Morgunblaðið - 12.09.2004, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 12. SEPTEMBER 2004 43
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og úför
sambýlismanns míns,
GÍSLA GUÐBRANDSSONAR,
Kleppsvegi 138.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deild A-6,
Landspítala Fossvogi.
Fyrir hönd systkina hins látna,
Anna Sveinsdóttir.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma, langamma og langalangamma,
HEKLA ÁSGRÍMSDÓTTIR,
Furulundi 15c,
Akureyri,
lést á lyfjadeild Fjórðungssjúkrahússins á Akur-
eyri laugardaginn 4. september. Útförin fer
fram frá Akureyrarkirkju mánudaginn 13. sept-
ember kl. 13.30.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
Fjórðungssjúkrahúsið á Akureyri.
Baldvin Ásgeirsson,
Ívar Baldvinsson, Eva Baldvinsson,
Valur Baldvinsson, Sigrún Bernharðsdóttir,
Óttar Baldvinsson,
Ásrún Baldvinsdóttir,
Vilhjálmur Baldvinsson, Vigdís Skarphéðinsdóttir,
Gunnhildur Baldvinsdóttir,
Aðalbjörg Baldvinsdóttir, Björgvin Ingimar Friðriksson,
Stefán J. Baldvinsson, Árdís Gunnur Árnadóttir,
ömmubörn, langömmubörn
og langalangömmubörn.
Ástkær vinur minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
ARNÓR GUÐJÓN ÓLAFSSON
múrarameistari,
Leynisbraut 32,
Akranesi,
lést á Sjúkrahúsi Akraness laugardaginn
28. ágúst.
Útförin hefur farið fram.
Þökkum vinsemd og hlýhug.
Sérstakar þakkir til starfsfólks E-deildar Sjúkrahúss Akraness
fyrir einstaka alúð og umönnun.
Guðrún Gísladóttir,
Jóhanna Baldursdóttir,
Ólafur Arnórsson,
Gunnar Ág. Arnórsson, Guðbjörg Ólafsdóttir,
Sigríður Arnórsdóttir, Sigurður B. Sólbergsson,
Arna Arnórsdóttir, Helgi Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær sonur okkar og bróðir minn,
WILHELM MAGNÚS ALEXANDERSSON
OLBRICH,
Háaleitisbraut 54,
Reykjavík,
lést af slysförum laugardaginn 4. september.
Útför hans fer fram frá Grensáskirkju þriðju-
daginn 14. september kl. 13.30.
Rebekka Magnúsdóttir, Alexander Olbrich,
Gunnar Páll Alexandersson Olbrich.
Elskulegur eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
HALLDÓR SIGURÐUR HARALDSSON,
sem lést þriðjudaginn 7. september, verður
jarðsunginn frá Norðfjarðarkirkju mánudaginn
13. september kl. 14.00.
Sólveig Helga Björgúlfsdóttir,
Haraldur Þór Halldórsson,
Sigrún Halldórsdóttir, Ágúst Ármann Þorláksson,
Björgúlfur Halldórsson, Halla Höskuldsdóttir,
afabörn og langafabarn.
✝ Unnsteinn Beckfæddist á Sóma-
stöðum í Reyðarfirði
27. nóvember 1914.
Hann lést á Landspít-
alanum 29. ágúst síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Mekkín
Jónsdóttir Beck, f.
11. maí 1883, d. 11.
febrúar 1977, og
Hans Jakob Beck, f.
17. janúar 1838, d.
29. nóvember 1920.
Unnsteinn var
fimmti í röð átta al-
systkina sem komust
á legg en þau eru: Jakobína Hans-
ína, f. 1909, Jónína, f. 1910,
Elísabet, f. 1912, Ásta Þórbjörg, f.
1913, Laufey, f. 1916, María Þor-
gerður, f. 1918, og Árni Eyjólfur,
f. 1919. Þær Jakobína og Ásta lifa
bróður sinn. Af fyrra hjónabandi
átti Hans Jakob þrettán börn.
Þegar Unnsteinn missti föður
sinn fluttist hann til Hornafjarðar
og ólst þar upp hjá hálfsystur
sinni, Þórunni Beck, og eigin-
manni hennar Jóni Guðmunds-
syni.
Unnsteinn kvæntist hinn 5.
október 1947 Önnu Guðmunds-
dóttur, f. 5. október 1918. Börn
þeirra eru: Steinar
Beck, f. 1. júlí 1952.
Dóttir hans er Anna
María Beck, f. 1980.
Hans Jakob Beck, f.
26. júlí 1961, kvænt-
ur Ingibjörgu Þor-
steinsdóttur. Sonur
þeirra er Unnsteinn,
f. 2003. Fóstursonur
Unnsteins og Önnu
er Þórólfur Tóm-
asson, f. 11. septem-
ber 1956, kvæntur
Bryndísi Hrönn
Kristjánsdóttur.
Dóttir þeirra er
Sandra, f. 1990.
Unnsteinn varð stúdent frá MR
1937 og lauk lagaprófi frá HÍ
1943. Hann varð héraðsdómslög-
maður 1952 og hæstaréttarlög-
maður 1980. Hann starfaði sem
fulltrúi borgarfógeta og síðar
borgardómara í Reykjavík á ár-
unum 1944 til 1951 er hann var
skipaður tollgæslustjóri. Því emb-
ætti gegndi hann til ársins 1965,
þá er hann var skipaður borgar-
fógeti í Reykjavík. Hann lét af því
starfi 1979 og rak þá málflutn-
ingsstofu um árabil.
Útför Unnsteins fór fram í
kyrrþey, að ósk hins látna.
Mig langar til að minnast hér í
fáum orðum Unnsteins frænda míns
og vinar er lést nær níræður 29.
fyrri mánaðar.
Þegar farið er yfir langa sögu
verða það aðeins stiklur einar sem
hér verða birtar, líkt og þegar
gömlu myndaalbúmi er flett. Það vill
svo vel til að ég rakst á ljósmynd af
þeim Unnsteini, Árna og Óla frænda
þar sem þeir stilltu sér upp við Gut-
enberg-húsið í Þingholtsstræti. En
þar á númer 24 bjó þá Mekkin með
þeim systkinum Laufeyju, Árna og
Unnsteini er þá hafði nýlokið stúd-
entsprófi með ævintýralegri hrað-
ferð, sem mér finnst helst líkjast
þrístökksmeti Vilhjálms.
Unnsteinn kom austan af Horna-
firði. Hvaða undirbúning hann hafði
fengið þar veit ég ekki. Hann settist
í 3. bekk Ágústarskóla, sat svo í 4.
bekk í menntaskólanum og tók svo
5. og 6. bekk menntaskólans utan-
skóla á einum vetri. Hann lauk stúd-
entsprófi með 1. einkunn.
Þetta er að vísu ekki einsdæmi en
til slíks afreks þarf gáfur, áræði og
hörku.
Unnsteinn var fæddur á Sóma-
stöðum á Reyðarfirði en við lát föð-
ur síns fór hann 6 ára að aldri, til
Þórunnar Beck, hálfsystur sinnar
og manns hennar Jóns Guðmunds-
sonar sem bjuggu á Hornafirði.
Hann ólst upp hjá þeim þar til hann
flutti til Reykjavíkur og hóf skóla-
göngu.
Átthagatryggð er ríkur þáttur í
fari Íslendinga og má vera að
frændur sem búa enn í heimahögum
eigi þar nokkurn þátt í. Unnsteinn
átti enga frændur á Hornafirði en
þeim mun tryggari vináttu margra
sem virtist ganga í erfðir þar eystra.
Þeirra vináttu kunni hann vel að
meta. Eins og flestir vita voru erf-
iðir tímar í íslensku efnahagslífi árin
fyrir seinni heimsstyrjöldina og
þóttist hver heppinn að hafa vinnu.
Stúdentar treindu sér sumartekjur
yfir veturinn. Unnsteinn kenndi þá
með náminu en vann hjá skógrækt-
inni eða við sauðfjárveikivarnir á
sumrin. Þær hestaferðir á heiðum
uppi voru honum síðar efni í
skemmtilegar sögur.
Strax að loknu laganámi hóf hann
dóms- og réttargæslustörf og var
því embættismaður nær alla sína
starfsævi, að undanskildum nokkr-
um síðustu árum starfsævinnar er
hann rak sína eigin málflutnings-
skrifstofu. Svona löng embættisseta
veitir innsýn í margslungið mann-
lífið. Hann ræddi heldur ekki um
störf sín og var gætinn í orðum og
öfgalaus í umræðu um menn og mál-
efni.
Fyrstu búskapar árin bjuggu
Anna og Unnsteinn á Vífilsgötu. Þar
var jafnan gestkvæmt af fjölskyld-
unni og vinum beggja, ungu og glað-
væru fólki. Síðan fluttu þau vestur á
Hagamel, gestirnir fylgdu og strák-
ar þeirra stálpuðust þar.
Að lokum keyptu þau reisulegt
fallegt einbýlishús á Smáragötu 11.
Því fylgdi stór og fallegur garður.
Mér sem öðrum fannst að þar hefði
miðbæjarstúlkan úr hinni gömlu
(klassísku) Reykjavík og borgarfóg-
etinn fengið hús við sitt hæfi. Það
var góður andi í þessu húsi eins og á
öðrum heimilum þeirra.
Í garðinum óx gullregn, mikið tré
með blómskrúði. Í sumar voru þau
hjónin Unnsteinn og Anna ásamt
fjölskyldu og vinum við skírn son-
arsonar þeirra er gefið var nafnið
Unnsteinn og megi gæfa fylgja
nafni. Anna hjúkraði manni sínum
heima af alúð og umhyggju í sjúkra-
legu hans. Guð blessi minningu
Unnsteins.
Páll Þórir Beck.
UNNSTEINN
BECK
Fyrir röskum sjö ár-
um var öll fjölskylda
okkar samankomin
sem oftar á heimili
móður okkar. Í þetta
sama skipti var í sinni fyrstu heim-
sókn á heimilinu hár og glæsilegur
eldri maður. Það var eins og æðri
máttarvöld hafi sent þennan mann
einmitt þennan dag til mömmu, því
þennan sama dag, 31. maí 1997, varð
bróðir okkar bráðkvaddur aðeins 37
ára gamall.
Áður hafði móðir okkar þurft að
þola fráfall annars sonar vegna slys-
fara. Að ganga í gegnum slíkt sorg-
MAGNÚS
GUÐMUNDSSON
✝ Magnús Guð-mundsson fædd-
ist á Vatneyri við
Patreksfjörð 9. júní
1928. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 30. ágúst
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Fossvogskirkju 3.
september.
arferli aftur óstudd
hefði orðið henni of-
viða. Það er með ólík-
indum, að einmitt þessi
trúaði og góði maður
sem Magnús var,
skyldi koma inn í líf
fjölskyldu okkar þenn-
an örlagaríka dag. Ég
hef aldrei hugsað þá
hugsun til enda, hefði
ekki svo verið. Magnús
vék ekki frá henni eftir
þetta, og skapaðist
milli þeirra mikill kær-
leikur og vinátta.
Menn ganga ekki all-
ir sömu stíga og götur í gegnum lífið
og er það vel. Magnús fór sína leið og
aðrir fylgdu í kjölfarið. Það er mín
skoðun að Magnús valdi kannski
ekki fjölfarnasta slóða í heimi, en sú
leið var vel greið, og myndi hæfa öll-
um. Skoðanalaus var maðurinn eng-
an veginn, þó svo að hann væri ekki
að flíka þeim mikið, nema hann
þyrfti þess. Við ræddum oft um inn-
rásina í Írak, sem var afar grimm,
hvort sem menn vilja réttlæta hana
eður ei. Magnús, sem var frá Pat-
reksfirði, átti sumarhús við Látra,
sem þau notuðu á sumrin. Mér auðn-
aðist aldrei að koma þangað meðan
Magnús lifði, en það var auðheyrt að
sá staður átti huga hans og hjarta.
Veður- og náttúrulýsingar Magnús-
ar af Látrum voru á þann hátt að
hægt var að ímynda sér að þarna
væri vísir að Paradís á jörðu.
Ég ætla ekki, og myndi ekki í virð-
ingarskyni við þennan gengna góða
mann, vera að skreyta mín kynni af
honum. Við eigum okkar minningar
sem munu varðveitast meðan við lif-
um.
Nú eru kaflaskil hjá honum, hann
hefur yfirgefið jarðarkúluna og hald-
ið af stað í ferð sem við eigum öll eft-
ir að fara. Hvert sú leið liggur, veit
ég ekki, en það veit ég að hann fær
góðar móttökur á betri staðnum.
Þess hefði ég óskað að mamma og
Magnús hefðu getað átt fleiri góð ár
saman, en ég vil þakka fyrir þau ár
sem þau fengu að njóta saman. Það
veit ég að Magnús hefði viljað vera
nú hjá móður minni í þeirri sorg sem
hún nú hrærist í. Ég, kona mín og
börn vottum henni og öllum þeim
sem að Magnúsi standa okkar
dýpstu samúð.
Guðmundur.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÞÓRARINN ÞÓRARINSSON
húsasmíðameistari,
Mánabraut 9,
Kópavogi,
sem lést miðvikudaginn 8. september, verður
jarðsunginn frá Hafnarfjarðarkirkju fimmtu-
daginn 16. september kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Umhyggju, félag til stuðnings
langveikum börnum.
Ólöf Bjarnadóttir,
Margrét Þórarinsdóttir, Frímann Ólafsson,
Þórey Þóranna Þórarinsdóttir, Hjálmar Bjarnason,
Bjarney Þórarinsdóttir, Þorsteinn Jón Haraldsson,
Sóley Þórarinsdóttir, Páll Einarsson
og barnabörn.