Heimilistíminn - 21.03.1974, Page 36

H Gl B
Læknir nokkur var annálaður fyrir
hvatskeytleg svör.
Einu sinni spurði sjúklingur hann,
hvort ekki myndi vera gott fyrir sig að
ganga i ull næst sér.
— Nei, ætli það, svaraði læknirinn.
Ef svo væri, hefði Guð sjálfsagt sett
þig i gæruskinn eins og aðra sauði.
Það þykir vist ekkert fréttnæmt,
þótt skipstjórinn, öðru nafni ,,karl-
inn”, og véistjórinn taki rimmur, en
eina sögu heyrðum við um daginn,
sem okkur finnst með þcim betri:
Karlinum hafði lent saman við véi-
stjórann, og þar kom ioks, að skip-
stjórinn lét orð falla á þá leið, að það
væri hreinn barnaleikur að gæta
vélardruslunnar i samanburði við þaö
að standa uppi i brúnni og stýra fleyt-
unni, en vélstjórinn var nú aldeilis
ekki á sömu skoðun og iét það i Ijós.
Hvar er Elmer?
ELMER er á ferðalagi, og nú er
harin staddur i borg einni. Ef þiö
ratið réttu leiðina gegnum
völdunarhúsið frá vinstri til hægri,
stendur nafn borgarinnar skrifað I
slóð ykkar.
36
Varð það úr, aö þeir skyldu skipta um
starf á stundinni.
En ekki voru liðnar nema tiu minút-
ur, þegar skipstjórinn heyrðist kalla í
örvæntingu neðan úr vélarrúminu:
— Það er ekki nokkurt viðlit að koma
þessu vélarræksni i gang!
Þá heyrðist heldur óburðugt svar of-
an úr brúnni:
— Það gerir vist ekkert til. Við erum
komnir á þurrt.
t póiitíkinni falla stundum skemmti-
legar athugasemdir, eins og þessi:
— Það hefur mörgum hér i kjör-
dæminu verið það undrunarefni, til
hvers háttvirtur andstæðingur minn
hefur yfirleitt höfuð. Það er von, að
menn undrist. Ég fæ ekki betur séðten
að það þjóni þeim tilgangi einum að
gera bilið á milli eyrnanna hæfilegt!
Éinn af þekktari gagnrýnendum
borgarinnar —■ sem að visu lætur ekki
ljós sitt skina i blöðunum — var að þvi
spurður eftir söngskemmtun ótiltekins
söngvara, hvernig honum hefði þótt.
Og það stóð ekki á svarinu:
— Þetta var skemmtilegasta tilfelli
af astma, sem ég hef lengi heyrt!
Jón, vinur vor, var með allra hýr-
asta móti i gær, þegar við mættum
honum niðri i Austurstræti, og þegar
við inntum hann eftir ástæðunni, sagði
hann glaðhlakkalega:
— Ég þurfti að skreppa á fund i
fyrrakvöld og tafðist fram eftir kvöldi,
og á meöan var brotizt inn hjá okur.
En þjófurinn, sá fékk á baukinn, mað-
ur, þvi að konan min hélt nefnilega, að
það væri ég!
Læknir nokkur hitti sjúkling sinn á
götu og tók hann tali.
— Jæja, sagði læknirinn, liður yður
nú ekki betur, eftir að ég ráðlagði yður
að reykja aðeins þrjár slgarettur á
dag?
— Jú, svaraði sjúklingurinn, en ég
get nú ekki neitað þvi, að heldur leið
ntér þó skár á meðan ég rcykti alls
cnga.