Morgunblaðið - 30.03.2005, Blaðsíða 36
36 MIÐVIKUDAGUR 30. MARS 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Lára Bech Þór-arinsdóttir fædd-
ist á Stórahrauni í
Kolbeinsstaðahreppi
26. mars 1924. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Eir 20.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Þórarinn Árna-
son frá Stórahrauni,
f. 8. ágúst 1898, d. 8.
ágúst 1990, og Rósa
Lárusdóttir, f. 3.
febrúar 1904, d. 17.
mars 1987. Systur
Láru eru Kristín, f.
6. september 1922, Anna María
Elísabet, f. 3. september 1925, d.
3. maí 1927, Anna María Elísabet,
f. 10. júlí 1927, Elín, f. 4. janúar
1929, d. 18. mars 1931, Inga
Erna, f. 31. október 1930, d. 22.
janúar 1931, Elín, f. 6. febrúar
1932, Inga Erna, f. 8. nóv. 1933,
og Gyða, f. 28. apríl 1935.
Hinn 3. október 1947 giftist
Lára Halldóri Bech flugstjóra, f.
9. júlí 1921, d. 10. september
1994. Börn þeirra
eru Þórarinn Bech
prentari, f. 21. júlí
1948, og Guðný
Bech sjúkraliði, f. 2.
apríl 1950, maki
Grétar Gústavsson
bifvélavirki, f. 13.
júlí 1953. Börn Guð-
nýjar eru: a) Anna
R. Ingvarsdóttir
hjúkrunarfræðing-
ur, f. 19. júní 1970,
maki Pétur Vignir
Reynisson læknir,
börn þeirra eru
Ingvar Huginn, f.
11. apríl 2002, og Lilja Hugrún, f.
13. mars 2004. b) Halldór Rúnar
Bech, f. 18. sept. 1989, í sambúð
með Auði Jónsdóttur og á hún
einn son. c) Lára Björg Grétars-
dóttir, f. 7. september 1988, í
sambúð með Haraldi Gunnari
Matthíassyni og eiga þau einn
son, f. 7. mars 2005.
Útför Láru verður gerð frá
Fella- og Hólakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Elsku besta mamma mín. Mig
langar til að þakka þér fyrir allt sem
þú gerðir fyrir mig, alltaf gat maður
leitað til þín með allt. Þú hlustaðir og
gafst manni góð ráð. Svo varst þú
einstök amma fyrir börnin mín.
Dekraðir þau með ást, umhyggju,
pönnukökum og kleinum sem þau
gleyma aldrei. Og alltaf fannst þeim
svo gott að koma til ömmu.
Elsku mamma. Þrátt fyrir erfið-
leika þína síðustu árin heilsufars-
lega, hélstu alltaf þínu jafnaðargeði
enda kona með frábæra kímnigáfu
og létta lund. Þú gleymdir oft sjálfri
þér og hafðir áhyggjur af öllum öðr-
um.
Ég sakna þín svo mikið, elsku
mamma mín, en nú ertu búin að fá
hvíldina og komin til pabba.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Þín elskandi dóttir,
Guðný Bech.
Elsku amma mín.
Nú ertu búin að kveðja eftir að
hafa átt við veikindi að stríða í nokk-
ur ár. En þrátt fyrir veikindin varstu
alltaf svo kát, léttlynd og húmorinn
var alltaf til staðar hjá þér.
Það var svo gott að koma til ykkar
afa og vera hjá ykkur. Það var dekr-
að við mann á alla kanta. Þú varst
svona ekta amma eins og klippt út úr
ævintýri, bakaðir bestu pönnukök-
urnar og kleinurnar, prjónaðir peys-
ur, hosur og vettlinga á okkur systk-
inin. Þú kenndir mér bænirnar. Þú
varst alltaf svo hlý og góð við alla.
Þér þótti svo gaman að spila og
þegar við hittumst gátum við spilað
manna, hjónakapal eða vist í fleiri
tíma en það versta var að þú vannst
mig yfirleitt.
Við áttum svo góðar stundir sam-
an. Þegar þú hafðir heilsu og ég var
barn gátum við farið í langa göngu-
túra í Víðinesinu. Þú sagðir mér sög-
ur frá Stórahrauni og ýmsu öðru
skemmtilegu, við tíndum blóm, gerð-
um bú niðri fjöru og suðum egg þar.
Þú varst alltaf til í að styðja mig í
hvaða uppátæki sem mér datt í hug
og hjálpaðir mér að framkvæma þau.
Þar sem ég hef búið erlendis í
nokkur ár höfum við ekki getað hist
mikið en við höfum skrifast á og það
var svo gaman að fá bréfin frá þér.
Þakka þér fyrir allan þann tíma
sem við höfum átt saman og fyrir að
hafa verið svona góð amma.
Ég sakna þín.
Þín
Anna Ragnheiður.
Mig langar til að minnast ömmu
minnar, sem ég á svo margt að
þakka. Ég er skírð í höfuðið á henni
og hún hefur alltaf verið mjög stór
hluti af lífi mínu.
Þegar ég fæddist þá er næstum
hægt að segja að hún hafi helgað
mér lífi sitt. Þar sem hún gat ekki
unnið bauðst hún til að passa mig á
daginn í staðinn fyrir að ég færi á
leikskóla. Það var svo margt sem
hún kenndi mér.
Hún kenndi mér meðal annars að
spila, prjóna og baka. Við vorum svo
nánar.
Þegar hún gisti hjá okkur (sem
var mjög oft) skreið ég alltaf uppí til
hennar því þar leið mér best. Hún
kom alltaf fram við mig eins og ég
væri gullmoli.
Hún var alltaf svo áhugasöm og
hafði trú á öllu sem ég gerði og sagði.
Ég vil verða alveg eins og hún,
jafn góð amma en auðvitað getur
engin manneskja orðið eins frábær
amma og hún var.
Hvíl í friði, elsku amma.
Takk fyrir allt sem þú gerðir fyrir
mig.
Guð geymi þig.
Þín
Lára Björg.
Okkur systkinin langar til að
minnast ömmu okkar sem var mjög
stór hluti af okkar lífi.
Gott var að geta leitað til hennar,
hún var alltaf til staðar. Við munum
aldrei gleyma kleinunum og pönsun-
um hennar, hvergi betri en hjá
henni. Það var svo gott að koma í
heimsókn til hennar, því hún var allt-
af svo róleg og yfirveguð.
Okkur hefur alltaf fundist hún
„ekta“ amma, alltaf í síðu pilsi, með-
krullur, alltaf með prjóna milli hand-
anna og alltaf bakandi. Hún lét alveg
í ljós að henni var alls ekki sama um
okkur, alltaf með áhyggjur.
Þrátt fyrir veikindin og fötlunina
var hún alltaf hress og kát, alltaf
stutt í húmorinn.
Við þökkum Guði fyrir allar þær
stundir sem við áttum með elsku
ömmu.
Halldór og Lára.
Lára systir mín hefur kvatt okkur
eftir langa baráttu við margskonar
erfið veikindi.
Fjórtán ára var Lára í gagnfræða-
skóla (Ingimars) í tvo vetur í fram-
haldi af því vann hún ýmis störf og
fékk orð fyrir dugnað. Nítján ára
fékk Lára berkla í lungun og var eitt
ár á berklahælinu Vífilsstöðum, eftir
það var hún í fjögurra ára lungna-
meðferð en náði sér aldrei fyllilega.
Lára giftist Halldóri Bech flugstjóra
sem var víðlesinn og mikill Laxness-
unnandi.
Lára var mjög ljóðelsk og var Ein-
ar Ben þar efstur á lista og þuldi hún
mörg kvæði hans utanað.
Lára lenti í alvarlegu bílslysi á
stríðsárunum þar sem hún bæði höf-
uðkúpu- og lærbrotnaði og var flutt á
herspítala í Mosfellssveit þar sem
gerð var á henni „plastic surgery“
aðgerð og sett plata í hálft ennið, sú
aðgerð tókst með afbrigðum vel, líka
var gert að lærbrotinu en nokkru
seinna fór fóturinn að skekkjast og
lagaði Snorri Hallgrímsson læknir
það með því að brjóta upp fótinn.
Í þessu átti Lára á annað ár.
Mörgum árum seinna lærbrotnaði
Lára í annað sinn og fyrir hand-
vömm lækna fékk hún ekki þann
bata sem skyldi og varð að ganga
með hækjur upp frá því. Allt þetta
gekk Lára í gegn með stillingu og
þolinmæði og einstökum stuðningi
barna sinna.
Við systurnar ólumst upp í sveit
og tel ég það mikil forréttindi að
alast upp í snertingu við náttúruna,
örvast þar ímyndunaraflið best, jafnt
ungra sem aldraðra.
Við Lára tileinkuðum okkur tvær
lautir neðan við húsið og gerðum
okkur þar bú, héldum við þar stór-
veislur með skreyttum moldarkök-
um og þar fóru einnig fram allskonar
ræðuhöld, jafnvel um pólitík, einnig
vorum við með kinda- og kúabú,
hlóðum réttir og allt tilheyrandi.
Ekki vorum við alltaf á sama máli
sem betur fer en hnyttin tilsvör Láru
og rök slógu mann alltaf út af laginu
Lára systir mín hafði svo stórkost-
lega næmt skopskyn að hún gat gert
fáfengilega örsögu að gráthlægilegu
ævintýri, enda dýrkuðu barnabörnin
hana mjög.
Með miklum söknuði kveðjum við
Einar þig og vottum aðstandendum
samúð.
Kristín Þórarinsdóttir
frá Stórahrauni.
Nú hefur mikil gæðakona kvatt
þessa jarðnesku veröld okkar og
flutt yfir til annarra og betri heima.
Ég hef oft velt því fyrir mér hvort
ekki fylgi stundum nokkur tilhlökk-
un þeirri för, manneskjan orðin göm-
ul, heilsan léleg og margir af hennar
nánustu vinum og ættmennum
horfnir yfir móðuna miklu. Að fá að
sjá ástvinina aftur, dvelja meðal
þeirra og ekki síst að losna undan oki
elli og veikinda. Kasta ellibelgnum,
ef svo má að orði komast, og verða
ungur aftur.
Hvort sem tilhlökkun hefur ríkt í
brjósti Láru eða ekki veit ég fyrir
víst að hún hræddist ekki ferðalag
þetta.
Kjarkur, kímnigáfa og bjartsýni
voru sterkir þættir í persónuleika
hennar og þrátt fyrir bága heilsu hin
síðari ár hurfu þessir eðlislægu
þættir aldrei úr skapgerð hennar.
Hún hafði við flest tækifæri gam-
anyrði á vör en gat þó, ef henni þurfa
þótti, skotið föstum skotum til um-
vöndunar.
Lára var skarpgáfuð kona, gædd
miklum listrænum hæfileikum og
hefði án efa getað orðið góð leikkona,
ef aðstæður hefðu leyft. Hún hafði til
að bera þann einstæða hæfileika að
geta túlkað hlutina á þann hátt að
allir skildu innihaldið. Hrein unun
gat verið að hlusta á hana lesa ljóð
með sinni mjúku dramatísku rödd,
tjá innihald kveðskaparins með svip-
brigðum og látbragði af slíkum inni-
leik að oft sáust tár blika á hvörmum
áheyrenda. Hún var mikil gleði-
manneskja, eins og hún átti kyn til,
enda var afi hennar, Árni Þórarins-
son frá Stóra-Hrauni, sá hinn sami
og Þórbergur Þórðarson reit margar
bækur um. Einnig var faðir hennar,
Þórarinn Árnason, gleðimaður mik-
ill, svo og margir fleiri í hennar ætt.
Ég kynntist þessari góðu konu og
hennar ógleymanlega, kærleiksríka
eiginmanni Halldóri Bech fyrir 51
ári, þegar ég fjögurra ára að aldri
kynntist börnum þeirra, þeim Þór-
arni Páli og Guðnýju sem hafa allar
götur síðan verið mér kærir vinir.
Eftir að faðir þeirra lést árið 1994,
hafa systkinin verið móður sinni stoð
og stytta svo mikill sómi er að.
Á heimili fjölskyldunnar upplifði
ég strax þá góðvild og þann dreng-
skap sem þar ríkti alla tíð. Ég og
systkini mín nutum þeirra forrétt-
inda að verða nánir vinir þessarar
samheldnu fjölskyldu, fólks sem lifði
lífinu lifandi og reyndi að njóta hvers
komandi dags til fulls. Mættu margir
af þeim læra.
Eru þessir tímar sveipaðir ævin-
týrabirtu í huga mér og víst er það
að þessi fjölskylda hefur haft mikil
og góð áhrif á mig og vafalaust
marga aðra samferðamenn. Með
þessum orðum kveðjum við, ég og
fjölskylda mín, heiðurskonuna Láru
Bech Þórarinsdóttur og vottum ætt-
ingjum hennar og vinum okkar
dýpstu samúð og gleymum ekki að
sálin er eilíf.
Einar Þorgrímsson.
LÁRA BECH
ÞÓRARINSDÓTTIR
Ástkær föðursystir okkar og mágkona,
ÁSTA EYGLÓ STEFÁNSDÓTTIR
fv. bankastarfsmaður,
leiðsögumaður og frönskukennari,
Neshaga 15,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi að kvöldi páskadags, 27. mars.
Útförin auglýst síðar.
Árni Leósson,
Jónína Leósdóttir,
Stefanía Magnúsdóttir,
Fríða Björg Loftsdóttir.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SVEINBJÖRN BÁRÐARSON
flugumferðarstjóri,
Smárahlíð 7c,
Akureyri,
lést á heimili sínu sunnudaginn 20. mars.
Útförin verður gerð frá Skútustaðakirkju laug-
ardaginn 2. apríl kl. 14.00.
Benedikt Sveinbjörnsson, Sólveig Jónsdóttir,
Bárður Sveinbjörnsson, Ingibjörg H. Þórisdóttir,
Gunnar Sveinbjörnsson, Þórdís Þórarinsdóttir,
Jón Egill Sveinbjörnsson, Hanna Edda Halldórsdóttir
og barnabörn.
Elskuleg móðir okkar og amma,
FRIÐGERÐUR RANNVEIG KJÆRNESTED
FINNBJÖRNSDÓTTIR,
Garðvangi, Garði,
áður til heimilis á
Birkiteigi 13,
Keflavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Garðvangi fimmtu-
daginn 24. mars.
Jarðarförin fer fram frá Keflavíkurkirkju föstudaginn 1. apríl kl. 14.00.
Auðunn Páll Gestsson,
Steinunn Sigríður Gestsdóttir
og barnabörn.
Elskuleg systir okkar,
FJÓLA TRYGGVADÓTTIR,
Austurbrún 4,
Reykjavík,
er látin.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd systkina og annarra aðstandenda,
Hrafnhildur Tryggvadóttir.
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir og amma
okkar,
INGIBJÖRG ADOLFSDÓTTIR,
Austurbrún 4,
lést á heimili sínu að morgni föstudagsins
25. mars.
Útför auglýst síðar.
Friðrik Eiríksson, Halldóra Sigurjónsdóttir,
Sandra og Arnar.