Morgunblaðið - 07.12.2004, Side 35

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 7. DESEMBER 2004 35
MINNINGAR
✝ Sigrún Einars-dóttir fæddist í
Reykjavík 10. júní
1949. Hún lést á
Líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
28. nóvember síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Þor-
björg Sigurðardótt-
ir, f. 4. janúar 1919,
d. 2. mars 1990 og
Einar Ólafsson, f. 11.
júní 1913, d. 20. októ-
ber 1992. Systkini
Sigrúnar eru Hjördís
Inga, Sesselja Ólafía,
Katrín Særún, Ágústa, Gróa Sig-
ríður, Þórey, Lind og Ólafur
Brynjólfur.
Sigrún giftist 12. sept. 1970
Jóni Kristfinnssyni, f. 9. júní
1949. Foreldrar hans eru Krist-
finnur Jónsson, f. 19. maí 1924 og
Sigrún Sigurjónsdóttir, f. 30.
mars 1931. Börn
Sigrúnar og Jóns
eru: 1) Guðrún
Björk. Synir hennar
eru Sigurjón Ingvar,
Gabríel Freyr, Jón
Kristfinnur Mikael
og Ísak Rúnar. 2)
Kristrún, sambýlis-
maður Jón V. Guð-
mundsson. Dætur
hennar eru Andrea
Hlín og Klara Björk.
3) Einar Kjartan,
sambýliskona Drífa
Björk Landmark.
Börn hans eru Dan-
íel og Elísabet Ósk.
Sigrún starfaði undanfarin ár
sem leiðbeinandi fyrir heilabilað
fólk. Hún lét af störfum í júlí
vegna veikinda.
Útför Sigrúnar verður gerð frá
Digraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Með sorg í hjarta kveðjum við
okkar elskulegu eiginkonu og móð-
ur.
Minningarnar eru margar og góð-
ar. Trúmennskan við okkur. Og allur
stuðningurinn sem hún gaf okkur í
gegnum tíðina.
Gleðina og húmorinn í henni er
það sem við eigum eftir að muna um
ókomna tíð. Við þökkum henni fyrir
allt það góða sem hún gerði fyrir
okkur og með okkur.
Þinn
Jón og börn.
Elskuleg tengdadóttir og mág-
kona, þín er sárt saknað.
Drottinn vakir, Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Blíðlynd eins og besta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt þér aðrir bregðist,
aldrei hann á burtu fer.
Drottinn elskar, – Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Þegar æviröðull rennur,
rökkvar fyrir sjónum þér,
hræðstu eigi, hel er fortjald,
hinum megin birtan er.
Höndin, sem þig hingað leiddi,
himins til þig aftur ber.
Drottinn elskar, – Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
(Sigurður Kristófer Pétursson.)
Hinsta kveðja,
Sigrún, Kristfinnur,
Edda og Sverrir og
fjölskyldur.
Elsku amma mín, mér þótti mjög
vænt um þig. Það var alltaf svo gam-
an með þér, þú gerðir margt með
mér Klöru og krökkunum, t.d. þú
leyfðir okkur að fara upp í sveit með
þér og afa, þú spilaðir við okkur og
lékst. Ég á alltaf eftir að sakna þín
og hugsa um góðu minningarnar um
þig, ég á aldrei eftir að gleyma þér.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þúsund kossar og knús frá mér,
þín
Andrea Hlín.
Elsku amma, þú varst besta amma
í heiminum og ert það enn.
Það var svo skemmtilegt þegar við
fórum á Ólafsvelli og þú bakaðir eitt-
hvað, það var alveg sama hvað þú
bakaðir, það var alltaf gott. Að knúsa
þig var æðislegt og að kyssa þig var
yndislegt, þú varst alltaf svo fín og
góð. Þú varst svo mjúk, sæt og fal-
leg. Hefðir þú ekki fengið þennan
sjúkdóm værum við alltaf að gera
eitthvað saman. En eftir nokkur ár
komum við upp til þín og kyssum þig
og knúsum.
Þín
Klara Björk.
Elsku amma, við viljum þakka þér
fyrir allar stundirnar sem við áttum
með þér.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem.)
Þínir dóttursynir
Sigurjón, Gabríel, Jón og Ísak.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð
(Þórunn Sig.)
Ég bið Guð að geyma Sigrúnu,
styrkja og hugga Jón, Guðrúnu,
Kristrúnu, Einar, barnabörnin sem
bráðum verða níu, tengdafólk, systk-
ini og allar góðu vinkonurnar. Ég
þakka henni fyrir allar góðu stund-
irnar sem aldrei bar skugga á.
Vona að við hittumst aftur, mín
elskulega systir.
Katrín.
Sigrún systir er horfin á braut
alltof snemma eftir snarpa baráttu
við illvígan sjúkdóm. Það er erfitt að
fá þær fréttir að eiga stutt eftir af
þessu jarðlífi og að innan skamms
muni ástvinur hverfa á braut. Nú er
þessi erfiða ganga á enda og eftir
stendur minningin um góða konu.
Hún systir mín var manneskja með
einstaklega gott hjartalag og góða
nærveru. Þessir eiginleikar hennar
nutu sín vel meðal ættingja og vina.
Þau Nonni og Sissa áttu myndarlegt
og fallegt heimili, það er þeirra lán
að hafa átt hvort annað sem sam-
rýndir lífsförunautar. Í hugann
koma stundir þar sem tekinn var
léttur snúningur undir tónum Fats
Domino eða Presley. Glaðværð og
húmor einkenndu Sissu og jafnvel
undir það síðasta á erfiðum stundum
kom þessi húmor fram. Þannig verð-
ur hennar minnst með eftirsjá og
hlýju í hjarta.
Þegar ég sat í sætum draumi
um sumarkvöldin björt og löng,
ægir kvað með ölduglaumi,
aldinn ég þóttist heyra söng,
þegar með eddu skáldið skar
skjálfandi hjartaræturnar.
(Benedikt Gröndal.)
Við Rína sendum innilegar sam-
úðarkveðjur til Jóns, Gunnu, Krist-
rúnar, Einars, maka og allra barna-
barnanna sem hafa stutt Sissu á
þessum erfiðu tímum. Megi minn-
ingin um góða konu lifa.
Ólafur B. Einarsson.
Það er komið að kveðjustund.
Elsku stóra systir mín, Sigrún Ein-
arsdóttir, er látin. Ég var svo lánsöm
að fæðast inn í stóra alþýðufjöl-
skyldu sem bjó í fjölskylduhúsinu á
Miklubraut 16 þar sem allir voru
frændur eða frænkur. Hún Sigrún
var ekki nema eins og hálfs árs þeg-
ar ég fæddist og mamma sagði að
Sigrún hefði staðið bakvið hurð og
tottað puttann þegar ég var böðuð.
Við stækkuðum og margt var brallað
á brautinni.
Við útbjuggum hús úr borðstofu-
settinu og tjölduðum yfir með tepp-
um, lékum okkur mikið í geymslunni
í búleik og haldnir voru balletttímar
á langa ganginum. Svo var farið í
kjóla og slör sett á hausinn og labbað
um hverfið í hælaháum skóm. Oft
var farið á skauta niður á Tjörn og
seint gleymist kuldinn á fótunum.
Við fórum líka á Melavöllinn þar sem
skautað var undir dansmúsík fram á
kvöld og flesta daga fórum við í
Sundhöllina og Sigrún kenndi mér
að synda með því að fara einn metra
frá bakkanum og skutla sér að hon-
um, og ég man hvað við vorum soðn-
ar á puttunum og svangar á leiðinni
heim.
Sigrún gekk í Austurbæjarskól-
ann og þegar hún átti að læra ljóð las
hún þau upphátt og þá kom það sér
vel fyrir mig og ég lærði ljóðin jafn-
óðum. Hún fór svo í Gaggó-Aust og
hitti marga nýja krakka og ég fékk
að kynnast mörgu nýju og spenn-
andi. Hún fermdist ári á undan mér,
1963, og fékk fullt af Babydoll-nátt-
fötum í fermingargjöf og ég fékk sko
líka að nota Babydoll. Hún Sigrún
fór í Lídó á dansæfingar og þegar
hún kom heim var mér kennt að
tvista.
Hún fór snemma að vinna, fyrst á
Rauðhólum að passa krakka í sum-
arvinnu, svo á Skálatúni með þroska-
heftum og alls staðar var hún vinsæl,
bæði meðal starfsfólks og vist-
manna. Hún var einstaklega lífsglöð
og sá alltaf gleði og húmor í öllu. 16
ára hittir hún Nonna sinn sem hefur
verið hennar lífsförunautur og 17 ára
voru þau orðin foreldrar. Þá fæddist
Guðrún Björk, 1966. Þau bjuggu í
skjóli mömmu og pabba á Miklu-
brautinni í nokkur ár og fóru svo að
búa í kjallaranum hjá afa og ömmu á
Laugarnesvegi 58. Þau gengu í
hjónaband 12. september 1970 og
Kristrún fæddist sama ár. Þau
keyptu sína fyrstu íbúð í Þórufelli 10
og enn stækkaði fjölskyldan, Einar
Kjartan fæddist 30. júlí 1975. Svo
stækkuðu þau við sig og fluttu í
Stíflusel 14, og alls staðar eignaðist
hún Sigrún vini. Þau Nonni reistu
sér hús í Hesthömrum 2 og Tinna
kom til sögunnar, svört Labrador tík
sem Sigrún fékk sér og fóru þær
saman í ótalda göngutúrana. Sigrún
vann á leikskólanum og seinna í
Foldabæ á heimili fyrir heilabilaðar
konur. Í 20 ár hafa Sigrún og Nonni
átt sumarhús og notið þess að bruna
austur í sveitina allar helgar jafnt
sumar sem vetur.
Og í sveitinni hafa verið haldnar
veislur og mikið um gesti. Í uppvext-
inum nutum við systur mikils frjáls-
ræðis og okkur var kennt að koma
eins fram við alla.
Við höfum notið þess að vera sam-
an og miklir vinir í gleði og sorg. Við
höfum farið í nokkrar systraferðir og
þá er sko dansað og sungið og mikið
hlegið og rokkað. Barnabörnin eru
orðin átta og það níunda er á leiðinni,
hún hefði svo sannarlega viljað lifa
áfram og fá að fylgjast með fólkinu
sínu. Hinn 4. júlí fékk hún elsku syst-
ir mín dauðadóm og þessi sjúkdómur
var óvæginn og grimmur. En í dag
komum við saman til þess að kveðja
og þakka fyrir samferðina.
Hafðu hjartans þökk, elsku Sissa
mín.
Þín systir
Gróa Einarsdóttir (Lóa).
Ekkert er jafn endanlegt og dauð-
inn.
Þegar góð vinkona veikist og veik-
indin eru alvarleg, þá er það alltaf
áfall. En þó er ætíð von. Jafnvel þeg-
ar vinkonan er heimsótt á líknar-
deild og engum dylst að þrátt fyrir
brosið eru endalokin stutt undan, þá
er haldið í vonina. Manni er jú kennt
að trúa á kraftaverk.
En nú er úrskurðurinn kominn, og
hann er svo skelfilega endanlegur.
Héðan af duga engin kraftaverk,
Sigrún er dáin, og aðeins minningin
um stutt og ánægjuleg kynni okkar
lifir eftir.
Það var fyrir fáum árum að hjón
úr Reykjavík keyptu Minni-Ólafs-
velli, sem blasa við úr borðstofu-
glugganum hjá okkur í Björnskoti.
Fljótlega iðaði hlaðið á Minni-Ólafs-
völlum af lífi um helgar, og var
greinilegt að þarna átti að taka til
hendinni. Ekki man ég hvernig
kynni okkar hófust, en þau hjón urðu
fljótlega aufúsugestir á hverjum bæ í
Ólafsvallahverfinu. Það var ætíð
fagnaðarefni að sjá Sigrúnu koma
röltandi tröðina heim að Björnskoti.
Þá voru kaffikrúsirnar drifnar á
borðið og jafnvel stöku sinnum rauð-
vínsglösin. Og svo var spjallað og
mikið hlegið.
Bæirnir í Ólafsvallahverfinu hafa
jafnan haldið sameiginleg töðugjöld.
Í haust var Sigrún orðin veik og eng-
inn bjóst við henni í töðugjöldin. Það
var ógleymanlegt að sjá hana birtast
í skemmudyrunum, ganga nær
óstudda að borðinu og setjast þar
eins og drottningu sæmir. Hún
dvaldi ekki lengi hjá okkur þetta
kvöld, en brosið hennar lýsti upp
skemmuna. Þetta er síðasta minning
sem flestir sveitungarnir eiga um
Sigrúnu.
Elsku vinkona, hafðu kæra þökk
fyrir dýrmæta viðkynningu. Megi
allar góðar vættir styrkja Jón og
börn þeirra í sorginni.
Heimilisfólkið í Björnskoti.
Elsku vinkona.
Nú ertu farin frá okkur og mikið
munum við sakna þín. Hópurinn
okkar verður ekki samur þegar þín
nýtur ekki lengur við. Mikið eigum
við eftir að sakna þín og orðatiltækj-
anna þinna. Hver á að vera á takk-
anum og hver sér um danskennsl-
una? Við getum sofið í vetur var sagt
ef einhver fór of snemma í háttinn.
Félagið þreyttar húsmæður hefur
staðið saman í gegnum súrt og sætt.
Hvað sagði ekki mamma þín, „þið
þreyttar“ nei lífsglaðar? Síðustu
tuttugu ár hafa haustferðir og árleg-
ir frídagar að vori verið tilhlökkun-
arefni og hlegið mikið þegar sest var
niður og rætt um eldri ferðir og lesið
úr dagbókinni. Hvað skyldu margir
hafa spurt í gegnum tíðina; er hægt
að komast í hópinn? Við höfum getað
rætt allt milli himins og jarðar og ef
einhver þurfti að létta af sálinni þá
var það hægt því það sem okkur fer á
milli fer ekki lengra. Við áttum þó
eitt eftir, að vera eina helgi á Minni
Ólafsvöllum í litla fína húsinu ykkar
Jóns sem er orðið algjör draumur.
Þar ætluðum við að tjútta á bað-
stofuloftinu við Presley og Domino
eins og okkur einum er lagið. Búið að
koma fyrir græjunum og allt orðið
klárt, heiti potturinn kominn og Jón
þinn að verða búinn með sólskálann.
Hvern skyldi hafa órað fyrir því í vor
að svona færi? En enginn veit hver
örlög okkar eru. Á þessum tuttugu
árum sem við höfum átt saman
fannst okkur heppnin leika við okkur
og fjölskyldur okkar. En skyndilega
skellur stormurinn á, ein af okkur
missti eiginmann, önnur missti dótt-
ur og nú ert þú farin. Þessi hræðilegi
sjúkdómur hefur nú tekið þig frá
okkur og ekki síst frá fjölskyldu
þinni þar sem þú varst alltaf stoð og
stytta. Ekki er hægt að gera sér í
hugarlund hversu erfitt það verður
fyrir þau á næstu mánuðum og árum
að hafa þig ekki lengur.
Elsku Jón, Guðrún, Kristrún, Ein-
ar og barnabörn, megi Guð og allir
sem yfir vaka, hugga ykkur og
styrkja í sorginni. Við munum alltaf
muna þig, vinkona. Þreyttar hús-
mæður og lífsglaðar,
Auður, Steinunn, Dagný,
Kristín, Gréta, Edda,
Ann og fjölskyldur.
Elsku Sissa okkar hefur kvatt
þetta líf allt of fljótt, í blóma lífsins.
Það hefur myndast stórt skarð í
saumaklúbbnum, þegar þú ert horf-
in. Þú varst alltaf svo hress og
skemmtileg, mikill gleðigjafi, stór-
glæsileg og falleg kona, sannkölluð
Rós. Þú komst til dyranna eins og þú
varst klædd og sást alltaf spaugilegu
hliðarnar á tilverunni.
Við eigum margar góðar minning-
ar eftir öll þessi ár, sem við getum
ekki komið á blað í stuttu máli. Síð-
asta skemmtun okkar saman var 1.
maí síðastliðinn. Stuttu seinna
greindist þú með illvígan sjúkdóm,
sem tók þig allt of fljótt.
Að lokum viljum við þakka þér,
elsku vinkona, fyrir allt sem þú gafst
okkur með nærveru þinni.
Elsku Nonni, Guðrún, Kristrún,
Einar, barnabörn, tengdafólk og
systkini. Ykkur vottum við okkar
innilegustu samúð. Megi góður Guð
styrkja ykkur í sorg ykkar.
Loks er dagsins önn á enda,
úti birtan dvín.
Byrgðu fyrir blökkum skugga
björtu augun þín.
Ég skal þerra tár þíns trega,
tendra falin eld,
svo við getum saman vinur
syrgt og glaðst í kveld.
Lífið hefur hendur kaldar,
hjartaljúfur minn.
Allir bera sorg í sefa,
sárin blæða inn.
Tárin falla heit í hljóði,
heimur ei þau sér.
Sofna, vinur, svefnljóð
meðan syng ég yfir þér.
Þreyttir hvílast, þögla nóttin
þaggar dagsins kvein.
Felur brátt í faðmi sínum
fagureygðan svein.
Eins og hljóður engill friðar
yfir jörðu fer.
Sof þú væran, vinur,
ég skal vaka yfir þér.
(Kristján frá Djúpalæk.)
Hvíl í friði, elsku Sissa.
Saumaklúbbssystur,
Hulda, Erla, Mínerva, Fríða,
Hafdís og Kristrún.
SIGRÚN
EINARSDÓTTIR
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda
í gegnum vefsíðu Morgunblaðs-
ins: mbl.is (smellt á reitinn Morg-
unblaðið í fliparöndinni – þá birt-
ist valkosturinn „Senda inn
minningar/afmæli“ ásamt frekari
upplýsingum).
Skilafrestur Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi
ef útför er á mánudegi eða þriðju-
degi). Ef útför hefur farið fram
eða grein berst ekki innan hins
tiltekna skilafrests er ekki unnt
að lofa ákveðnum birtingardegi.
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með
bilum - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri
grein. Hægt er að senda örstutta
kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15
línur, og votta þeim sem kvaddur
er virðingu sína án þess að það sé
gert með langri grein. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Undirskrift Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín en ekki stuttnefni und-
ir greinunum.
Minningar-
greinar