Heimilistíminn - 21.03.1974, Blaðsíða 14

— Æ, mamma, ekki strax. Viö erum
einmitt aö leika okkur!
Þaö er kominn háttatimi, en börnin
vilja vera á fótum, enda þótt það leyni sér
ekki á þeim, að þau eru þreytt. Reynslan
hefur sýnt, hversu syfjuð þau eru á
morgnana, ef þau fá ekki sinn niu tima
svefn, og það er ekkert skemmtileg til-
hugsun, hvernig þau hanga hálfsofandi á
skólabekknum.
Jæja, þeim er gefinn hálf klukkustund
til viðbótar, og siðan er þeim skipað vin-
samlega en ákveðið að fara i háttinn. Þau
malda enn i móinn, en það heppnast samt
sem áður að koma þeim undir sæng og
slökkva ljósið. Og þá loksins er hægt að
slaka örlitið á, áður en maður fer sjálfur
að sofa, án þess að verða sifellt ónáöaöur
af trylltum ópum þeirra, rifrildi og — sið-
ast en ekki sizt — látlausum áskfcrunum
um að sjá, hvað þau séu aö gera, eða þá að
leysa hitt eða þetta vandamál fyrir þau.
Off. Það er alls ekki auövelt að vera for-
eldrar. Eitt er það, að maður skuli hafa
svo litinn tima fyrir sjálfan sig og allt
annað, sem maður þarf auk þess að leysa
af hendi. En fyrst og fremst er maður svo
oft i vafa um, hvað gera skal.
Skal — skal ekki
A maður aö hleypa i sig hörku? Standa
fast á háttatimanum og krefjast þess, að
við hann sé staðið? Skeyta engu um rellið
i þeim um aö fá honum frestað? Senda
þau i rúmið á minútunni, án miskunnar?
Maður getur vel öfundað þá foreldra,
sem maöur þekkir og geta komið börnun-
um í rúmið með því einu að segja: Jæja,
krakkar, þá er klukkan tiu. Háttatimi!
Sérstaklega, þegar þessi sömu börn
hafa leikið sér stillt og róleg allt kvöldið
inni I herbergjum sinum, án þess að trufla
fullorðna fólkiö, meðan það horföi á sjón-
varpið (hversu oft fær maður sjálfur að
njóta þess að sjá dagskrána án truflana,
svo að maður veröur aö geta sér til um
það, sem gerðist á meðan?) Það er ein-
mitt það, sem maður ætti að gera, hugs-
um við þá, — hleypa i sig hörku. Taka af
skariö, eins og það heitir. Það er lika
mikið um þetta rætt, þetta að taka af
skarið á uppeldismálum.
Hins vegar striðir það gegn öllum lög-
málum i uppeldisfræði og sálarfræði nú-
timans að reka börnin i rúmið á ákveðn-
um tima. Margir sérfræðingar eru þeirr-
ar skoðunar að láta börnin sjálf ráðá
svefni sínum. Blátt áfram að láta þau
sofa, þegar þau eru syfjuð. Án afskipta af
foreldrunum. Þaö væri svo sem það auð-
veldasta að létta af sér áhyggjunum af
þvi, hversu þreytt þau verði daginn eftir,
af þvi að þau hafi verið á fótum langt
fram eftir nóttu. Ef maður bara gæti látið
vera að hafa áhyggjur út af þessu.
Skal — skal ekki?
Ójá, það er um að gera að taka af skar-
ið. En — taka af skarið um hvað?
14