítil- læti, en þó með þeim hætti, og þeim blæ, að hennar skoðun komst vel að, ekki síður en annarra. Hún kunni manna best að skapa jákvætt og glaðvært viðhorf með nærveru sinni, auk þess að vera ungu fólki hvetjandi og góð fyrirmynd. Þá var hún einnig húsmóðir, eins og þær gerðast bestar, og gat samein- að daglegar annir menningarlegum og uppbyggilegum viðhorfum. Heimili þeirra hjóna stóð ættmenn- um og vinum ávallt opið, þar var við- mótið þannig að vart þurfti að knýja dyra, svo eðlilegt og sjálfsagt var að vinir og ættingjar leituðu húsa- skjóls. Að leiðarlokum vil ég rifja upp er- indi Ólínu Andrésdóttur, skáldkonu, sem hún orti til vinkonu sinnar fyrir hartnær einni öld: Þú hefur lifað lengi og vel, og lært að skilja og blessa hel og gefa sjálf og sakna; – og svo við lífsins sólarlag þú sérð hinn endalausa dag. Þér verður gott að vakna. Fjölskyldu og öðrum aðstandend- um Þórunnar eru færðar innileg- ustu samúðarkveðjur. Árni Snæbjörnsson. Í dag kveð ég góða vinkonu, skólasystur og starfsfélaga, hana Þórunni Jónsdóttur frá Bakka á Skógarströnd við Breiðafjörð. Sveitin og fjörðurinn, hafið og ströndin voru Þórunni svo hugstæð, að orðræður okkar fjölluðu oftar en ekki um lífið við sjóinn. Við vorum báðar fjörulallar. Ilmur af hafi og öldugjálfur veittu okkur ómældan unað, enda gengum við gjarna við sjó þegar þess var kostur. Þótt nokkur tími liði frá því að við lukum námi okkar í Kennaraskól- anum, þar til leiðir okkar lágu sam- an í Melaskóla til kennslustarfa, átt- um við enn margt sameiginlegt og jafnvel meira en á æskuárum. Þórunn var bæði vitur og fróð og hver stund með henni var mennt- unar- og menningarstund. Þetta er sannleikur. Ég sakna ljóðastundanna, sagn- astundanna og allrar okkar pólitísku umræðu, því landsins gagn og nauð- synjar voru líka okkar mál. Þórunn missti eiginmann sinn nokkrum árum áður en ég missti minn mann og var því þeirri reynslu ríkari þegar ég stóð í þeim sporum. Þá reyndist Þórunn mín betri en enginn og kenndi mér þá lexíu sem dugði mér best á þeirri stundu og alltaf síðan. Við hittumst þá við út- göngudyr skólans og ég spurði hvort ég ætti ekki að keyra hana heim. Þá spurði hún mig hvort ég ætlaði ekki á fundinn. „Nei,“ sagði ég, „ég á ekkert er- indi á fund.“ Þórunn var hissa og vildi vita ástæðuna og ég sagði henni það sem mér fannst um sjálfa mig um þessar mundir, að ég þekkti mig ekki. Þá kom viskuorðið: „Þá þarftu að kynn- ast sjálfri þér. Þú vissir hver þú varst við hliðina á manninum þínum, nú verðurðu að finna hver þú ert þegar þú ert orðin ein.“ Þannig veitti Þórunn mér af visku sinni og reynlu, þá og ætíð síðan. Við nutum þess að ferðast um ná- grennið og næstu sveitir og margan blettinn vildi Þórunn rækta og fannst við aldrei hugsa nógu vel um landið okkar. Á Þingvöllum undum við best. Þar lögðum við land undir fót og kynntumst bæði gróðri og hrauni, örnefnum, fornum býlum og búskaparháttum. Við kynntumst Óðinshanahjónunum og skrifum þeirra. Við sungum fyrir Skjald- breið og Öxarárfoss. Við lásum gamlar og nýjar Þingvallasögur. Okkur leið vel. Ég kveð mína hógværu og vitru vinkonu með virðingu og þakklæti og votta öllum ástvinum hennar ein- læga samúð mína. Rannveig Löve. Þegar ég settist í fyrsta bekk gamla Kennaraskólans haustið 1938, var sætið við hlið mér autt fyrstu vikurnar, en von var á stúlku vestan af Snæfellsnesi síðar og skyldi hún sitja hjá mér. Ég beið með nokkurri eftirvæntingu þessa sessunautar og mér er í fersku minni dagurinn þegar hún kom þessi litla fallega stúlka með stóru brúnu augun, kvik á fæti og skemmtileg í tali. Þetta var Þórunn Jónsdóttir frá Keisbakka á Skógar- strönd. Strax frá fyrsta degi tókst með okkur vinátta, sem aldrei bar skugga á. Í skólanum urðum við svo samrýndar að ef bekkjarsystkin okkar hittu aðra okkar eina, var spurt hvort hin væri veik. Nú á þessum fögru vordögum, þegar Þórunn mín hefur lukt augum í hinsta sinn, eru 63 ár síðan við út- skrifuðumst úr Kennaraskólanum með væntingar og vonir um bjarta framtíð og greiðar götur. Flestum okkar varð lífið gott og gjöfult, en mörgum allt of stutt, það er langt síðan við vorum örfá eftir af nær 30 manna hóp. Að skólavist lokinni skildu leiðir okkar Þórunnar um stund við ólík störf, en sumarið 1943 fluttum við báðar samtímis til Ísafjarðar, þar sem eiginmenn okkar tóku tíma- bundið við störfum hvor á sínu sviði. Þar vestra þekktum við fáa, svo að vinátta okkar varð okkur mikil stað- arbót. Báðar kunnum við vel við okkur í þeim ágæta kaupstað, en fátt var til útafbreytni og innilokun stríðsáranna töluvert merkjanleg. En þetta voru góð ár sem við hefð- um ekki viljað missa af. Þaðan vik- um við hjónin aftur suður, en Þór- unn og Kristján fluttu til Akureyrar, þar sem þau bjuggu um árabil. Þeg- ar svo kom að því, að þau fóru bún- aði sínum hingað suður, var þráð- urinn tekinn upp á ný og við áttum margar góðar stundir saman, þar til Elli kerling fór að láta til sín taka og meina reglulega samfundi. Þar er sérstaklega að minnast lesklúbbsins okkar góða, sem við nokkrar vin- konur höfum haldið gangandi í hart- nær 40 ár, okkur öllum til mikillar ánægju og auðnustunda. Í þeim hópi var Þórunn ávallt meira veitandi en þiggjandi með sitt skarpa minni og góða bókmenntasmekk. Þórunn var ákaflega vel kynnt hvar sem hún kom við sögu, hún bar með sér ljós og yl sem hún veitti af örlæti, því hún var góð kona sem vildi öllum vel. Hún stundaði lengi barnakennslu og lét það starf vel, hún var barnavinur, skilningsrík og næm á veðrabrigði í ungum sálum. Þórunn varð fyrir þeirri sáru sorg að missa eiginmann sinn langt um aldur fram, það var þungt högg og ákaflega óvænt, en hún stóð það af sér með miklum hetjuskap studd af börnum sínum þremur, sem öll eru mannkostafólk eins og erfðir og uppeldi þeirra stóð til. Nú er þessu öllu lokið, harmar og gleði ofið í eina voð ásamt hinum hlutlausu dögum hversdagsleikans sem sumum verða þungbærir þegar elli og sjúkdómar fara að, en aðrir fá notið heilir til loka, þegar allra bíður að sameinast móður jörð og hverfa í nið aldanna. Með þessum fáu orðum kveð ég kæra vinkonu, sem nú síðustu árin stóð í strangri baráttu við erfiðan ellisjúkdóm sem setti mark sitt á persónuleika hennar og útlit, en sem fyrir mínum sálarsjónum er og verður alltaf unga fallega stúlkan með brúnu augun og bjarta svipinn, komin vestan frá Breiðafirði þar sem sólarlögin eru rauðust og jök- ullinn hvítastur. Ragnheiður Viggósdóttir. Mér er ennþá minnisstætt þegar nýja fólkið flutti inn á neðri hæðina í Jóns Vopnahúsinu við Gránufélags- götu á Akureyri – enda ekki ónýtt fyrir stelpuna í kjallaranum að fá í einu lagi tvo spræka stráka á sínum aldri að leika sér við og litla stelpu til að passa. Mörgum ævintýrum lentum við í saman, við Atli og Snæ- björn, drösluðum meira að segja Dagnýju stundum með. En best af öllu var samt að fá að heimsækja mömmu þeirra, Þórunni með fallegu brúnu augun, mjúku hendurnar og kankvísa brosið. Hún gaf góða mjólk og gott brauð og kökur en betur man ég þó sögurnar hennar og fræðslu um alla mögulega og ómögulega hluti sem aldrei varð þurrð á. Þórunn var fæddur kennari og snilldarsögumaður. Ein þeirra fjöl- mörgu Íslendinga sem voru talandi skáld og sagnamenn en létu aðra um að gefa út sögur á bók. Ennþá fer sæluhrollur niður bakið þegar ég hugsa um sögustundir hjá Þórunni í eldhúsinu hennar, stofunni eða vinnuherbergi Kristjáns bónda hennar. Á þeim löngu liðnu árum var rafmagnsleysi algengt fyrir- brigði á veturna á Akureyri, eins og þeir muna sem hafa lifað eitthvað að ráði í veröldinni. En þá voru engar tölvur og engar hurðir knúnar raf- magni, ekki einu sinni lyftur í heimi okkar á Eyrinni, svo það var ekkert stórslys þó að rafmagnið færi. Satt að segja fannst mér skemmtilegast að lifa á slíkum stundum, því þá var upplagt að paufast upp stigann til Þórunnar og setjast hjá henni í myrkrinu og hlusta á sögur. Hennar háttur var að segja jafnan mergj- uðustu draugasögurnar við þessar aðstæður svo að unaðskennd skelf- ing greip um litla merarhjartað í brjóstinu og sendi rafstrauma út í blóðið – svo sterka að hefðu þeir verið virkjaðir hefði verið minna um rafnmagnsleysi í bænum. Kannski fæddist þarna sú bókmenntalega nautn sem maður er alltaf að reyna að endurlifa síðan en sem ekkert jafnast alveg á við. Ég þakka Þórunni einlæga vin- áttu hennar í minn garð og míns fólks bæði fyrr og síðar og votta börnum hennar og barnabörnum innilega samúð við missi hennar. Silja Aðalsteinsdóttir. Þórunn Jónsdóttir kennari er lát- in. Hún tók kennarapróf 1941 og vann að því loknu við Leikskóla Sumargjafar í nokkur ár. Haustið 1970 kom hún til starfa í Melaskóla og kenndi þar í 16 ár. Þórunn kenndi í yngri deildum skólans og reyndist ákaflega farsæl í öllum sínum störfum. Framkoma hennar var afar fáguð. Hún gekk að kennslunni með reisn og þeirri hlýju sem ungu fólki er svo nauðsynleg. Nemendur báru virð- ingu fyrir Þórunni og þótti vænt um hana. Í kennarahópnum var hún hvers manns hugljúfi. Hún var greind og bjó yfir fjölþættri þekkingu Hún hafði holl áhrif á umhverfi sitt. Að lokum eru henni færðar al- úðarþakkir fyrir öll störf í Mela- skóla. Samstarfsfólk Þórunnar minnist hennar með virðingu og þökk. Aðstandendum eru sendar inni- legar samúðarkveðjur. Ingi Kristinsson. Þú færð alvöru kikk á Windrid- er! Tilvalið leiktæki við sumarbú- staðinn, hver sem er getur siglt, 54 kg, ristir 15 cm. Þú siglir beint upp í fjöru. www.merkilegt.is - s. 462 4339/897 9999/896 4341.Sjö mín. sigling til Viðeyjar með ferjunni. Sundasigl. frá veiting- ask. Árnesi í Rvk. höfn. Sjóstang- av. Fuglask. o.fl. Skoðið ferðamö- gul. á www.ferja.is, S: 892-0099. Stórglæsilegur M. Benz 600 SEL árg. '92, V-12, 408 hö. Alvöru bíll, yfirfarinn af Ræsi. V. 2.450 þ., skipti möguleg á veglegum nýjum jeppa, millgjöf stgr. S. 568 3737/ 896 3677. Lítil sem engin útborgun Nýr Iveco 120 E 18, bíll ársins. Burð- argeta 6 tonn, stærð 36 rúmmetr- ar. Einn með öllu. Til afgreiðslu strax. Öll skipti skoðuð. Allar uppl. í síma 693 3730. Ökukennsla Reykjavíkur ehf. Ökukennsla akstursmat. Snorri Bjarnason Toyota Avensis, bifhjólak. 892 1451/557 4975. Sverrir Björnsson Wolksvagen Passat, 892 4449/557 2940. Vagn Gunnarsson Mersedes Benz, 894 5200/565 2877. Ævar Friðriksson Toyota Avensis '02, 863 7493/557 2493. Gylfi Guðjónsson Subaru Impreza, 696 0042/566 6442. Gylfi K. Sigurðsson Nissan Almera, 892 0002/568 9898. Glæsileg ný kennslubifreið, Subaru Impreza 2004, 4 wd. Akstursmat og endurtökupróf. Gylfi Guðjónsson, símar 696 0042 og 566 6442. Driver.is Öku- og bifhjólakennsla, aksturs- mat. Subaru Legacy, árg. 2004. Björgvin Þ. Guðnason, sími 895 3264 www.driver.is Bifhjóla og ökukennsla Eggert Valur, ökukennari. Ökukennsla/skóli/mat. Nýr M. Benz. Uppl. í símum 893 4744/565 3808/853 4744. Palamino Yerling 2000. Til sölu Palamino fellihýsi, 11 ft með for- tjaldi, ísskáp, svefntjöldum. Verð 790.000 Vísa/Euro-raðgreiðslur. Uppl. í síma 898 0275. Coleman Cheyenne fellihýsi Til sölu vel með farið Coleman Cheyenne fellihýsi árg. 2000. Upplýsingar veittar í síma 896 3098. Coleman 12' árg. 2002 til sölu. Vel útbúið með fortjaldi, sturtu, salerni o.fl. Uppl. 897 9227. Til sölu plasthús á jap. pallbíl Festingar fylgja. Verð 98 þús. (nýtt 220 þús.) Upplýsingar í síma 898 8577. Benz og Musso. Erum að rífa Benz 190, 124, 4Matic leður- klæddan, C200 o.fl. Benza. Einnig Musso '98-2000. Upplýsingar í síma 691 9610. Urriðaveiði - Seltjörn á Reykja- nesi Fullt vatn af sprækum urriða – hálfsdagsveiðileyfi á aðeins kr. 1.950! Frekari upplýsingar á www.seltjorn.net. Landsins næstmesta úrval báta og bátahluta. Sjáið og sannfærist. Bátaland ehf S. 565-2680 -www.bataland.is Óseyrarbraut 2 Hafnarfirði

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.