Morgunblaðið - 30.03.2005, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 30. MARS 2005 33
UMRÆÐAN
BRÉF TIL BLAÐSINS
Morgunblaðið Kringlunni 1 103 Reykjavík  Bréf til blaðsins | mbl.is
ÞAÐ VAR merkur dagur í lífi for-
eldra þroskahamlaðra laugardaginn
19. febrúar sl., þegar okkur gafst
tækifæri á að sjá þá tvo fulltrúa sem
Ísland sendir til Japans á Ólympíu-
leika fatlaðra í skautaíþróttum í
næstu viku. Það var generalprufa í
Egilshöll og var sýningin opin þeim
sem áhuga höfðu á velgengni þess-
ara fulltrúa þjóðarinnar.
Ég mætti með syni mínum og
smátt og smátt fylltist húsið af
áhugasömum velunnurum. Sýningin
byrjaði og þeir sem mættir voru
stóðu á öndinni á meðan fulltrúar
okkar, þau Sandra Ólafsdóttir og
Stefán Erlendsson, sýndu hæfni
sýna og leikni í skautaíþróttinni.
Klöpp og hróp glumdu þegar sýn-
ingu var lokið og áhorfendur fóru
brosandi heim og keppendur sælir
með árangur sinn. Stemningin í höll-
inni var einstök.
Sjálf á ég dreng með þroskahöml-
un og hef ég oft á tíðum rekið mig á
þegar hann tekur sér eitthvað fyrir
hendur að í huga mér koma upp efa-
semdir á borð við: Mun hann geta
þetta? Kemur hann til með að skila
sér til baka? Mun hann týna sjálfum
sér eða verður hann fyrir athlægi af
hálfu þeirra sem í kringum hann eru
vegna vankunnáttu þeirra á hömlun
hans?
Sonur minn býr við þroskahömlun
og málörðugleika. Efasemdir mínar
eru byggðar á hömlun hans og mál-
og tjáskiptaörðugleikum. Einnig
fylgir honum mat fagaðila sem hafa
mælt getu hans. Oft á tíðum höfum
við horft meira á þá þætti sem hann
getur ekki framkvæmt fremur en að
horfa á þá þætti sem hann getur og
hvernig við getum komið á móts við
þá.
Eftir sýningu fulltrúa okkar sem
eru á leið til Japans opnuðust augu
mín enn frekar fyrir þeirri hættu að
efast um leikni einstaklinga með
þroskahömlun og standa með því í
vegi fyrir að þeir fái að spreyta sig á
öllum þeim þáttum sem lífið og til-
veran hefur upp á að bjóða. Þeir
hafa margsannað það að þeir eru
fullfærir um að takast á við hlutina
þegar aðilar í umhverfi þeirra gefa
þeim tækifæri og standa sameig-
inlega að því að leita leiða til að auð-
velda þeim veginn að settum mark-
miðum.
Ég vil óska fulltrúum okkar sem
munu spreyta sig í listhlaupi á
skautum á Ólympíuleikum fatlaðra í
Japan í næstu viku velgengni í ferð
sinni. Einnig vil ég senda þakkir til
þeirra sem staðið hafa að undirbún-
ingi, því án þeirra sjónarmiða og trú-
festi hefði þetta aldrei orðið að veru-
leika. Þarna fékk ég sem foreldri
mikinn stuðning við að sjá hvað trúin
á einstaklinginn skiptir miklu máli
og það að láta hamlanir hans ekki
standa í vegi fyrir framtíð hans.
BIRNA BERGSDÓTTIR,
Funafold 95, 112 Reykjavík.
Tveir fulltrúar frá Íslandi á Ólympíu-
leikum fatlaðra í listhlaupi á skautum
Frá Birnu Hildi Bergsdóttur:
Morgunblaðið/Árni Sæberg
NÝR skemmtiþáttur á besta áhorfs-
tíma Stöðvar 2 virðist ganga út á ým-
islegt sem siðfræðingar, geðlæknar
og sálfræðingar gætu rannsakað
nánar og eflaust kannað hvað býr að
baki þessari hegðun fólks sem það
sýnir í þáttunum! Ég tel að mast-
ersritgerð gæti verið afar áhugaverð
með tilliti til hegðunar þeirrar sem
sýnd er í þessum þáttum.
Ég hef ekki gaman af því að sjá
fullorðið fólk, menntað fólk sem telst
vera heilbrigt í hugsun, pissa í bux-
urnar fyrir borgun! Ég skil ekki
hvað fær Stöð 2, svo ekki sé minnst á
Símann, til að styrkja svona lagað.
Ég er að tala um þáttinn Strák-
arnir sem sýndur er á Stöð 2. Í þætt-
inum á mánudaginn sl. var ungur
maður egndur til að taka þeirri
áskorun að pissa í buxurnar fyrir
framan hóp af skólasystkinum sín-
um.
Hann skyldi drekka nóg af vatni
svo flæðið yrði nóg! Í verðlaun skyldi
hann fá 15.000 kr. Ungi maðurinn
tók þessari áskorun og skjótfengnu
fé frá Stöð 2. Atburðurinn var mynd-
aður og hlegið dátt í salnum!
Rennblautur mátti ungi maðurinn
stíga upp úr hlandpolli. Hann var bú-
inn að vinna sér inn 20.000 krónur
því þeir bættu 5.000 krónum við
vinningsupphæðina þar sem hann
pissaði svo mikið að þeim fannst.
Já. Þetta eru aðilarnir, þ.e. Stöð 2.
Strákunum finnst það fyndið að gera
dagskrárefni sem þetta og haga sér
alveg eins og fífl og fara langt út fyr-
ir velsæmismörk! Líklega eru þeir
stoltir af þessari vinnu sinni og að fá
styrk frá Símanum við ýmis uppá-
tæki!
Þar sem ég er ekki með Stöð 2 og
læt Skjá einn duga ásamt RÚV spyr
ég þá sem hafa Stöð 2 hvort þeir vilji
láta bjóða sér dagskrá sem þessa
fyrir 4.672 krónur á mánuði.
Eflaust er það mikið kapp fyrir
Stöð 2 að áhorfið rjúki upp og vin-
sælir þættir fái gott áhorf! Ef þessi
þáttur nær að koma súlunni upp í
hæstu hæðir, Guð hjálpi okkur og
þessari þjóð!
Ég held að það sé þröngur hópur
fólks sem hefur gaman af svona hátt-
erni. Til er þó fólk sem fær kynferð-
islega unun af þvagláti á sig og aðra.
Það flokkast undir afbrigðilega
hegðun!
Það er einnig til fólk sem á við það
vandamál að stríða, vegna veikinda
eða annarra kvilla, að geta ekki hald-
ið þvagi og það fólk getur óvart
misst þvag.
En í þessum þætti er, held ég,
ekki um afbrigðilega aðila að ræða
eða sjúklinga sem eiga við und-
irmiguvandamál að etja. Þarna eru
einstaklingar sem bera ábyrgð en
haga sér verr en börn, því börn haga
sér ekki svona!
Ég held að Síminn, sem er ennþá
ríkiseign, ætti því að veita þessum
aðilum áminningu og huga að því
hvert sé verið að fara með markaðs-
setningu. Síminn ætti að hugsa sitt
ráð með það hvað gert er við allar
þær milljónir sem settar eru m.a. í
piss-atriði sem er afbrigðilegt og að-
eins sýnt kynferðislega trufluðu
fólki. Þetta er hluti af markaðs-
setningu Símans.
Er þetta virkilega söluvænlegt?
Eru engin takmörk fyrir því hve
langt er farið í að selja vörur og
hluti?
Ef svarið er það að þessir ungu
menn séu fyrirmyndir, þá finnst mér
það slæmt mál. Hvers vegna? Jú, að
pissatriði sé fyndið og allt í lagi að
gera þetta er afbrigðilegt! En það
sem er verst í þessu er það að þessir
menn eru fyrirmyndir og svona vilja
þeir sýna sig!
Ég hef a.m.k. skoðað mitt mál og
hef það val að geta farið annað ef ég
er ósáttur. Ég er nú ósáttur og finnst
að Stöð 2 ætti að gæta siðferðis í því
sem gert er. Þó svo aðvörun komi
upp í byrjun þáttar um innihald hans
á samt sem áður að gæta siðferðis.
Þetta á, að mínu mati, ekki heima á
besta áhorfstíma Stöðvar 2.
Hvað varðar Símann þá á ég líka
val! Ég get farið til Og Vodafone því
þar held ég að sé ekki lekavandamál
og ég veit að þeir telja undirmigu
ekki fyndna!
SVEINN HJÖRTUR
GUÐFINNSSON,
Vesturbergi 46, 111 Reykjavík.
Pissað á sig fyrir tuttugu þúsund krónur!
Frá Sveini Hirti Guðfinnssyni
forstöðumanni:
STUNDUM velti ég því fyrir mér
hvernig hver einstaklingurinn á
fætur öðrum getur keypt eignir
sem tekið hefur þjóðina áratugi að
byggja upp með
ærnum kostnaði.
Og svo hinu, af
hverju eignirnar
eru seldar þegar
erfiðið er farið
að skila sér í
arði til fram-
tíðar, þjóðinni til
farsældar. Um
er að ræða arð-
bærustu eignir
og fyrirtæki þjóðarinnar, sem rík-
isstjórnin hefur þegar selt og hin
sem eftir eru og lagt er ofurkapp
á að hún losi sig við. Því spyr ég
hvort fulltrúum þjóðarinnar á al-
þingi sé treystandi og hvort þeir
séu aðallega eiginhagsmunapot-
arar? Eða eru þeir ekki starfinu
vaxnir? Vitað er, að enginn bóndi
er svo vitlaus, að hann selji eða
felli bestu mjólkurkýrnar sínar. Af
hverju var ekki látið nægja að
selja einstaklingi Landsbankann á
gjafverði? Því þurfti að gefa fjölda
þjóðargersema með honum? Getur
verið, að ráðherrar sem þannig
hlunnfæra þjóð sína, haldi virð-
ingu hennar? Hverjum getur þjóð-
in treyst þegar fólkið sem hún
hefur kosið til að annast hagsmuni
sína, kemur aftan að henni? Nú er
R-listinn að verða uppþornaður
embættismannaflokkur, þar sem
fólk getur vart fótað sig fyrir mis-
vísandi reglugerðafargani. Þar er
krónunni kastað en aurinn hirtur
eins og sést með fyrirhugaðri sölu
fornminja kjallarans Aðalstræti
16. Síðan skal leigja hann af kaup-
endum næstu 20 árin og tapa þar
100 milljónum án þess að vita
hvað þá tekur við. R-listinn geng-
ur eins hart að öldruðu fólki og
fötluðu og honum er frekast unnt.
Í stað þess að lækka þjón-
ustugjöldin, eða fella þau niður,
hafa þau stórhækkað. Um leið og
ferðaþjónusta fatlaðra er látin
kaupa verri bíla, eru gjöldin
hækkuð um helming. Borgin kaup-
ir frekar möppur og annað skrif-
stofudót af útlendingum en við
Múlalund, sem er verndaður
vinnustaður. Í því sést hugur R-
listans í hnotskurn og greinilegt
að hann hefur fjarlægst það
manneskjulega. Hann forgangs-
raðar rangt og kann hvorugt að
fara með, peninga og völd. Hvern-
ig getur þjóðin snúið vörn í sókn,
ef valdið er í óvitahöndum? Vitrir
og vinsamlegir valdhafar mundu
ekki leggja náttúruperlur landsins
í auðn og flækja þjóð sína í er-
lenda skuldafjötra. Þeir mundu
ekki gefa auðlindir hennar og
auka misrétti og ójöfnuð. Þeir
væru ekki stöðugt að hygla sjálf-
um sér á kostnað þjóðarinnar.
Þeir mundu ekki leggja drög að
eyðingu landsbyggðar, eins og nú
er gert. Þeir mundu ekki leyfa er-
lendu stórfyrirtæki að komast upp
með langtíma svik og pretti gagn-
vart þjóð sinni. Góðir valdhafar
mundu aldrei framar selja erlend-
um auðjöfrum rafmagn á gjafvirði
til að koma upp og reka enn fleiri
eiturspúandi stóriðjur. En það
gerist á sama tíma og náttúruöflin
eru farin að láta á sjá og ráða ekki
lengur við að vera eitur- og sorp-
eyðingarstöð mannkyns. Slæmir
valdhafar loka augunum fyrir því
sem er að gerast í náttúrunni og
láta sér á sama standa þó álitið sé
að eftir 10 til 20 ár verði ekki aft-
ur snúið. Afleiðingar rangrar
stjórnunar munu ekki síður bitna
á þeim, sem með breytingum hafa
gert Landsbankann að óaðgengi-
legu tölvutæki sem kostar
almenning tíma og peninga að ná
sambandi við. Gróðahyggjan, sem
nú er kölluð hagræðing, er að út-
rýma manneskjulegum við-
skiptaháttum. Líður auðjöfrunum
betur þannig?
ALBERT JENSEN,
Sléttuvegi 3, Reykjavík.
Hver hefur það gott?
Frá Alberti Jensen
trésmíðameistara:
Albert Jensen
ENGINN getur neitað því að
margt hefur áunnist í
samgöngumálum hér vestra á
undanförnum árum. Vest-
fjarðagöngin voru til dæmis mikið
átak og ævintýri líkust. En minn-
umst þess að slíkir hlutir gerast
ekki af sjálfu sér. Nöfn þeirra sem
þá veittu forystu eru geymd en
ekki gleymd.
Verst var að ekki skyldi haldið
áfram í kjölfarið að bora í gegnum
Vestfjarðafjöllin. Um það þýðir þó
ekki að fást úr því sem komið er.
Það sem nú skiptir máli er hvert
framhaldið verður.
En sannleikurinn er sá, að þetta
mikla samgöngumannvirki, Vest-
fjarðagöngin, kemur ekki nema að
hálfum notum. Til þess að fjár-
munir þeir sem í þeim liggja komi
að fullum þjóðhagslegum notum
vantar tenginguna vestur á bóginn.
Svo þarf auðvitað að bora víðar.
Það er ekki spurning. Jarðgöng eru
krafa dagsins, jafnt í Bolungarvík
og Súðavík sem annars staðar á Ís-
landi.
Samgöngur í lofti, láði og legi
eru upphaf og endir alls hér á
Vestfjörðum. Því er það beinlínis
lífsspursmál fyrir fjórðunginn að
Vestfirðingar komi sér saman um í
hvaða röð á að taka hlutina, því
ekki er hægt að gera allt í einu,
hvorki hér vestra né annars staðar.
Ef við komum okkur ekki saman
fer allt í japl, jaml og fuður og aðr-
ir látnir ganga fyrir sem hafa vit á
að vera einhuga út á við.
Vestfirðingar. Lítum á Vestfirð-
ingafjórðung sem eina heild í sam-
göngumálum.
Stöndum saman bræður og syst-
ur!
HALLGRÍMUR SVEINSSON,
Hrafnseyri.
Vestfirðingar verða að standa saman
Frá Hallgrími Sveinssyni
á Hrafnseyri:
ELLERT Sigurbjörnsson svarar
bréfi mínu frá 26. janúar þann 28.
sama mánaðar um textun á síðu
888 og er það mjög þakkarvert.
Ellert segir að oftast skili textinn
sér réttur á síðu 888. Sjálfur er ég
heyrnarlaus og í góðu sambandi
við þá sem nýta sér þennan texta
og það er samhljóða álit að þetta
gagnist ekki nægilega vel. Bæði
orð, stafir og heilu samtölin
hverfa. Einnig vill textinn blikka
eða vara í eina sekúndu á skján-
um. Ellert vill meina að sjónvarps-
tæki eigi að miklu leyti sökina á
hversu illa textinn skilar sér til
notenda þar sem tækin eru mörg
hver orðin gömul og ekki með nýj-
ustu tæknina. Sjálfur á ég tvö
sjónvarpstæki og eru þau bæði
með íslensku textavarpi. Foreldrar
mínir eru með ein 3 tæki, tengda-
foreldrar 2 og svo framvegis. Tæk-
in eru misjöfn að gæðum og verðið
allt frá 14 þúsundum upp í 200
þúsund. Sum eru orðin lúin en
önnur eru innan við hálfs árs göm-
ul. Eitt eiga þau öll sameiginlegt
en það er að þau ná aldrei að skila
þessum texta óbrengluðum til not-
enda. Er það réttlætanlegt að
senda þetta svona frá sér og kenna
tækjunum um meðan þýddar er-
lendar myndir eru kristaltærar í
hvaða sjónvarpstæki sem er. Mjög
margir í hópi heyrnarskertra, þar
á meðal eldri borgarar, hafa ekki
efni á að endurnýja sín sjónvarps-
tæki, loftnet og streng reglulega.
Þess í stað ætti það að vera á
ábyrgð RÚV að koma textanum
vel frá sér. Það hlýtur að vera
hægt að gera þetta betur en nú er
þannig að starfsmenn við textun
geti verið stoltir af sinni vinnu.
Annað sem Ellert kemur inn á er
að vinnureglur eru eins og tíðkast
hjá nágrannaþjóðum okkar í text-
un og geri heyrnarskertum betra
að skilja talmálið eða eins og hann
segir: „Þetta er gert til að heyrn-
arskertir áhorfendur eigi auðveld-
ara með að lesa textann en njóta
um leið myndarinnar. Í textum á
888 er alls ekki nein regla að þýða
erlendar slettur – nema gera megi
ráð fyrir að áhorfendur eigi erfitt
með að skilja þær. Hvernig í
ósköpunum getur þessi barnalega
einföldun verið heyrnarskertum,
heyrnarlausum og nýbúum til
góða? Hver er það sem tekur
ákvörðun um að slettur séu eitt-
hvað sem þessir áhorfendur skilja
ekki? Mér finnst þetta vægast sagt
ódýr rök hjá Ellerti. Ég vil enn og
aftur biðja landsmenn um að stilla
á síðu 888 og sjá hvernig textun
efnisins fer fram, einnig vil ég
biðja Ellert, og þá sem vinna við
textun, að reyna halda textanum
við talmálið. Einföldun er ekki af
hinu góða fyrir nokkurn mann
nema þá kannski þann sem slær
textann inn.
ÞÓRÐUR ÖRN
KRISTJÁNSSON,
Mávahlíð 20, 105 Reykjavík.
888 hugleiðingar
Frá Þórði Erni Kristjánssyni,
heyrnarlausum námsmanni: